Mijn reis naar Praag heb ik als super gezellig ervaren. Omdat ik niet gewend ben om per bus te reizen keek ik behoorlijk tegen de reis op. Het was niet nodig bleek achteraf. De mensen die ik leerde kennen waren hartverwarmend. Ik was nog maar kort gescheiden en begaf mij op een nieuwe weg. Alleen reizen was ik niet gewent. Een vriendin troostte mij en haalde mij over om met haar deze reis te maken. Af en toe kon ik mijn verhaal kwijt wat heel fijn was. Het was vreselijk koud.15 graden onder nul. In de bus zaten mensen van diverse leeftijden. Ik zat met mijn vriendin voorin de bus. Achter mij zat een mevrouw van 74 jaar. Een vlotte moderne vrouw die er heel goed uitzag voor haar leeftijd. Ze kwam uit Eindhoven en was erg aardig. Ze reisde altijd alleen. Dat vond ze prettig. Naast mij, aan de andere kant van het gang pad zaten een heer en mevrouw waarvan ik vermoede dat ze elkaar nog niet zolang kende. Ze waren van de zelfde leeftijd als mijn achter buurvrouw. Ik zag dat ze af en toe elkaars handen vastpakte. En elkaar heel bedeesd een kusje gaven . Zo schattig. Ik raakte in gesprek en mevrouw vertelde dat ze deze man nog niet zo lang geleden had leren kennen. Ze waren verliefd. En dat kon je zien. Een prachtig gezicht. Aan hen zag je dat je niet jong hoeft te zijn om verliefd te worden. Leeftijd heeft er niets mee te maken. Mijnheer was 50 jaar getrouwt met zijn vrouw die plotseling was overleden. Het was heel onwennig om een nieuwe vrouw toe te laten in zijn leven als weduwnaar. En toch was het gebeurd. Het leek of hij zich schaamde zo kort na de dood van zijn vrouw. Toen ik zei dat zoiets kon gebeuren was hij toch enigsinds gerust gesteld. De oudere generatie is nog altijd bang dat men over hen roddeld want dat kan toch zomaar niet. Ze genoten van elkaar. En ik kon het niet laten om er een gedicht over te schrijven. Het klikte ook nog met twee vrouwen die alleen op reis waren. Hun mannen waren thuis gebleven. Met al deze mensen trokken mijn vriendin en ik op. Toen we bij het hotel aankwamen bleek dat 20 kilometer van de stad Praag te liggen. Niet zo'n, probleem want de bus stond tot onze beschikking. Wij bereide ons voor op een smakelijk diner en een mooie kerstviering. Toen kwamen wij erachter dat er niets was. Geen kerstdiner, geen versiering, helemaal niets. Dat was een grote teleurstelling. We wilden immers allemaal de kerst elders vieren. En nu bleek dat men in het hotel helemaal geen kerstmis vierden. Er werd gesproken met de minimale bezetting van het hotel. De directeur werd telefonisch opgeroepen. Na een hele tijd wachten kwam hij dan aanzetten met allerlei verontschuldigingen. Geen stijl natuurlijk, maarja wat moesten we. We besloten met elkaar er toch iets moois van te maken. De tafels werden gedekt. Alle mensen droegen een steentje bij om er toch een gezellig samen zijn van te maken. We zongen kerst liedjes. En we genoten met elkaar van het diner wat twee uur later werd geserveerd. De volgende dag gingen we naar Praag. We reden door een eenvoudig landschap waar af en toe een huis opdook. Toen we in Praag aankwamen genoten we van de prachtige gebouwen,pleinen, kerken, bruggen etc. Het was loeikoud en af en toe doken we een restaurant binnen om ons op te warmen. Om te genieten van de Praagse koffie. De mensen vond ik stug en niet aardig. Ik bedacht mij dat zij pas de dictatuur en de splitsing van hun land moesten aanvaarden. Geen makkelijke opdracht. Ze waren vrij, maar dat zou nog lang duren voor men dat besefte. We bezochten het huis van Kafka. En de Joodse wijk. Het grote plein met zijn prachtige Astronomische klokken die altijd zingen. De Joodse wijk, De prachtige Karelsbrug, Het gouden straatje en natuurlijk de mooie St. Vitruskathedraal. Allemaal even mooi.Ik adviseer iedereen om er naar toe te gaan, maar doe dit in de lente, zomer of najaar. Als alles in bloei staat is het echt de lente van Praag. ik ga er zeker nog eens heen. Het was een boeiende reis. Hieronder mijn gedicht,
Verliefd
In de bus twee oude mensen Hij 75 en zij 74 jaar Zij vormden een paar Verliefd op hun oude dag
