S u i c i d e

In worstelend ontwaken uit diepe duisternis,
ontwarend, van bloeddoorlopen ogen,
´t schemerig licht en het pijnlijk wit,
dat overweldigt, overal is.
**********
Het wit  bedreigt, benauwt, paniek !
Het wekt hem weer tot leven, het
leven, dat hij niet verkiest,
zijn geest heeft het allang begeven
***********
De mallemolen wéér in volle gang,
hij wil geen passagier meer wezen.
Het verdriet het knaagde reeds te lang,
de dood verlost, niets te vrezen
***********

Weer is het niet gelukt,
wreed wil men hem behouden,of,
zou hem dat gebaar, die hand, die kus,
die hij zo node heeft gemist,
dan toch nog zijn gegeven ?
************