Een woord
een gebaar
even maar
een verkeerde snaar
geraakt
verwarring
een hoofd dat maalt
denkt zeker te weten
stapt in het verhaal
voor een moment vergeten
waar de kracht ligt.
Het licht gedoofd
verlaten
alleen
niet wetend waarom
het licht verdween.
Al vechtend
ontdekken
de heilloze strijd
zoekend naar balans
naar binnen keren
dwars door pijn heen leren
vergeven
wat even niet werd begrepen.
Overgave
neerleggen bij God
waarvoor geen oplossing leek
laten gaan
in vertrouwen
Zijn wil accepterend
en uiteindelijk vinden
Zijn gulle liefde
veel groter dan elke wens
Hij kent de mens.

5 april 2009 apf.

Onder verdriet en veel geween
daar in het kleine huis
ligt een engeltje heel sereen
hij is nu weer thuis.

Door een ongeluk zo wreed verstoord
het leven van dit kleine kind
't verdriet zo moeilijk vaak verwoord
hij werd zo teer bemind.

In mijn kinderogen
lag in zijn kistje wonderschoon
dit broertje, stil en ingetogen
zo bijzonder en toch zo heel gewoon.

Dit engeltje is me altijd bijgebleven
door al die jaren heen
ik voel me nog sterk met hem verweven
alleen zijn lichaam hier verdween.

Als ik in mijn auto zit
weet ik al een hele tijd
hij is bij me elke rit
dit engeltje raak ik nooit meer kwijt. 

dec. 1996 apf

    
In mij, in mijn bekkenschaal
zo midden in mijn bron
liggen drie kristallen optimaal
stralend als de zon.

De eerste kristal is van het licht
de kracht, dat is de tweede
de derde heeft een ander gezicht
dat is de kristal van de vrede.

Samen smelten zij ineen
tot Liefde die alles omvat
ik zie, ik voel en weet meteen
dit komt niet zomaar op mijn pad.

Dit is de liefde waarin ik deel
met hem, met haar en met jou
deze liefde zo universeel
is de liefde waarop ik vertrouw.

Dank o Heer, voor dit gedicht
zo diep vanuit mijn wezen
het voelt zo blij, oneindig licht
zo héél, ja zo genezen.

                                                                   dec. 1996 apf.

Het theater van het leven.

Als spelers in een spel
staan wij op het toneel
maar bedenk wel
God heeft de regie over het geheel.
Een drama spelen wij vandaag
misschien een blijspel morgen
de ene keer vrolijk, de andere keer geklaag
een lach, afgewisseld met zorgen.
Zo gaat het in ons dagelijks leven
pijn en verdriet, of vrede en geluk
steeds zal het spel een ander beeld geven
de ene dag hemelhoog, de andere zit je stuk.
Van elk moment mogen we leren
zo heeft God het geregiseerd
we kunnen loslaten en naar binnen keren
maar ook toegeven aan wat ons ego begeert.
God geeft ons de vrijheid om te kiezen
dat is zo spannend in dit spel
willen we ons in deze wereld verliezen?
Kiezen we voor de hemel, of toch voor de hel?
Gaan we voor gelijk of geluk in het leven
kiezen we voor geld en macht
illusie kan even bevrediging geven
maar wordt altijd weer ontkracht.
Alleen als we naar binnen keren
de regie laten bij God de Heer
onze levenslessen willen leren
worden we gedragen, keer op keer.

13 april 1997 apf



 

EEN MUUR

VERSPERT MIJN LEVENSWEG OP WEG NAAR 'T GROTE LICHT;

DIE MUUR IS DOOR MIJZELF GEBOUWD, MET BEIDE OGEN DICHT.

REEDS IN MIJN EERSTE LEVENSJAAR BEN IK AAN DE MUUR GAAN BOUWEN

EN IK KREEG HULP VAN IEDEREEN, MET METSELEN EN SJOUWEN.

NU ZIE IK DUS HET LICHT NIET MEER, AL WEET IK DAT HET ER IS,

NU STAAT DE MUUR MIJ IN DE WEG EN IK BLIJF IN DUISTERNIS.

VAN BOVENAF IS LAATST DE MUUR WAT SCHEUREN GAAN VERTONEN;

JUIST TOEN IK 'T REPAREREN WOU, ZAG IK DOOR EEN SPLEET DAT SCHONE,

DAT HELDERE OOGVERBLINDEND LICHT, IK WILDE ER NAARTOE,

MAAR ACH, DE MUUR WAS VEEL TE HOOG, IK WAS BOVENDIEN TE MOE.

'T VERLANGEN NAAR HET GODDELIJKE LICHT KWAM STEEDS WEER BIJ MIJ BOVEN

'T IS GEK, MAAR ALS IK EROVER SPRAK, WILDE NIEMAND MIJ GELO­VEN.

TOTDAT IK LAATST MET IEMAND SPRAK, EEN VRIENDELIJKE MAN,

DIE VERTELDE OVER HET SCHONE LICHT, HIJ WIST ER HEEL VEEL VAN.

HIJ ZEI MIJ OOK, WAT IK MOEST DOEN OM ER DICHT BIJ TE KOMEN;

IK MOEST, ZEI HIJ, SNEL AAN DE SLAG EN OPHOUDEN MET DROMEN.

ZO BIK IK NU, JAAR IN JAAR UIT, DE STENEN VAN MIJN MUUR

EN GROTE BLIJDSCHAP VULT MIJN HART, ALS IK DOOR EEN SPLEETJE GLUUR.

BEDANKT OH GOD, DAT U MIJ HELPT DE MUUR WEER AF TE BOUWEN,

ZODAT IK WANNEER HET IS VOLBRACHT, UW GOEDHEID KAN AANSCHOU­WEN.

schrijver onbekend.

De weg even kwijt.

Je bent de weg even kwijt
het is donker om je heen
je voert een hele zware strijd
je voelt je helemaal alleen.

Je voelt je zelfs van God verlaten
Hij, die er toch altijd was voor jou
je kunt er zo moeilijk over praten
waarom, waarom is het zo donker nou.

Weet, God heeft jou niet alleen gelaten
Hij wacht op jou al een hele tijd
je mag met Hem over alles praten
ja, alles kun je bij Hem kwijt.

Maar eerst moet je luisteren naar Hem
dat doe je met je hart
daar fluistert altijd Zijn stille stem
niet in je hoofd, dat is alleen maar verward.

Dat hoofd, dat maakt vele verhalen
maar helpen doet het je niet
je raakt er alleen maar door aan het dwalen
het geeft je geen houvast, zoals je ziet.

Je zit nu vol met vele bange vragen
je weet het allemaal niet meer
en toch, juist nu zal Hij je dragen
Hij steunt ook jou, keer op keer.

God is liefde moet je weten
Hij houdt zijn kind'ren altijd vast
God is liefde, nooit vergeten
Hij is het, die altijd op ons past.

Hoe donker het leven soms ook mag zijn
hoe angstaanjagend vele dingen
hoe moeilijk soms verdriet en pijn
Hij blijft ons altijd met Zijn liefde omringen.

Als we die liefde toelaten in ons leven
niet zelf aan het roer willen staan
God de leiding willen geven
zullen we in rust en vrede verder gaan.

19-5-1997 apf

Een ander weten.

Op een dag zal ik hier niet meer zijn
dan zal ik wandelen in het licht
verlost van alle zorg en pijn
dan heb ik mijn werk hier op aarde verricht.

Op die dag dan ben ik vrij
'k zal geen adres meer achterlaten
'k weet alleen God is mij heel nabij
met Hem kan ik over alles praten.

 Die dag, wordt ik opnieuw geboren
stralend in het licht
in liefde omhuld als nooit tevoren
mijn blik op het oneindige gericht.

Ik zal voelen de verbondenheid
van alle wezens om me heen
weg is elke grens en tijd
want in wezen zijn we allen één.

Dank o Heer, voor het zekere weten
diep vanuit mijn bron
lange tijd was ik vergeten
nu ben ik terug, waar ik lang geleden begon.

Ik weet me in U geborgen
in een ander weten, in een andere tijd
U zult altijd voor mij zorgen
tot in alle eeuwigheid.

13 april 1997 apf

Afscheid.

In woorden kunnen we vaak niet zeggen
wat we van binnen voelen
het is zo moeilijk uit te leggen
wat we in ons hart bedoelen.
Alleen een paar armen om je heen
een kus, een lief gebaar
vertellen je, je bent niet alleen
er staat altijd iemand voor je klaar.
Er zijn nu uren van eenzaamheid
en ook uren van pijn
maar weet, er komt ook weer een tijd
dat het licht zal zijn.
Nu voel je alleen maar het verdriet
en talloos zijn de vragen
maar weet dat God jouw altijd ziet
juist nu, zal Hij je dragen.

 apf dec. 1998

Het veldboeket.
 

Het leven is een veldboeket,
zo mooi, zo wonderschoon
ik heb de bloemen in een vaas gezet

zo bijzonder en toch zo heel gewoon.

De eerste bloem vertelt van vertrouwen

De basis van mijn bestaan.

Kracht daar kun je echt op bouwen

dat accepteren, daar heb ik lang over gedaan.

Moed is de vaak geknakte bloem

die zakte geregeld in mijn schoenen

en nu ik het toch even zo benoem

herinner ik mij al de tranen die ik weg moest boenen.

Maar nu staat moed fier te stralen

ik doe mijn ding en weet

dat ik de eindstreep glansrijk ga halen

omdat ik mezelf niet meer vergeet.

Liefde en licht, ze vergezellen mij

zijn altijd om me heen

met hen zij aan zij

ga ik overal heen.

Begrip, geduld en mededogen

kwaliteiten zuiver en goed

doen menig traantje drogen

ik heb ze in mijzelf ontmoet.

Intensiteit het vuur van binnen

dat brandt in mij en spoort me aan

om echt aan het leven te beginnen

nooit meer aan de kant blijven staan.

De Waarheid in mij

diep verborgen

maakt me vrij

toont me een nieuwe morgen.

In vreugde en vrede samen leven

samen werken, samen delen

elkaar liefde en aandacht geven

in verbinding samen helen.

Vrijgevigheid en overvloed

ook zij, gaan zij aan zij

wie goed doet, goed ontmoet

deze wetten maken vrij.

Verwondering over alles wat bestaat

over wie ik werkelijk ben

over hoe alles in het leven gaat

en hoe ik dit alles herken.

Dankbaarheid, de laatste bloem uit het boeket

dankbaarheid dat komt nu boven

als laatste in de vaas gezet

in dankbaarheid wil ik o Heer, U, in alles loven.  
                  
   8 juli 2008 apf

De stilte, zo diep van binnen
daar vind ik, wie ik ben
er is ruimte om te bezinnen
ik vind er terug, alles wat ik al ken.

Daar is mijn thuis
en al wat ik moet weten
geen angst, geen ruis
ik was het heel lang vergeten.

Ja, in de stilte, zo diep van binnen
stoppen alle vragen.
Altijd mag ik opnieuw beginnen
ik wordt door God gedragen.

In die stilte, valt alle materie weg
er is geen illusie meer
als ik alles bij God neerleg
vind ik, wie ik in wezen ben, weer. 

8 mei 2008 apf

Mijn leven
 

De wereld omarmen

harten verwarmen

in liefde leven

van harte geven.

Jezelf mogen zijn

springen op de trein

van de eeuwigheid

altijd bereid.

De dag met God beginnen

in de stilte van binnen

leven, genieten, flierefluiten

en dan de dag met U o Heer, afsluiten.

Steeds weer bezinnen

opnieuw beginnen

met liefde verweven

Zo wil ik leven.

26 juli ’08 apf

Zijn.

de stilte in het niets

de volheid in de leegte

ervaring in liefde en licht

geen woorden

geen vragen

geen tijd

alleen maar Zijn

een moment

in de eeuwigheid.

19 juni ’08 apf

Een hart als een open boek.

Laat je hart als een open boek zijn

voor iedereen te lezen

zoals de zon voor ons allen schijnt

moet je hart voor een ieder open wezen.

Laat ieder mens in je liefde delen

houd je hart open voor iedereen gelijk

dan kan je met liefde pas echt helen

en tot zegen zijn voor allen die het bereikt.

Laat je liefde voluit stromen

tot vreugde en zegen voor allemaal

het zal duizendvoudig bij jou weer komen

en jou zegenen …optimaal.

Wees dus heel gul met liefde geven

er is ruim voldoende voor iedereen

het brengt zoveel vreugde in het leven

zoveel verbondenheid door alles heen.

jan. 1997 apf

Vlinder.                  

Ik ben vergeten dat ik een vlinder ben

ik blijf nog steeds rupsje spelen

met angst en pijn, omdat ik dat ken

terwijl ik zo graag wil delen.

Al het oude is zo vertrouwd

als stier hou ik het stevig vast

luchtkastelen heb ik gebouwd

wat niet bij me past.

Ik ben een vlinder, ik wil leven

ik wil vliegen hemelhoog

ik ben een vlinder, ik wil zweven

              naar de zon en de regenboog.

Als vlinder vlieg ik van bloem naar bloem

fladderend in de wind

ik zie een bijtje, zoem..zoem..zoem

en ben gelukkig als een kind.

Nu ik eindelijk een vlinder mag zijn

voel ik, dit  is wat ik wil

‘k zit niet meer vast in angst en pijn

van binnen wordt het helemaal stil.

 apf

 3 sept. 2007

Het sneeuwtapijt

De wereld is met een wit kleed bedekt

Als we, wat buiten ons is, naar binnen halen
omarmen in het licht
zal vrede binnen dalen
en buiten met een stralend gezicht
opgaan in het Christuslicht.
 
apf. dec. 2008