Als ik mijn voornemen voorleg aan de reizigers van de dinsdagavonden reageren zij enthousiast. Het geheimhouden van de verhalen maakt het spannend en ze beloven mij hun verhalen te sturen en er met elkaar niet over te spreken. Ik beloof hen de reisverhalen te bundelen en te analyseren, en zo 'Het Verhaal van de Steen' te schrijven. 

Nadat deze eerste stappen zijn gezet, constateer ik verheugd bij mezelf dat ik al daadwerkelijk handel naar een van de suggesties die ik uit mijn reis oppakte: ik ben bewuster met spiritualiteit bezig. Het concreet gehoor geven aan aangereikte suggesties en inzichten is trouwens een van mijn belangrijkste uitgangspunten: reis niet als je niet bereid bent datgene wat je aangereikt krijgt te volgen.

Hoe ik zo overtuigd tot dit idee gekomen ben? O, het was vreselijk, elke computergebruiker zal het met me eens zijn. Het was in 1998 dat een stem, die volgens mij toebehoorde aan mijn Gids Petterwitsj uit de bovenwereld, mij enkele malen grondig waarschuwde mijn computerbestanden te saven, omdat de computer zou crashen. Ik gaf niet onmiddellijk gevolg aan de waarschuwingen en het het gruwelijk geweten. Binnen enkele dagen ging de harde schijf kaduuk en ik verloor mijn reisverhaal over mijn ontmoeting met Petterwitsj.

Tot overmaat van ramp wist ik zijn vreemde naam niet meer. Met grote hardnekkigheid heb ik mezelf weten te leiden in het idee dat ik datgene wat ergens in het heelal is opgeslagen opnieuw te weten kan komen. Inspannend geconcentreerd herontdekte ik, tijdens een reis, opnieuw de naam van mijn Gids. Wat lachte hij smakelijk toen ik er eerst Pjotr Witsj van maakte! Maar goed, aldus leerde hij mij hem en de spirituele wereld op een zelfverantwoordelijke, gezonde, manier te gehoorzamen.

Warrior Iadied