D E    O M G E V A L L E N     P L A T E N K A S T

Johan Peels inspecteert de verzameling van

Naam: Maarten Termeer en Albert Bressers

Woonplaats: Liempde

Leeftijd: 33 en 52 jaar

Beroep: ict accountmanager en elektronicamedewerker

Bijzonderheden: houden allebei van vinyl, plaatjes draaien en muziek maken

Een avondje vinyl voor jong en oud!

  Volgens de media zou er sinds kort sprake zijn van een trend namelijk de comeback van vinyl! Veel artiesten brengen hun nieuwe werk behalve op cd eveneens weer op single of lp uit. Daarnaast schijnt zowel de jeugd als het volwassenen publiek de platenspeler weer ontdekt te hebben want mooi (beter)geluid, leuke hoezen etc. Maar klopt dit wel zo vragen wij ons af en waarom dan? Het is eind juni en op de autoradio hoor ik Michiel Veenstra van 3 FM de week van het vinyl aankondigen terwijl ik richting Liempde rijd. Wat brengt ons vanavond naar dit kleine Brabantse dorpje zult u denken? Zou daar de verklaring te vinden zijn voor de mysterieuze heropleving van de zwarte schijfjes? De reden is simpel: 2 inwoners Maarten Termeer en Albert Bressers, organiseren er sinds een paar jaar met veel succes vinylavonden. Op een zaterdag in maart zit café het Wapen van Liempde van 20.00 tot 2.00 uur bomvol mensen van allerlei leeftijden die komen luisteren. Bovendien mag men verzoekplaten aanvragen, is er een quiz en worden er hoezen getoond; kortom flink wat nostalgie maar ook de nieuwste items. Want de beide diskjockeys hanteren een strakke afbakening: Albert verzorgt de muziek van voor 1975 en Maarten alles daarna; natuurlijk altijd op single (of soms lp). Dus de nieuwe U2, Amy Winehouse, Prodigy of Red Hot Chilli Peppers want dat zijn Maarten’s favoriete bands. Hij bestelt die platen meestal via internet op een Engelse site (Amazon.com) en heeft warempel in zijn huiskamer een pick-up, zodat zijn vriendin mee kan genieten. Hoewel hij nog niet zo lang bezig is, staan er bij hem thuis al gauw een 600 tal exemplaren. Dat kan echter niet tippen aan de ruim 5000 lp’s die oom Albert sinds zijn pubertijd heeft verzameld en daar zijn we vanavond op bezoek. Het gesprek begint in de gezellige tuin met vijver en hoewel er muziek klinkt uit het tuinhuisje is daar geen platenkast te bespeuren. Zijn omvangrijke collectie bevindt zich namelijk boven op een slaapkamer “ want mijn vrouw wil ze niet beneden” zegt hij goedlachs terwijl zij instemmend knikt en lekkere koffie inschenkt. Inderdaad is Maarten (gekleed in een T-shirt met tekst “Vinylrules”) het jongere neefje, dat aangestoken is door zijn oudere oom. Vier jaar geleden hebben ze elkaar als muziekliefhebbers gevonden in het fenomeen vinylavond. Want waarom alleen maar thuis voor jezelf draaien en niet anderen mee laten genieten? Wel vreemd dat juist een jonger iemand, die niet echt opgegroeid is met analoge muziek, kiest voor deze oude vorm van geluidsdragers?

“ Mijn ouders hebben toen ze 25 jaar getrouwd waren een jukebox gekocht; een Wurlitzer 1700 met wat singletjes. Omdat ik dat leuk vond ben ik zelf ook oude plaatjes gaan kopen vooral uit de jaren 70, 80, 90 en ontdekte dat er zelfs weer nieuwe te krijgen zijn. Zo ontstond een verzameling van dingen die ik ken of mooi vind en dat varieert van Doe Maar, De Dijk, Kinderen voor Kinderen tot Tina Turner en de Chemical Brothers. Die laatste wil ik dan graag op lp hebben o.a. omdat er tegenwoordig veel aandacht voor het artwork is. Soms zit er een uitvoerig boek of uitklapbare poster bij . Kijk hier zie je de nieuwste U2 No line on the Horizon en dat is een dubbelelpee gehuld in een plastic hoes. De 2 streepjes en sticker die daar op staan vormen samen een prachtig geheel. Voor nog geen twee tientjes! Ja, ik ben een echte U2 fan en heb bijna alles van hen op zowel cd als vinyl. Of het beter klinkt vind ik moeilijk te beoordelen want dan moet je eigenlijk een superinstallatie hebben. Die geeft meer details weer maar vinyl geeft over het algemeen een iets warmere en vollere sound. Thuis heb ik verder een berg cd’s en natuurlijk luister ik op mijn iPod veel MP’3tjes.Mijn smaak varieert van gitaarmuziek, hard rock tot hiphop en oude dingen zoals Ekseption. “

 De belangstelling voor instrumentale pop komt omdat hij in zijn vrije tijd trompettist is bij entertainmentkapel de Kromploegers. Zij brengen swingende uitvoeringen van El Ruletero (Perez Prado, de king of Mambo), Sir Duke (Stevie Wonder) tot  Herb Alpert’s Tijunai Taxi en zelfs Smoke on the water (DP). Omdat hij altijd op zoek is naar vlotte, herkenbare liedjes stuitte hij na lang zoeken op de William Tell Overture. Die staat als b –kant op een single Southern Nights van Glenn Campbell, zo wist oom Albert. Hier kruisen de muzikale paden van de familieleden elkaar want de 20 jaar oudere Albert speelt zelf in dweilorkest Op naar de 100. De naam verwijst naar het honderdjarige bestaan van de plaatselijke fanfare Concordia en is in 1989 opgericht. Hun repertoire varieert van Zangeres zonder Naam tot Yesterday en de hoge noot in dat laatste nummer valt zelfs voor een ervaren bariton-tubaspeler als Albert niet mee. Hij is opgegroeid met beatmuziek en kocht in de jaren 60 al sporadisch langspeelplaten. Weliswaar waren die duurder dan singles maar dan had je meteen meer nummers en voor relatief minder geld. De prijs/kwaliteit verhouding is voor hem anno 2009 nog steeds doorslaggevend want hij maakte er een sport van om niet de hoofdprijs voor een leuke plaat te betalen. Dat blijkt verder uit zijn verzamelgedrag want hij bezoekt graag een rommelmarkt en als mensen bellen dat ze hun lp’s wegdoen, springt hij meteen op de fiets. Zijn favoriete genre is vooral merseybeat (Hollies, Manfred Mann, Dave Clark Five) en rockabilly maar eigenlijk houdt hij van vanalles. Van Abba tot Status Quo en van de Osmonds tot Golden Earring(Buddy Joe); als het maar lekker ritmisch is. Of gewoon Nederlandstalig. Kortom de hele top 40 en meer heeft zijn belangstelling. Zitten er dan in zo’n partijtje eens 4 lp’s van de Cure bij dan brengt hij die meteen naar Maarten die daar erg blij mee is.

De familie bestaat uit wel 12 broers en zussen die allemaal iets met muziek hebben. Broer Wim is de enige die geen instrument bespeelt maar hij had vroeger altijd de gewoonte om in cafés consequent de B-kant van singles in te toetsen totdat de kastelein de stekker eruit trok. Zelfs tijdens het wandelen luistert Albert (gekleed in een rood T-shirt van de 4 daagse) naar muziek; vooral marsen want dat schiet lekker op. Maarten echter is een mountainbiker en daar kun je geen koptelefoon bij gebruiken. Na dit inleidende opwarmertje wagen we ons naar de hete bovenverdieping alwaar het zwarte goud zich bevindt. De deur van het eerste kamertje rechts staat open en daar zie ik behalve boeken en kleding al een flinke kast met lp’s. Veel dubbelen en platen die nog uitgezocht moeten worden of minder gangbaar zijn, zegt Albert en loodst ons snel naar de echte platenkamer. Twee wanden tot de nok toe gevuld zijn het resultaat van ruim 30 jaar liefde voor muziek.

“Het begon ooit met die kleine kast daar links maar toen de verzameling groeide heb ik de vader van Maarten gevraagd om een mooie kast tot aan het plafond te timmeren. Er zitten veel vakken in dus dan kun je fijn rubrieken maken zoals cabaret,instrumentaal,Nederlands. Zoals je aan de letters ziet, staat het meeste toch gewoon op alfabet. Weet je wat het is met mij als ik een nummer goed vind dan wil ik alles van die artiest hebben. Johnny Tillotson met het heerlijke Poetry in Motion ken je wel? Die man blijkt veel meer gemaakt te hebben dus staan hier maar liefst 10 platen. Het bijna complete werk van de Monkees tot zelfs Instant Replay en natuurlijk het solowerk van Davy Jones en Michael Nesmith. Een vak vol Everly Brothers en Roy Orbison. Van Sam the Sahm & the Pharaohs heb ik diverse langspelers en die zijn helaas niet allemaal even goed. Zijn beste nummers blijven toch Wooly Bully en Little Red Riding Hood. Door gewoon alles te kopen ontdek je dat zelfs Bill Haley ooit country gemaakt heeft. Zal ik eens wat rockabilly pakken waar ik helemaal weg van ben? Hier zie je de Crests, Chuck Willis, Brook Benton, the Dovells of Duster Bennett. Soms zijn het originele jaren 60 uitgaven maar ik ben zeker niet vies van herpersingen. Alleen al voor de hoes of de naam (hij toont de Dirty Doggies) neem je zoiets toch mee? Of oude rock met Freddie Bell & Bellboys en onlangs kocht ik nog de Zweedse Hillbilly Five en iets van Tony Light op een beurs in Neerkant. Mijn duurste aanschaf kostte (toentertijd) 60 gulden en dat is een lp van the Allisons. Je weet wel van de sixtieshit Are you sure? Stond die nou onder de A of gewoon bij rock’n roll? Verdorie, waar is ie nou gebleven? “

 Albert begint druk te zoeken maar de betreffende lp zal ik vanavond helaas niet te zien krijgen. Maarten tovert – volgens mij als afleidingsmanoeuvre - snel de soundtrack van Pulp Fiction te voorschijn. Beide mannen roepen zowat tegelijk en gezamenlijk in koor: “Aha, Dick Dale met Misirlou!” Typisch zo’n leuk nummer dat hun orkestje zou kunnen spelen en ze prijzen nog snel de recente uitvoering van het Nederlandse New Cool Collective. Prima geschikt trouwens om de zaal luchtgitaar bij te laten spelen! Zoiets selecteren ze voor hun vinylavond en daar komen de gekste dingen voorbij. Wat te denken van ZZ en de Maskers met Groot schandaal in de familie. De quizvraag luidt: van wie is het origineel? Maarten legt het singletje op de draaitafel en lachend verbazen ze zich nog maar eens over de vreemde uitspraak en vertaling. Dat hun samenwerking al van lang geleden dateert blijkt uit het feit dat het nummer Dracula al door de toen 10 jarige Maarten op een playbackshow inclusief cape-act vertoond werd. Humor in muziek vinden ze erg belangrijk en het Cocktail Trio verdient in hun ogen een belangrijk plekje in de vaderlandse muziekgeschiedenis. Ter illustratie komen er 8 of 9 oude lp’s van hen voorbij. Nu legt Albert iets op de draaitafel van Ray Stevens die we allemaal natuurlijk nog kennen van Bridget the Midget. Eerst het zo mogelijk nog leukere Ahab the Arab en vervolgens Freddie Feelgood + his funky little 5 piece band. Daarin imiteert deze muzikale clown met zijn stem allerlei instrumenten en Maarten knikt goedkeurend: knap gedaan! Als geboren Brabanders mogen ze graag iets draaien van plaatsgenoten de Ploegadoers (dé is de kunst) en andere zang, accordeon of volksmuziek. Sterker nog sinds 2 jaar zijn ze gevraagd om op 2^e paasdag te deejayen in de tent bij de grote boeremert. Dan laten ze louter Nederlandstalig voorbij komen:van de Boertjes van Buuten, de Dutch Boys tot Normaal, de New Four of het onvolprezen Sneeuwbaltrio (wie herinnert zich niet meer Atletico?). Albert kan dit opgewekt presenteren en hij zingt bovendien elke tekst vrolijk mee maar Maarten sluipt dan wel eens even stilletjes de tent uit; niet alweer Nick en Simon want er zijn heus wel betere of foutere Hollandse hits. Het etiketje “boeremert” onder in de platenkast herbergt dit subgenre en wordt gevolgd door een vakje met het opschrift Limburg; ligt daar hun belangstelling of misschien “roots”?

“Nee hoor maar mijn vrouw en ik gaan elk jaar op vakantie in een klein pensionnetje in Limburg. Daar horen we altijd van die gezellige muziek dus zoek ik net zo lang tot ik dat soort platen vind. Beppie Kraft, Sjef Diederen en Frits Rademacher; moet je die hoezen alleen al eens zien. Wacht dit is helemaal curieus maar zal niemand iets zeggen: the Crescendo’s een orkest uit ons dorp. Allemaal gitaarspelende meisjes uit de jaren 50/60 met – schrik niet - religieuze liederen. Zullen we die vanavond overslaan maar wel grappig om te hebben en af en toe te laten zien!”

 Aan de muur ontwaar ik oude hoezen van Redbone (We were all wounded at wounde knee) tot Beach Boys (Surfer girl) en zelfs Warm Motor van de Mr Albertshow. Mijn opmerking dat dit waarschijnlijk een collectors item is, wordt door onze gastheer ter kennisgeving aangenomen. Eerlijkgezegd had hij hem gewoon gekocht vanwege de komische verwijzing naar zijn werk als deejay. Hoe zijn ze nou op het idee van die vinylavonden gekomen?

“We zaten een keer samen aan de bar en zeiden; waarom zouden we onze liefde voor muziek en vinyl niet eens laten zien en horen? Eerst via wat mond op mondreclame maar tegenwoordig gaan er 500 uitnodigingen in de vorm van flyers de deur uit. Eerst worden die als 45 toerenschijfje met een lintzaag in model gesneden en vervolgens krijgen ze in het midden zo’n ouderwets gaatje. Tijdens het carnaval en de weken erna delen we ze uit en als het maart is stroomt het café vol met jong en oud. Er komen hele families op af ook uit Schijndel of andere omringend dorpen want die wel eens een gezellig avondje uit. Wij huren wat pick-ups en een PA en klaar is onze discotheek. Leuk voor een keer per jaar of een speciale gelegenheid en hoewel er veel vraag naar is, willen we niet elk weekend drive inn discotheekje spelen. Het is meer een uit de hand gelopen muzikale hobby en het geeft ons veel plezier en voldoening.”

 Dat is inderdaad vanavond al zichtbaar want beide mannen raken niet uitgepraat of uitgedraaid en vullen elkaar prachtig aan. Om beurten zoals dat bij een goed duo en dus op een vinylavond gebeurt. Maar toch blijkt er wel eens een klein ‘probleempje’ te zijn. “Ik draai veel oud werk van Buddy Holly, Cliff Richard tot Bill Haley en die nummers duren nooit langer dan 2 minuten. Met die moderne muziek van Maarten kom je echter al gauw op 4 of 5 minuten dus kom ik draaitijd te kort..”zegt Albert plagend. Ze hebben een afspraak om geen ellenlange lp-versies draaien of uitgekauwde standaards als Meat Loaf en Led Zeppelin. Vaart en afwisseling zijn belangrijk. Gaan ze misschien zelf ooit uit of ergens luisteren? Maarten was pas nog bij een optreden van Booker T en MG’s en vind dat (net als Albert) geweldige muziek; die STAX sound is onovertroffen en wat een muzikanten! Hij heeft kaartjes voor U2 in de Arena en gaat natuurlijk naar Londen voor Michael Jackson (op de terugweg die avond hoor ik het droevige overlijdensbericht). Albert’s laatste popconcert stamt uit de jaren 70 en dat was Dave Dee (ondertussen ook in de muziekhemel) met Dozy, Beaky, Mick and Tich in een feesttent in het naburige Best. Oh ja en zondag is er weer vlooienmarkt in Boxtel of Maarten misschien weer zin heeft om mee te gaan? Die moet echter nu langzamerhand aan de kinderkamer beginnen want hij en zijn vrouw verwachten binnenkort een 2^e kind. Albert denkt dat hij toch maar even gaat snuffelen. Of ik tot slot wil vermelden dat de volgende vinylavond op 13 maart 2010 plaats heeft. Dat wordt een klein lustrum want voor de 5^e keer maar let op: vol is vol dus… Ik noteer het snel en hoewel nog lang te gaan, raad ik iedereen aan op tijd te komen: want vinyl is weer hot en deze 2 gepassioneerde deejays staan absoluut garant voor een sfeervol muzikaal avondje voor jong en oud. Be there!

Heb je zelf een bijzondere collectie of ken je iemand die een bijzondere verzameling heeft?

Bel Johan  (040-2019395) of mail JAM.Peels@fontys.nl en wie weet sta jij of staat je ‘tip’ binnenkort in de Omgevallen Platenkast.