Een beroemde wijk in Parijs is le Marais. De oude Joodse wijk met veel kleine winkeltjes en kunstgaleries. We namen de tram en de bus en hebben dus ook het Parijs helemaal aan de andere kant doorkruist. Wat zijn de wijken verschillend! Sommige wijken zijn duidelijk armer dan andere. Je ziet ook veel mensen op straat slapen, ik vind dat voor een ontwikkeld en rijk land als Frankrijk eigenlijk schandalig. Maar in le Marais hebben we leuke winkels gezien. Verder zijn we doorgelopen en kwamen we uiteindelijk bij het Centre Pompidou uit. Voor ons bekend terrein. Gezeten op een bekend terras, ondanks dat het november is zit iedereen hier buiten, ook wij dus. Wat dat betreft treffen we het best met het weer, ook vandaag een fijn zonnetje.
Wat een prachtig museum! Hoewel het wereld beroemd is zijn wij hier nog nooit geweest. Ik herinner mij nog wel dat er altijd enorme lange wachtrijen stonden en dat we dus daarom nooit naar binnen zijn gegaan. Maar nu kan je online kaartjes bestellen en een tijdslot aangeven. Dan nog moet je wachten maar hier ging het vrij snel. Maar wat een enorme verzameling beroemdheden bij elkaar! Beeldhouwwerken van Rodin, schilderijen van Monet, Renoir, van Gogh, Manet, Gauguin allemaal bijeen. Het museum zelf is natuurlijk ook prachtig, het is een oud treinstation dat opgeheven werd omdat de treinen te lang werden en dus niet meer op het perron paste. Men wilde het slopen maar gelukkig besloten ze uiteindelijk om er een museum van te maken. Je ziet nog duidelijk het hoge plafond van de station waar nu een beeldengalerij is. Ook hier weer een enorme drukte maar het was absoluut de moeite waard. Na afloop nog maar even een crepje oeuf, jambon et fromage gegeten!
Een boottocht over de Seine is voor toeristen. Dus wij gingen de tocht over het canal Saint Martin maken. Dat leidt niet langs beroemde gebouwen maar laat onbekende delen van Parijs zien. Het kanaal is bijna 5 kilometer lang en telt 9 sluizen. In totaal een hoogteverschil van 27 meter. We varen langs het Hotel du Nord, bekend van een film uit 1938. Het is geen hotel meer maar een restaurant. Wel leuk om de geschiedenis zo vanaf het water te zien.We zien het Parijs wat maar weinig toeristen zullen zien. De gids is een leuke sympathieke jongen die grapjes is zowel Frans als Engels vertelt. De boot is erg leeg, er zijn maar weinig toeristen hier. Na 2 en een half uur meert de boot weer af en moeten we vanuit noord Parijs maar weer terug zien te komen. Gelukkig gaat een eindje verder onze vertrouwde tram alweer. Daar stappen we op om vlakbij huis even een hapje te eten. Weer een fijne dag!
De Opera van Parijs, ofwel het paleis Garnier, die het gebouw ontworpen heeft. Van binnen marmer en veel bladgoud maar ook de buitenkant is mooi en versierd met beeldengroepen en standbeelden. Beroemd ook van de musical: the phantom of the opera. Ook hier weer een enorme wachtrij ondanks dat we al kaartjes hadden. De rij komt voornamelijk door de strenge bewaking bij elk museum en ander evenement, altijd moet je door poortjes en je jas en tas worden door een apparaat gehaald. En als dat bij iedereen moet snap je dat dat lange rijen oplevert. Bij binnenkomst zie je de Grand Escalier, prachtige chique marmeren trappen. Boven kun je de prachtige Spiegelzaal bewonderen. Deze zaal is gedecoreerd met goud, kroonluchters en schilderijen op het plafond die de verschillende momenten in de muziekgeschiedenis laten zien en scènes van opera’s. De Sixtijnse kapel was hiervoor de inspiratiebron maar welke mooier is? Ik vond deze in ieder geval adembenemend. Heel jammer was dat het auditorium gesloten was, met de beroemde rode stoeltjes en het podium. Na afloop even naar warenhuis Printemps geweest, de etalages trokken veel publiek want de zogenaamde Printemps kersttrein werd uitgebeeld. Een geschenkwagon, een deftig treinstel waar je je haar kunt laten doen en natuurlijk een restauratiewagen zijn prachtig nagemaakt. En dan is er alweer een dag om.
Een onbekend museum dit keer. Over de geschiedenis van Parijs, leek me wel interessant. Viel toch wat tegen, af en toe wat leuke impressies van de stad hoe die er vroeger uitzag en wat maquettes. Maar ook veel schilderijen van mensen die iets voor de stad hebben betekent, dat was minder interessant. De afdeling over de Franse revoluties was dan wel weer aardig. Verder een beetje door de wijk gelopen, le Marais, is altijd levendig en gezellig. Toen maar weer op huis aan.
Vijf jaar na de verwoestende brand is vandaag de heropening van de Notre Dame gepland. De hele stad is bezig met dit evenement dus wilden wij maar de andere kant op gaan, naar Montmartre bij de Sacre Coeur. Maar we zagen s’ochtends al dat dat waarschijnlijk niet ging lukken omdat veel bussen niet rijden. Dus gingen we met de metro naar een markt hier verderop. Fruit en groente ingekocht. Toen we met de bus weer naar huis wilden, stonden we tevergeefs te wachten bij die bus. Ondanks dat aangekondigd werd dat hij over 7 minuten echt zou komen kwam er niks. Dus maar weer met de metro terug naar huis. De wind werd ook als stevig, er werd slecht weer voorspeld waardoor de buitenactiviteiten waren afgelast. Wachtend op de bus (die dus niet kwam!) kon ik toch nog een foto maken van de Sacre Coeur waar we dus niet heen konden. Een andere keer dan maar, we hebben nog een week. Nu maar thuis de openingsceremonie volgen op tv.
Zondag. Dus veel dicht, bovendien heel slecht weer. Gisteren bij de opening van de Notre Dame was het ook al zo slecht. Vandaag regent het de hele ochtend en er staat nog steeds veel wind. Toch besluiten we om om 15.00 de deur uit te gaan. We gaan naar Montmartre, waar de schilders in de zomer op place du Tertre staan te schilderen.Daar hebben mijn ouders mij laten tekenen vanaf een foto. Het lijkt best goed, behalve mijn gebit. Ik heb nooit een spleetje gehad, maar de rest is aardig gelukt. Het portret is nog steeds in ons bezit. Vervolgens hebben wij van allebei onze dochters een portret laten schilderen. En daarna was het de beurt aan onze kleinzoon. Nu , met dit slechte weer zitten er slechts een paar diehards te tekenen. Voor de Sacre Coeur staat weer een rij. We gaan niet naar binnen, te vaak al gezien en het is nat en koud. We stappen op de metro en gaan lekker ergens eten. Toevallig bij hetzelfde restaurant als we waren met Larissa en Keano 2jaar geleden. Opnieuw heel lekker. Wat zijn wij toch bevoorrecht…. .
De Opera van Parijs, ofwel het paleis Garnier, die het gebouw ontworpen heeft. Van binnen marmer en veel bladgoud maar ook de buitenkant is mooi en versierd met beeldengroepen en standbeelden. Beroemd ook van de musical: the phantom of the opera. Ook hier weer een enorme wachtrij ondanks dat we al kaartjes hadden. De rij komt voornamelijk door de strenge bewaking bij elk museum en ander evenement, altijd moet je door poortjes en je jas en tas worden door een apparaat gehaald. En als dat bij iedereen moet snap je dat dat lange rijen oplevert. Bij binnenkomst zie je de Grand Escalier, prachtige chique marmeren trappen. Boven kun je de prachtige Spiegelzaal bewonderen. Deze zaal is gedecoreerd met goud, kroonluchters en schilderijen op het plafond die de verschillende momenten in de muziekgeschiedenis laten zien en scènes van opera’s. De Sixtijnse kapel was hiervoor de inspiratiebron maar welke mooier is? Ik vond deze in ieder geval adembenemend. Heel jammer was dat het auditorium gesloten was, met de beroemde rode stoeltjes en het podium. Na afloop even naar warenhuis Printemps geweest, de etalages trokken veel publiek want de zogenaamde Printemps kersttrein werd uitgebeeld. Een geschenkwagon, een deftig treinstel waar je je haar kunt laten doen en natuurlijk een restauratiewagen zijn prachtig nagemaakt. En dan is er alweer een dag om. 
