Oos dörp aan de Groeëte Pieël
dao haoj ich van met hert en zeel.
Oos dörpke zoeë wie ich ut kin
es of ich ergus angers bin.
Loup ich now langs de Noordervaart
dan dink ich goh waat ging ut haard.
Mien dörp liektj now haost ein stad
en toch blieftj ze ein dierbaar schat.
Ein puntje oppe werreldjbol
schötj mien gemoot nog altiêd vol.
As ich loup over Doospelstraot
krieg ich ut soms nog waal te kwaod.
Dao gaon vertrouwdje hoêzer neer.
Wao ich now door de straote gaon.
Koome appartemente te staon.
Van ut Speulke ut leste klöske gaare
zal ich as herinnering bewaare.
Dao waas oeëts Deris en Smeets Maan.
En schooljeugd aan ut oope raam,
Vör ijs en snoep bi-j Nellie kwaam.
En weg zeen now zoeë völ gebouwe'
mer vae bliêve vol vertrouwe,
det oos meule dao blieftj staon,
met Stad-Thoês saame ein baake
as vae over Doospel gaon.
Geschreven door: Mia Frenken.
21-11-2009, 20:43 geschreven door Paulina
|