Vergeten
Terwijl de wind mijn kapsel vernielt ,
ik voor een oude dame kniel ,
bedenk ik me dat ik wat heb vergeten ,
wat knaagt aan mijn geweten .
Eerst raap ik de gevallen dingen op ,
die ik weer in de tas van de dame stop ,
mijn verdiensten zijn een lieve lach ,
je bent lief fluisterd de dame zacht.
Terwijl de dame verder gaat ,
weet ik niet meer waar mijn gedachte overgaat ,
ik pieker me suf ' sjonge wat was dat nu ,
het regent dus pak ik mijn plu .
Langzaam wandel ik terug naar huis ,
sus mijn geweten ,
mijn gevoel het is niet helemaal pluis,
heb ik nooit naar waarde kunnen meten .
Boomer
|
