en bloemetjes van goud;

je kunt ze nergens vinden,

al word je nog zo oud.

Er zijn wel gouden hartjes,

van zilver ook misschien.

En zoiets wens ik jou

zo'n honderdduizendtien.

op de grote oceaan.

Ze had helaas nog niet getankt

en is toen op haar skate gegaan.

Ze surfde op het water

met haar blauwe skateje.

Tante had plezier voor drie

en vond zichzelf een scheetje.

het had te veel gedronken.

Daar kon het echt niets aan doen,

het was er in gestonken.

Ik durf niet in het water.

Het bad is zo oneindig ver

en anders ben 'k zo'n prater.

De badjuffrouw kwam hem te hulp

en sprong met hem in 't diepe.

Hij heeft zijn lesje wel geleerd,

want je hoort hem nooit meer piepen.

en deelde van die vruchtjes uit.

De kind'ren hingen ze aan 't oor

en zongen het kersenlied, erg luid.

De hele lange kersendag

ging het dansend door de straat.

Nog één kersje is er over,

dat kersenman aan jou nalaat.

kom toch eens op de thee.

Neem voor de gezelligheid

je kindje met je mee.

maar trek het je vooral niet aan.

De wereld heeft wel mooie dingen

als je eraan werkt in je bestaan. 

Je vliegt, je zwerft en dartelt in de lucht,

alsof je iets zoekt en niet kan vinden.

Het lijkt voor mij wel een verkenningsvlucht.

En ineens ga je zitten op een bloem.

Daarin zit voor jou veel nectar, eten.

Voor mij is dit een foto-ogenblik.

Je bent vereeuwigd, je moest eens weten.

maar ik zie geen mensen staan.

Willen zij niet overvaren?

Dan zal ik in mijn eentje gaan.

Ik roei maar naar de overkant.

in mijn uppie, heel alleen.

Als een cent hen nog te veel is,

ga ik er in mijn eentje heen.

Waar de overkant zal wezen,

weet hij wel, mijn kleine boot.

Ik hoor geen ja, ik hoor geen nee,

maar zie alleen het morgenrood.

en ontmoette er een kruidige gin.

Al heel snel hadden ze in de gaten,

dat ze elkaar niet los konden laten.

Ze toastten op elkaar en dronken

en raakten zodoende beschonken.

Hun lallen verdween in een rorate.

Voor hen alleen nog maar ginny praten.

                                        en Frans van Spaendonck,

                                        broers en verzetshelden.

Een verzetsheld uit de oorlog

liep niet te koop met wat hij deed.

Dat kon niet en dat mocht hij niet,

zolang hij voor een ander streed.

Hij gaf eten, gaf te drinken

of zij nam hem op in eigen huis.

Zo streden zij op hun manier

tegen mannen met het hakenkruis.

Velen gingen heel wat verder:

zij stalen wapens en munitie.

En stichtten brand en doodden soms,

ontliepen vijand en politie.

Overvielen een gemeentehuis

en stalen er persoonsbewijzen.

Ook bonkaarten waren welkom

en vergunningen om te reizen.

Verzetshelden, we weten veel,

maar kennen niet hun angst, verdriet.

Velen betaalden met hun leven.

Voor hen een eeuwig-durend danklied.

haar kindje bij de hand.

Die allerliefste kleine

kreeg haar eerste melktand.

Het huilen van het kindje

en mama's blije lach

kwamen hier tesamen.

Dat gebeurt zo elke dag.

wat zijn jouw besjes mooi van tint.

Helderrood en diep-oranje,

dat is wat ik er nu van vind.

Ach buurtje, zei de ander snel.

Jouw besjes worden ook zo mooi.

Wacht maar tot de regen valt,

dan krijg jij ook zo'n kleurentooi.

was het achternichtje van een tsaar.

En elke vrijdag kreeg zij rozen,

want zo close waren ze met elkaar.

Op haar beurt stuurde meisje foto's,

gekiekt in een lang vervlogen jeugd.

De tsaar vond haar mooi, innemend.

Die foto's deden hem telkens deugd.

Haar plaatjes waren steeds hetzelfde,

maar dat zag die Rus gelukkig niet.

Want door die vele tsarenjaren

werd zijn hoofd nog meer dan een vergiet.

Hij liet de plaatjes van zijn nichtje

rond gaan in de keizerlijke kring.

De mannen moesten bijna huilen

bij het zien van dat knappe ding.

Het meisje bracht de rode rozen

steevast naar de Krabbendamse markt.

Alles wat zij kreeg, werd daar verkocht.

Zo werd haar fortuin bijeen geharkt.

Jelena kocht toen haar paleisje

en ging daar wonen met haar tsaar.

Nog steeds gaf hij haar vrijdags rozen

als ze aten van de kaviaar.

zei het jonge boerenmeisje.

Geef mij maar die bol met krenten.

Smaakt zo lekker op mijn reisje.

Maar wat bol toen niet kon weten,

was, dat hij de trein niet haalde.

Meisje had hem opgepeuzeld.

Zij was het, die hem binnen haalde.

de aarde warm

en in mijn lijf

een noodalarm

zonnestralen

blijven komen

op de bloemen

planten bomen

ach zij hoeven

net als mensen

niet van zulke

hitteplenzen

een druppel nat 

zou welkom zijn

een beetje meer

wel heel erg fijn

het leven wacht

tot na de dag

tot duisternis

er wezen mag

covid in het land

de laatste is zeker

een lastige klant 

gaan nog steeds naar zeeland

zo komt er belgisch water

op het nederlandse strand

niemand kan dat iets schelen

zo denkt een gezond verstand

als we maar kunnen zwemmen

in deze vreemde migrant

dag zomer met je mooie zon

je maakt veel mensen blij en vrolijk

tjee, ik wou dat ik het ook zo kon 

en ziet de blauwe lucht.

Je kijkt verlangend naar boven,

met een diepe zucht.

Ik zou je willen helpen

en met je willen klimmen

en met een stofdoek poetsen

tot ze zullen glimmen.

Dan kom ik naar beneden

met de wolken in mijn hand.

Dan zal ik ze jou geven 

en woon dan maar in wolkenland.