zult u als lief lezertje langzamerhand wel zeggen. Wat hebbu geleden, wat overkomt u allemaal en waarom uitgerekend u. Zullen wij eens een nationale inzamelingsactie voor u houden of.. beter nog en stichting oprichten?
Op het eerste zeg ik meteen ja.. mijn leed is haast niet in woorden uit te drukken, dat ben ik met u eens.. wat mij allemaal overkomt! Maar op het tweede zeg ik meteen resoluut nee.. een inzameling is voor rampen veraf en ik voel me niet een doelgroep. Kan ik wat geld erbij gebruiken? Daarop zeg ik meteen ja.. wie niet?
Ik zag laatst nog bij M&S een degelijke grijs groene loden mantel.. ik zag mj daar al mee lopen met mijn Meffistoos.. maar ja.
Maar een stichting? Daar doet u mij echt geen lol mee. Dat is leuk in het begin .. allemaal enthousiaste mensen, maar dan krijgen ze heibel over een kleinigheid. Een voorraad die verloren is gegaan of zo iets. En wordt er met de vinger naar elkaar gewezen. Of heb je te maken met een te creatieve boekhouder... u hebt geen idee wat er allemaal met een stichting mis kan gaan en hoe snel het oorspronkelijke doel uit het oog verloren gaat worden!
Maar om even terug te komen op de reddingspoging die werd gedaan om mij te bevrijden uit Huize De zachte wind.. Wout, ja, want zo heette mijn redder, pakte me op met kop en stoel en duwde mij het raam uit nadat hij eerst mij vastmaakte met een karabijn haak en een touw die onder de helikopter hing.. en daar zweefde ik woosh door het luchtruim.
Wat kan ik zeggen.. De twaalfbaan van de Efteling was er niets bij en ik had niet uren in een door hekjes gestuurde rij moeten wachten.
Het was een mooie ervaring lezertjes.. ik voelde me opeens een met de kosmos hoewel ik daar normaliter geen last van heb. De helikopter maakte wel een pestherrie ja.. en dat deed afbreuk aan de Feng Soeii ervaring die ik had.. zo zwevend tussen hem en aarde. Ik kreeg zelfs milde neigingen.
Maar de helikopter ging dalen en ik kreeg het benauwd.. hoe zou de bovengrondse opvang zijn. Die stoel kon een poot of vier breken maar ik ook.. twee dan bedoel ik..
Net toen ik op de operatie stoel was geïnstalleerd brak er buiten een hels kabaal uit.
Ik hoorde het geluid van een helikopter vlakbij en vroeg me af welke misdadiger ze achternazaten in de lucht.
Dokter Noest was ook niet zo zeker van zichzelf toen ook hij naar het raam liep en zuster Dwee kroop onder een van de bijzettafeltjes. Waarbij ik zag dat ze een flinke ladder in haar panty had en een spatader.
Een luide knal en het geluid van brekend glas. ..Een grote zwarte laars door de ruit en een lid van de luchtmacht stond al binnen.
Het was een flinke kerel, hij had wat brandweermanachtigs.. want hij kwam me redden!
dat gaf me toch wel een heel fijn gevoel...
Een held.. die mij kwam redden!
Maar ondertussen zat ik nog steeds vastgegespt op mijn stoel...
Ik ben even weg hoor, mijn hulp is dringend gewenst op de Wadden.
Ik neem straks de boot naar Terschelling want ik ga lekker milieujutten.
Een paar jaar geleden had ik iets met Sil , weet je nog?
Hij organiseert nu een opruimactie en ach, ik wil Sil wel weer eens zien.
We hebben afgesproken bij de molen waar je van die lekkere cranberrietaartjes kan eten!
En dan gaan we met zijn trekker naar het strand samen jutten.
Je roept maar wanneer je er anders over denkt.
Mr. Hoddema had toch geen tijd, hij doet ook aan politiek tegenwoordig. Doeg Truus, ik moet nu echt rennen anders is de boot al weg.
Groeten van Leatitia (met hoofdletter deze keer) voorheen Let
