In mijn jeugd, dus nu zo ongeveer 50 jaar geleden, werd er bij ons op school gesproken over het vastentrommeltje.
Dus, ook wij, de kinderen, zouden thuis een vastentrommel in gebruik nemen.
We wisten wel, dat je op Zondag iets uit het trommeltje mocht nemen. Ik weet niet eens of de grote mensen er wat aan deden, volgens mij mocht je geen vlees eten, en steevast kwam er op Vrijdag een stukje vis op tafel.
Mijn zus en ik, we hadden elk een eigen trommeltje. Zus had er eentje , een sierlijk blikje met een oud engels tafereel ( van de thee ) en ik had een eenvoudig blikken doosje waar in reliefletters " Biscuit " op stond. Ik zie het nog zo voor me.
Elke middag, als we uit school kwamen, was het gezellig theetijd, dan zat moeder al klaar bij de thee, de pot op een waxinelichtje, en normaliter kwam er dan de koekjestrommel bij, natuurlijk, dat hoorde zo, maar, in de veertig dagen tijd, kwam die koekjestrommel ook op tafel, maar, de koekjes gingen in het blikken trommeltje.
De ene dag was het een eenvoudig mariakaakje, en je had ook opzetkaakjes, daar mocht je er een handjevol van pakken, kleine biskwietjes met een stekertje er aan gebakken, en ook daarbij horende kleine biskwietjs met een gat in, daar pasten dan de koekjes in. Meestal dierfiguurtjes.
Dan weer hadden we likkoekjes. Kennen jullie ze nog ? Met glazuur in wit, geel, roze....Mmmm. Ze bestaan nog steeds. Af en toe koop ik ze wel eens.
Tussendoor kregen we ook wel eens een snoepje. Pepermunt, en elke Woensdag voor een stuiver of een dubbeltje ging je naar de snoepwinkel, en dan werd er drop gekocht, of zuurtjes, lollies of spekjes....
Maar, eerlijk is eerlijk, deze keer ging het in het vastentrommeltje.
Wat waren we gruwelijk zoet, als kind zijnde.
Op een goede ( of slechte ) woensdagmiddag kwam er bij ons een meisje op visite, ze deden nergens aan, en toen we ons vastentrommeltje lieten zien pakte dat grietje zomaar een likkoekje uit ons doosje en stopte het in haar mond.
Hé ? Op Woensdagmiddag ? In de vastentijd ? Dat was " zonde " Het zou best slecht aflopen met haar....
Natuurlijk weet ik niet hoe het met haar is afgelopen. Maar we waren er stevig van onder de indruk.
Op Zondag was het spannend. Wat zouden we nu eens gaan kiezen. Meestal was het natuurlijk een kleverige knoedel van pepermunt, toffee, chocolaatjes, spekjes, zat tegen elkaar aangeplakt, en drop smaakte naar pepermunt, een zuurtje had een dropsmaak, maar, dat mocht de pret absoluut niet drukken.
En zo volbrachten we de 40 dagen. Tot op Paasmorgen de gekleurde suikereitjes tevoorschijn kwamen, van wit en roze fondant , in een netje van rood -wit-blauw .....en je mocht dan jezelf ongans snoepen aan de overgebleven lekkernijen uit je trommeltje.
Het was Feest. De vasten en het lijden en de soberheid was voorbij..:Er kwam weer vlees op tafel....En op Vrijdag geen vis met boterjus en mosterd ( wat ik overigens ook wel lekker vond )
Misschien hebben jullie ook zulke herinneringen ? Ik denk er vaak aan als ik hoor over de Ramadan, wij zitten in een " allochtone " wijk.
En het moet gezegd, ook deze mannen, vrouwen en kinderen houden zich keurig aan de regels, en daarna is het 3 dagen Suikerfeest. Vasten doen we allang niet meer zo heftig. Ze zeggen ook, kinderen en ouderen hoeven niet mee te doen. Soms probeer ik het en neem alleen op Zondag een lekkernij. En voor de rest leef ik volgens de schijf van vijf. Ach ja, die goede oude tijd.
Hier even een kleine voorstelling van mezelf, zodat jullie weten met wie jullie te maken krijgen.
Mijn " bouwjaar " is 1947, dus, ik ben nu echt Senior.
Ondanks al de tegenwoordige nadelige berichten over de kerk heb ik toch bepaalde herinneringen die ik met jullie wil delen. Hopelijk doet deze site het goed en krijg ik veel volgers.
In de katholieke kerk neemt Maria, de moeder , een grote plaats in. Je kunt een kaarsje opsteken bij haar beeltenis, een tientje van de rozenkrans bidden, om hulp vragen . Hierbij treft U een collage aan van Maria-afbeeldingen .
In mijn jeugd, dus nu zo ongeveer 50 jaar geleden, werd er bij ons op school gesproken over het vastentrommeltje.
Gebenedijd zijt gij
