Lopen lijkt gewoon, als je het kunt

maar als het niet lukken wil

is het toch gewoon

dat je doorgaat en doorgaat

van therapie naar therapie

van dokter naar dokter

maar als ineens de wil er niet meer is

kom je er achter dat lopen niet gewoon is

en dat je gezegend bent dat als je kunt lopen

dus gaan we maar door met hopen

want dat is de enige manier

als we gewoon weer willen lopen

en klagen helpt dan ook geen zier.