Het is nog geen pruimentijd, maar vanochtend vroeg
zag ik ze liggen.
Ik werd er beduusd
van.
Allemaal groentjes, voortijdig met tak
en blad van de moederkoekboom afgesneden. Eerst dacht ik nog aan middel X, maar
er was niets over de post binnengekomen. Minder pruimen dus dit jaar. De wespen
zullen er straks geen steek van snappen.
Overal lagen takken en
bladeren. Ik vond het zeer verdacht. Zouden de rellen uit Frankrijk overgewaaid
zijn. Ik had echter geen schot gehoord.
Ook Costa liep voorzichtig rond. Ze
ging met een boog om alle narigheid heen. Dat is ook maar het beste wat je kunt
doen en vergaarde wijsheid uit het Torentje.
Mijn medeloopster keek zeer attent, toen ik uit balorigheid
met takken ging lopen smijten.
Ik hou er namelijk niet van, als iets niet op zijn plaats zit,
hangt of ligt.
Daar krijg ik de
kriebels van, zeker als er een storm door mijn haren schiet.
Ik maakte helaas een uitglijer, alsof ik Jorritsma was. Ik
weet niet of zij nog, net als ik, op haar poten terecht gaat komen. Met
Ollengren ernaast zijn die twee net de Clini-clowns. Ze hebben de neuzen niet
helemaal dezelfde kant op.
Sommige politici kunnen beter geknakt voorgoed in de wilgen
gaan hangen.
De bloemen zijn uit de bakken gewaaid. Gelukkig hebben ze maar
een 1-jarig contract. Normaal zijn ze goed voor seizoenswerk, maar met een
storm, zoals Poly, werd het een nul-urencontract.
Omdat de storm aan het eind van de ochtend niet ging liggen,
heb ik dat maar gedaan. Eén moet er toch de meest wijze zijn. Zo midden op het
veld had ik minder kans op schade, al had Costa het op mij gemunt. Er liggen
hier geen mijnen, maar tegen Costa was een loopgraaf voor mij wel beter
geweest.
Mijn opzet was geslaagd. Aanval door rust afgewend.
Daarna kon ik stiekem afdruipen. En passent heb ik nog een bal
van haar mee gepikt. Niet afgerekend bij de scankassa.
Ik wilde zover mogelijk weg van het slachtveld.
Want daar wordt het altijd eerst code rood. Ik hoop, dat
ze in Oekraïne ook gaan afschalen naar geel.
Bij een verstopte regenpijp heb ik nog even de aandacht weten te trekken
door uitgebreid mijn hals te gaan zitten krabben. Bellen met de brandweer had
geen zin. Lijnen waren toch overbelast.
Ik heb nog even tevergeefs op hulp staan wachten. Net gedaan, alsof ik
niet tot tien kon tellen.
Hielp allemaal niet. We moeten daarom hier zelf de troep maar gaan
aanpakken.
