Geen woord verliet mijn mond
Doelloos dwaalde ik in mijzelf
Geen woord bereikte me
Geen woord dat mij optilde
Geen woord dat licht bracht
Geen woord dat stem gaf aan mijn verdriet
Totdat ik hakkelend begon te spreken
Mijn gebroken verhaal begon te vertellen
In gebroken zinnen
Alleen verstaanbaar voor de goede hoorder
Langzaam werd mijn verhaal een geheel
Gebroken als ik was
Heelde ik en werd krachtiger
Ik kon weer aan het woord komen
Nu ik stem kan geven aan wat in mij leefde
Nu mijn mond en mijn hart weer elkaar bereiken
Nu dank ik allen die bleven
Toen ik stomgeslagen was
Nu dank ik allen,
die het sprekende zwijgen
verstonden
