AAN EN UIT

Soms slaat de eenzaamheid toe

Is men het leven ietwat moe

Wij zijn al ver gevorderd in de tijd

Wij lijden  aan vergeetachtigheid

God de Heer schiep alles op eigen houtje

Bij het creëren van de tijd maakte Hij een foutje

Vanuit zijn huis klikt hij op donker en klaar

Maar, waarom gaf Hij aan ons geen schakelaar ?

Met een schakelaar klikt men aan en uit

Maar onze tijd loopt altijd maar vooruit

Waarom is er geen knopje “uit” en “aan” ?

Om bij  het heden even stil te staan ?

Wij hollen vooruit op de lijn van de tijd

Als een trein die op twee sporen rijdt

Met een druk op de knop staat de trein stil

Maar “wij” kunnen niet stoppen, zels als men dat wil

Daarom heb ik bij de Heer een schakelaar besteld

Maar tot vandaag heeft Hij zich nog niet bij mij gemeld

Hij weet beslist wat alle mensen zouden willen

Hij denkt misschien:”Vergeet Mij en neem jullie pillen”

Maar, Hij zorgt er voor dat het klaar en donker wordt

En ooit drukt hij op onze knop op zijn groot schakelbord

Dan klikt Hij op de  “uit”en nooit meer op de “aan”

“Ach, Lieve Heer, wat hebben wij U misdaan ?”

Het antwoord van de Heer willen wij echt niet weten

En als wij het weten, willen wij het vlug vergeten

Plots wordt er aan de deur gebeld, de postbode is daar

Die man geeft mij een pakje met…een tijdschakelaar

Jefken

31.07.2011

31-07-2011 om 08:53 geschreven door powerpointjefken

TON OF VAATJE

Het leven is als een ton

Gans leeg als het begon

En later, met enig geduld

Wordt die ton gevuld

Ieder  krijgt een ton of een vat

Maar wat ieder ook ooit had

Een grote ton of een klein vaatje

In beide is er onderaan een gaatje

Het leven lekt langs het gaatje

De inhoud daalt elk jaartje

Het peil zakt steeds maar lager

En de kwaliteit wordt ietwat mager

De leegloop van een ton duurt langer

Die van het vaatje wordt wat banger

Op het einde is de inhoud weggelopen

Vandaag kan men alleen maar hopen

Het gaatje lekt en gaat nooit dicht

Lekken is des vaatje’s levensplicht

Ton en vaatje lopen langzaam leeg

Niemand sprak ervan, iedereen zweeg

Jefken

29.07.2011

29-07-2011 om 10:10 geschreven door powerpointjefken

MOED VAN HET LEVEN

Soms verlangt men naar de dood

Bij een diepe emotionele nood

Dan wil men weg van deze aarde

Dan heeft het leven echt geen waarde

Meestal komt alles toch weer goed

En schept een mens weer frisse moed

Ach ja, het leven gaat op en neer

Wij zijn een speelbal van de Heer

De Schepper heeft zich zwaar vergist

Vele dingen die die man niet wist

Hij schiep ons naar zijn gelijkenis en beeld

En soms zit hij met zijn schepping echt verveeld

Waarom moeten vele mensen zò diep lijden

Kon Hij dat in zijn schepping niet vermijden?

Soms willen mensen echt niet verder gaan

Soms verlangen zij naar het einde van hun bestaan

De mens is waarschijnlijk een proefproject

Een probeersel dat soms veel afkeer wekt

Maar misschien is dat allemaal perceptie

En zijn wij alleen maar een illusie of reflexie

Jefken

27.07.2011

27-07-2011 om 08:06 geschreven door powerpointjefken