"MUSIC WAS MY REFUGE......I COULD CRAWL INTO THE SPACE BETWEEN THE NOTES.....AND CURL MY BACK TO LONELINESS....." (Maya Angelou) 'Bordianangel' probeert op haar éigen (-wijze...) vleugels te vliegen....maar God-zij-dank vliegen soms anderen even een klein of langer stukje met haar mee.....
Het dagelijkse -vaak zeer emotionele en stormachtig- leventje van een huismoeder/echtgenote die af en toe hóge pieken en bergtoppen kent maar vooral ook vele diepe en zeer donkere dalen...omdat zij Borderline (en álle gevolgen van dien!) heeft. Dit alles wordt veelvuldig ondersteund door haar grootste liefde en drijfveer.... MUZIEK (in álle soorten en maten!!) en natuurlijk zéker niet te vergeten haar oneindig warme passie voor HAWAII & haar oorspronkelijke bewoners, met een cultuur en achtergrond dat veel overeenkomsten vertoont met haar eigen mooie geboorteland... Indonesië (en met name de Molukken en de bizondere achtergrond van haar beide ouders en grootouders daarin!!)
04-04-2010
GENIET VAN DE MOOIE PAASDAGEN!
Lieve allemaal, Ik hoop dat 'n ieder die dit leest niet alleen en verdrietig is, maar toch vandaag of morgen een fijne tijd met 'n ander kan doorbrengen....want - vooral dagen als deze - zijn er om met anderen je liefde....warmte....en genegenheid en gezelligheid te delen..... Maak er wat van....denk aan elkaar....zodat iedereen van Zijn Liefde die Hij juist deze dagen aan ons toont....mag genieten....en laat je hart verwarmen.... Pas goed op elkaar....en vooral op jezelf....
GEEN PASEN ZONDER GOEDE VRIJDAG: "IT'S ALL ABOUT JESUS"!!....
Ja, lieve mensen....het is dan weer Goede Vrijdag... Okay...ik ben dan 'toevallig' gelovig....nou ja 'toevallig'.....
Laten we het simpel houden:
ik geloof in God
en ik geloof dat Jezus Zijn zoon was en nóg is....die voor óns gestorven is.... en met Pasen is opgestaan uit de dood....
Dit is voor mij een vaststaand feit....en ik ben ook NIET van plan met WIE dan ook hierover van mening te verschillen of verder over te discussieren....
Ik vind het enórm jammer dat sommige mensen 'zo moeilijk' doen over het geloven in een god...of in (Mijn) God...want voor mij geldt natuurlijk dit láátste.... En gelóóf me....(daar héb je het woord wéér..!!)....ik lóóp de kerkdeur niet plat....ik ben géén 'Jesus freak'....maar ik weet wél dat ik....voor mezélf....zéker.....een speciáál & apárt lijntje....('speciale mobiel'....roodgekleurd...!!) naar 'Boven' heb...naar Hém....Mijn Gód..... Voor mij....SIMPEL....en het blijft voor mij ook ....HEEL SIMPEL....
Ergens las ik dat langs de A2 een groot billboard staat met de tekst 'Er is waarschijnlijk geen God. Durf zelf te denken en geniet van het leven.' Hierbij wordt dus gesuggereerd dat als je 'gelovig' bent, je dan níet van het leven geniet en dat je niet zélf mag denken.... Sorry, maar dit vind ik natuurlijk grote onzin.... waarvoor hebben we uiteindelijk HERSENS gekregen...om ze in íeder geval te gebruiken....(al vergeten sommigen dit weleens regelmatig!) ????!!
Weet je wat het is....???? Laten we elkaar hier op aarde alsjeblieft VRIJ laten.... VRIJ in onze gedachten... VRIJ in onze culturen.... VRIJ in onze gebruiken..... VRIJ in ons geloof..... ....ik zou haast zelfs zeggen...elkaar VRIJ laten of we nu wél of niet hóófddoekjes willen dragen.......
Want willen wij als mens niet in wezen allemaal hetzélfde....en slechts één ding....???? Willen wij mensen niet allemaal LIEFDE in ons leven...zijn wij allen dáárin niet GELIJK.... Waar maken we ons dan allemaal zo drúk om.... Wij léven....dánk zij de Liefde....en wij zullen ook alles overléven....slechts dóór de Liefde....
Kijk...ik kijk veel programma's op Discovery en op National Geography.... mijn favoriete zenders! Ook daar zie ik veel programma's over bijbelse natuurverschijnselen en wonderen e.d. waarbij men allerlei bewijzen probeert te weerleggen of andersom.... Het is niet erg. Ik hou ook enorm van die programma's ....waarom zou ik die niet kijken...??? NIEMAND BRENGT MIJ TOCH VAN MIJN GELOOF AF...!!! Want in de bijbel staat ook: 'onderzoekt alle dingen...en behoudt het Goede...' en dat is álles wat ik doe....
Want ach...niets voor niets heet het ook GELOVEN..... en als je om iets te geloven alweer 'bewijzen' nodig hebt...waar blíjf je dan...??!!! Daarom durf ik te zeggen dat 'geloven'....voor mij het 'werkwoord' GELOVEN is.... Of zoals je in de bijbel in het boek Hebreeën 11:1 kunt lezen: Het geloof is de zekerheid van de dingen waar je op hoopt.... En het bewijs van de dingen die je niet ziet.....
Dus zoals ik in het begin al zei....ik wil alles gewoon 'simpel' houden....zoals God het ook voor ons... voor mij....voor u....voor jou.....bedoeld heeft....
Of zoals ik het ook 'héél simpel' eens in enkele zinnen opschreef.... Ik was toen ook helemaal uit mijn doen...in de war...en was voor 3 maanden voor therapie en om 'tot rust te komen' in de Driesprong in Zeist...waar ik op 4 november 2002 om 01.55u spontaan het volgende schreef....óók...'heel simpel'...:
"DRUPPELS"
De bui valt met 'bakken' uit de hemel ....régen....druppels....
Mijn hoofd is wárm en héét van het piekeren ....zwéét....druppels....
Brándende ogen....pijnlijk van het huilen ....tránen.....druppels.....
Hij stierf op Golgotha.....óók voor mij....!? ....blóed....druppels....
Ok, het was dan zover....vandaag had ik mijn 'afspraak' bij mijn psychiater.... Na allerlei 'quasi grappige binnenkomst plichtplegingen'....gingen we dan zitten en probeerden we de reden te vinden waarom ik daar op bezoek was. God-zij-dank was ook 'mijn Grote Vriend' (P.) daar en die zorgde gelukkig 'n beetje dat mijn 'onrust' wat probeerde 'tot rust' te komen...
Omdat ik nu misschien nog té veel 'heetgebakerd' en teleurgesteld ben van binnen, lijkt het mij ook niet helemaal goed dat ik me nu té veel laat gaan in mijn emotie....want dan zeg ik misschien dingen die ik eigenlijk helemaal niet had willen zeggen... Want, weet je wat de 'pest' is, eigenlijk haat ik hem helemaal niet....maar op een of andere manier....'liggen we' elkaar niet zo heel erg.... erg probeer me tegen hém te 'verzetten' en hij wil zich standvastig laten voelen 'wie de baas is'.... ja...HIJ natuurlijk.... Zoals ook daarstraks al bleek....kan 'Mr ICERABBIT' me maken....en vooral ....BREKEN.... en in dit laatste was hij nogal heel snel in geslaagd....misschien gaf ik wel te vlug op....maar ik had ECHT geen zin meer om 'tegen alles' in te gaan.... Tja, ik probeerde nog wel af en toe wat 'tegengas' te geven....maar het haalde niets uit.... Ken je die scenes in filmen vast wel....die mensen die proberen te boksen en iemand te slaan... maar die niets anders raken...dan de LUCHT om die man heen.... TOTALE AFGANG DUS!! Zo VOELT het ook....
Ik wil ook gewoon even niet op alle details ingaan.... ik wil alleen nu even mijn 'ongenoegen' kwijt... Eigenlijk een verkeerde woordkeuze...dit laatste....het is meer mijn 'teleurstelling'.... Trouwens....het is misschien ook zelfs wat ik al van tevoren verwáchtte van dit bezoek aan mijn psychiater...ik zei de dag tevoren al aan mijn 'hulpverleenster B.' toen ze me aan deze afspraak herinnerde... Toen zei ik haar nog als antwoord: 'ach...ik zal toch wel weer met een kluitje in het riet gestuurd worden....' En helaas...ik had het veel liever verkeerd....maar ik hád gelijk....
Het énige wat mij opviel is....dat het minder 'KOUD' was...als gewoonlijk...als ik alléén met mijn psych ben... Ik voelde nú...dat - waarschijnlijk doordat mijn 'begeleider P.' er ook bij zat - dat de 'IJskonijn' wat minder 'koud' naar mij toe was....en hij 'waaratje...nota bene....heel wat 'kwinkslagen' en zelfs 'grappige toespelingen' op me uitprobeerde.... Niet dat ik het ECHT waardeerde....néé....het maakte me alléén maar bózer van binnen....en 't énige wat ik wou...was....ER OP DAT MOMENT UITSTAPPEN....WEG VAN DIE IJZIGE KOU.... maar een klein 'warm klein kacheltje...dat voor mij brandende werd gehouden...' zat in de buurt... en die zorgde er als enige nog voor dat ik me 'aan hem kon verwarmen'..... en tóch met al mijn zogenaamde 'rust' en 'kalmte' een eind aan dat bezoek kon maken....
Ik had net zo goed NIET kunnen gaan..... wát ben ik ermee ópgeschoten....(zoals ik al ergens eerder zei:)....GEEN LOR!!!! De heer IJskonijn gaf me een hand toen ik wegwou....en zei nog tegen me 'Keep in touch'.... 'Well.....I don't think so....Mr. ICERABBIT....' Maar ach....je weet maar nooit....NIETS zo veranderlijk dan een Bordie....('waor...?')
Sorry.... nogmaals ...ik háát hem niet.... ik wou maar dat hij MIJ BEGREEP.... en voor één kéér eens kon INDENKEN....wat er in MIJ omgaat.... Een béétje 'empathie' zou toch ook niet verkeerd zijn...van je psychiater....
Een Bordie schijnt 'zwart-wit' te zien....maar wat ik vandaag van mijn psych hoorde was niet ANDERS dan 'zwart wit'-opmerkingen.... Ik loop vanaf 1980 al met VRESELIJKE PIJNEN van binnen...vanwege het overlijden van mijn enigebroer....van mijn vader...van als laatste mijn moeder...(én daarnaast zelfs nog van een periode van misbruik...waar ik het liever ook niet meer over wil hebben...) en dan komt 'ie alleen maar met een koud antwoord als 'ja...dat hebben we allemaal toch wel he.....als we iemand in ons leven verliezen...'
Jááá????!!! Heeft IEDEREEN dat...????!!! Dat je na 30 jaar max. nog stéédsélke dag diezelfde béélden ziet....nét alsof een horrorfilm élke dag voor je ogen wordt afgespeeld....alléén maar OM JEERAAN TE HERINNEREN HOE PIJNLIJK EN VERDRIETIG DAT IS....????!!! Als je broer na een zgn. 'griepje' plotseling in het ziekenhuis belandt....in een diepe coma raakt....en je op eens hoort dat hij zgn. 'nekkramp' heeft, oftewel de officiële benaming 'hersenvliesontsteking' heeft.... Om...gedwongen te worden...JE ENIGE BROER....LOS TE MOETEN LATEN.... door de 'stekker - na een eeuwenlang durende week of wat langer - uit 't stopcontact' te moeten laten halen....dat hem nog 'in leven hield'.... HEEFT IEDEREEN DAT????!!!!????????????????????????????
RUDY....WAS WEL MIJN ENIGEBROER....HE.... EN HIJ WAS MISSCHIEN OOK WEL DE ÉNIGE..... DIE IN HÉÉL MIJN LEVEN.... AAN MIJ TOONDE .... IN ALLERLEI KLEINE DINGEN... DADEN EN OPMERKINGJES.... DAT HIJ VAN MIJ - ZIJN ENIGE ZUSJE - HOUDT!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Toen moest ik begin mei 1987 mijn vaderLOSLATEN..... die lymfeklierkanker had... Mijn vader...een enorm goede zanger...en enorm populair binnen de 'Indische en Molukse gemeenschap'....(zie verder terug in mijn blog waar ik meer vertel over mijn vader en de band waarin hij zong...het stuk met de titel '......' met vele foto's en verhaaltjes, ook dat ze vaak op tv waren bij de toen 'AVRO's Weekend Show van Johnny & Rijk'....bij de 'Rudy Carel Show'....hun eigen 'live kwartiertje' voor de AVRO Radio hadden en allerlei Hawaiiaanse, Indische en Molukse liederen ten gehore brachten...ja, ook de bekende 'Nina Bobo' enzo die wellicht ook van Anneke Gronloh bekend werd later...zo'n beetje dezelfde tijd 'The Blue Diamonds' en 'Anneke Gronloh'....hun 'glorietijd'....)
Ik heb op een oude cassettebandje nog wel wat van die 'live liedjes' staan, helaas niet zoveel als er wellicht eigenlijk van bestaan (daarom hou ik me aanbevolen als mensen nog wat video- of radiomateriaal voor me heeft??!).... En wat ik ook zelfs zo leuk vond is dat we toen - pas uit Indonesie 'gevlucht' vanwege Soekarno - en we in Scheveningen woonden... HEERLIJKE TIJD WAS DAT....EN IK MIS DE ZEE, HET STRAND EN DE GOLVEN ZÓ HÉÉL ÉRG...! Maar het leuke vond ik dat in die tijd mijn vader...zijn ENIGE Nederlands (maar toch enigszins Hawaiiaans getint) liedje had gecomponeerd....zeker door het strand en de zee geïnspireerd.... Hij noemde het 'Mijn Blonde Nui Wahine' (Nui=mooi,nieuw Wahine=vrouw in het Hawaiiaans)... en in één van die AVRO Radio-uitzendingen zong hij dat lied ook....héél leuk....dát zijn mooie herinneringen.... Maar dus OOK mijn váder moest ik LOSLATEN....7 mei....en 29 mei van diezelfde maand....in het jaar 1987...trouwden mijn man en ik....we hadden de datum al vast staan....dat wíst mijn vader al... en ik vond het wel vreemd toen hij op een dag tegen mijn (toen nog) verloofde en mij zei 'beloof me dat je gewoon de 29e gaan trouwen...WAT ER OOK GEBEURT...' Wij waren 2 jaar daarvoor op 29 december verloofd...1985 dus...(en mijn man is 30 december jarig...) en we zijn 29 mei getrouwd....(en ik ben 30 mei jarig...) Handig he...zo kan je man dus NOOIT zeggen...of vergeten dat hij z'n trouwdatum niet weet!!!
Na onze Verloving in december 1985....stierf in april 1986 mijn schoonmoeder....dus hebben we ons huwelijk, die we dat jaar eigenlijk gepland hadden, tóch maar een jaar opgeschoven....naar mei 1987! Maar begin mei 1987 overleed dus mijn váder.... Het was uiteindelijk ENORM pijnlijk....voorál dat mijn vader mij niet naar het 'altaar' kon begeleiden...en mij niet aan mijn man kon 'weggeven'......en hij dus nu ook mijn kinderen....zijn 4e en 5e kleinkind....nooit heeft leren kennen... en zij hun lieve (en 'beroemde') opa óók niet....
De feestavond van ons huwelijk hadden wij in Nieuwegein Zuid in het Veerhuis gevierd. Na de 'foto shoot' in de 'Botanische Tuin' bij 't Universiteitscomplex in de Uithof....tussen de 'rozen en rododendrons'....en ook na het uitgebreide Indisch 'etentje'....met ALLES EROP EN ERAAN....mensen die het eten voor je opschepten helemaal in Indisch klederdracht.....
Toen begon rond 8uur 's avonds....toen de eerste 'nieuwe' gasten binnen kwamen 'druppelen'.....de 'receptie' en ons Feest/Dansavond begon....zijn we de avond begonnen met het lied te draaien.... dat mijn vader het lied zong dat hij SPECIAAL VOOR MIJN HUWELIJK HEEFT GESCHREVEN EN GECOMPONEERD....alsof hij er wél bij was....klonk zijn heerlijke stem toen zijn ontroerende compositie voor mij door 't Veerhuis schalmde....'Mahealani Mine'.... (Mahealani is mijn Hawaiiaanse naam en betekent...'de kring ('helo') rond de maan...'). Maar dat lied heeft hij geschreven 'vanuit de ogen van de man die mij trouwt'......natuurlijk biggelden de tranen over m'n wangen....en miste ik hem heel erg....wat had ik graag dat hij dat LIVE voor mij daar op het podium van het Veerhuis zong....voor ons...voor ons allemaal.... Dat podium dat daarna door 3 bands werd gevuld.....een band die 'Evergreens' en Hawaiian muziek speelde.... en de nicht van mijn man die de leidster was van 'Hawaiian Treisure'....de dansgroep die speciaal voor mijn man en mij dansten en ze deden dat alles 'gewoon gratis'.....en gaven een hele professionele show wég.....Tahitiaans...Hawaiiaans... Samoaans... Dan een 'COUNTRY' (& Western) Band met één van mijn favoriete Nederlandse (pedal)steelguitaristen...KOOS BIEL...uit Groningen! En als laatste een zgn. 'samenraapsel' van muzikanten die een band vormden...en voornamelijk heerlijke JAZZNUMMERS speelden met als speciale gast mijn oom die helemaal uit BRUSSEL kwam....oom Joop Ayal.... in Belgie was hij ook een beroemdheid... hij speelt enorm goed saxofoon... en je zag hem zelfs regelmatig in het BRT orkest...waar hij ook lid van was...ook op de bongo's én saxofoon....
Maanden...ja zelfs járen...na ons huwelijk....hoorden we nóg van iedereen...HOE ONVERGETELIJK die dag en avond was...en hoe IEDEREEN HAD GENOTEN...voorál van het INDISCHE ETEN ('Catering') én de FEESTAVOND....de etage-trouwtaart....dat een INDISCHE CAKE van binnen had...en van buiten totaal versierd was met ORCHIDEEËN....mijn LIEVELINGSBLOEM...... En daarna dan ook de vele bánds...en heerlijke soorten muziek...waar iedereen zich kon uitleven door te dansen....en even álles te vergeten.... Enfin....a.s. 29 mei is dat dan ook alweer 23 jaar geleden....
En als laatste moest ik in 2001 mijn moederLOS LATEN.... en zo was ik de állerlaatste van mijn 'eigen' familie kwijt.... En vandaar dat ik me....óndanks alle lieve mensen om me heen....op dit moment....nog enórm EENZAAM voel....en mijn EIGEN FAMILIE enorm mis....en ik ze NIET los kan laten....na al die jaren.... Kan niemand dat dan begrijpen....
Ja ik vroeg aan mijn 'IJskonijn' of hij me door wou verwijzen naar EMDR....om van die pijn af te komen...en die 'horrorfilms' in mijn hoofd... Maar néé....ze vinden weer dat het een TRAUMA moet zijn...wil ik voor EMDR in aanmerking komen... Alle mensen....wat verstaan ze DAN onder een 'trauma'.... IK RAAK HET NIET KWIJT.....ik benóem het wel niet zo als zodanig....maar voor mij IS het wel dégelijk een trauma....(om nog maar te zwijgen van mijn misbruikperiode...!!)
Maar ách....wie BEN ik....IK ben geen psychiater.... daarom dacht ik er GOED aan te doen na een hele lange tijd maar weer een afspraak met hem te maken.... En dan krijg je alleen nog méér 'kortzichtige' opmerkingen te horen als....'we hebben je zó lang niet meer hier gezien...dus we namen aan dat het goed met je ging....' En DAT noemt zich 'psychiater'....????? Hoe FOUT is het niet om DAT soort dingen maar 'aan te nemen'..... Je zou natuurlijk ook het tegenóvergestelde kunnen denken....en wellicht wat ongeruster zijn ...en denken 'tjé....we horen en zien haar al lang niet meer...zou het wel GOED met haar gaan...???!!'
Dát wil ik hier nou alleen maar mee zeggen...dat....IK hier niet de 'geleerde'....'de knappe kop' ben... maar waarom kan ik dan WEL dit soort 'simpele' zaken op 'n rijtje zetten....en proberen BEGRIP op te brengen...en zoals ik het al eerder benoemde....EMPATHIE te tonen....????
Ik blijf tóch volhouden....dat het er niet aan ligt...hoeveel 'geleerde boeken' je hebt gelezen....wát voor 'geleerde titel' je voor je naam hebt staan.... Wat IK véél en véél belangrijker vind is....hoeveel je je in de ánder kan verplaatsen.... en kan INVOELEN....wat die anderVOELT.... en DOORMAAKT.....
Maar ach....nogmaals....wiebenIK.....??????????? (NIETS toch....? NIEMAND toch....?)
Hoe willen we nu eigenlijk dit leven 'gezellig' houden.... Ik heb op zo'n manier nauwelijks meer tijd om aan mezelf en m'n éigen leven te denken... als mijn gedachten telkens weer naar andere...mijn medemensen uitgaat.... Nu heb ik natuurlijk weer enorm te doen met Frans...ja...die van Bauer... Ook een leven van een artiest is niet alleen vrolijkheid maar soms zoals nu gebeuren er zaken waar je totáál niet op rekent... Ik denk inderdaad zéker dat Frans hierbij professionele hulp nodig heeft. Ik ken hem wel niet persoonlijk, maar hij komt mij nogal als een 'gevoelig' persoon over...en die mensen (ik weet er ALLES van!) die hebben zéker iemand nodig waar ze hun gevoelens bij kwijt kunnen. Om maar niet over de 'zaak' zélf te hebben.... ook dáár heb ik 'enige ervaring' mee.... en als je al met een bepaalde gedachte loopt.... en je voert het uit... althans... je probéért het... en het MISLUKT ook nog... tja... zoals nu... DAN BEN JE NÓG VERDER VAN HUIS... (letterlijk en figuurlijk). Ok ik probeer dit nu wel - bij hoge uitzondering wat mij betreft - nogal 'luchtig' weg te schrijven...maar zo denk ik er uiteraard NIET over... Het lijkt me...en IS...gewoon iets VRESELIJKS... Daarom...Frans...ik denk aan je.... je gezin... je ouders, vooral je moeder, die nu haar zus moet missen... Denk even niet aan je fans....dat zit wel goed... zorg eerst en vooral GOED VOOR JEZELF! Sterkte Frans!
DAVID IS DOOD..... 'RUST ZACHT', LIEVE DAVID......DÁÁR ZUL JE NÓÓIT MEER GEPEST WORDEN...!!
Om nog terug te komen op het 'zwart-grijs randje' dat ik in mijn vorige schrijven zo enorm emotioneel door werd...
Hier een interview bij 'De Wereld Draait Door' van Hetty Kleinloog (schrijfster van SPANGAS) en haar dochter ANNA, die een vriendin van David was.... Kopieer de volgende link en zie het videofragment daarvan: http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/Video-detail.628.0.html?&tx_ttnews[tt_news]=15995&tx_ttnews[backPid]=631&tx_ttnews[cat]=148&kalender=1269429900&cHash=1d3b577baa
Ook in zijn artikel van woensdag 24 maart jl. wordt dit verdrietige feit door Hugo Borst fel benadrukt:
OOK DAVID (15) IS DOOD
Ook mijn eigen krant pakte elke dag weer uit met 'Millie'.
Kennelijk wordt het gevreten.
Dat ze vandaag in stilte wordt begraven mag een wonder heten na al het
mediakabaal.
Over David stond voor zover ik kan nagaan alleen een artikel in NRC.
Bij het lezen viel het kwartje.
Vier dagen eerder kwam ik zijn overlijdensadvertentie tegen.
Er stond:
'Zo lief gehad zo lief.
Frontaal getekend, intern verdeeld.
Nagekeken, afgewezen, uitgescholden.'
Toen David (Amsterdam 1994) werd geboren riep zijn 6-jarige zusje: "Oma,
ik heb een broertje! Alleen zijn lipje is mislukt."
David had schisis (onder andere een hazenlip), gehoorproblemen en een
vorm van autisme.
Hij onderging veel hersteloperaties.
Zijn vader verbrak het contact met hem.
Hoewel hij verder in eigen omgeving veel liefde kreeg was hij een
eenzame jongen.
Al de starende blikken van anderen, telkens weer, schrijnden.
Zijn moeder vertelde op de uitvaart dat hij gruwelijke pesterijen had
moeten doorstaan.
Op school was hij door niemand beschermd.
Zijn moeder had hem er vanaf gehaald.
Hij mocht zolang op een geitenboerderij werken.
"De enige gelukkige periode," zei David zelf.
Troost vond hij in popmuziek.
Coldplay en Radiohead vond hij prachtig.
Hij wilde busschauffeur worden.
Op zijn nieuwe school bekommerde de leiding zich over zijn lot, maar er
werd nog steeds gepest.
Ook op straat.
Het was meer dan David verdragen kon, schreef hij in zijn
afscheidsbrief.
In de nacht van zaterdag 13 maart op zondag 14 maart pleegde David
zelfmoord in het Amsterdamse Bos.
De schooldirecteur sprak aan David baar mooie woorden: "We vragen ons af
of we je voldoende hebben laten blijken hoe we genoten van je grappen
en je intelligente opmerkingen."
Kom, dacht ik, laat me als columnist van deze somtijds schreeuwerige
krant fluisteren dat David Isarin óók dood is, dat zijn zelfgekozen dood
mij diep geraakt heeft.
Net als 'Millie' is hij slachtoffer.
Zijn moordernaars zijn rotzakken die nawezen, uitscholden en nawezen.
Graag zou ik die slechterikken uitschelden, maar lelijke woorden
ontsieren Davids necrologie.
Ik kan slechts hopen dat ze nu spijt hebben, berouw tonen en niet in
herhaling vallen.
EEN GESLAAGDE KOOK-LONG-WEEKEND...met een zwart-grijs randje...
Ik denk dat mijn gezin er al een beetje aan gewend is dat ze een 'Bordie-moeder' in huis hebben, die weleens dagen of weken NIETS in het huishouden, laat staan in de keuken...qua koken....doet...óf inééns weer 'de geest krijgt' en zóveel energie dat ze een héél (LONG) weekend achter elkaar...'lekkere recepten' achter elkaar maakt... Zo is dus ook deze zondag weer als 'super geslaagd' benoemd omdat mijn gemaakte VISSCHOTEL schóón óp is....
Daarvóór is de donderdag ook al als 'verrassingsreceptendag' gebombardeerd...omdat ik éindelijk een óverheerlijke SALADE heb gemaakt (terwijl wij éigenlijk totáál géén 'salademensen' zijn...!!!). Gewoon 'simpel'....gebakken aardappel in schil met majoraan...en lekker makkelijk...gebakken voorgekruide kippepootjes (die hele kleintjes..ook wel 'borrelhapjes' genoemd).
Vrijdag hielden we het simpel....gewone varkensrollade (op z'n Indisch met wat ketjap en knoflook en nootmuskaat door de ketjap heen) met wat warme rijst en versgemaakte sambal badjak! Simpel maar lekker....niet echt voor de kids...maar ja...'eten wat de pot schaft' is onze leuze tegenwoodig in ons huis!
Zaterdag nóg 'n beetje 'simpel'.....RUNDERTONG op z'n Indisch....ook met rijst en sambal...
En vandaag dan de lekkere visschotel....
Lovende geluiden...dat ik dit alles...de salade en vooral de visschotel vanaf nu véél méér moet maken... maar heel vaak pas ik sommige gerechten aan...en doe ik er nog méér 'stuff' in die mijn gezin en ik helemaal lekker vinden...dus volgende keer gaat in de visschotel natuurlijk ook nog GARNALEN in...en SURIMI sticks enzo...Zalm zit er al in...maar gerookte zalm kan soms zo duur zijn en als je het dan amper proeft is het helemaal zonde...gelukkig heb ik er ook pangafilet in maar zal ze de volgende keer wat kleiner snijden want sommige grote stukken bleken nog niet helemaal gaar te zijn...en sommige grotere krieltjes ook niet...maar dat mocht de pret niet drukken...gewoon volgende keer meer opletten...maar nu was het een aardig culinair weekend in onze 'woon- en verblijfplaats'!
Het 'zwart-grijs randje' was alleen toen ik mijn emoties weer voelde 'opspelen' toen ik bij de Wereld draait door' een verhaal hoorde (helaas viel ik later in, dus ik wil het vanavond nog wel 'n keer zien in de herhaling!) over een jongen die in zijn leven (op school maar ook daarbuiten) enorm werd gepest om zijn 'uiterlijk' waarschijnlijk omdat hij een hazelip heeft en een bril en dat hij -naar ik begreep- ook 'enigszins' autistisch is.... Dit kon hij niet langer meer verkroppen vrees ik....ik begreep eruit dat hij zelfmoord heeft gepleegd...om van 'alles verlost' te zijn.... Dit was dus op mijn 'geslaagde kookweekend' een nogal grote en gevoelige trigger geweest die me nu dan toch nog steeds bij blijft..... Arme David....je bent in mijn gedachten...KANJER!
....BUT....oftewel in het Nederlands verder....maar....OOK PRINCESS IS WEER VEILIG THUIS...!!!! SINDS VANMORGEN VROEG....NA EEN TELEFOONTJE VAN EEN MAN EN ZIJN VROUW...die constant een poes onder een witte auto zagen liggen en in die omgeving bleven zien....ze sliep ook op het gras tegen een heg...en die plek was al helemaal platgedrukt omdat ze daar waarschijnlijk constant opgerold lag te slapen.... Mijn man en mijn dochter zijn daarheen gegaan ....volgens de vrouw gaat de poes altijd weg als zij haar roept...maar toen mn dochter en mn man kwamen en ze met de 'brokjesdoos' rammelden en haar bij haar naam riepen...toen kwam ze gelijk al miauwend onder de auto vandaan....!!!
'GOD IS GOOD...!'....en wie durft nú nog te beweren dat er geen God bestaat.... In één week....al onze 3 fietsen terug....én onze lieve Princess terug.... Zouden we het nu dan toch éindelijk 'verdienen'.....???? Voor mij bestáát er géén 'toeval'....zéker niet nú.....níet in dít geval....GEEN 'toeval'.....!!!
Nu ligt ze hier dan weer....Princess....heel vertrouwd....voor mijn toetsenbord en bóvenop mijn 'muis'...met zo'n air van...'wie me híer wegkrijgt...is een goeie...ik ga hier NOOIT MEER WEG!' Nee Princess...doe me dat nooit weer aan...ik had tranen geplengd al die dagen dat je weg was...en toen ik het verheugende nieuws van mn dochter door de telefoon hoorde...'mam...we hebben d'r'... toen kwam wéér mijn tranen....maar nu dan van VREUGDE....!!!! Princess is weer thuis.....thank God....she can give me her Love again..... Eén ding is ZEKER....we zijn een DANKBAAR GEZIN....en we GENIETEN ervan...heel vlug...en heel intens...(voordat het weer...'over' en 'voorbij' is...!) En ik ben.....misschien maar weer voor héél éven.....tóch.....een GELUKKIG mens...... En Princess....is weer een GELUKKIG dier....en niet meer van m'n bureau wég te sláán...... Ze slaapt aan één stuk...precies vlak vóór me...en mijn toetsenbord....zodat ik amper wat kan typen...maar dat geeft niet....Princess geeft mij weer een 'warm gevoel van binnen'.....en hopelijk voelt ze ook hoe inténs ik haar gemist heb.....
Om alleen nog het heuglijke nieuws te vertellen dat ipv 2 van de 3 fietsen....uiteindelijk tóch alle 3 onze fietsen bij de politie in Vleuten stonden...JIPPPIIIIEEEEEE..... Uiteindelijk stonden ze volgens de politie bij een heler in Vleuten in de schuur....tussen de gestolen tv's en andere voor de mens belangrijke zaken... Belachelijk eigenlijk....want er schijnen dus in onze buurt ook meerdere inbraken in huizen en schuren gepleegd te zijn...jemig...zijn we wellicht nóg 'goed' af met 'alleen maar' onze 3 fietsen...voor hetzelfde geld halen ze ook nog je hele huis leeg.... Financiele waarde hebben ze niet erg veel...maar voor mijzelf meestal wél meer emotionele waarde!
Enfin...het is nu al laat...alle bewoners in ons huis zijn enorm blij dat de fietsen weer terug zijn (vooral als dat onze enige vervoermiddel is tegenwoordig...naast de bus...) en ze zijn inmiddels allemaal weer volop in gebruik (behalve de mijne...maar ik heb er alweer 1 gereserveerd voor donderdagmiddag 8 april... want dan moet ik (misschien naar mn huisarts en) naar mn nieuwe tandarts...(toevallig allebei in één gebouw...mazzel...!!). Maar helaas is in mijn leven de vreugde nooit zo van lange duur....zo juich ik....en zo moet ik helaas weer oplossingen zoeken voor de volgende opkomende problemen in mijn leven.... Ach....me vervelen zal ik dus NOOIT!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
BESTAAT ER TÓCH NOG ZOIETS ALS 'GERECHTIGHEID'....???!!
NIET TE GELOVEN.... nog nóóit was ik zó blij dat de Politie mij belde... Vanmiddag...een privé telefoontje...dus ik dacht...(en hoopte nog méér...) dat onze poes Princess gevonden was.... Maar op één-ná-blij was ik natuurlijk óók wel toen de agent tegen me zei....'Ik heb goed nieuws voor u....wij hebben 2 van uw 3 gestolen fietsen teruggevonden!!!' WOW! Het bestaat dus ECHT... Morgen mogen we ernaar kijken of het idd onze fietsen zijn...ik hoop het maar...want al ben ik niet zo'n SUPER-ENTHOUSIASTE fietster....nú heb ik zéker wel weer zin in een korte fietstocht.... Helemáál als de 2e fiets MIJN Gazelle is....'mijn' gestolen fiets.... We zullen morgen wel zien....(u hoort nog van mij...toedels!)
Hoop ook nog gauw een ander privé telefoontje te krijgen dat onze poes Princess gevonden is...!!! Ok ok....klinkt misschien wel érg 'hebberig' en egoïstisch.... maar zóveel 'mazzel' hebben we toch eigenlijk ook nooit echt gehad in ons leven...dus mág het 'n keertje...?????
Ach wat kan een mensenleven VOL spanning zijn.... Geestelijk ben ik al
helemaal leeg door van alles wat er in en om me heen gebeurt....en dan
nog als klap op de vuurpijl is nu ons hele gezin een aardig tikkie 'van
slag'.....want onze poes PRINCESS is sinds zaterdagnacht vermist...
(waarschijnlijk toch gelukt om uit een raam van 1 van de kamers naar
buiten te klimmen..!!)
Overal gezocht....maar hebben nu uiteindelijk haar vermissing maar bij
AMIVEDI telefonisch doorgegeven en aan Dierenhulpverlening
Woerden....en nu maar ....afwachten...
De kinderen blijven zo nu en dan natuurlijk nog wel in de omgeving zoeken....
En o ja, mn dochter en ik ook apart, hebben een advertentie op
Marktplaats gezet met de foto van Princess...en mn dochter kreeg gelijk
al een mailtje terug van een of andere dame die 'in contact staat' met
dieren en voor ons kan zien of onze poes nog leeft of niet...en waar ze
is...enzo...
Enfin....gelukkig is ze GECHIPT....én weet ze wél waar we wonen.... dus
ik hoop dat ze de weg nog wel terugvindt naar ons huis of onze tuin....
En ik....ach...ik laat het niet zo erg merken....maar heel diep van
binnen maak ik me er natuurlijk ook enorm druk om....want PRINCESS was
mijn 'laatste' poesaankoop geweest....omdat ik 'die kleur' zo heel erg
mooi vond en nog geen kat had met die kleur...
Ik
was dit hele weekend, nou eigenlijk de hele week al 'n beetje
'opgefokt'.... ja tuurlijk ook o.a. door die moord en die (zgn.)
'agent' waar ik me enorm druk om maak...en omdat ik zélf een psychische
aandoening heb....en dat uiteindelijk nu bij hem ook wel weer iets
dergelijks uit zal komen (want toen ik las dat hij zich vroeger ook
regelmatig met scheermesjes sneed, toen herkende ik er natuurlijk ook
enorm veel in...).... en voelde ik me helemáál ROT... Wat heet
'rot'....ik ben behóórlijk (voornamelijk geestelijk) enórm uit mijn
doen...en er gaat van álles door m'n hoofd...veelal minder goede
gedachten...helaas....
Ik heb enorm veel behoefte aan...warmte...en
liefde...desnoods alléén een arm om me heen... of desnoods...een zacht
warm pootje op mijn nerveuze hand.....
Ik hoop maar dat ik Princess weer heel gauw in mijn armen kan
sluiten......het is net alsof mijn poezen en honden de ENIGEN zijn die
mij begrijpen....en voelen wat er in me omgaat... Zelfs bij hun kan ik regelmatig uithuilen...en gewoon 'mezelf' zijn... zij accepteren mij zoals ik bén!
Maar ja....zo gaat het dus vaak...ook doordeweeks....kijken hoeveel
geld je nog 'over' hebt en wélke boodschappen je daarvan nog kunt
halen...en wát je er 'goedkoop' van kan maken....én tot hoe láng je dat
kan eten... want het volgende 'weekgeld' komt pas weer volgende week
donderdag...
Je 3 fietsen zijn al gestolen....en daar heb ik van de Bewindvoering al
wat 'exra' voor gevraagd en gekregen...zodat ik misschien voor goedkoop
via Marktplaats ofzo wat fietsen kon kopen...dus dat geld heb ik apart
gehouden voor als we wat 'tegenkomen'....
Maar nu dus weer het éten.... het is weekend...dus ik zoek 2 makkelijke
gerechten op en heb ze gevonden...maar moet wel de ingredienten er nog
voor hebben... en dan kom je erachter dat je 'etensgeld' ook al zowat
'op' is.... maar goed...we zien wel... vandaag probeer ik maar 'n grote
pan bami of mihoen te maken... en morgen heel misschien iets...VISCURRY?... van
pangafilet (want daar had ik in de diepvries gelukkig ook nog een
vooraadje van...), maar soms denken ze dat een huishouden een
restaurant is en je verschillende menu's kan bestellen... NEE DUS....
daar ben ik nu mee opgehouden onderhand....
Ik maak per dag één enkele iets of een bepaald schotel...en wie ervan
houdt EET HET....en wie niet...heeft pech gehad en ziet zelf maar hoe
íe aan 'wat anders' moet komen...
'Gebruik het geld voor de fietsen dan even' krijg je dan als
voorstel...maar mooi niet...want ik wéét hoe dat werkt....daarna kan je
het niet meer 'terugleggen' en heb je op het laatst ook amper nog wat
om nieuwe 'tweedehandse' fietsen te kijken...
Maar goed...zo gaat het dus...regelmatig in een huishouden 'onder Bewind'....
Even om alles nog wat 'recht te trekken'....als de 'anderen' in huis
hun geld ook weer krijgen...dan halen zij God-zij-dank de
boodschappen...en koken zij soms ook...en zo 'houden we elkaar wat in
balans'....maar soms heb je tussen ons 'weekgeld' en hun
'studiefinanciering' af en toe nog weleens een 'financiele
leegte'....zoals nu....en dan moet je wel HEEL ERG VINDINGRIJK
ZIJN....en het liefst ook OVER HEEL VEEL FANTASIE BESCHIKKEN....
gelukkig ben ik zo nu en dan nog wel enigszins 'begiftigd' met BEIDE
'deugden'....dus meestal red ik me (en mijn huisgenoten/gezin) er nog
wel uit.....maar .....VOORDAT HET ZOVER IS.....kost het mij eerst héél
wat HOOFDBREKENDS....
Prettig weekend allemaal....en smakelijk eten ...zal ik maar vast zeggen...!
Aan de ene kant ben je totaal van slag door wéér een drama en moord in Dordrecht en ben je vooral als moeder zijnde daar helemaal door ontdaan, omdat je je kunt indenken hoe JIJ je zou voelen als dit jóu zou gebeuren!!? Je dochter nog even door de telefoon gesproken...en ineens...ís ze er niet meer....en is ze vermoord en begraven door 'één of andere gék'! Wat moet zo'n 'buurman' gemankeerd hebben, vraag je je af...we zullen het van de week wel hopelijk horen... Maar helaas doet het niets meer aan de zaak, want daarmee krijgen de ouders hun dochter niet meer terug... Ik zou ook eigenlijk wel willen zeggen wat ik van die 'buurman' denk en wat er éigenlijk 'met hem' zou moeten gebeuren....maar laat ik dít nog maar vóór me houden... want ik wil niet half Nederland over me heen krijgen.... hoewel....ik geloof dat slechts 1 keer per maand íemand in Nederland mijn blog leest...dus die kans zal ik wel niet lopen dat men op mijn blogs reageert.... Maar om kort te gaan, wou ik er eigenlijk alleen maar mee zeggen....en dan praat ik natuurlijk wél normaliter uit de 'psychische' hoek omdat ik daar helaas ook in verkeer.... maar ik ben altijd bang dat men dan altijd weer met de zin afdoet dat de man 'niet geheel toerekeningsvatbaar is'...maar zoals ik ook altijd van mijn 'GGZ begeleider' moet horen ben ook IK en dus nu ook HIJ tóch ZÉLF verantwoordelijk voor je éigen dáden.... Dus...wie ben IK dat ik over hém mag, kan en zal oordelen.... Als enige kan ik alleen maar zeggen dat in deze dagen mijn gedachten veelvuldig uitgaan naar de vader en vooral moeder én de broer en zus van Millie Boele, want voor hen is het nog een héél moeilijke wég te gaan...en ik hoop dan ook dat zij de Kracht zullen krijgen (of ze nu wél of níet 'gelovig' zijn) om dit drama en dit enorme en onuitwisbaar verlies in hun verdere leven mee te kunnen dragen..... Maar óók de vriendin én de directe familie van de 'buurman' wens ik diezelfde Kracht toe....
Niets voor niets heb ik de titel 'Storm van Emoties' boven dit schrijven gebruikt... want vooral iemand alsik kan er dánig door 'in de war' raken....vooral als alle emoties op één dag 'door elkaar' gaan werken... Aan de ene kant dus de ontsteltenis, verdriet, boosheid en verwarring door zo'n nutteloze en onbegrijpelijk drama....en aan de andere kant is daar het totáál blije gevoel en voorál mijn grote dánkbaarheid dat mijn 'favoriete hulpverleenster' weer veilig in haar huiselijke omgeving is teruggekeerd na haar (vlieg)reis naar en van Zuid Afrika.... En ik móet zeggen dat ik haar deze 2 weken enórm heb gemist en dat ik het enorm fijn vind dat we morgen weer een afspraak hebben staan dat ze weer langs zal komen! En nóg wat leuks...vandaag is ze ook nog jarig...dus ik heb al 'n kaartje en iets kleins voor d'r klaarliggen.... Ik kan me door mijn financ.probl. helaas niet al te veel veroorloven, maar gelukkig weet ook zij dat áls ik iets geef en ook al ís dat ook heel klein...dit meestal wel zéér betekenisvol is en ook alléén RECHT UIT MIJN HART komt en het dus van mij zéér welgeméénd is.....
Nu is zíj God-zij-dank weer veilig terug... en nu moet ik mijn 'favoriete' (ja...ZEUR NIET!) GGZ-begeleider óók weer voor 2 weken missen....omdat hij nu ergens anders OP STAGE (voor zijn opleiding) is....maar we houden 'per email' contact, zei hij, dus dat stelt me wel ('n beetje) gerust...(want de laatste tijd heeft 'ie nogal veel moeite om aan zijn 'beloftes' te houden...vanwege allerlei drukke werkzaamheden... en nu gaat ie ook nog stage lopen bij de CRISISDIENST..dusse...) Maar gelukkig heb ik een heel belangrijke afspraak staan voor zijn 1e dag op het werk weer...op 1 april a.s. (hopelijk géén MOP!?)...dan ga ik met hem samen naar mijn psych om het een en ander door te spreken...over wat en hoe van dit Bordie-vrouwtje... want ik wil graag dat er meer 'spijkers met koppen' geslagen wordt en niet dat ik alleen maar dóór moet blijven tobben en mijn medicatie moet blijven innemen.... op zo'n manier zal ik NOOIT volledig genezen... Hoewel, tuurlijk begrijp ik dat dat 'volledig' genezen ook niet 100% is maar in mijn geval zal ik al met 60 of 70% al 'blij moeten zijn'...want echt helemaal 'Borderline-loos' zal ik wel nooit meer worden vrees ik...een groot deel is vrees ik ook 'aard van het beestje'....dus dan moet ik maar tevreden zijn met wat WEL kan....
Nu hoor ik natuurlijk ieders hersenpan al kraken en denken hoe 'zielig' men mij nou vindt doordat ik me steeds zo vreselijk 'afhankelijk' opstel ten aanzien van mijn GGZ-begeleider en deze 'favoriete hulpverleenster', maar aan de andere kant.... Ik vóel me niet 'zielig' én niet 'afhankelijk'....ik voel me 'op dit moment' GEZEGEND met 2 van deze mensen in mijn leven..... Ook al weet ik niet hoe lang dit zal duren....en wíl ik daar vooral niet aan denken... ik wil van ELK MOMENT GENIETEN dat ik met hen kan 'doorbrengen' en kan (méé- en be-)'léven'.... In mijn 'storm van emoties' én diep in mijn hart heerst nu slechts...IMMENSE DANKBAARHEID...
HOE OUDER JE WORDT, HOE MEER HERINNERINGEN JE KRIJGT...
Dit was écht een heel roerige week.... Er gebeurde van álles.... Ik bedoel dan nog wel búiten m'n éigen leventje om!
Van alles gebeurt er, vooral met de wat bekendere mensen zoals Jan desBouvrie waar ineens totale paniek bij komt kijken en weer natuurlijk veel over te praten valt, vooral bij RTL Boulevard en dat soort programma's. Maar het gekke is.....het zijn toch 'aardige' programma's die je een beetje 'bij de les' houden. Ik zeg altijd maar...in wezen heb je geen krant nodig....want als iets 'nieuws' is dan hoor je het vanzelf wel om je heen...want iedereen praat er dan over.
Dan zie je tijdens de favoriete tv-serie ineens een nieuwsbalkje bovenin je scherm dat er extra journaal komt omdat Hans van Mierlo is overleden. Ja, inderdaad vond ik het leuk te lezen dat hij met schrijfster Connie Palmen getrouwd is. En het gekke is....toen ik van zijn overlijden hoorde, gingen mijn gedachten gelijk weer terug naar mijn MULO-jaren en er verscheen 'n kleine glimlach om mijn lippen.... Niet te geloven! Op mijn MULO kregen we -ik geloof als 1 vd eerste scholen en leerlingen- de kans om ook een soort 'schaduw'stemming te doen bij de Verkiezingen. Ja, weet ík veel, ik heb totáál geen verstand van politiek....toen niet ...en nu eigenlijk nóg niet.....
Ergens -ik meen op mn twitter- heb ik geschreven dat ik me eigenlijk nooit zoveel druk maakte om allerlei politieke partijen.... ach, bepaalde 'aparte' figuren vallen je dan wel op natuurlijk, door de jaren heen.... En -voor diegenen die het nog niet weten- ik ben een 'rasechte' Borderliner die voorál en specifiek op haar gevoelens af gaat...gevoelens en emoties....dáár 'drijf' ik voornamelijk op.... Zo ga ik in mijn dagelijkse leven ook met mensen om....de een mag ik graag...de ander 'tolereer' ik....daartussen door heb ik mensen met wie ik leuk en gezellig kan praten, maar die ik daarna ook wel zó weer kan vergeten en het doet me verder weinig.... Maar de (weinige) mensen die ik op mijn levensweg tegenkom en bij wie ik na een poosje ga voelen 'hé ...ik begin jou wel te mogen...' en ik voel dat ik een bepaalde 'klik' met met diegene ga krijgen....ja, díe mensen zal het lukken een plekje in mn hart te veroveren.... Maar, meestal is het 'the story of my life'.....en blijven deze mensen nooit zo lang in mn leven.... Elke keer weer, als ik iemand ontmoet....gewoon als MENS zijnde...niet bepaald als partner ofzo, nee misschien meer als 'metgezel'....als 'vriend' of 'vriendin' op mijn levensweg.... zó zou ik ze dan vaak dolgraag in mijn leven willen inpassen.... maar Liefde en wat nu vaak blijkt, ook Vriendschap... moet van TWEE kanten komen.... En nu heb ik me er maar al 'n beetje bij neergelegd dat ik dan waarschijnlijk NIET de doorsnee-'Vriendin' voor iemand ben..... Jammer, dat niemand mij een kans wil geven....ik denk toch dat ik héél véél te 'géven' heb....en dat je vast best wel heel wat aan mij KAN hebben.... Maar helaas...ik vrees dat niemand dat risico met mij...als 'Bordie'....durft te nemen.... en misschien hebben ze gelijk ook... Stop....ánder onderwerp!
O néé, ik moet mn verhaal nog afmaken van mijn MULO-tijd en Hans van Mierlo.... Wij mochten dus óók stemmen...voor het éérst...en tja...wéét ik véél op WIE ik moest stemmen... Alle partijen en personen de revue laten passeren....en om een onbekende reden liet ik mijn oog vallen op een toen nog 'jonge man' die heel enthousiast voor zijn D66 opkwam.... 'Já...een jónge...frisse wind' dacht ik. Beter dan al die andere 'ingeslapen' figuren..... En het was inderdaad het méést enthousiaste begin van Hans van Mierlo en zijn D66.... Nu het bericht dan komt dat hij is overleden, is ook híj weer een herinnering geworden... En tja....al kénde ik hem niet persoonlijk....maar ook met hém had ik een 'bepaalde band'....al was het alleen maar een kleine herinnering uit mijn MULO-tijd....
En ja nú....nogmaals....ik let eigenlijk totáál niet op allerlei politieke ambities van de 'politieke leiders'....en ik ga alwéér alleen op mijn gevóel af....en bij bepaalde mensen krijg ik automatisch een soort 'warm gevoel' als ik ze zie of hoor praten.... Nu had ik dat dus ook met Wouter....en nu stapt ie op...maar héél fijn voor z'n gezin en z'n meisjes....érg moedig... En bij de vrouwen heb ik dat 'warme gevoel' bij Femke.... En voor de rest....we wachten het maar af....wat de toekomst ons brengt... (zolang al die 'verschillende leiders' hun best maar blijven doen voor mensen zoals ik...die in hun 'geloven'....en 'achter' hun willen staan.... zonder alles en iedereen 'op z'n kop' te zetten.... met elkaar sámenwerken en niet tégenwerken...!!!)
Weinig belangrijk nieuws....weer een dag met barstende hoofdpijn....en zeer verontrustende gedachten en gevoelens.... 'k Heb héél hard behoefte aan een hele lange warme knuffel van iemand die het méént....
Ja....of er is wel IETS dat mij 'van slag' maakt... Want waar ik nog niets over gezegd heb, maar wat mij lichamelijk én geestelijk wel steeds weer 'onrustig' maakt zijn al de berichten die ons ....en lijkt wel steeds méér en méér....bereiken over al die FAMILIEDRAMA's dat meestal ook nog eindigt in een zelfmoord... Ja, tuurlijk raak ik ook hier steeds meer van 'door de war'....ook omdat je het wilt proberen te begrijpen... Het lijkt me zelfs dat de hele wereld en de hele mensheid steeds minder geduld met elkaar heeft.... en totaal niet meer rekening met elkaar houdt.... Er heerst niet veel LIEFDE meer voor de medemens... laat staan 'simpele' VRIENDSCHAP..... Ieder leeft voornamelijk in z'n eigen wereldje...(ach...wat zegt de titel van mijn blog eigenlijk ook al...).
Maar dat wil niet zeggen dat ik niet een BETERE wereld zou willen....túúrlijk wel....maar je kan de wereld niet ALLEEN veranderen... Daarom zou ik mijn eigen wereld wel dolgraag willen veranderen....waardoor ik me wat minder eenzaam zou voelen....minderonzeker.....meer geliefd....nog niet eens meer 'respectvol'....ach... als je échtom elkaar geeft dan komt dat misschien ook wel vanzelf.....denk ik....
Ik ben al járen - wat héét: héel mijn leven láng al - op zoek naar WARE VRIENDSCHAP.... ok wat IS dat, zul je dan misschien wel vragen.... Ik denk dat een ieder dat anders ziet.... De een vindt 'af en toe stappen' al leuk...'vrouwenavond' of 'mannenavond'.... Maar ik zou het 't liefst allemaal veel kleiner en intiemer willen houden....gewoon ....één vriend....of één vriendin....(of, zo God het wil, misschien zelfs béiden!?) op wie je kan bouwen....maar voor wie ook JIJ belangrijk bent... Zo dat je elkaar dóór en dóór kent....ja, misschien zelfs de goede én de slechte dingen van elkaar weet... Ik hoef niet een hele grote vriendengroep....ik zoek er maar één of twéé...ECHTE....'tot de dood ons scheidt'....Vrienden.... (kan je je indenken dat ik heel vroeger als kind enorm weg was van de Winnetou & Old Shatterhand boeken? Dat ze 'bloodbrothers' ('bloedbroeders') waren....tóen hád ik nog een 'hartsvriendin'....en toen speelden we altijd dat zij 'Old Shatterhand' was en ik 'Winnetou'....(we hadden dan net bijv. 'De Schat in het Zilvermeer' in de bios gezien!)....en zo hadden wij onszélf dan tot 'bloed-zusters' gebombardeerd.... (wat kon je toch vreemd doen als 'jongmens'....)
Of zoals het tegeltje zegt dat ik in onze zitkamer heb hangen:
EEN VRIEND IS IEMAND....DIE ALLES VAN JE WEET....EN TÓCH VAN JE HOUDT!
Ook ben ik nog enigszins van slag door een tv-programma (herhaling) dat ik vanmorgen zag van 'IK MIS JE' waarin het ging over een meisje met ......(wat denk je?)....juist ja...BORDERLINE (én schizofrenie)....die uiteindelijk toch een geslaagde zelfmoordpoging deed.... De ouders waren gescheiden....de moeder had een enorme band met haar....maar ook haar zusje was onlosmakelijk met haar verbonden.....
Hoe of wat...van dit soort verhalen raak ik best ook wel 'n beetje van slag (zeker helemaal als ik zelf ook al 5 'pogingen' achter de rug heb...).... Misschien zou 'n ander dan zeggen 'kijk dan niet naar zulke programma's!', maar lieve mensen ....dat KAN IK NIET.... dit soort programma's trekken mij automatisch dichter naar het onderwerp toe.... Misschien ook omdat je voor jezelf steeds 'redenen' zoekt om iets 'wél' of 'niet' te doen.... dan probeer je steeds weer je eigen 'verhaal' te vergelijken met die verhalen die je steeds weer van anderen tegenkomt.... Tot nu toe is het voor mij wél steeds ....of nóg steeds.....een 'reden' of de hele gedachte en alles wat eromheen hangt.....VOOR ME UIT TE SCHUIVEN.......tot...?? ik weet het niet....nóg niet....
Intussen probeer ik nog maar constant mijn weg door deze jungle (dat MIJN LEVEN heet...) te banen...
Vaak bezig ik dan ook de tekst wat op de Zeeuwse vlag staat (die zelfs heel veel Nederlanders niet eens wisten, ben ik achter gekomen!!):
"LUCTOR ET EMERGO".....oftewel in ABN......."IK WORSTEL EN KOM BOVEN'....
Laat ik toch zometeen maar weer proberen 'innerlijk' wat meer tot rust te komen....vooral mijn gedachten...maar die zijn helaas niet zo gemakkelijk tot rust te brengen....bij mij lijken ze meer op 'ongeleide projectielen'....of als je ergens in een programma die 'ionen en atomen' langs elkaar heen ziet razen...of af en toe tegen elkaar botsen....dát idee heb ik dat het zó elke dag in mijn hoofd gaat! Een 'gedachtenstorm'..... tóch maar proberen af te wachten.... tot die storm weer even gaat liggen....al is het inderdaad maar voor HEEL even....
HOE EEN DEPRESSIE JE LEVEN STEEDS WEER KAN OVERNEMEN........
SOMS SLA JE DE VOLGENDE BLADZIJDE VAN JE BOEK OM EN ZIE JE EEN BLANCO PAGINA... TERWIJL JE HOOFD OVERLOOPT EN VOL IS VAN VELE GEDACHTEN DIE JE WILT (KUNNEN) UITEN.....
Inderdaad zie ik nu alleen een leeg blanco blad voor me.... terwijl er zovéél is gebeurd dat ik ze zelfs niet allemaal tegelijk kan vermelden hier.... Daardoor loop ik ook de kans om alles door elkaar te vertellen, dus vandaar dat ik toch maar probeer om het rustig één voor één van me áf te schrijven.
Het allerergste wat me nu bezighoudt is het feit dat waarschijnlijk zaterdag-/of zondagnacht onze 3 fietsen uit onze schuur gestolen is.....ok....'materiële zaken' zul je zeggen....helemaal gelijk.... Maar niet in ONS geval....we zitten al JAREN bij de Bewindvoering...cq Schuldhulpverlening... Enfin...ik zeg altijd maar dat IK daarvan de oorzaak ben omdat ik als Bordie in het verleden en helaas soms ook nu nog....de verkeerde keuzes maak in het leven.... Daardoor krijgen we per week alleen maar 80 euro waarvan 40euro voor ons 'vervoer per bus of tram enz.' én 40euro 'boodschappengeld' , noem ik het maar. We waren de trotse eigenaars van een zeer simpele 8e handse Opel Corsa waar we enórm gelúkkig mee waren omdat die ons overal naartoe bracht waar we maar heen wilden....maar op een donkere dag verloor mijn man een band van de auto (die natuurlijk ook door geldtekort totaal niet meer gekeurd was) en uiteindelijk werd de auto 'total loss' verklaard.... 't Liefst wilden we weer 'n 'nieuwe' ouwe auto maar helaas....iedereen om ons heen zei toen 'doe dat nou niet'....dat kost te veel geld....en ach we hadden ook nog 3 fietsen....dus boodschappen in de buurt konden we altijd nog wel doen..... Het zij zo...geen auto meer dus....dat is nu denk ik al 3 of 4 jr onderhand... EN ALSOF DIT NU ALLEMAAL GEEN GELD KOST....!!! BUSVERVOER...GESTOLEN FIETSEN....
Zo dobber je dus voort in dit leven....totdat mn man gister nog 'n boodschapje wou doen hier in de buurt....en ik hoor hem weer binnen komen en zeggen 'bel de politie maar....al onze 3 fietsen staan niet meer in de schuur'!!! Ik werd gelijk WITHEET....VERDRIETIG.....VAN SLAG....MAAR UITTE HET GELIJK IN BOOSHEID!!!! Ik gilde het hele huis bij elkaar....gaf iedereen de schuld....want ze zullen vast de laatste keer dat iemand een fiets gebruikte, vergeten zijn de tuin- en de schuurdeur op slot te doen.... En hoe vaak heb ik het in ons huis niet terug horen schallen 'Wat moeten ze nou bij ONS weghalen....we hebben zowat NIKS....' EN ALSOF DIT NU ALLEMAAL GEEN GELD KOST....!!! BUSVERVOER...GESTOLEN FIETSEN.... En dát bedoel ik nou.....het gaat mij allemaal niet om het materiële...(in 2e instantie natuurlijk ook wel), maar voornamelijk zit ik het meest met de EMOTIONELE WÁÁRDE van dat alles...
En het vervelende...omdat ik daar inwendig nogal erg 'mee zit'....gaat het met mij dan áltijd zo....dat ik dan meteen weer in een vréselijke depressie val....en totaal van slag raak....en de volgende dagen/weken en misschien maanden....AL mijn gemaakte afspraken afzeg....omdat ik daar dan TOTAAL NIET MEER VOOR 'IN DE MOOD' BEN....!!!!
Dit doe ik dus bij elke depressie die me weer 'naar beneden' trekt.... Mijn leven bestaat uit énkele 'hoge toppen' en heláás véél en véél méér 'immens diepe dalen'..... Zo is dus in het kort gezegd het leven van een 'Bordie' oftewel officieel....'Borderliner'.....
Maar de laatste tijd probeer ik nog wel vast te houden aan de volgende gezegde die ik ergens las en waar ik best wel helemaal áchter sta....(maar helaas voorlopig nog níet in mijn leven kan 'waarmaken'):
You cant stop the waves but you can learn to surf (Jon Kabat-Zinn)
En verder....ach...kzit nog steeds 'eenzaam maar niet alleen' te denken aan iemand om wie ik al jaren ook enorm veel geef....die nu nog heerlijk in Zuid Afrika zit rond te dwalen met haar vrienden/kennissen.... En ten tweede....heb ik weer gelijk gekregen.....en ben ik niet meer gebeld door iemand ánders om wie ik ook zo enorm veel geef....en die me vanmorgen beloofd had te bellen nog voor hij van zijn werk naar huis gaat....ondanks dat hij zich wéér niet aan z'n woord houdt....blijf ik toch enorm veel om hem geven...(nee lieve mensen...gewóón....als VRIENDEN!) en...is dit VRIENDSCHAP of niet?! Ik wacht wel weer rustig af tot ik weer van hem hoor....(dan juicht mijn hart weer..., zoals ik helaas vanmorgen nog wel erg moest huilen toen ik hem sprak en we het over een 'bepaald onderwerp' hadden....wel lief dat hij me probeerde gerust te stellen...ik antwoordde steeds met 'ik hoop 't....')
EEN 'BORDIE' ZOALS IK.......IK KAN JE ZELFS MISSEN, ALS JE ALLEEN MAAR EVEN OP VAKANTIE BENT!
Ach, deze titel hierboven zegt al genoeg.... Soms vraag ik me af waarom ik altijd me zo aan bepaalde mensen hecht.... Is het omdat ik niet genoeg vertrouwen in mezélf heb....of dat ik enorm veel om die andere medemens geef.... of kan het allebéi zijn?!
Ik merk zelfs dus...als ik iemand héél erg graag mag, dat ik me dan zelfs enorm zorgen maak als je alleen maar voor 10 dagen 'weg' bent op 'vakantie'.... Je gaat weg met een vliegtuig....helemaal naar Zuid Afrika.....je loopt daar nu ergens rond in 'KwaSulu Natal'....met je vrienden en kennissen. Je doet dat omdat je het leuk vindt en je gaat met een gezelschap waarmee je leuke dingen denkt te gaan doen... Je laat je man en de rest van je familie natuurlijk ook even die 10 dagen 'alleen'....maar ik ben maar je 'client'..... dus eigenlijk helemaal geen tot zeer weinig 'persoonlijk met je betrokken'.... Maar je bent al sinds 2004 bij mij....je komt al járen.....altijd 1 keer per week als hulpverleenster van de Thuisbegeleiding bij mij en mijn gezin 'over de vloer'....
Om mij te helpen met mijn Borderline.... met mijn puinhoop thuis....puinhoop in mn hoofd... en wat ik allemaal van mijn leven maak... In het begin zag ik je liever 'gaan' dan 'komen'.... maar toch.... met de jaren.... ben ik steeds meer om je gaan geven... Heb ik alleen maar een diepere en warmere band met je gekregen. NEE NATUURLIJK.....DAT KAN NIET.....DAT MAG NIET.......Jij bent een hulpverleenster en ik ben je client.... alles moet zakelijk blijven.... Maar néé....voor mij KAN dat niet...want ik ben een BORDIE....en dat niet alleen ....ik ben 'BORDIANANGEL'...de BORDIE MET EEN HART.... (ja ok, iedereen heeft een hart....maar laat mij nou maar héél éven in de waan dat ik de énige ben met een HART!) Goed, dan verander ik die uitdrukking in 'Bordie met TE VEEL EMOTIES'
Jongens, begrijp me niet verkéérd....ik HEB ook 'therapie'....oftewel ik ben 'onder behandeling' bij Altrecht in Utrecht. Ik denk zo ongeveer sinds 2002 al.... Op dit moment alleen nog 'gesprekstherapie' en doe dat ook inmiddels al sinds 2007 bij een mannelijke SPV'er (oftwel een Sociaal Psychologisch Verpleegkundige). Ook aan HEM ben ik enorm gehecht geraakt....
Maar sinds ik 'onder behandeling' ben hoor ik niets anders dan dat ik me te vlug en te vaak HECHT aan mensen die ik 'heel erg graag mag'..... Soms denk ik dan....'Nou én....???? Is dat dan ZO erg...???' Dat is dan toch altijd béter dan dat ik iedereen om me heen háát...!!!? Maar zij vinden dat ik me heel vaak hecht aan mijn HULPVERLENERS.... Maar IK denk dat het puur toeval is...omdat ik de laatste paar jaren ALLEEN MÁÁR hulpverleners tegenkom.... geen gewone....'normale' mensen....die heb ik niet ECHT in mn leven.... Tja, buiten mn man en mijn kinderen om dan, heb ik geen ECHTE 'gewone' vrienden of vriendinnen... nou, wel gewone 'kennissen', ja dat wel, maar daar voel ik me niet zo ENORM HECHT mee verbonden....maar WEL met déze 2 hulpverleners.... Op dit moment zijn zij de 2 ENIGEN - buiten mijn eigen gezin om - die ENORM VEEL voor me zijn gaan betekenen.... Ik voel ZO'N ENORME HECHTE BAND MET HEN..... ik weet zelf écht niet hoe dat komt... dat ik dit heb en het zo voel.... Op dit moment....probeer ik alleen maar hiervan te GENIETEN....van die warme hechte band...
NA EEN LANGE 'STILTE'-PERIODE..... WEER VERDER.....
Ja, het is alweer een poosje geleden dat ik hieraan verder ben gegaan.... Even een 'radiostilte' geweest... om diverse redenen... maar met een Bordie kan je dat verwachten.... de ene dag zit je in een 'rollercoaster' en roetsj je door je 'vrolijk lijkend' leventje heen...en de andere dag kan ik in het allerdiepste dal zitten en het gevoel hebben er nooit meer uit te komen....
Op zo'n dag schreef ik dit gedicht.....
"LAAT MIJ LOS...."
Kom niet meer aan met 'lieve woordjes' Die tóch helemáál niet op mij slaan Het heeft geen zin om nog vérder dóór te vechten Alsjeblíeft...laat mij nu éindelijk maar eens gáán....
Ik ben mezélf...met níemand te vergelijken... En ik ben het leven móe.... ik wíl écht niets meer bereiken Ook al deel ik mijn gedachten regelmatig weer met mijn dagboek Maar ach...mijn zelfvertrouwen blijft nu toch voor altijd zoek....
Daarom: laat mij lós...ik wíl niet meer... Breek maar dóór die onzichtbare band die mij al jaren nog steeds met jou verbond Laat me nu eindelijk los....geen liefde...geen vriendschap...maar slechts... éénzaamheid...innerlijke wóede...verwarring en tranen van verdriet...maken nu mijn vicieuse cirkel rond....
Laat me lopen op het strand Genieten van de prachtige tonen van de golven Laat me kijken naar de horizon.......laat me staren... Misschien kan ik wel eens mijn weg door de schuimende koppen banen
In de heerlijk ruikende bossen na een fikse regenbui Loop ik ook liever alleen te dwalen Denkend...huilend...zoekend naar....????? ...jouw hand... jouw arm... jouw schouder....
Maar nú heeft het uiteindelijk toch heel weinig zin meer...dus... Laat me lós...ik wil niet meer 'houden ván...' Ik wil me aan níemand meer binden of héchten.... Laat me lós...gaan jullie maar....zónder mij....vérder....
Laat me lós....laat nu eindelijk mijn hand maar lós.... Ik heb je trouwens nooit écht náást me gezien of gevoeld... Vertrouw me vooral niet...ik bén écht niet te vertrouwen... Alsjeblieft, laat me los...en geef mij nu maar die touwen...
Ja, het doet éven pijn...maar daarna is het óver... Vergeet mij snél....want jullie moeten vérder... Laat me toch lós...want ik laat ook júllie....lós..... ....VRIJ!!!!!!!!
'DIE MOOIE DOM ZAL NOOIT MEER DEZELFDE ZIJN....' (EIGEN GEDICHT 2009)
Man springt van Domtoren
UTRECHT
- Een man heeft woensdagmiddag zelfmoord gepleegd door van de Domtoren
te springen. Dat bevestigt een woordvoerder van de politie. De man kwam
terecht op het Domplein, waar enkele tientallen mensen getuigen werden
van de zelfdoding. Hen is slachtofferhulp aangeboden. De politie
weet vrijwel zeker wie het slachtoffer is, maar de identiteit moet nog
officieel worden vastgesteld. De familie wordt zo snel mogelijk
ingelicht. Volgens de politie is het jaren geleden dat iemand van
de toren is gesprongen en kan zij zich de vorige keer niet meer
herinneren. De man heeft zich vanaf de eerste richel, ongeveer 50 meter
hoogte, losgemaakt. De hele Domtoren is 112 meter hoog.
Daarna schreef ik spontaan dit gedicht:
"Die mooie Dom zal nooit meer dezelfde zijn"
Jij deed vandaag waar ik al vaak aan heb lopen denken Jij had méér lef.... Of.....had jij misschien oneindig véél méér pijn? Al wist ook jij wie je hier allemaal mee zou krenken...
Toch was het in een tel gebeurd.... Vijftig meter hoger stond je op die rand Diep in je hart had je het misschien betreurd Maar jouw leven leek voor jou zo los als zand
Wat 'n ander bij lange na nog nooit in mn leven is gelukt
Kon jij vandaag met jouw keuze alles bij mij bepalen
Ik ben totaal in de war, alsof mn gedachten aan alle kanten worden weggerukt En dan plotseling komen daar opeens weer onverwachts die verdomde tranen!
Al was ik er vandaag zelf niet daadwerkelijk bij Toch voel ik in iedere vezel van mijn lichaam hoe je hebt geleden
Ik voel je pijn....je angst.....je wanhoop....je lijkt verdácht veel op mij.... Alsof al die monsters in m'n hoofd mn leven hebben stuk gesneden!
Volgende week zal ik weer in diezelfde bus naar boven kijken
Die rit langs de Dom zal na vandaag nooit meer dezelfde zijn
Wel weer 'n monster in mn hoofd erbij die nooit meer zal wijken Want ook ik zal hierna zéker nóóit meerdezelfde zijn....
VERLATINGSANGST.....NOG NOOIT ZO DIEP IN HET DIEPSTE DAL GEZETEN ALS NU (EN HET IS NÓG NIET VOORBIJ...)....
Als je soms dingen doet of juist NIET doet.... en je iedere dag weer aan jezelf twijfelt.... dan vraag ik me soms af.... wát heeft het leven ooit voor mij in petto gehad.... of zou het nog wat in petto hébben...als je al de 60 jaar nadert....?
Een hele goede VRIEND van me heeft me dit gedicht vandaag als 'weekend-gedachte' toegemaild, omdat ik het totaal niet meer zie zitten....en soms....heel vaak...ook NU weer... het liefst 'het bijltje erbij néér wil gooien'....:
je staat open in het veld van liefde en wacht tot iets groters, iets hogers iemand anders je aanspreekt
er waren dagen waarop je jezelf wilde verliezen in niemandsland in een niets, in een leegte
er waren dagen waarop je wist dat het spel is gespeeld dat er niets is, dat niets op je toekomt
je staat nu onder een heldere hemel met wolken van liefde en stralende sterren de maan een sikkel in de hand van waanzinnigheid
samen lopen we nu over een heldere landweg we drinken op ons geluk in het late avondrood nu kan de toekomst maar komen in het wondere licht van avondval
'mooi he,', schreef hij eronder....
Zéker is het móói.... Natuurlijk hou ik het nooit droog bij dit soort gedichten en rollen de waterlanders weer over mijn wangen..... Ik probeer hiermee maar wéér vérder te vechten....dit weekend eerst(laat ik het maar 'klein' houden eerst...)
Dinsdag heb ik weer een afspraak met 'deze Vriend'....en donderdag misschien weer met 'een zeer goede Vriendin'.... maar die dagen lijken - met een weekend ertussen - meestal nog zo vréselijk láng te duren....en zelfs nog zo héél vér wég...!!
Ik hóóp dat ik het vólhou.....en de moed 'erin' hou....
Tot de volgende keer.... Hoop dat al deze steun geholpen heeft en ik dan nog stééds sta 'onder die heldere hemel met wolken van liefde en stralende sterren...'
Ik ben 'BORDIANANGEL' (aka 'Islandgirl') 'aka' betekent: 'also known as' ('ook bekend als')
Ik ben een vrouw en woon in 't Midden v. Nederland (samen met mijn man en mijn 2 kanjers van kinderen) () en mijn beroep is vooral moeder en echtgenote, maar bóvenál (enigszins opgedrongen) 'ALLES-REGELAAR'! .
Ik ben geboren op 30/05/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: luisteren/maken v MUZIEK, tv-kijken (oa Dr.PHIL, OPRAH, HOUSE, ER, STRONG MEDICINE, X-FACTOR, ATWT, MEDIUM, Derek Ogilvie, Char, GHOSTWHISPERER, MONK, CSI, NCIS, Zesde Zintuig, NUMB3RS, National Geography & Discovery!) Ook lezen,schryven,tekenen +m'n PC!.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Lieve allemaal,
Ja, lieve mensen....het is dan weer Goede Vrijdag...
Ok, het was dan zover....vandaag had ik mijn 'afspraak' bij mijn psychiater....
Om nog terug te komen op het 'zwart-grijs randje' dat ik in mijn vorige schrijven zo enorm emotioneel door werd...
Ik denk dat mijn gezin er al een beetje aan gewend is dat ze een 'Bordie-moeder' in huis hebben, die weleens dagen of weken NIETS in het huishouden, laat staan in de keuken...qua koken....doet...óf inééns weer 'de geest krijgt' en zóveel energie dat ze een héél (LONG) weekend achter elkaar...'lekkere recepten' achter elkaar maakt...
....BUT....oftewel in het Nederlands verder....maar....OOK PRINCESS IS WEER VEILIG THUIS...!!!! SINDS VANMORGEN VROEG....NA EEN TELEFOONTJE VAN EEN MAN EN ZIJN VROUW...die constant een poes onder een witte auto zagen liggen en in die omgeving bleven zien....ze sliep ook op het gras tegen een heg...en die plek was al helemaal platgedrukt omdat ze daar waarschijnlijk constant opgerold lag te slapen....
Om alleen nog het heuglijke nieuws te vertellen dat ipv 2 van de 3 fietsen....uiteindelijk tóch alle 3 onze fietsen bij de politie in Vleuten stonden...JIPPPIIIIEEEEEE.....
Ach wat kan een mensenleven VOL spanning zijn.... Geestelijk ben ik al
helemaal leeg door van alles wat er in en om me heen gebeurt....en dan
nog als klap op de vuurpijl is nu ons hele gezin een aardig tikkie 'van
slag'.....want onze poes PRINCESS is sinds zaterdagnacht vermist...
(waarschijnlijk toch gelukt om uit een raam van 1 van de kamers naar
buiten te klimmen..!!)
Maar ja....zo gaat het dus vaak...ook doordeweeks....kijken hoeveel
geld je nog 'over' hebt en wélke boodschappen je daarvan nog kunt
halen...en wát je er 'goedkoop' van kan maken....én tot hoe láng je dat
kan eten... want het volgende 'weekgeld' komt pas weer volgende week
donderdag...
Aan de ene kant ben je totaal van slag door wéér een drama en moord in Dordrecht en ben je vooral als moeder zijnde daar helemaal door ontdaan, omdat je je kunt indenken hoe JIJ je zou voelen als dit jóu zou gebeuren!!? Je dochter nog even door de telefoon gesproken...en ineens...ís ze er niet meer....en is ze vermoord en begraven door 'één of andere gék'!
Ja....of er is wel IETS dat mij 'van slag' maakt... Want waar ik nog niets over gezegd heb, maar wat mij lichamelijk én geestelijk wel steeds weer 'onrustig' maakt zijn al de berichten die ons ....en lijkt wel steeds méér en méér....bereiken over al die FAMILIEDRAMA's dat meestal ook nog eindigt in een zelfmoord...
SOMS SLA JE DE VOLGENDE BLADZIJDE VAN JE BOEK OM EN ZIE JE EEN BLANCO PAGINA...
Ach, deze titel hierboven zegt al genoeg....
Ik ben 'BORDIANANGEL' (aka 'Islandgirl') 'aka' betekent: 'also known as' ('ook bekend als')
