Een vakantiedag naar Zeelandxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Enkele jaren heb ik bij een revue theater gezongen. Ik deed dit met veel plezier. En heb bijzondere aardige mensen ontmoet, waar ik regelmatig mee omga.

Een van die mensen is een homo. Homo’s zijn aardige mensen die bijzonder vrouwvriendelijk zijn. Ze zijn attent, vriendelijk en zijn altijd bereid om een praatje te maken. Daarnaast zijn ze meestal perfect gekleed. Ze hebben een buitengewoon gevoel voor mode, en laten dit graag zien. Soms zie je ze met hun handjes zwaaien en laten zij een kenmerk achter zoals dieren die hun sporen achter laten, om zo de aandacht te krijgen die zij graag willen.

Soms doen ze het te opzichtelijk en creëren zij een beeld die niet bij iedereen in de smaak valt. Maar het drukt wel een stempel op hun zijn. Gelukkig zijn ze niet allemaal zo, zo ook niet mijn vriend Job. Van een homo heb je niets te vrezen, dus het gaf me goed gevoel om met hem mee te gaan. Om zijn woorden: meid ik kijk alleen naar leuke boy’s, het zijn voor mij gewoon leuke toy’s moest lachen. Die soort uitdrukkingen zou die dag vaker de revue passeren.

Job nodigde mij uit om een dagje naar zeeland te gaan. Ik vond het een leuk idee, omdat ik nog nooit in Zeeland geweest ben. Wij spraken de eerst volgende zondag af omdat men mooi weer had voorspeld. Job vond het leuk om met mijn auto te gaan, omdat je het dak van de auto af kon halen. Hij wilde gewoon lekker een keer blitsen waren zijn woorden. Ik zei oké en s’morgens   vroeg togen wij bepakt en bezakt met lekkers naar zeeland.

Het was nog rustig op de weg. Heerlijk genietend van de zon die al zijn heerlijke warmte uitstraalde reden wij met een snelheid van 120 kilometer naar Zeeland. Na anderhalf uur rijden parkeerde wij de auto bij het plaatsje Capelle. Vlakbij het strand gelegen. Er was nog voldoen parkeerruimte. We parkeerden onze auto en namen onze spullen mee en besloten om eerst een kopje koffie te nemen in het dicht bijzijnde restaurant.

Na het kopje koffie togen wij het strand op. Het was nog rustig en Job stelde voor om een stukje te lopen. Ik vond het prima. Hier is een mooi plekje, zei Job. Straks wordt het wat drukker en hier blijft het redelijk rustig. Ik vond het prima, en vlijde mij op de grond nadat ik mijn handdoek zorgvuldig neergelegd had in het zand. Mmmmmm wat een goed begin van het vakantieleven, zalig. Ja, ja zeker zei Job met een glimlach, al rondkijkend.

Na een korte tijd zei Job: he Car ik ga even een stukje wandelen. Oké zei ik en vleide me weer neer op mijn handdoek. Mijn tas gebruikte ik als hoofdkussen. Ik lag prinsheerlijk. Job bleef een hele poos weg. Toen ik op een gegeven moment ging zitten en rondkeek of ik Job kon ontdekken ontdekte ik iets heel anders. Ik schaterde het uit. Want wat ik zag had ik nog nooit gezien. Er liepen allerlei mensen in hun nakie rond, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Diverse mensen speelde volleybal. De piemels zwaaide van rechts naar links of andersom. Ik wist niet wat ik zag. De vrouwen liepen achter hun kinderen aan met hun zwaaiende borsten. De oudere mensen met hun hangbuikjes en losse velletjes liepen op en neer zonder blikken en blozen. Er ging van alles door mijn hoofd. Daar lag ik in mijn badpak, terwijl iedereen genoot van hun naakt zijn.

Niet dat ik dit ook naakt zou gaan als ik het geweten had. Nee, het is niet mijn stijl, maar het was een grappig gezicht. Het was omgekeerde wereld. Job had mij tussen neus en lippen, op een zeer subtiele manier gevraagd wat ik van naturisten vond, maar ik heb geen moment stil gestaan bij het idee dat hij mij daar naar toe zou brengen. Ik zei hem dat ik daar geen enkele behoefte toe voelde. Bovendien hij is een knul van 32 jaar, ik was al 50 jaar. Er werd niet meer over gesproken. Maar nu begrijp ik waarom.

In de verte zag ik Job aankomen. Hij slenterde langs de mensen. Nu begreep ik ook waarom hij ging wandelen. Hij wilde natuurlijk een leuke man tegenkomen. Ik lachte in me zelf, en dacht: jou pak ik nog een keer manneke.

Hoi Car, groette hij,  hoi Job, lekker gewandeld zei ik tegen hem. Ja, ja antwoordde hij glimlachend. Zeg Job, heb je je broekje wel aangehouden? Vroeg ik. Hij keek me aan alsof hij een dondersteen hoorde vallen. Ja, ja stotterde hij. En lachte ontdeugend. Je bent me een mooie zeg, ga jij wandelen, zit ik hier tussen al die naaktlopers. Job lachte en zei heel ontnuchterend. Ja maar Car, ik heb je niet op het naaktstrand gezet hoor. Je zit hier op de helft van het gewone strand en verder op is het nudisten strand en daar is het veel drukker. Ja, ja, mompelde ik, een mooie smoes.

En ben je nog iets leuks tegengekomen vroeg ik. Nee, nee, hier en daar lagen wel van die lekkere dingen, maar nee, niet mijn types.

Al met al was het een leuke dag. ’s Avonds zijn we naar het centrum van het dorp gelopen en hebben daar heerlijk gedineerd. Een mooie afsluiting alvorens wij huiswaarts keerde met mijn auto, nu met gesloten dakje.

Ik heb al de schokken overleefd en kan terug kijken op een leuke warme dag, samen met mijn vriend Job.

07-02-2015 om 05:07 geschreven door sjdhfjsdf