Een beetje zilver.
Wie door zijn raam naar buiten kijkt,
ziet mensen, groot en klein
gezichten, blij en opgewekt,
en ook die zorg'lijk zijn.
Maar't uitzicht op de medemens
veranderd snel en goed
wanneer men achter't heldere glas
een laagje zilver doet,
dan wordt dat raam een spiegelglas
waardoor je niets kunt zien
geen naaste en medemens
alleen jezelf misschien.
Soms wordt door zilver of door goud
beneveld onze blik
dan zien we elke dag opnieuw
alleen ons eigen ik!
>
Die heel diep van binnen, in het gevoel van je gevoel, klinkt een piep klein stemmetje, dat zecht precies wat ik bedoel.
over alles in de wereld. Over blijdschap en verdriet. Over zoveel andere dingen, maar vooral, ik vergeet je niet!!!
De kermis van het leven! In de kermis van 't leven, draaien we allen mee. Met het rad van avontuur, alleen of met z'n twee. En valt het goede nummer, dan heb je weer een prijs, er zijn ook vele nieten, dat brengt je van de wijs. Toch zijn er mooie dingen. Als je ze maar wilt zien. Kijk hoe de bloemen bloemen bloeien, of is dat je ontgaan misschien? Hoor de vogels zingen, in het vroege ochtendrood. Kijk eens naar de herfstkleuren, met het mooie geel en rood. Zie de winter met zijn sneeuwbui, het maakt een mooi wit kleed. Als je dat allemaal eens optelt, weet je dat je hebt geleefd!
Zoeken met Google
Een stapje verder Wat is het moeilijk om je los te laten We hebben samen zoveel meegemaakt. Niet eerder heeft de liefde voor een kind mij zo onzegbaar diep geraakt. Jou kleine handje in de mijne een lach op je gezicht. Twee stralende blauwe kijkers blonde lokken in het ochtendlicht. Zelf al op ontdekkings reis. Toch nog even op mijn schoot. lieve kleine boef. Je wordt in eens zo groot!!!!
De bejaarden in Ospel zitten zeker niet achter de geraniums, sterker nog: ze verkopen ze!!!
Hier ben ik heel trots op!
Wat een stel snoezepoesjes!
Er is geen schonere bloem op aarde dan een vergeetmijniet. Vergeetmeniet is een woord van liefde. Vergeetmeniet is een woord van trouw. Laat over ons de stormwind loeien slingerend en buigend zoals het riet. En dat wij altijd vrienden blijven Zoals een kleine vergeetmeniet.
Vandaag heb ik zin in gedichtjes, lees maar mee! Een mens zonder liefde is een mens zonder hart. Een mens zonder vrienden, is een mens zonder smart. Een mens zonder pijn, is een mens zonder gevoel. Een mens zonder iets, is een mens zonder doel.
Ik wens je liefde zonder lijden Veel geluk en tederheid en een hand die jou zal leiden door de plooien van de tijd en als het ooit eens niet wil lukken en je droevig bent, of kwaad zal ik voor jou een roosje plukken en hopen dat het over gaat!
03-11-2009
Geweldig.
Een mooi verhaal.... Toen ik in de eerste klas zat van de middebare, zag ik een jongen van mijn klas naar huis lopen met al zijn boeken. Kyle was de naam, ik vroeg me af waarom hij al die boeken mee naar huis nam. Ik dacht bij mezelf; ' Vast weer zo'n nerd. ' Ik had een druk weekend gepland, zaterdag avond een feest en zondag zou ik gaan voetballen met mijn vrienden. Ik haalde mijn schouders op en liep door. Terwijl ik verder liep, zag ik een groepje jongens aan komen rennen. Ze renden naar Kyle en sloegen hem al zijn boekenuit zijn handen en lieten hem struikelen op de vieze natte grond. Ik zag zijn bril door de lucht vliegen, hij lande een paar meter verder in het gras.
Hij keek op en ik zag een trieste blik in zijn ogen. Ik had medelijden met hem en liep op hem af. Ik hielp hem zijn boeken op te rapen en terwijl hij zocht om zijn bril zag ik een traan over zijn wang rollen. Toen ik de boeken weer aan hem gaf keek ik hem aan en zei tegen hem; ' Alsof die Jongens niks beters te doen hebben ' . Hij keek me aan en zei;' Hartstikke bedankt '. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Dit was 1 van de glimlachen die echte dankbaarheid uitstraalden. Ik vroeg hem waar hij woonde. Hij bleek bij mij om de hoek te wonen, Hij vertelde me dat hij hiervoor altijd naar een priveschool ging. Voorheen zou ik nooit met dat soort mensen omgaan. Kyle en ik hebben de hele terugweg gepraat. Ik tilde zijn boeken. Ik vroeg hem of hij zin had om mee te gaan voetballen van het weekend. Hij wilde en in het weekend leerde ik Kyle nog beter kennen. Ik mocht hem echt, en mijn vrienden dachten er net zo over. Maandag; Daar was Kyle weer met zijn stapel boeken. Ik sprak hem aan en zei dat hij nog eens gespierd zou worden als hij elke dag die boeken mee zou nemen. Hij moest lachen en ik nam de helft van zijn boeken over. Vier Jaar ging er voorbij.Kyle en ik waren de beste vrienden geworden. In het laatste Jaar begonnen we te denken aan studeren. Kyle zou naar Groningen gaan en ik naar Delft. Ik wist dat we altijd vrienden zouden blijven, ookal gingen we zo ver van elkaar weg. Kyle wilde dokter worden, ik hield het bij Prof-voetballer, Studeren was gewoon niks voor mij. Het eindexamen narderde, Kyle zou tijdens de uitreiking van zijn diploma een speech houden. Ik plaagde hem door te zeggen dat hij een nerd was, maar ik was zo blij dat ik zelf niet op dat podium hoefde te staan. Op de dag van de uitreiking zag ik Kyle. Hij zag er goed uit, zelf's die bril van hem stond hem goed. Er waren dagen dat hij echt geluk uitstraalde, waardoor hij soms meer afspraakjes had dan mij Soms was ik gewoon jaloers op hem. Vandaag was 1 van die dagen. Ik kon zien dat hij zenuwachtig was voor de speech. Ik sloeg mn arm om hem heen en wenste hem succes. Hij keek met aan met zijn dankbaare blik, lachte, en zei; ' Bedankt. ' Daar stond hij dan.Hij schraapte zijn keel en begon; ' Je eindexamen is een periode waarin je mensen bedankt die je hebben geholpen door deze moeilijke tijd heen te komen. Je ouders, broers, zussen, misschien Je mentor.. Maar het belangrijkste van allemaal; Je vrienden. Ik sta hier om Jullie te vertellen dat het hebben van een goeie vriend het mooiste is wat Je kunt hebben. Ik sta hier om Jullie te vertellen dat er niets mooiers is dan iets te kunnen betekenen voor een ander '. ' Ik zal Jullie een verhaal vertellen. ' Ik keek met ongeloof naar Kyle toen hij begon te vertellen over onze eerste ontmoeting. Hij wilde die week zelfmoord plegen. Hij vertelde dat hij zijn schoolkluis had leeggehaald, zodat zijn moeder later niet al die boeken naar huis hoefde te dragen. Kyle keek me diep in mijn ogen aan en liet een kleine glimlach zien, ' Gelukkig leef ik nog '. Nadat Kyle zijn verhaal had gehouden over dat ene moment in zijn leven hoorde ik het publiek emotioneel zuchten. Ik zag zijn vader en moeder diezelfde dankbare blik zoals Kyle die had naar mij toe werpen. Nu pas realiseerde ik me wat ik had betekent voor Kyle. Onderschat nooit de kracht van een actie, Met een klein gebaar kun je iemands leven veranderen. In voor- en tegenspoed. Op de een of andere manier zijn we altijd met elkaar verbonden! ° Je hebt nu 2 keuze's.. 1 : Stuur dit verhaal door... 2 : Doe alsof het Je niet raakt en gooi het weg.. Ik koos voor keuze 1.. Zoals je ziet.. Doe dit ook, en laat zien Dat je om anderen geeft! En Dat Moet Je Gewoon Waarderen.
Wij mijn man en ik zijn al heel lang, mijn man 35 jaar en ik 23 jaar bestuursleden van onze buurtvereniging mijn man heeft hier 3 jaar geleden een lintje voor gekregen,wij doen van alles organiseren. Afgelopen zondag hebben we een snertwandeling gehad, lekker door de bossen, met een gids erbij. We hadden ook nog prachtig weer, dus de dag kon niet stuk. De naam zegt het al, onder de pauze kregen we natuurlijk een lekkere kop snert met brood en spek. Hier achter komen wat foto's van deze zondag! . . .
Een keer moet het begin zijn, of je nu wilt of niet. Een keer wil je bereiken, wat je in de verte ziet. Een keer zul je moeten kiezen, van alles om je heen. Een keer zul je moeten zeggen, er is er voor mij maar een. Een man of vrouw om van te houden, en die voor je vecht. Een plaats om thuis te komen, een thuis maar dan ook echt. Het klinkt misschien kortzichtig, met al die inspraak om je heen. Toch is het goed te zeggen er is er voor mij maar een!
Ik kijk en kijk, En vind eindelijk wat ik zoek Daar verborgen, Daar in de verste hoek. Achter mijn jeugd, Dat is omhuld door genegenheid . Links van mijn kennis, Door het spoor van verderf geleid. Stap ik over de brokstukken, En de kleine stukjes geschiedenis. Wegduikend voor de langs schietende gedachten Hoop ik dat ik me vergis. Ik zie onze herinneringen, Waarvan geen meer intact. Ik zie onze jaren, Door ontbrekende maanden in elkaar gezakt. Ik raap de stukken bij elkaar, Loop dezelfde route terug die ik voorheen had genomen En vóór mijn jeugd en kennis, Zet ik neer waar voor ik was gekomen.
.
.
.
