Voordat de moeder van Gijs het deksel op de braadpan legt,
telt zij nog even de ballen gehakt.
Ja, ze heeft goed geteld. Het zijn er precies dertien.
Als de hoogmis is afgelopen komen ze allemaal weer thuis.
Gijs zijn ouders zijn Rooms Katholiek.
Het hele gezin, alle kinderen, zijn met Pa meegegaan naar de kerk.
De hoogmis begint s morgens om negen uur.
Als je zes jaar bent ga je voor de eerste keer ter communie.
En voor die communie mag je s morgens niet eten.
Ook kinderen van zes jaar eten dan niet.
Dat is een voorschrift van de kerk.
Rond elf uur stappen ze allemaal weer binnen.
Als ze even later rond de tafel zitten, haalt moeder de dampende braadpan.
Na het bidden begint het zondagse feestmaal: brood met jus.
Jus, gemaakt van gehakt!
In de week maakt moeder heel andere jus.
Die jus wordt gemaakt van gesmolten vet.
En de kleur wordt bruin door een paar schepjes Buisman.
Buisman wordt gebruikt bij het koffie zetten.
Een schepje Buisman maakt de koffie bruiner.
Dan heb je minder koffiebonen nodig.
En de koffie is toch mooi bruin.
Maar voor jus blijkt Buisman ook heel handig.
De jus wordt er zonder vlees toch prachtig bruin van!
Wie geen geld heeft moet slim zijn!
De zondagse jus van gehakt, is de echte jus.
Die wordt speciaal voor de zondagochtend gemaakt!
Iedereen laat het zich heerlijk smaken.
De ballen blijven nog onaangeroerd.
Die komen vanmiddag aan de beurt.
De zondagen gaan heel snel.
En voor je het weet is het vier uur. Tijd al weer voor het middagmaal! De tafel is gedekt.
Na het bidden, verdeelt moeder de ballen.
Vader het eerst. Dan zijzelf . Daarna komen alle elf kinderen aan de beurt.
De kinderen wachten verlangend op hun bal. Als er nog drie ballen in de pan liggen kijkt moeder verbaasd rond.
Hoe kan dat nou?
Er zijn nog vier wachtende monden en drie ballen in de pan.
Nog eens tellen! Nee het zijn er echt nog maar drie.
Moeder kijkt alle borden na.
Nee, niemand heeft twee ballen.
Vanochtend lagen er dertien ballen in de pan.
Dat weet ze heel zeker!
Wie heeft er een bal gehakt uit de pan gepikt?
Moeder kijkt de kring rond.
Elf onschuldige ogen, en verbaasde gezichten.
Het waren er vanochtend dertien. Dat weet ik heel zeker.
Ik heb ze nog nageteld, zegt moeder.
Wie heeft er een bal uit de pan gehaald!
Maar het kroost blijft effen voor zich uitkijken.
Het tovert hier toch niet? zegt moeder.
Uiteindelijk snijdt ze de drie ballen in stukjes.
En verdeelt zij drie ballen, over de vier borden van de jongste kinderen.
Terwijl mompelt ze: ik snap niet waar die bal is gebleven. Tenslotte legt zij zich er maar bij neer!
Niemand lijkt het te weten!
Om half acht gaan de ouderen kinderen naar het avondlof.
Daarna is deze zondag ook al bijna weer vergleden in de tijd!
Dinsdags is het strijkdag.
De was is dan droog en gaat gestreken de kast in.
De broeken van de jongste jongens komen als laatste aan de beurt.
Deze broek nog en dan zit het er voor vanmiddag weer op!
Moeder haalt opgelucht adem.
Nog even de voorkant van de broek strijken en klaar is Kees!
Ineens stopt ze. Wat ruikt ze toch? Het lijkt wel vet, of vlees!
De walm ervan komt rechtstreeks in haar neus.
Moeder bekijkt de broek.
Op de zak zit een grote vlek. Een dikke vetvlek!
De wasmachine is de vlek te lijf gegaan, maar moest het onderspit
delven. De vlek is groot en goed zichtbaar gebleven.
Ineens gaat er een lampje bij moeder branden.
Aha, nu komt de aap alsnog uit de mouw: De bal gehakt!
In deze zak heeft de bal gehakt gezeten van zondag.
In de zak van Ton zijn lange broek.
Het raadsel is opgelost!
Diezelfde middag wordt Ton op het matje geroepen.
kom jij maar eens hier zegt moeder, als Ton thuis komt.
Wat heb je zondag uitgespookt?
Jij, hebt die bal gehakt gepikt!
En in je zak gestopt zodat niemand het kon zien.
Ton kijkt naar beneden.
Het klinkt niet best! Moeder is heel boos, hoort hij. En als moeder boos is krijgt hij er van langs. Dat is zeker!
Ga de pollepel maar halen.
Ton sjokt naar de keuken.
De bal was lekker! Maar dit?
Arme Ton!
Hij krijgt er flink van langs .
Ondeugende kinderen verdienen de pollepel!
Dat staat als een paal boven water!
Ik ben een vrouw van 74 jaar Sinds 1962 getrouwd met Gijs. Wij hebben samen 2 kinderen en evenveel kleinkinderen. De naam Matja is wellicht voorlopig mijn schuilnaam. De titel van mijn blog komt uit een gedichtje dat ik eerder maakte:
Luister wees stil Luister, zonder gehoor naar het eeuwige lied. Het vaart zonder melodie mee op de wind.
In het blog zal het gaan over van alles. Wat houdt mij zoal bezig? Over nu en over vroeger. Ik wil oude herinneringen en verhalen laten herleven. Ik hoop dat mensen mijn blog gaan lezen. Schrijven is mijn passie. ik doe het al jaar en dag. Mijn plan is regelmatig wat te plaatsen. Eén of meerdere malen per week.We zullen zien of het gaat lukken. Voor mijzelf is het een een ontdekkingsreis. Schrijven op SeniorenNet!
