Twee acrostichons (naamdichten of letterverzen), met de letters van het woord "verwondering"

I	II
Vandaag ging toch de zon weer op               En alleen ik heb het gezien, hoe Reikhalzend stralen Waterlopen kleurden: Okergeel, maar Niemand die bleef staan De dag deed zo gewoon, alleen Een enkel kind Riep luid en lang: Ik ben het, hier en Nu : Gewoon verwonderd.	Vraag niet waarom En niet waarvoor; Redenen om te zwijgen Waarheen gaat het je leiden, het Openstaan en kijken Naar Dat En ook nog wat Rijkdom voor de ziel Ineens gevuld met Nieuw Genot, verwondering.

 

EUTHANASIE of
Het SPOOKSCHIP de VLIEGENDE HOLLANDER

Dit wordt mijn laatste reis, dacht hij
ik vaar wel uit, maar keer niet weer
want alles is hier als vanouds
en jong zijn lukt mij ook niet meer.

De kerk, het plein, het lang gezicht
van uitgezakte gevels, vertellen roddels
vol chagrijn, ik ga ze nu vergeten.

Eén koers nog wil ik varen, recht vooruit,
geen omweg door het leven, 't gegist bestek
heeft lang genoeg geduurd en
niemand die zal wenen.
 
De zee loopt leeg, aan 't einde
moet ik zijn, daar wacht mijn laatste storm
met hem raas ik mijn woede uit
en daarna blijft het stil.

LANDELIJK

IN HET DORP

IN HET GROEN

AAN HET WATER

Een buitendijkse boom:
vrijgevochten overloper,
oeverloper slechts in schijn
stil blijft hij staan
op uitkijk, wat zal 't zijn?

Waar land weer water wordt
bewaakt hij de seizoenen
't getij op tijd
komt zacht zijn voeten zoenen.

Zijn vrienden braaf beneden,
netjes in de rij
ten dode opgeschreven
benijden hem hierbij.