We worden ouder – en ik merk dat ik steeds vaker nadenk over dingen waar ik vroeger nauwelijks bij stil stond. Niet op een sombere manier hoor, maar meer bewust. Hoe het gaat als ik er straks niet meer ben. Wat ik nalaat. En vooral: of ik het mijn kinderen en kleinkinderen dan een beetje makkelijk maak.
Voor wie achterblijft
Ik weet nog goed hoe dat ging bij het overlijden van mijn moeder. Alles kwam op ons neer – regelen, bellen, keuzes maken terwijl je daar eigenlijk helemaal het hoofd niet naar hebt. En dan nog de kosten. Ik wil dat mijn kinderen dat straks niet hoeven. Dat ze ruimte hebben om afscheid te nemen, zonder zich druk te maken over geld of papierwerk.
Daarom heb ik het geregeld. Een uitvaartverzekering. Niet omdat ik me zorgen maak, maar juist omdat ik nu nog gezond en helder ben. Nu kan ik het zélf beslissen. En dat voelt goed.
Niet uitstellen
Ik hoor mensen weleens zeggen: “dat zie ik tegen die tijd wel”. Maar ik denk dan: wanneer is “die tijd”? Je weet het niet. En zoiets regelen is echt geen straf, integendeel. Het geeft rust. Ik weet dat als het zover is, de mensen van wie ik hou zich kunnen richten op het afscheid. Dat er ruimte is voor verdriet en herinneringen. Niet voor zorgen.
Geen poespas
Ik wil het eenvoudig. Geen poespas, geen grote zaal vol onbekenden. Gewoon een warm afscheid met een klein gezelschap. En dat heb ik dus ook zo laten vastleggen. Dan weten mijn kinderen straks wat ik wilde. Dat scheelt zoveel vragen.
En als er dan iets betaald moet worden – dan is dat ook geregeld. Niet omdat ik rijk ben, maar omdat ik mijn kinderen dat gun: geen last, geen gedoe.
Liefde in een beslissing
Voor mij is het eigenlijk heel simpel. Ik zie deze beslissing als een vorm van liefde. Voor mezelf, omdat ik ermee kan loslaten. En voor de mensen die straks achterblijven. Zij hebben het al moeilijk genoeg op zo’n moment.
Het is niet iets waar je wekelijks bij stil hoeft te staan, maar ik zou iedereen aanraden: denk er eens over na. Praat erover. Met je partner, je kinderen, je notaris misschien. En als het geregeld is, leg het dan ergens vast waar het gevonden wordt.
Ik kijk er met een rustig hart op terug
Nu het geregeld is, voelt het alsof ik een hoofdstuk heb afgerond. Een hoofdstuk dat misschien niet zo leuk is om te schrijven, maar wel belangrijk. En ik ben blij dat ik het gedaan heb.
