de laatste dag dat we aan het verhuizen waren,stond er een boodschap op mijn antwoordap.De vader van mijn vrouw was tijdens een operatie overleden.Ook dat nog,er moest door Miep heen en weer worden gereden met de trein naar een streekziekenhuis in zeeland.Daarna moest ze naar een notaris over de erfenis.Toen dit allemaal achter de rug was waren we weer een half jaar verder,Miep vond het allemaal best.Naderhand gezien was dat maar goed ook,ik laat dit gedeelte maar zitten.Aangezien we inkopen moesten doen,zoals een nieuwe fornuis een wasmachiene een ijskast nieuwe kleding en ga zo maar door,moest ik wel werken,met gevolg;zondagsavonds met de trein naar brabant en vrijdagsavonds weer terug naar Rotterdam met de trein.Wat een gedoe allemaal,maarja het kon even niet anders,ik wist dat het bedrijf waar ik werkte opgeheven zou worden en onder een andere noemer samen gevoegd zou worden met andere bedrijven.Ik had na een gesprek afgesproken dat ik tot de laatste dag zou blijven werken,dat heb ik ook gedaan.dat was in ieder geval tot bijna eind 1996.Toen ik thuis kwam van mijn laatste dag werken ,draaide ik de sleutel van het slot om en de telefoon ging,een ex-colega van mij vroeg of ik bij hem wou werken,er was haast bij,de volgende dag werkte ik weer.Zo,nu genoeg over mij,we schakelen weer over naar miep;Wat ik niet wist en pas eind 2007 hoorde;je vrouw stond tegen ons te praten met een andere vrouw hoe slecht ze het had bij mij (?) en op een gegeven dag vertelde ze dat ze ging scheiden (?). Ik wist hier niets van,wel waren er op gegeven momenten rare dingen aan de hand,zoals ineens uitvallen tegen mij,ik dacht van wat is dat nou?Tot ik er schoon genoeg van kreeg en naar de huisdokter ging en vertelde dat er problemen waren,hij wou er niet aan en zei dat ik me moest vermannen en mijn schouder er onder moest zetten,waaronder vertelde hij niet.Dat weekend ging ik met Miep boodschappen doen in de stad en ineens lag Miep languit voor de tram,gelukkig stond de tram stil,maar Miep had wel haar pols gebroken.In het ziekenhuis bleek dat haar pols op drie plaatsen was gebroken.In de tijd dat haar pols aan het helen was zijn we ook nog naar de trouwerij van mijn oudste zoon geweest het feest was in het Land van Ooit.Miep liep toen nog in het gips......
Vandaag is het zaterdag,zoals gewoonlijk heb ik de hond uitgelaten,heb gedouchst,brood klaar gemaakt,koffie gezet de hond eten gegeven en nu kan ik Miep uit haar hoog-laag bed halen.Ze ziet me en begint gelijk tegen mij te lachen ,ik doe haar sloffen aan en zeg dat ze uit bed moet komen.Miep zegd dat ze geen zin heeft,eindelijk is ze eruit en loopt de drie meter naar haar sta-op stoel,ze gaat zitten en begint gelijk aan haar broek te krabben , met haar nagels(die ze bijna niet meer heeft) grab ze de broekstof langs de naad kapot.Er zijn al menige broeken door haar ontdaan van zijkanten van haar broekspijpen.Ik leg een handdoek over haar schoot,waar al enorme slijtplekken op zitten en een enkele gat .De vloer ligt bezaaid met afgevallen krabbels stof in alle kleuren van de regenboog.Eindelijk gaat ze eten,ondertussen kijkt ze tv,zepplin of zoiets,ze kan daar de hele dag naar kijken al zal het 10x worden herhaald ,zij kijkt.al jaren,dag in dag uit.Als ik klaar ben met eten is Miep nog bezig en ik zeg haar dat ik met de hond even buiten ga lopen,ze zegd niets maar knikt ja.Ineens was het er,ze kan de hele dag haar mond houden,of heel erg hyper zijn,dan is iedereen haar broertje of zusje of ze nu geel zwart bruin of blank zijn maakt haar niet uit.Alle vrouwen noemt ze Angela,een heel enkel keertje heeft ze ineens de juiste naam.Om acht uur is onze hulp Inge binnen en maakt alles klaar om Miep onder de douch te zetten.Het is warm,eigenlijk is het heet,niet zomaar heet,nee,maar Heet met een hoofdletter.Ik heb medelijden met de dames en zet een fantorentje in de opening van de douche en dat helpt.Bij deze ziekte heeft Miep ook geen controle meer over de ontlasting en urine,ze zit dan ook helemaal onder.Inge heeft de nacht-inco uitgedaan en gelijk gaat Miep overal aanzitten en smeert ze haar zelf helemaal onder de ontlasting,wat Miep ook doet,Inge blijft er nogal kalm onder en spoelt haar weer voor de zoveelste keer schoon.Eindelijk kan ze een schone inco aan,halverwege haar knie-en is het broekje al en Miep laat alles weer lopen en lacht luidkeels.Inge trekt het broekje uit en vraagt aan Miep: moet u nog meer plassen of anders? Neehoor is het antwoord Miep wordt weer schoongemaakt,Inge is bijna klaar met afdrogen als Miep weer alles laat lopen en zich weer insmeerd.Na de zoveelste douche-beurt ,eindelijk is ze klaar en heeft Miep schoon goed aan en wandeld naar de voordeur en wil de deur uitwandelen ,terug naar haar stoel gaat zitten en kijkt weer tv,als ze haar sloffen aangedaan krijgt zegt ze tegen Inge;ik hou niet meer van jou,jij bent gemeen,Inge:zo ben ik gemeen? en waarom dan?Miep;ja jij bent oergemeen en mijn opa was directeur van sophietje,Inge schreef in haar dagrapport: Ik heb gratis gedoucht.
Ziekte van Pick...... Synoniem fronto-temporale dementie (FTD) historisch vaak de ziekte van Pick genoemd,is een vorm van dementie,die gekenmerkt wordt door gedragsveranderingen,kennis achteruitgang en motorische verschijnselen.Er is een grote variatie in de uitingsvormen,de beginleeftijd en de duur van de aandoening.Over het algemeen begint de ziekte rond het 50ste levensjaar maar er zijn ook gevallen bekend waar de ziekteverschijnselen zich al voor het 30ste levensjaar of nog na het 60ste levensjaar openbaren.In de meeste gevallen overlijdt de patiént binnen 10 jaar na het begin van de klinische verschijnselen. Er is geen genezing mogelijk,de aandoening wordt meestal veroorzaakt door een spontane mutatie van het erfelijk materiaal.
Vandaag is het zaterdag 10 mei 2008........ Mijn ,sorry, ons verhaal zal zo ongeveer begonnen zijn in 1991.En met ons bedoel ik natuurlijk mijn vrouw en ik.Eerst een algeheel beeld over ons; Wij zijn alletwee geboren in begin van de oorlog.dus 67 jaar.Ik had mijn vrouw beloofd dat als ik met pensioen zou gaan , we een camper zouden kopen en door nederland gingen trekken.Mijn vrouw noem ik hier Miep en mijn naam is nu Louis.We waren een doorsnee gezin die na ons trouwen gingen wonen in Den Haag.We kregen 4 kinderen,Meisje,jongen ,meisje en weer een jongen.In de loop van de jaren is mijn vrouw geopereerd aan : Struma (volgens de huisdokter zenuwen) en een hernia.Zelf heb ik een leverontsteking gehad en opgenomen geweest.We zijn begin 1985 verhuisd naar Brabant voor mijn werk,Mijn oudste dochter bleef getrouwd achter,ja die had nu haar eigen gezin.alles leek goed te gaan tot...... Ja dat is en blijft tot nu toe een raadsel,wel was er het "lege nest syndroom" de "overgang" altijd maar moe en dan weer erg druk,mij viel het niet zo op, Miep was altijd blij als ik thuis was ,gingen vaak uit eten,mooie kleren voor haar kopen,nou ik was wat trots op haar. ik weet wel dat ik door een plaatsvervangende huisarts werd aangesproken dat we snel zouden moeten verhuizen ,uw vrouw is ziek van de heimwee dit kan zo niet doorgaan,ik stond aan de grond genageld,ik wist niet eens dat ze naar de dokter zou gaan,we hadden nooit geheimen voor elkaar,we bespraken alles over elkaar en over de kinderen.Ik ben gelijk naar huis gegaan,gesproken met haar en gevraagd waarom ze niets tegen mij had gezegd hierover.Dat wist ze zelf niet zei ze.Ik ben de volgende dag,die had ik vrij van werk,met haar naar Rotterdam gegaan om te zoeken voor een woning,lekker de wachttijden voor een woning waren tussen de twee en vijf jaren,die zelfde dag zijn we bij een familielid van Miep koffie gaan drinken en dat was het dan,geen resultaat,helemaal niets.twee dagen later kwam ik uit de nachtdienst,was om 08.45 thuis,geen vrouw in huis,misschien boodschappen doen,o, ik zag haar aankomen fietsen,met een rood hoofd,hijgend struikelend over haar woorden; we kunnen zo gebeld worden door een huisbaas want mijn nicht wist dat aan de overkant vanwaar ze woont een huis vrij kwam,heeft ze net gedaan alsof ze mij was en heeft een zielig verhaal opgehangen die bijna de waarheid was,niet voor haar maar wel voor Miep.Ja hoor een half uurtje later belde een man op en die vertelde dat we vanmiddag langs konden komen op dat adres.Ik dacht nee toch,weer naar Rotterdam?Nou vooruit dan maar.We hebben de woning bekeken,nou nou nou,wat een kleine woning,we waren altijd eensgezinswoningen gewend en nu hadden we een huisje met huiskamer,slaapkamer,keuken en een kamertje dat zo groot was dat als je probeerde om te vallen je dat echt niet zou lukken.Maar goed binnen een twee weken zaten we erin met vergunning nog wel.
