Veel ouders ervaren het verzorgen en opvoeden van hun kind als zwaar en moeilijk. Je kunt ook niet zeggen dat het makkelijk is, want ieder kind is anders. Geen enkel kind kan zeggen wat hij nodig heeft, maar een baby geeft het vaak wel aan. Ook kunnen de meeste ouders wel enigszins aanvoelen wat de basisbehoeften van een baby zijn. Voeding, verschoning, liefde en aanvaarding en daar komen veel ouders goed in tegemoet. Daardoor ontstaat een band tussen het kind en de ouders. Deze band is absoluut nodig om goed op te groeien. Men noemt dit hechting. Als ouders zich niet hechten aan hun kind, krijgt het kind tekort op emotioneel gebied en zal het hier erg onder lijden.

Er is geen opleiding om een goede ouder te worden. Toch wordt verondersteld dat ouders het vermogen hebben om hun kind dat te geven wat het nodig heeft en het kind te geven wat het nodig heeft. Als de ouders zelf niet gefrustreerd of getraumatiseerd zijn door hun eigen opvoeding, zullen ze zeker empatisch vermogen hebben en hun kind onvoorwaardelijke liefde kunnen geven. Daardoor zullen ze ook aanvoelen wat de behoeften van hun kind zijn. Als de ouders de behoeften van hun kind kunnen bevredigen zullen ze wederzijds bevestigd worden. Ze zullen van elkaar genieten. Dat is ook aan het kind te merken doordat hij rustig wordt en glimlacht. Het kind krijgt doordat de ouders ingaan op zijn behoeften basisvertrouwen in zichzelf en in zijn ouders. Hij weet dan dat er voor hem gezorgd wordt.

Verwaarlozing van kinderen

Helaas zijn er ook ouders die de behoeften van hun kind niet herkennen of die hun kind zien als een last, waardoor ze gebonden zijn aan huis en niet meer kunnen doen wat ze zelf willen. Dir gaat heel subtiel, de zwangerschap is niet gepland, het kind huilt veel, vooral 's nachts, het kind eist zoveel energie, enz. De ouders willen hun eigen behoeften bevredigen en dat kan nu niet, dat kan heel frustrerend zijn. Ouders miskennen op mdeze manier de werkelijkheid. Het kind is er niet voor hen, om hun behoeften te bevredigen, maar de ouders horen er te zijn voor het kind. De relatie met het kind verloopt dan zeer moeizaam en er ontztaat weinig tot geen hechting. Vooral als de ouders zelf al geen adequate verzorging van hun eigen ouders hebben gehad, zal de zorg voor hun eigen kind niet makkelijk zijn.

Het is belangrijk om te beseffen dat de eerste ervaringen van liefde en aandacht van fundamenteel belang zijn voor een kind. Het wordt opgeslagen in het emotioneel geheugen van het kind. Ook al kan het kind nog niet denken en begrijpen er wordt wel degelijk een gevoelsherinnering opgeslagen. Er ontstaat onzekerheid, angst en wanhoop, gevoelens die gekoppeld zijn aan de ouder-kindrelatie en die later naar boven komen als men opnieuw in aanraking komt met afwijzing of teleurstelling.

Bron: http://www.artikeltjes.com/artikeltjes/1499/1/Ouderschap-een-uitdaging/Page1.html