|
Scheldend en flink mopperend loop ik door het huis. Boos ben ik, vooral boos op mezelf. Ik ben weer eens wat kwijt. Iets waarvan ik heel zeker weet dat ik het heb. Ik had het gekocht omdat ik het direct nodig had. Om het niet kwijt te raken had ik het op een voor de hand liggende plek neergezet. Nu zou ik het zeker goed gaan. En nu, nu kan ik het weer niet meer terugvinden. Na het halve huis op zijn kop gezet te hebben voel ik een soort paniek opkomen. Ik voel het in mijn armen, maag en aan mijn ademhaling die echt te hoog zit. Waar is dat ding!! Ik probeer mezelf kalm te laten worden en ga op de bank zitten. Wat is nu het handigste om te doen. Laat ik maar opnieuw beginnen bij de voordeur. Ligt het daar niet dan maar stapsgewijs door het hele huis heen. Vooral alles op mijn gemak bekijken, net zo lang tot ik het gevonden heb.
Deze paniek is iets nieuws. Ik ben mijn hele leven al dingen kwijt, maar daar maakte ik me totaal niet druk over. Ik wist dat het in huis was en het kwam toch wel weer boven water. Dat gebeurde ook altijd en dus was iets kwijtraken geen enkel punt voor mij. Slordig als ik ben, gebeurde dat regelmatig. Het was alleen lastig als ik iets kwijt was, wat ik direct moest hebben. Bleef het voorwerp spoorloos, nou dan moest er iets anders verzonnen worden.
Het slopen in huis van Jan, in het verleden hielp mij niet echt om minder slordig te zijn. Door zijn verzamelen en stapelen was er voor mij helemaal geen reden meer om netjes alles op te ruimen. Hij was zelf extreem netjes, niet slordig of zo. Hij had voor alles zijn vaste plaatsen. Bij hem was nooit iets weg, hij was nooit iets kwijt. Hij ergerde zich geweldig aan mij, bij wie dat iedere keer weer gebeurde. In die tijd wist ik meestal wel ongeveer waar iets was. In deze stapel, op de tafel, in de keuken. De exacte plaats mocht dan even een blanco blad zijn, echt weg was het voor mijn gevoel niet.
Dat gevoel van vertrouwen is nu weg. Vaak heb ik echt geen idee waar iets gebleven is. Soms twijfel ik eraan of ik het überhaupt wel mee naar binnen genomen heb. De afgelopen periode ben ik regelmatig teruggegaan naar de auto om te kijken of ik de autosleutel wel uit het contact gehaald had. Ik kon dan de sleutel niet vinden in mijn tas. Zo ben ik op zoek geweest naar van alles: portemonnee, sleutels, handtas, pasjes, zonnebril, agenda, sportschoenen, ga maar door. Ik probeer alles op vaste plaatsen te houden omdat ik anders van de ene paniek naar de andere ga. Soms doe je dingen heel onbewust. Je hebt de handen niet vrij en je laat de sleutel in je tas zakken of in je jaszak. Die sleutel moet ik bij binnenkomst direct op de goede plaats leggen want anders kan ik hem echt niet meer vinden en is de paniek weer daar! Zo zoek ik maar door, moe van mezelf. Moe om iedere keer weer iets kwijt te zijn.
|
