Op een dag schiep God de koe en sprak tot hem: Je zult een hard leven krijgen en staat veelal op stal of in de wei. Weet je wat, ik schenk je 50 jaar.

Oei, dat is wel erg lang voor zo’n saai leven. Ik ben dik tevreden met 20 jaar.

De volgende dag schiep God de aap en sprak: Als aap zijnde zul je de mensen laten lachen door trucjes te doen en gekke bekken te trekken. Ik geef jou dus 30 jaar.

Ach lieve God, als mijn leven er zo moet uitzien, ben ik met 10 jaar meer dan tevreden.

De dag erna schiep God de hond en sprak: Jij zult waakzaam moeten zijn en blaffen wanneer er onraad is, maar je plaats is buiten op de stoep. Ik schenk jou net als de koe 20 jaar.

Lieve God, altijd buiten op de stoep lijkt me niet echt fijn, dus met 10 jaar ben ik al meer dan tevreden.

Nog een dag later schiep God de mens en sprak: Ik weet het goed gemaakt, jij zult je leven lang eten, drinken en plezier maken en ik geef je daarom 20 jaar.

Maar lieve God, dat is toch veel te kort voor een mensenleven!

Oké, zei God, dan geef ik jou de 30 jaren erbij van de koe, 20 van de aap en de 10 van de hond.

Dank u Lieve God, zei de mens dankbaar.

Dus nu weet je hoe het komt dat een mens de eerste 20 jaar van zijn leven niets anders doet dan eten, drinken en plezier maken, de volgende 30 jaar hard werkt, dan zo’n 20 jaar als opa/oma grapjes maakt, verhaaltjes vertelt en spelletjes doet met en oppast op de kleinkinderen en tenslotte nog eens 10 jaar slechts in je luie stoel zit en raast en tiert naar een ieder die niet doet wat je wilt.

Aan welk deel van het leven ben jij nu bezig???

Ik lag met jou in hetzelfde bed.
We sliepen wel rechtop.
Jij stak er net wat bovenuit.
Vandaar jouw blauwe kop.

'k Was stapel op jouw lange lijf,
dat mag je nu best weten.
Ik vond jou echt een reuze-wijf:
gewoon om 'op-te-vreten'.

Laatst droomde ik de hele nacht,
aan één stuk door van jou.
Jij werd mijn bruid, mooi in het wit,
omdat ik van sleepasperges hou.

Plots werd mijn droom heel bruut verstoord:

ik bloedde aan m'n kuiten.
We werden allebei vermoord
door zo'n hovenier van buiten.

We werden in een kist gelegd
en spoedig daarna gewassen.
Mijn rug was krom, de jouwe recht,
jij werd dus eerste klasse.

Wat wreed toch van zo'n hovenier
ons zó uiteen te rukken.
'k Heb jou daarna nooit meer gezien,
want ik lag bij de stukken.

Weet je wat ik het gekke vind ?
't Is eigenlijk heel stom:
Terwijl óns leven in de grond begint
is dat bij de mens net andersom.

Auteur:
Paul Asselbergs.



 

Dit is het automatisch antwoordapparaat van opa’s en oma’s:

Goedendag, wij zijn momenteel niet thuis, maar u kunt een bericht achterlaten aan de hand van de volgende codes: 

- Bent u een van onze kinderen:
druk 1.

- Als we de kleinkinderen naschools moeten opvangen:
druk 2.

- Als jullie onze wagen wensen te gebruiken:
druk 3.

- Als we de was en de strijk moeten doen:
druk 4.

- Als we bij jullie thuis moeten babysitten:
druk 5.

- Als we de kinderen op school moeten afhalen:
druk 6.

- Als er voor aanstaande zondag een taart moet gebakken worden:
druk 7.

- Als jullie allemaal naar huis komen eten:
druk 8.

- Als vader een klus moet komen doen:
druk 9.

- Als U één van onze vrienden bent:
druk 0
en spreek uw boodschap in na de pieptoon.

We bellen U terug zodra we tijd hebben...