Een beetje zilver.
Wie door zijn raam naar buiten kijkt,
ziet mensen, groot en klein
gezichten, blij en opgewekt,
en ook die zorg'lijk zijn.
Maar't uitzicht op de medemens
veranderd snel en goed
wanneer men achter't heldere glas
een laagje zilver doet,
dan wordt dat raam een spiegelglas
waardoor je niets kunt zien
geen naaste en medemens
alleen jezelf misschien.
Soms wordt door zilver of door goud
beneveld onze blik
dan zien we elke dag opnieuw
alleen ons eigen ik!
>
Die heel diep van binnen, in het gevoel van je gevoel, klinkt een piep klein stemmetje, dat zecht precies wat ik bedoel.
over alles in de wereld. Over blijdschap en verdriet. Over zoveel andere dingen, maar vooral, ik vergeet je niet!!!
De kermis van het leven! In de kermis van 't leven, draaien we allen mee. Met het rad van avontuur, alleen of met z'n twee. En valt het goede nummer, dan heb je weer een prijs, er zijn ook vele nieten, dat brengt je van de wijs. Toch zijn er mooie dingen. Als je ze maar wilt zien. Kijk hoe de bloemen bloemen bloeien, of is dat je ontgaan misschien? Hoor de vogels zingen, in het vroege ochtendrood. Kijk eens naar de herfstkleuren, met het mooie geel en rood. Zie de winter met zijn sneeuwbui, het maakt een mooi wit kleed. Als je dat allemaal eens optelt, weet je dat je hebt geleefd!
Zoeken met Google
Een stapje verder Wat is het moeilijk om je los te laten We hebben samen zoveel meegemaakt. Niet eerder heeft de liefde voor een kind mij zo onzegbaar diep geraakt. Jou kleine handje in de mijne een lach op je gezicht. Twee stralende blauwe kijkers blonde lokken in het ochtendlicht. Zelf al op ontdekkings reis. Toch nog even op mijn schoot. lieve kleine boef. Je wordt in eens zo groot!!!!
De bejaarden in Ospel zitten zeker niet achter de geraniums, sterker nog: ze verkopen ze!!!
Hier ben ik heel trots op!
Wat een stel snoezepoesjes!
Er is geen schonere bloem op aarde dan een vergeetmijniet. Vergeetmeniet is een woord van liefde. Vergeetmeniet is een woord van trouw. Laat over ons de stormwind loeien slingerend en buigend zoals het riet. En dat wij altijd vrienden blijven Zoals een kleine vergeetmeniet.
Vandaag heb ik zin in gedichtjes, lees maar mee! Een mens zonder liefde is een mens zonder hart. Een mens zonder vrienden, is een mens zonder smart. Een mens zonder pijn, is een mens zonder gevoel. Een mens zonder iets, is een mens zonder doel.
Ik wens je liefde zonder lijden Veel geluk en tederheid en een hand die jou zal leiden door de plooien van de tijd en als het ooit eens niet wil lukken en je droevig bent, of kwaad zal ik voor jou een roosje plukken en hopen dat het over gaat!
12-02-2012
Mooi gedicht!
Valentijnsgedichten
Een dag zoals vandaag komt slechts om het jaar.
Veertien februari, de dag van samenhorigheid die je me laat voelen keer op keer..
Onze liefde is heel apart,
Ik koester hem diep in mijn hart.
Ik wil verdwalen in jouw mooie blik,elke keer als ik in jouw ogen kijk geeft het me een kick!
Die schok.. die kriebels.. een hemels gevoel,
Ik kan niet verwoorden wat ik bedoel!
Een kleine aanraking.. en m'n wereld draait op z'n kop,
Je blijft me gek maken.. m'n gedachten zeggen stop!
Niemand zal me ooit snappen,
Ik heb nooit aan je liefde kunnen ontsnappen.
Ze vertelden me altijd dat ik hier voor op moest passen.
Maar nee, ongelijk hebben ze, dit gevoel is niet alleen voor de volwassenen. .
Een jongen (of meisje) dat zo romantisch kan zijn.
Ik vertel je. Vanaf vandaag zul je altijd bij me moeten zijn.
Op naar de hemel.. een eindeloze reis,
Samen met jou op weg naar het mooiste paradijs!
Sluit je armen om me heen voor altijd,
Kijk me aan met je warme blik en zeg: "Ik wil je nooit meer kwijt."
Ik blijf je altijd trouw, jij bent mijn vriend.
Jij bent diegene die het verdient.
Ik zal je nooit verlaten,
Moest ik even niet met je praten,
Dan zal ik al vergaan van de pijn,
Het enige dat ik wil, is eeuwig bij je zijn.
Jou zal ik nooit verbannen uit mijn leven,
Je zit diep in mijn hart, ik zou je alles kunnen vergeven.
Liefde zit diep,
Er is niemand die dat ziet.
Het zou zo je wonden kunnen helen voor altijd, en niet voor even.
Elke morgen sta ik naast je op, maar ze hebben me geleerd dat wat er s'morgens is, er s'avonds niet meer kan zijn.
Daarom vraag ik je om te beloven dat ik de enige voor je zal zijn.
Moeilijke tijden. Ja, die horen erbij,
Maar die zijn zo weer voorbij.
Het zijn vier woordjes, ze zijn los van elkaar,
Ze lijken heel erg klein maar bij elkaar in een zin, kunnen ze heel belangrijk zijn.
Ik zeg ze jou, want ik wil dat je het weet,
En dat je het daarna nooit meer vergeet.
Jij bent mijn Valentijn!
Wij, ik en jij. Samen met z'n twee vieren we Valentijn.
Jij bent degene met wie ik eeuwig wil samenzijn.
Paulina.
Reacties op bericht (1)
14-02-2012
Lieve groetjes uit Hasselt, waar het al heelwat warmer is. Zouden we al mogen denken aan een straaltje zon zo af entoe?
Het leven moet met liefde en humor worden geleefd:
liefde om het leven te begrijpen
en humor om het te verdragen.
14-02-2012, 13:01 geschreven door jasmijn2
Ik brand deze kaars voor alle mensen die me dierbaar waren
Wij mijn man en ik zijn al heel lang, mijn man 35 jaar en ik 23 jaar bestuursleden van onze buurtvereniging mijn man heeft hier 3 jaar geleden een lintje voor gekregen,wij doen van alles organiseren. Afgelopen zondag hebben we een snertwandeling gehad, lekker door de bossen, met een gids erbij. We hadden ook nog prachtig weer, dus de dag kon niet stuk. De naam zegt het al, onder de pauze kregen we natuurlijk een lekkere kop snert met brood en spek. Hier achter komen wat foto's van deze zondag! . . .
Een keer moet het begin zijn, of je nu wilt of niet. Een keer wil je bereiken, wat je in de verte ziet. Een keer zul je moeten kiezen, van alles om je heen. Een keer zul je moeten zeggen, er is er voor mij maar een. Een man of vrouw om van te houden, en die voor je vecht. Een plaats om thuis te komen, een thuis maar dan ook echt. Het klinkt misschien kortzichtig, met al die inspraak om je heen. Toch is het goed te zeggen er is er voor mij maar een!
Ik kijk en kijk, En vind eindelijk wat ik zoek Daar verborgen, Daar in de verste hoek. Achter mijn jeugd, Dat is omhuld door genegenheid . Links van mijn kennis, Door het spoor van verderf geleid. Stap ik over de brokstukken, En de kleine stukjes geschiedenis. Wegduikend voor de langs schietende gedachten Hoop ik dat ik me vergis. Ik zie onze herinneringen, Waarvan geen meer intact. Ik zie onze jaren, Door ontbrekende maanden in elkaar gezakt. Ik raap de stukken bij elkaar, Loop dezelfde route terug die ik voorheen had genomen En vóór mijn jeugd en kennis, Zet ik neer waar voor ik was gekomen.
.
.
.
