.

Na mijn schooltijd kwam ik te werken bij de "Administratie en Registratie" v/d Hervormde Kerk a/d Oosterweg.

Het was een zeer fijne werkomgeving met plm. acht tienermeisjes.

Zo werd er 's morgens en tussen de middag gezamenlijk koffiegedronken en gegeten.

In een bepaald jaargetijde was het "kerkbelastingtijd" , dat was voor ons een zeer drukke periode en moest er overgewerkt worden. Er werd patat gehaald en de radio stond aan.

De Administratie en Registratie werd overgeheveld naar Den Haag en wij moesten opzoek naar ander werk.

Zo kwam ik te werken op de verzekeringsafdeling v/h oudste makelaarskantoor van Groningen t.w. la Gro - Ebens.

Het was geen ongezellige werkomgeving maar de directie had wel ouderwetse opvattingen en zo waren de directie en het personeel als het ware twee gescheiden groepen

Meneer la Gro was al een x aantal jaren overleden en de toenmalige directie bestond uit de heer Jac. Ebens, zijn twee (tweeling) zonen Abel en Jos en de procuratiehouder de heer S.K.Smit.

Verder werkten er o.a. de sympathieke boekhouder Evert Klei, die dezelfde leeftijd had als Abel en Jos Ebens en drie tiener meisjes, waaronder ikzelf.

De drie heren Ebens en Smit dienden aangesproken te worden met meneer, alleen de boekhouder, vond dat niet belangrijk en of je nu Evert zei of meneer Klei, het was hem om het even, hij was ook de enige die in het wel en wee van de drie tieners geïnteresseerd was.

Zo mocht er tijdens werktijd niets gegeten worden maar aangezien ik nog weleens naar de Nationale Nederlanden of Delta Lloyd a/d Grote Markt moest , was ik meteen in de gelegenheid om b.v. een "Nieuwe haring" voor enkele liefhebbers mee te nemen, die in het keukentje achter het kantoor ongezien kon worden verorberd. Maar o wee, als één van de heren Ebens hier "lucht van kreeg", dan kreeg ik een waarschuwing dat dit absoluut niet de bedoeling was.

Op een gegeven moment moest er versterking komen voor de boekhouding, de keuze viel op een getrouwde mevrouw die drie morgens i/d week zou komen werken.

De getrouwde mevrouw stelde zich voor als "Ineke" en vroeg aan de heren v/d directie

hoe mag ik u noemen ? Nou...., zei één van de heren wij zijn gewend om met meneer aangesproken te worden; ohhh, zei "Ineke" dan ben ik voor u mevrouw de Jong. (hahaha)

Aan de andere kant ging het er toch wel sociaal aan toe.

Mijn moeder, die zwaar gehandicapt was door Reuma moest met enige regelmaat voor controle e.d. naar het ziekenhuis en ik kreeg een vrije middag om mijn moeder te begeleiden.

Het bijzondere is, dat mijn grootvader in 1912 een levensverzekering afsloot bij la Gro voor zijn dochtertje / mijn moeder (zie onderstaand polisblad en let op het telephoon no. 18)