Orde : Falconiformes - familie : Accipitridae - geslacht : Haliaeetus en soort : Haliaeetus leucocephalus. Amerikaanse zeearenden behoren tot deze familie van haviken en arenden.
In het verleden werd hij beschouwd als een bedreigde diersoort, maar de Amerikaanse zeearend is één van de weinige dieren die zijn plek heeft heroverd na bijna uitgestorven te zijn. Met zijn karakteristieke witte kop en staart is deze vogel de enige arend die uitsluitend op het Noord-Amerikaanse continent voorkomt, van de noordelijkste uithoeken van Alaska tot de dorre woestijnen van Noord-Mexico.

Amerikaanse zeearenden worden meestal gezien in kustgebieden of boven meren en rivieren, in de buurt van rijke voedselbronnen. Ze kiezen gebieden uit die door de mens ongemoeid worden gelaten, met hoge volgroeide bomen om in neer te strijken, te nestelen of te slapen. Elke Amerikaanse zeearend voert patrouillevluchten uit. Als hij niet jaagt of patrouilleert, rust hij uit of strijkt hij zijn veren glad. Noordelijke populaties migreren naar het zuiden of naar de kust als de meren en rivieren dichtvriezen op zoek naar voedsel en beschutting. De populaties in Florida blijven echter het hele jaar op dezelfde plek. Als ze migreren, zweven Amerikaanse zeearenden overdag in groepen op de thermiek, hun krachten sparend en profiterend van de luchtstromen die opstijgen van berghellingen en uit valleien.

Vis en kleine watervogels vormen de hoofdschotel van deze Amerikaanse zeearend. Maar deze vogel eet elke prooi die voorhanden is, met inbegrip van kadavers, ongewervelde dieren, reptielen en zelfs afval. Hij gaat liever niet in water en aast daarom op vis net onder het wateroppervlak, vooral op dode of stervende exemplaren. De roofvogel stort zich omlaag vanuit de lucht of vanaf zijn hoge zitplaats, en glijdt tot vlakbij het water om zijn favoriete maaltje te vangen : zalm. Hij grijpt de vis met zijn sterke, scherpe klauwen en trekt hem uit het water, doorpriemt het lijf van het slachtoffer en knijpt hem dood in zijn ijzeren greep. Met de vis nog steeds stevig in zijn klauwen landt de vogel hoog in een boom om zijn vangst te verorberen, waarbij hij zijn haaksnavel gebruikt om het vlees los te trekken.

De vogels die 's winters niet wegtrekken, vormen paren voor het leven en blijven het hele jaar bij elkaar. Degene die wel migreren, scheiden na de paartijd maar herenigen zich weer aan het begin van de volgende. Na de paring volgen er vijf weken van gezamelijke broedtaken, tot er twee kuikens uit het ei komen, bedekt met donkergrijs dons. Tussen de tien en de dertien weken later zijn de kuikens klaar voor hun eerste vlucht.

Tegen het einde van de negentiende eeuw begon de populatie van de Amerikaanse zeearend terug te lopen, voornamelijk door ontbossingen van hun leefgebied. Sinds de wet op het doden en verkopen van Amerikaanse zeearenden en het verbieden van DDT, heeft de populatie zich hersteld. Zie ook deze link

http://nl.wikipedia.org/wiki/Amerikaanse_zeearend