Tom Dumoulin zat na zijn tijdrit in Rovereto bedrukt in de kofferbak van een materiaalbusje van de ploeg. Hij had de trui aan van wereldkampioen, maar zo zag hij er niet uit. Met zijn arm ondersteunde hij zijn hoofd, zijn mond ging naar beneden. “Teleurstellend”, noemde hij zijn prestatie.

Dumoulin finishte de tijdrit op de derde plaats, 22 seconden na winnaar Rohan Dennis. Dat hij een dagzege miste in de Giro, was jammer op zich, maar de grootste ontgoocheling was natuurlijk dat hij roze trui Simon Yates maar op 1’15” had gezet. De tijdrit was de laatste kans om de Giro op zijn kop te zetten en die liet Dumoulin gisteren schieten. “Ik was behoorlijk”, zei hij eerlijk. “Zeker niet super. En met behoorlijk win je geen Giro.”

De Nederlandse pers probeerde in zijn vragen nadrukkelijk om de pil te verzachten. Dumoulin bedankte voor de eer.

- ‘Tom, je vecht al dagen voor een klassement. Is een mindere tijdrit dan niet logisch?’

- “Ja, maar Yates en Dennis vechten ook voor een klassement. Ze doen het relatief beter dan ik.”

- “Tom, zullen we het over de man met de hamer hebben? Yates heeft nog nooit getoond dat hij drie weken top kan zijn.”

- “Dat had ik vorig jaar rond deze tijd ook nog niet getoond. En toen heb ik de Giro wel gewonnen.”

‘Razend spannend’

Organisator RCS zal de komende dagen hard zijn best doen om de Giro voor te stellen als razend spannend. Op zich is dat niet eens heel moeilijk: de top twee staat op 56 seconden van elkaar en er staan donderdag, vrijdag en zaterdag nog drie bergritten gepland. Maar hoe spannend worden die echt wanneer één van de protagonisten min of meer de handdoek heeft gegooid? “Ik zou een tactisch plannetje in elkaar kunnen steken”, zegt Dumoulin. “Een ploegmaat vooruit sturen, nadien zelf aanvallen en dan met de hulp van die ploegmaat tijd pakken. Dat zou een plannetje kunnen zijn. Maar dan nog moet ik Yates bergop kunnen losrijden en daar heb ik gewoon de benen niet voor. Als ik aanval, slaat hij twee keer zo hard terug.”

Deze Giro was sportief heel mooi opgebouwd. Simon Yates was in de eerste twee weken verplicht om overal aan te vallen waar hij zijn kans schoon zag, in de wetenschap dat hij met een maximale voorsprong naar de tijdrit moest. Nu hij die zonder noemenswaardige kleerscheuren is doorgekomen, zakt de spanningsboog toch een beetje als een pudding in elkaar. Yates zei het zelfs met zoveel woorden: “Het is geen goed nieuws voor de fans, maar ik hoef niet meer aanvallend te rijden. Ik hoef geen extra voorsprong meer te nemen.”

Het enige wat de Giro kan reanimeren, is een offday van Yates. Of een superdag van Dumoulin, zoals hij die vorig jaar had op de klim naar Oropa. Donderdag staat precies dat soort rit gepland: een geleidelijke, lopende slotklim als enige hindernis van de dag. Dumoulin verwacht dat Yates hem daar niet in de problemen kan brengen, maar zelf tijd pakken is natuurlijk nog iets anders.

In de kofferbak van het Sunweb-busje zag Dumoulin er gisteren geen man uit die voor de komende dagen het grote offensief van alles of niks in gedachten heeft. “Zeker, Yates kan een slechte dag hebben. Maar ik ook. Neen, om de Giro nog te winnen, moet er nu min of meer een wonder gebeuren.”