"MUSIC WAS MY REFUGE......I COULD CRAWL INTO THE SPACE BETWEEN THE NOTES.....AND CURL MY BACK TO LONELINESS....." (Maya Angelou) 'Bordianangel' probeert op haar éigen (-wijze...) vleugels te vliegen....maar God-zij-dank vliegen soms anderen even een klein of langer stukje met haar mee.....
Het dagelijkse -vaak zeer emotionele en stormachtig- leventje van een huismoeder/echtgenote die af en toe hóge pieken en bergtoppen kent maar vooral ook vele diepe en zeer donkere dalen...omdat zij Borderline (en álle gevolgen van dien!) heeft. Dit alles wordt veelvuldig ondersteund door haar grootste liefde en drijfveer.... MUZIEK (in álle soorten en maten!!) en natuurlijk zéker niet te vergeten haar oneindig warme passie voor HAWAII & haar oorspronkelijke bewoners, met een cultuur en achtergrond dat veel overeenkomsten vertoont met haar eigen mooie geboorteland... Indonesië (en met name de Molukken en de bizondere achtergrond van haar beide ouders en grootouders daarin!!)
12-04-2010
INTRODUCTIE: "SMILE".... (het lied dat mij nog áltijd 'boven water' weet te houden...!!)
Dit was dus één van die weinige momenten in mijn leven waarop ik een 'goed gevoel' had over mijzelf.... omdat ik éindelijk het lied "SMILE" mag zingen....ja, het lievelingslied van Michael Jackson, die hij ook zelf op een cd zingt.... en welk lied zijn broer Jermaine op Michael's herdenkingsdienst ook tot kippevel's toe zijn ook vreselijke mooie versie heeft mogen laten horen....en natuurlijk gleden de tranen subiet over mijn wangen.... Maar verder natuurlijk ook nog door vele andere zangers en zangeressen gezongen.... Toch....lukt het dit lied.... 'SMILE' - als één van de weinige songs - vooral door de zéér tréffende tekst aan het eind....om mij télkens wéér uit de méést diepe dalen te halen....
Juist omdat 'Smile' meestal tamelijk rustig wordt gezongen.....heb ik met mijn versie geprobeerd om mijn áchterliggende gedachte bij dit lied over te brengen.... Dat de woorden éigenlijk ervoor willen zorgen dat je je door dit lied laat 'drágen'..... wég uit dat diepe dal.... óver die grote, hoge dreigende bergen héén.... over die ándere diepe en donkere dalen héén.... tot je eindelijk weer je rust vind....en je je weer blij gaat voelen.... misschien zelfs zó blij.... dat je weer wil en gáát dansen.... op dit reggaeritme.... dat mijn versie van "SMILE" ....'ondersteunt'.....
En natúúrlijk wil ik hierbij van de gelegenheid gebruik maken om alle jongens (én meisjes!) van Rockschool Night Nurse te bedanken, met name de altijd druk bezig zijnde oprichter & enthousiaste 'drijfveer' achter dit alles Lloyd Leeflang....en de zeer muzikale duizendpoot Wim Veenhof die -op zijn eigen relaxte manier- vooral met zijn positief-opbouwende 'feedback' mij (persoonlijk!) weer héél éven in mezelf liet geloven.....('I really like your smooth Fender keys sound carrying my voice on 'Smile'...man...thx!') Jongens....héél véél dank dat jullie in die korte periode eind 2009 mij weer héél éven het gevoel gaven dat ik toch nog ergens héél vér weg....een 'aardige zangstem' en wellicht nog 'vele andere muzikale talenten' verstopt had zitten.... Jullie brachten dat allemaal weer éven 'naar boven' zodat ik het hier met de wereld en een ieder die van muziek houdt, mag delen.... Even gaven jullie mij na héél lang weer het gevoel dat ik tóch nog 'n héél klein béétje trótsopmezelf kon zijn....'thanks....from the bottom of my heart...!!!'
Ook héél véél dank dat ik met hen op de foto mocht (zie de 'Smile'-video).....dank aan: 1. Nederlands' béste jazz-zangeres Denise Jannah..... 2. sympathieke presentatrice ('anchor woman') van 'Hart van Nederland' én vooral niet te vergeten zéér allround (v'Eurovisie Songfestival Fame') zangeres Marlayne Sahupala..... en last but certainly not least.... 3. één van onze beste drummers en lid van de populairste Haagsche Band 'The Golden Earrings', niemand minder dan Cesar Zuiderwijk....
Veel 'dansplezier'....of...uh... in ieder geval.... veel 'rust in je hart....' en nog héél véél...smiles....hierná!
WANHOOP EN HOOP ...'DESPAIR AND HOPE'...&... HOOGGEVOELIGHEID....
De beste brug tussen wanhoop en hoop is een goede nacht
slaap
Harry Ruby
Ik zou bijna zeggen...dat het bereiken van mijn 60e levensjaar....een soort onzichtbare grens....een drempel voor me is.... De tijd ervóór....WANHOOP....de tijd erná.....hópelijk....HOOP....!!
Of zoals de foto laat zien...net of ik nu op een splitsing ben gekomen waaruit ik kan kiezen of ik wéér....of nog vérder de Weg van Wanhoop ('DESPAIR') wil volgen....of die ándere Keus durf te maken.... de weg naar HOOP ('HOPE').... met licht aan het einde van de tunnel...
Mijn verjaardag...ach zondag 30mei was erg regenachtig...niet echt bizonder 'gevierd', dat hoop ik zo'n beetje a.s. donderdag te doen omdat mijn zoon's vriendin a.s. woensdag jarig is en we onze verjaardagen dan leuk sámen kunnen vieren.... Woensdag komen de tweelingen...broers van de vriendin van mn zoon....en donderdag heb ik ook een 'introducé' uitgenodigd en ik ben enorm blij en dankbaar dat zij zal komen....
Het is voor mij alleen enorm moeilijk om nu ....ná deze 'stap over de drempel'.....weer vérder te gaan...op datzelfde levenspad! Vooral ook omdat ik sinds enige tijd een enorme ontdekking heb gedaan....dat ik nl. tot de groep 'hooggevoeligen' (HSP) behoor....en dan nóg gekker....de combinatie...'Borderline en Hooggevoeligheid' . Dit maakt dan zelfs dat het lijkt alsof ik weer even terug bij 'af' ben....want... wat vraag ik me dan af...?? Is mijn diagnose 'Borderline' dan wel juist....of heeft het niet méér of misschien wel álles met mijn 'hooggevoeligheid' te maken....?!!
Want ik lees ergens het volgende....
Vraag:
Bestaat er overlap tussen Highly Sensitive Persons (HSP=Hooggevoelige personen) en mensen met Borderline? Wat is die overlap, en waar ligt het onderscheid?
Antwoord: Ik kan hier geen antwoord op geven vanuit psychiatrische of klinisch psychologische kennis. Ik ken wel een aantal mensen die sinds ze van het verschijnsel hooggevoeligheid kennis hebben genomen, vinden dat ze ten onrechte een psychiatrisch etiket opgeplakt hebben gekregen en daardoor een behandeling hebben gekregen die niet bij hen paste.
Doordat het begrip 'hooggevoeligheid' nog zo nieuw is, is er nog geen onderzoek gedaan naar de relatie met psychiatrische ziektebeelden.
Er zijn wel veel HSP's die zich door de psychiatrie niet herkend en geholpen voelen. Hopelijk heeft de 'ontdekking' van hooggevoeligheid tot gevolg dat er in de toekomst onderzoek op dit terrein gedaan gaat worden.
HSP's dienen alert te blijven in het contact met hulpverleners.
Mijn advies is: vertrouw op je eigen intuïtie. Je kunt zelf voelen of een behandeling jou goed doet of niet, of je je herkend voelt of niet. Maak je niet afhankelijk van een therapeut waar je geen vertrouwen in hebt.
EIGENSCHAPPEN VAN HOOGGEVOELIGHEID
Hooggevoeligen:
* Merken veel details en subtiliteiten op. * Voelen stemmingen van anderen
aan.
* Hebben een rijke innerlijke
belevingswereld.
* Dromen, fantaseren en overwegen
veel.
* Zijn zorgzaam en bewust.
* Doen dingen graag in hun
eigen tempo.
* Worden door schoonheid en kunst
diep beroerd.
* Houden van stilte en rust.
NADELEN VAN HOOGGEVOELIGHEID
Hooggevoeligen:
- hebben moeite met het aangeven van hun grenzen.
- zijn stressgevoelig en kunnen snel een burn-out krijgen.
- worden vaak overspoeld door emoties.
- hebben een zwak ,,ik,, gevoel.
- zijn vaak moe.
- zetten zichzelf vaak op de laatste plaats.
- leven vaak vanuit "Alles of Niets".
- hebben moeite om in teamverband te werken.
- passen zich vaak aan, dan te kijken wat bij hun past.
- kunnen moeilijk "Nee" zeggen.
- hebben moeite om keuzes te maken.
- handelen meestal alleen vanuit het gevoel.
Nu, met deze wijsheid er weer bij.... pakken we onze 'zwaarbeladen rugzak' maar weer op.... en probeer ik maar weer mijn (Levens-) weg te vervolgen.... dit keer hoopvol het kronkelige en moeilijke pad op dat mij de weg wijst naar 'HOPE'....
'k Ben benieuwd wat voor valkuilen, hoge drempels en hindernissen ik nú weer tegenkom....
1. DE ANGST OM IN DE STEEK GELATEN TE WORDEN EN MOEILIJK ALLEEN KUNNEN ZIJN .... (DEEL 2)
"ALL I NEED IS.....YOU...NEEDING ME....."
Ik wil hiermee proberen om toch verder te gaan met deze 'titel' ook al zou je denken dat het er niets mee te maken heeft.... maar in wezen heeft ook mijn a.s. verjaardag hier ALLES mee te maken.....
Nog 2 dagen, 1 uur, 56 minuten en 55 seconden tot Bordianangel's 60ste verjaardag... Oh néé he... om te jánken....
Ja deze 3 regels staan links van mijn Blog en het telt steeds af..... Natuurlijk heb ik die tekst zélf geschreven... omdat ook híerachter...best wel een héél verhaal achter steekt.... Voor mij gevoelsmatig.... Want wat heeft mijn verjaardag nou te maken met 'de angst om in de steek gelaten te worden'.... Nou, in míjn ogen...en in míjn beleving....ALLES eigenlijk....zei ik al eerder.... Ik wil het proberen uit te leggen.
Naarmate de dag nadert dat ik 60 zal worden, is dit voor mij een bepaald 'punt'... waarbij er een bepaald 'vreemd' gevoel door m'n lichaam heen gaat als ik eraan denk... Mijn Zorghulpverleenster B. dacht dat het voor mij een soort 'grens' was, zei ze van de week nog tegen me. Maar dat is het niet precies. Voor mij is het een punt dat ik eigenlijk nooit had gedacht te bereiken.... juist door mijn leven van de laatste jaren... Heel diep van binnen had ik het natuurlijk altijd wel gewild om deze leeftijd op zn minst te bereiken....maar hoeveel vérder ik daarná nog bij kán en mág tellen....dat is mijn vraag....
Juist omdat mijn leven zo vréselijk 'tweeledig' is.... érg 'dubbel' af en toe.... zéker en voorál...gevoelsmatig!! Aan de éne kant is er die enorme 'onverschilligheid'...die 'nonchalance'...het 'niets kunnen schelen' of ik wel 60...70....of 80 word.... maar aan de ándere kant is er wél zéker het verlangen om zo láng mogelijk te mogen leven (liefst in nog redelijke gezondheid natuurlijk en dan vooral mentáál....want als ik ook niets meer weet of zo, nou dan duwen ze me maar in 'n bootje alleen....door en over de golven héén... de zee op....)
WORDT 'T MISSCHIEN TOCH GELUKKIG WEER EEN LEUK EN GEZELLIG WEEKEND.....!!!??
Ondanks alle emoties waar ook ik van de week zeker niet aan 'ontkomen' ben, lijkt het tóch alsof de 'normale' balans in mijn leven vandaag weer 'récht getrokken' is door wat 'leukere zaken'....
Ten eerste heb ik vandaag - voor het eerst van m'n leven - de eer gehad om mijn 'a.s. schoonzoon'....nou ja, laten we het maar houden op 'de vriend van mijn dochter' uit Nieuw Zeeland een dienst te doen! Iets wat ik normaliter wel váker doe....maar dan voor mijn man en mijn zoon en heel soms bij mijn dochter....dat is namelijk haren knippen met schaar en tondeuse.... Want dat zal 'n ieder wel merken naarmate je steeds minder te besteden hebt, dat je dan uitwijkt naar dingen zélf maar te ondernemen in plaats van daar een - voor ons dan - nogal hoge prijs neer te tellen, terwijl je voor datzelfde geld misschien nog wat extra aardappelen en rijst of nog méér kan kopen... Dus...ik ben als huisvrouw en moeder er maar toe overgegaan om mijn gezinsleden zélf de haren te knippen....zover het in mijn vermogen ligt... Ok, ik heb er nog nooit les in gehad....maar met 'n béétje hersens...fantasie...en handige vingers én enig 'creatief vermogen' is het me tot nu toe altijd nog wel gelukt er iets 'toonbaars' van te maken.... Gelukkig is mijn man het makkelijkst van iedereen tot nu toe en is hij al tevreden met een enigszins 'G.I. kapsel' oftewel....'heel kort'...kammetje 2 en 3 dus!
Maar M. de vriend van mijn dochter is eind vorig jaar uit Nieuw Zealand naar Nederland gekomen, logeert nu bij ons en probeert hier natuurlijk te blijven, zodat hij en mijn dochter hun relatie verder kunnen opbouwen. Een aardige knul maar toen hij kwam had hij 'ouderwets' lang haar....en een baard.... Gelukkig gaan de kinderen, mijn zoon en zijn vriendin, mijn dochter en M. met enkele vrienden volgend weekend naar een 'ANIME Weekend' dat ieder jaar in het Oosten van het land gehouden wordt. Waarschijnlijk wou M. daarvoor een gehele metamorfoce ondergaan....en vroeg hij mij van de week of ik zijn haar gewoon als een 'normaal kort jongens/herenkapsel' kon knippen.... Nogmaals...ik heb dat nog nóóit gedaan....van lang haar knippen tot een normaal korte coupe....en ik was eigenlijk best wel 'n beetje bang dat ik er niets van zou bakken of hij half kaal zou eindigen...!!! Maar God-zij-dank is het me tóch gelukt....en ik móet zeggen....ik ben zélfs een beetje trots op mezelf....want het is bést een leuke vlotte coupe geworden en hij ziet er zo stukken jonger en leuker uit!!! Met pas nieuw gekochte kleren is hij in ieder geval helemáál kláár voor hun 'coole ANIME Weekend'..!!
En wat mij vandaag óók blij heeft gemaakt is een leuke Disney-film....'The Princess Diaries 2'.... leuk en een échte 'verstand op 0'-film en genieten maar......met van de 'oude garde' een leuke warme rol van Julie Andrews als de Koningin die haar nichtje Mia als troonopvolgster voor haar land probeert te krijgen..... Gewoon....een soort 'modern sprookjes'-film....met leuke en mooie muziek....mooie taferelen....en een vrolijk, gezellig 'romantisch' verhaal..... Ook zit daar een goede soundtrack bij en hoorde ik tot mijn grote verrassing een mooie vertolking van het Elvis liedje 'Love me Tender', maar dan heel rustig en romantisch gezongen door Norah Jones.... Om dit artikeltje vandaag maar weer met mooie muziek te beëindigen is hier een video met wat romantische beelden van verschillende films waaronder 'Ella Enchanted', 'Becoming Jane' en dus natuurlijk ook 'The Princess Diaries'!
Hier is 'LOVE ME TENDER' vertolkt door NORAH JONES uit de film 'THE PRINCESS DIARIES 2':
1. DE ANGST OM IN DE STEEK GELATEN TE WORDEN EN MOEILIJK ALLEEN KUNNEN ZIJN .... (DEEL 1)
"It's sad when people you know become people you knew"
Zou het er dan nu éindelijk van komen....dat ik dóe wat ik ook - enkele artikelen terug - had beloofd te zullen doen....??? Ik zou beginnen om de 9 Kenmerken van Borderline in elk een apart artikel mijn gedachten over neer te schrijven van hoe ik dat vanuit mijn éigen 'Bordie-wereld' zie...en vooral vóel.....
Ja deze eerste regel en 'onderwerp' is voor mij al enórm moeilijk....zo niet het állermoeilijkste van de 9....!!!!! En dan voornámelijk de éérste helft van deze regel 'de angst om in de steek gelaten te worden....'. En het vréémde is ook....ik bén eigenlijk niet...en bijna nóóit...'alleen'.... 9 van de 10 keer zijn er mensen om me heen... dát wel... soms vind ik het zelfs 'voor mijn doen' gewoon....te drúk....en dan is het liefste wat ik doe...mezelf op m'n (slaap-)kamer terugtrekken...
Maar eerst die éérste helft van de zin...'de angst om in de steek gelaten te worden....'
Sinds ik in mijn leven constant van allerlei 'hulpverleningsorganisaties' gebruik moest maken....doordat ik telkens weer voor allerlei problemen kwam te staan...is het natuurlijk óók zo dat er nogal veel en verschillende hulpverleners over mijn vloer kwamen.... Kijk, normaal ben ik niet zo moeilijk met mensen. Over het algemeen ben ik normaliter een nogal 'outgoing' persoontje....en tamelijk extravert.... Ik ben niet mensenschuw, laten we 't zó zeggen.... Ik praat makkelijk...ook met 'vreemde' mensen.... Tenminste...dit is écht van de laatste tijd...mijn 'volwassen' jaren.... Want héél vroeger...pas uit Indonesië...tot misschien wel in mijn puberteit en later....toen was ik een nogal stil en teruggetrokken meisje....('jonge dame' later)... die weinig sprak (als ik niets gevraagd werd!) en enorm introvert was zelfs...!
Nu is het zó dat ik zo véél mogelijk mensen - in feite iederéén natuurlijk - probeer te nemen zoals ze zijn.... want het maakt me in feite niet écht uit hoe een persoon is...... Ik zeg altijd maar '....als ik maar éérst hun 'Gebruiksaanwijzing' heb gelezen...of op z'n minst 'n beetje kén....'!!!!
Want ik denk dat iedereen dat wel heeft. Sommige mensen ontmoet je voor één keer of enkele keren en die verdwijnen weer net zo snel uit je leven als ze erin gekomen zijn... Allemaal dus nogal zéér 'vluchtige' en 'oppervlakkige' contacten die weinig tot geen indruk op je maken. Of misschien wel 'n béétje 'indruk', maar die je daarna toch ook weer gauw vergeet.
En je hebt dan ook nog je familie...én je 'kennissen'.... 'Je familie zoek je niet uit', hoor je vaak genoeg zeggen en dat is natuurlijk ook zo. Maar dat vind ik gewoon een ánder 'hoofdstuk' en een 'verhaal apart'...
Ik heb meestal problemen met mensen die als 'vreemde' in mijn leven komen....en dan - door hun contact met mij - wel of niet een 'blijvende indruk' op mij maken... Deze 'vreemden' zijn dan in de mééste gevallen - doordat ik al járen in allerlei problemen zit - toch veelal hulpverlenersvan allerlei instanties waarmee ik dan te maken kreeg...
Maar mijn álleréérste 'hulpverlening' begon al in 1958....toen we uit Indonesie naar Nederland gevlucht waren en ik 8 jaar was..... Toen ik naar de lagere school, de Koningin Emmaschool aan de Stevinstraat in Scheveningen, ging en het bleek dat ik heel erg stotterde....daardoor werd ik gelijk al naar m'n eerste 'hulpverleenster' gestuurd: de logopediste! Met deze - toen nog jonge - vrouw heb ik inderdaad fijne jaren en herinneringen gehad en ben ik ook haar 'enigszins' gaan waarderen.... ik heb best wel aardig wat van haar geleerd... Het is zelfs zo, dat toen ik al kon ophouden met logopedie....dat ik enkele jaren daarna haar telefoonnummer had opgezocht en ze het heel leuk vond dat ik haar belde...Ze kende me nog en wist nog precíes wie ik was! Zo hielden we daarna nog even 'luchtig' contact... want ze was inmiddels getrouwd...en had een kind... Ik moet wél eerlijkheidshalve zeggen dat ik ook nú nog wel benieuwd ben hoe het met haar gaat.... en ik haar eigenlijk via Google ook weer probeer te vinden...maar één groot probleem....ik weet haar naam niet meer zo goed...!!!!! Ja haar meisjesnaam was toen geloof ik...'de Mooij' maar welke naam draagt ze nú....en het was een 'logopedie'gebouw in Den Haag.... Misschien kan ik het tv-programma MAX wel inschakelen....of.....'Adres onbekend'...
Zo heb ik dus wel méérdere 'contacten' met mensen gehad die toch op één of andere manier 'indruk' op mij maakten... M'n Engelse leraar op de MULO in Den Haag was óók zo iemand......met wie ik een 'speciale band' had en die me altijd hielp...juist omdát ik zo vréselijk stotterde en zo ángstig was altijd.....en ik zelfs hem búiten de schooluren thuis mocht bellen als ik met iemand wilde praten.... Zo was ik eens op een dag helemaal enórm van slag...toen ik hem weer belde aan 't eind van de middag....en hij had met mij enkele uren later afgesproken op het strand van Kijkduin (waar hij in de buurt woonde met zijn vrouw en dochters). Het betekende enórm véél voor me dat hij toen écht de tijd nam voor mij...mij daar wou ontmoeten....en ál lopend op het strand naar mij luisterde....dat ik mijn hart bij hem kon luchten.... Hij heette dhr Bleijenberg.....ik heb zelfs ooit een single of 'epeetje' van hem gekregen van Ton van Duinhoven die toentertijd enkele 'jazzy' songs had gezongen en opgenomen! Dat was en is nóg mijn enige tastbare herinnering aan hem.... want ....helaas.... járen later zag ik -tot mijn enorm grote schrik- een rouwadvertentie van een oude Haagsche Courant....dat hij overleden was.... Ik zou nu eigenlijk enorm graag een bloemetje op zijn graf willen leggen....maar helaas....ik weet zelfs niet waar dat zou zijn... Maar één ding is zéker.....ook hij zal altijd in mijn hart blijven.......
En later kwamen 'dominee en zijn gezin' in mijn leven....toen ik - na het overlijden van mijn enige broer - 'zoekende was naar het 'waaróm'.... Hen kende ik al vanuit Den Haag en nu heb ik met zijn dochter(s) op Hyves nóg contact! Jammer dat ook hij helaas eind vorig jaar plotseling overleden is.... en ik heb hem helaas ook de laatste jaren niet meer gezien of gesproken. Maar met hém en zijn gezin heb ik héél wat uren doorgebracht en mijn contact met hen beslaat écht énkele jaren van toen zijn dochters nog klein waren en ik als hun 'oppas' fungeerde....terwijl ze nu allebei al getrouwd en zélf moeder zijn! Maar misschien vertel ik later nog wel in een 'flash back' over mijn tijden met hem.... Ook hém ben ik enórm dankbaar....dat hij er in mijn leven wás...wanneer ik hem nódig had... Toen hield ik al erg veel van schrijven en schreef ik heel wat brieven naar hem...om gewoon mijn gedachten op papier te zetten... en ik stopte dat dan vaak door zijn brievenbus....(já, tóen hadden we nog geen email...!!) Ik weet nog dat hij járen later, toen ik hem weer 's zo 'n keertje belde om te vragen hoe het met hem en z'n gezin is (zijn vrouw was overleden en hij was toen hertrouwd...) toen zei hij: 'je gelooft 't nóóit...ik heb nú pas al jouw brieven weggedaan.... ik had er eigenlijk een boek van moeten maken...was ik nú rijk..!!', lachte hij. Ook Ds. Ton Zevenbergen zal nóóit uit mijn hart verdwijnen....omdat ik ook met hém een 'speciale band' had....
Zo kan je dus door mijn hele leven heen zien dat er 'speciale mensen' op mijn pad waren gekomen....met wie ik een 'speciale band' krijg... en die voor áltijd een plaats in mijn hart hebben gevonden en gekregen......en meestal blijven behouden...!!!
Alleen het jammere is nu.....dat sinds ik bij Altrecht in therapie ben.... dat ik van het begin af aan van allerlei psychologen en psychiaters te horen krijg en het zelfs in mijn dossier veelvuldig lees....dat ik 'hechtings/onthechtingsproblemen' heb.... en dan voorál met 'hulpverleners'.... Tenminste...dat is wat zíj zeggen en vinden....!!!!? Maar het stomme is....IK ....voor mij.... ik máák geen verschil tussen een 'gewoon' mens en een 'hulpverlener', omdat ik ook die húlpverlener altijd blijf zien als een 'gewoonmens'...!!!! Alleen een 'gewoon mens' die toevallig aan zijn/haar beroep een hulpverlenende wending heeft gegeven!!!!!
Vandáár dat ik nú.....in déze periode van mijn leven.....wéér 2 mensen heb die ik beiden een zéér warm hart toedraag.... Ja die heb ik al vaker genoemd....P. van Altrecht .....én B. van de Thuiszorg..... En inderdáád....natúúrlijk ben ik ook bang dat ze mij 'in de steek' zullen laten.....ooit....
Voorál omdat dat al ééns éérder gebeurd is.....ongeveer 7 jaar geleden nu......met mijn éérste hulpverleenster in de Thuiszorg....G.vanH. Vandaar dat ik ook bij dit artikel die specifieke foto geplaatst heb.... Want ook ik heb toen die láátste dag....zó van bóven uit mijn slaapkamer (nadat zij mij voor 't laatst omhelsde en ik haar...en ik daarna huilend de trap op naar boven rende...).... uit het raam naar haar gekeken....met tránen in mijn ógen....en héél véél pijn in mijn hart....hoe ook zíj.....voor áltijd.....in haar auto....maar wél uit mijn leven....stapte....en verdwéén..... om nóóit meer terúg te komen.....
Ook zij zal nooit mijn hart verlaten.... want ook nú denk ik nog regelmatig aan haar....en hóeveel ik ook nú nogérg véél omhaargeef.... Misschien....héél misschien....dat ik er later nog méér over vertel....maar nu doet het nog té véélPIJN....
Gisteren vierden we de hele dag ....na de Herdenking van 4 Mei....op 5 Mei de Bevrijding.... geen oorlog meer... we zijn vrij om te gaan en te staan waar we willlen.... Ja...? Is dat zo....? Ach als je dát weer persoonlijk bekijkt...dan is ook dát zelfs niet zo.... Hoeveel mensen lopen er rond met allerlei angsten... mensen die praktisch gezien 'vrij' zijn... maar die geestelijk in de war zijn... zij zijn en voelen zich niet vrij... in hun hoofd... maar ze gedragen zich wél als zodanig... alsof ze álles kunnen...en alles mógen.... en zo gebeurt er dus wéér een 'voorval'..... Zoals we ook dát op 4 Mei in Amsterdam weer hebben kunnen zien...tijdens die 2 minuten stilte.... wat is 2 minuten in een heel jaar... dat er van je gevraagd wordt stil te zijn... en stil te staan bij dit alles.... en dat er dan tóch binnen die 2 minuten iemand 'de vrijheid neemt' om - naar later bleek - bewust een stiltedoorbrekende gil te slaken.... Om kort te gaan....ook deze man bleek dus ...alweer....'geestelijk gestoord' te zijn....en te lijden aan een psychische stoornis.... na té veel gedronken te hebben. ..'heeft de man impulsief gehandeld'...door spontaan te gillen...(zeker óók 'n Bordie!) (Ach...wat zijn 'wij' toch weer góed en álom vertegenwoordigd in deze blijde wereld....!!! En dan te bedenken dat óók ik tot die 'zeer aparte groep' behoor....ok je hebt er God-zij-dank gradaties in... dus nu maar nét de vraag op wélke 'hoogte' ik in die gradatielijn sta...?!)
Maar enfin.... we gaan weer verder.... in onze (quasi) vrije wereld....... Want ook ík kom in mijn persoonlijke leven toch heel vaak dingen tegen waar ik mn vraagtekens bij plaats... maar ja... daar ben ik 'gek' voor.... In hoeverre ben je nog vrij....als je overal tegen allerlei grénzen aanloopt..... dat is maar een hele simpele vraag van een heel simpel mensje zoals ik.... die de vrijheid wenst te hebben om te zijn zoals ze is.... 'bijna grenzeloos'.... maar wél met de hersenen die ze - zoals bij de meeste mensen onder ons - bij geboorte meegekregen heeft.... En diezelfde hersenen die ze in haar leven toch regelmatig probeert te gebruiken... zo goed en zo kwaad als ze kan.... en dit toch vrij regelmatig ook moet zien te laten prevaleren bóven haar gevoelens.... welke laatste toch zéker het grootste percentage van haar leven beheerst.... Maar kijk....ook diezelfde hersentjes denken ook heus wel verder...want u zag als u goed heeft opgelet...dat ik 'bijna grenzeloos' schreef...' dus met andere woorden...bijnaonbegrensd....want kijk....net als onze nog huidge minister-president Harry Potter...sorry ...Balkenende...altijd zo mooi bezigt....móeten er natuurlijk 'normen en waarden' zijn.... Om simpel te zeggen....'vrijheid'....'grenzeloosheid'.....tot dááraantóe....natuurlijk, wánt...er moeten wel BASISREGELS bestaan...dáár ben ik het natuurlijk wél méé eens.... Voor mij zijn die basisregels sowieso al de 10 Geboden....die ik al mooi....én móeilijkzát vind....!!! En ach....we hebben óók nog van die mooie gezegden zoals 'Wat u niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook 'n ánder niet...' waar we vaak al heel goed van kunnen leren....(ook weleens de 'Gulden Leefregel' genoemd!)
Om kort te gaan....wij zwoegen....in mijn geval....ik 'zwoeg' vóórt..... 'in vrijheid'.......
Even wat ánders....en ach...eigenlijk ook weer níet.... maar voor mij...in mijn leven... is dit wél belangrijk.... Ik kijk (bijna) iedere zondag op RTL 5 om 8 of 9u (naar gelang ik bijtijds wakker word!) naar de Amerikaanse kerkdiensten van Hour of Power.... en daarbij ben ik ook geabonneerd op hun 'gebed voor elke dag'....
Vandaag kreeg ik dit....
jouw gebed van
vandaag is....
Heer, geef mij op
dit moment uw kracht: wilskracht om te doen wat me te doen staat, veerkracht om
rustig te blijven bij alle hectiek en paardenkracht om het onmogelijke te kunnen
verwezenlijken. Amen.
want het is God die zowel het willen als het
handelen bij u teweegbrengt, omdat het Hem behaagt (Filippenzen 2 vers 13).
Nou...dit klinkt op zich hardstikke goed...(in ieder geval ....iets wat
nóóit écht in mezelf opgekomen zou zijn...denk ik....of misschien toch wél....als ik een keer weer voorál rustig ben in mn hoofd....) daarom best wel goed dat ik
hier dagelijks hulp bij krijg....
En nu maar afwachten of het me ook allemaal lukt...vandaag....en de
dagen die hierná nog zullen komen....
En natuurlijk wil ik ook dít onderwerp eindigen met een lied....en uiteraard een 'Vrijheidslied'.....
Niets ten nadele gezegd over het 'Vrijheidslied' van Thé Lau dat ik hem in de Vrijheidstrein heb horen zingen en dat hij speciaal geschreven heeft....en dat ook in het Vrijheidsconcert aan de Amstel ten gehore werd gebracht.... Vooral de tekst vind ik enorm goed geschreven en gekozen....
Maar tóch....mijn 'ultimate' vrijheidslied is en zal toch altijd wel blijven het lied 'A SIMPLE SONG OF FREEDOM'.... Ik had altijd gedacht dat Tim Hardin dit geschreven had, maar het bleek dat Bobby Darin dit lied gecomponeerd heeft. Ik ben al jaren fan van Bobby Darin en vind hem een enorm goede zanger en performer. Maar het bleek dat Tim Hardin dat lied het éérst had opgenomen en er een grote hit mee scoorde... Muziektechnisch vind ik dit lied ook bij de uitvoering van Tim Hardin heel mooi 'opgebouwd'....hij begint heel sober...met gitaar en enige achtergrondinstrumenten...daarna voegt zich elke keer weer één instrument bij...meer ritmesectie....een steelgitaar....een koor....totdat het geheel een climax bereikt.... Heel erg mooi opgezet.... hoewel de video alleen een zwart-wit foto van Tim Hardin met z'n gitaar vertoont.... maakt de muziek een heleboel goed.....
Máár....omdat ik toch altijd 'iets heb' met componisten....en ik duidelijk totaal geen keuze kon maken tussen de uitvoering van Tim Hardin en de uitvoering van de componist himself...Bobby Darin....(er was ook een video van hem met mooie foto's met zaken die betrekking hebben over oorlog en onvrijheid in het algemeen...foto's van Vietnam...van Bush..Irak...etc.etc.)...toch heb ik gekozen voor een optreden van Bobby Darin met publiek...ook 'gewoon' met zijn gitaar...én toch óók in zijn versie...zie ik diezelfde muziektechnische 'opbouw' terugkomen....gitaar...zang....daarna aangevuld door het orkest achter hem...én het koor.... in ieder geval: ik vind het één van de mooist klinkende song geschreven.... simpel...en tóch mooi...
Al met al....geniet van béide versies....van 'A SIMPLE SONG OF FREEDOM' door resp. TIM HARDIN en daarna de 'composer himself.'...BOBBY DARIN.....
Nooit gedacht dat ik hierover nog een artikel aan zou wijden.....aan de Dodenherdenking.... Ook al heb ik het zelf (GOD ZIJ DANK!) nóóit meegemaakt....die ROTOORLOG!!!! Tóch heb ik wel herinneringen aan de 4e Mei... omdat ik als jong meisje al op die dag en vooral rond 20u s'avonds in mijn ouderlijk huis aan de Hengelolaan in Den Haag altijd op de bank sprong om te kijken of er nog mensen zijn die om 20u toch de auto niet even stopten of 'vergaten' van hun fiets af te stappen om even stil te staan....
Dan....als we op de tv de ceremonie op de Waalsdorpervlakte zagen en de trompettist begon de 'Last Post' te blazen....dan weet ik altijd nog heel goed dat mijn vader dan altijd uit zijn stoel opstond en salueerde totdat de laatste tonen door de trompettist uitgeblazen waren..... Toen ik later ouder werd, begreep ik pas dat hij dat deed omdat hij....voor Nederlands Indië.....zijn enige...beide broers....in diezelfde oorlog had verloren....doordat.....ieder apart van elkaar....door een Duitse U-boot zijn getorpedeerd....
Zijn broer Rudy was stoker op de koopvaardijschip de Colombia dat in de wateren van Afrika voer....toen het in 1943 op 27 februari ('toevallig' later ook de geboortedag van mijn dochter!) door 3 torpedo's geraakt werd. Acht man overleefden de ramp niet (waaronder mijn oom Rudy....), de rest werd nog net op tijd gered en door Britse schepen verder geholpen....en in veiligheid gebracht....
Of zoals het drama ergens op een Engelstalige site beschreven werd:
Attact At 11.41 hours on 27 Feb, 1943, U-516 fired a spread of three torpedoes from a distance of 1500 metres on a ship near Simonstown, which was identified as a passenger-cargo ship of the Blue Star Line of 10.000 tons. Four minutes later, one torpedo struck the Colombia at #2 hold, just before the bridge and a large column of water arose beside the ship, while the deckplanks were thrown in all directions. All hands immediately abandoned ship, apparently without any casualties and the ship sank after ten minutes. A headcount showed that eight men were missing. Almost 60 survivors in one whaleboat were picked up by a RAF air-sea-rescue launch. The corvette initially launched a counter-attack, but she returned soon and picked up the remaining survivors
en ergens anders werd het -gewoon in het Nederlands- wat uitgebreider beschreven:
F.A. Bouman (1915), officier van administratie, op de HM Colombia: "..Wij verleenden assistentie bij het opvangen van vier onderzeeboten en twee vrachtschepen met uit Nederlands-indië geëvacueerd marine-personeel. Daarna twee maanden te Bombay voor aldaar in reparatie liggende onderzeeboten, de Japanse dreiging van Colombo vormde een te reëel gevaar. Vervolgens gingen we via Mombasa (Kilindini), Oost-Afrika, naar East London, Zuid-Afnka. Van augustus 1942 tot en met februari 1943 verleenden we daar steun aan zes Nederlandse en drie Britse onderzeeboten op doorreis en aan enkele lokale schepen.Colombia fungeerde behalve als reparatie- en voorraadschip als tussenhotel, een rustplaats voor de vermoeide bemanningen. Begin 1943, toen de Japanse macht meer oostwaarts was gericht, was het de bedoeling dat Colombia als onderzeebootmoederschip van de Nederlandse marine naar Colombo zou terugkeren. Maar voor de oversteek over de Indische Oceaan zou worden gemaakt, moest eerst een dokbeurt plaatsvinden. In Simonstown, ten zuiden van Kaapstad. Er waren Duitse (en Italiaanse) onderzeeboten in de Zuid-Afrikaanse wateren gesignaleerd. Toch was er in de steden onvoldoende verduisterd, de kustlichten brandden als gebruikelijk en de vliegtuigen lieten de boordlichten aan. De Duitse U-bootkapitein Wiebe, een in de Slag om de Atlantische Oceaan ervaren en geharde commandant, had weinig moeite met de torpederingen van een Engels en een Amerikaans vrachtschip gehad, voordat hij met zijn U 516 de 26ste februari 1943 de rede van East London opzocht. De stad was helder verlicht. Ter wille van een oefening met zoeklichten gingen om 21.00 uur de lichten uit. U 516 kruiste wat om de zuid-oost en constateerde dat het vuur van Great Fish Point volop brandde. Bij daglicht verdween de Duitser onder water, tot periscoopdiepte. Rond 10 uur op 27 februari 1943 verkende Wiebe een zigzaggend schip, voorafgegaan door een korvet. Hij manoeuvreerde zich in een goede positie. 0m 11.41 uur, met een patrouillerend vliegtuig op ongeveer 15 zeemijlen afstand, vuurde hij van 1500 meter een gespreid salvo van drie torpedo's af.
0m 07.00 uur van die zaterdag 27 februari 1943 was Colombia onder strikte geheimhouding uit East London vertrokken. Een van de matrozen zou later behoorlijk van zijn meisje op zijn kop krijgen omdat hij hun afspraak van die avond niet was nagekomen. De scheepsleiding had besloten op weg naar Simonstown een 10 mijl uit de kust te blijven - een compromis tussen een voorstel van eerste stuurman A. Lokman (20 mijl) en de Britse marinecommandant van East London (5 mijl, de afstand die alle konvooien en alleenvarende schepen aanhielden). 0m 09.15 uur werd een telegram ontvangen dat de aanwezigheid van een onderzeeboot meldde. Kapitein-ter-zee Hoeke bevond zich door een korvet en een vliegtuig onder de supervisie van de marinestaf te Simonstown voldoende beschermd en vervolgde de zigzagkoers, hoewel hij van plan was daar om 12.00 uur van af te wijken, afhankelijk van de gegevens op dat tijdstip. Het was 11.42, nog geen vijf uur uit, toen ruim II explodeerde, aan stuurboordzijde. Een hoge waterzuil spoot zware houten luiken.
Officier van administratie Bouman herinnert zich: ".. lk was na decodeerwerk juist in de gang achter de brug. Degenen die ik tegenkwam waren geheel rustig maar wit van schrik. De reactie was eerder "Dit is 'm" dan "Wat is dit nou?". We wisten dat er onderzeeboten in de buurt waren. Het schip helde kort over stuurboord maar kwam weer overeind. Daarna kwam het bevel: "Schip verlaten". Ik ging snel naar mijn hut om wat kleding op te halen, rende naar het promenadedek waar juist de mij aangewezen sloep, afgevierd van het sloependek, omlaag kwam zodat ik in de vaart kon instappen. Dankzij Schat's patenten en voortreffelijk onderhoud en goede oefening waren alle sloepen binnen een minuut of vijf te water.Om 11.53 uur kwam de brug onder water en werd commandant Hoeke, die op zijn schip was gebleven, kort onder water getrokken. Hij kon toen een drijvend houten rooster grijpen en is opgepikt. 0m 11.54 uur stond het schip recht overeind, roer en schroeven ongeveer 25 meter hoog. Grote proppen wit wasgoed schoten door de luchtdruk uit de patrijspoorten van de wasserij in het achterdekhuis. Om 11.55 uur verdween het schip geheel onder water. De laatste minuten leken mij destijds veel langer..."
Het was een geluk bij een ongeluk dat in het getroffen ruim de eetzaal voor de korporaals en manschappen was, waar in twee grote groepen de middagmaaltijd werd gebruikt. De eerste groep was juist klaar en met het mooie weer aan dek gegaan, terwijl de tweede groep nog met beneden was toen de torpedo doel trof. Wie er eveneens goed vanaf kwam, was telegrafist Mooy,. die juist aan het baden was. Een jaar eerder was hij tijdens de Slag in de Javazee getorpedeerd, dus maakte hij als de weerlicht dat hij in zijn sloep kwam. Daar arriveerde hij hijgend, maar zonder een draad kleding aan het lijf. Helaas overleefden acht man de ramp niet.
Het Britse escorteschip, HMS Genista, was op tegenkoers gegaan, wierp enkele dieptebommen af en keerde terug naar dc 318 overlevenden in de inmiddels zeilende sloepen en de motorsloep. Genista nam de meesten aan boord, de overigen werden door een uit East London gekomen snelle motorboot van de RAF meegenomen."
Dit alles heb ik 2jr geleden....ál googlend....op internet gevonden toen ik naar mijn oom Rudy 'zocht'..... Ook zag ik zelfs tot mijn allergrootste verbazing dat er in Den Helder een gedenkplaat staat waar o.a. ook zijn naam gedrukt staat....als 'Arnoldi, R. von'.....als 2e naam van onder..... (Helaas nog niets op internet gevonden over mijn oom Johan...die óók ergens in één van de oceanen mijn zíjn koopvaardijschip getorpedeerd is....want mijn oma...zijn moeder heeft van Defensie óók een brief over hém gekregen dat hij gesneuveld is...) Ik heb vanaf die tijd mezelf beloofd dat ik ....ééns....als ik een keer genoeg geld heb voor een treinkaart naar Den Helder... daar ook een keer op 4 mei naar toe ga om voor mijn oom Rudy (én mijn oom Johan...die helaas nooit gevonden is...) een bloemetje neer te leggen....allereerst....voor mijn vader....omdat hij dat jammer genoeg nooit had geweten dat die gedenksteen daar hing.... Daarom wil ik dat nog een keer doen....voor mijn vader....(en...ook 'n klein beetje voor...mezélf...!)
Thuis heb ik nog onderaan de trap 2 geschilderde foto's hangen .....allebei in marine-kledij....oom Johan had als enige een 'pet' op (of hoe heet zoiets officieel...??), beide foto's hoop ik nog 'n keer op mijn blog te laten zien. Wél een foto van het totaalbeeld van het monument in Den Helder....de herdenkingsplaat waar de naam van mijn oom Rudy op staat, staat helemaar rechts....los van het 'grote' monument met de meerdere gedenkplaten... Als het technisch gezien allemaal 'n beetje goed loopt....hoop ik aan het begin van dit artikel van die gedenkplaat een 'close up' te tonen....waar je als één-na-laatste mijn oom Rudy ziet staan...'Arnoldi, R. von'...hoop dat 't lukt....
Oom Rudy...oom Johan....vandaag zullen jullie beiden....meer dan anders...in mijn hart en gedachten zijn.... Jammer dat ik jullie nooit heb mogen kennen... wát 'n groot gemis....niet alleen voor m'n vader...maar ook zéker voor míj....
"MIJN LIEFDE VOOR HAWAII.....THE SPIRIT OF ALOHA..."
In het kort.....HAWAII was ooit een KONINKRIJK.... (zie de foto hiernaast van het Iolani Palace met daarvoor het standbeeld van hun koning 'King Kamehameha'...dat in mei zoals u hier kunt zien - 'May Day is Lei Day in Hawaii' - helemaal volgehangen wordt met mooie lange en kleurige leis (bloemenkransen)! Net als bij ons hadden ook zij een Koninklijk Huis.... die elkaar opvolgden... de laatste was QUEEN LILIOKALANI.... Maar Amerika heeft haar aan kant gezet, uit haar huis....haar Paleis... het Iolani Palace...(dat later nota bene gedeeltelijk werd gebruikt op als 'hoofdkantoor' te dienen van Jack Lord en zijn 'politie-agenten' in de serie 'HAWAII FIVE-O'...!!!) Alleen Bill Clinton heeft ooit een papier getekend als zijnde een 'verontschuldiging'....of 'sorry' aan de oorspronkelijke bewoners van Hawaii dat Amerika toentertijd de Hawaiiaanse Eilanden zich toegeëigend hadden.... Maar de 'natives', oorspronkelijke bewoners, willen hun eilanden TERUG....en zelf weer regeren over hun EIGEN LAND... vandaar dat ook en juist nu vele bewegingen bezig zijn om dit alles te bevechten .... en IK STA ACHTER HEN!!!
Hier in het kort de geschiedenis zoals Wikipedia dat beschrijft:
Hawaï wordt sinds ca. 400 bewoond door Polinesiërs,
waarschijnlijk uit de buurt van Tahiti.
Deze waren bijzonder goede zeevaarders, en spraken een Polynesische
taal, het Hawaïaans. Het Hawaïaanse klanksysteem kent
slechts 7 medeklinkers, en de taal klinkt daardoor heel snel herkenbaar.
Hoewel wordt aangenomen dat de eilanden mogelijk door de Spanjaarden
reeds in de 16e eeuw gezien zijn, is James
CookSandwich
Islands noemde naar de toenmalige First Lord
of the Admiralty, (1718-1792). de officiële Europese ontdekker van de eilanden, die hij de
Onder invloed van de contacten met de Europeanen verenigde koning Kamehameha
I alle voordien vaak onderling vijandige eilanden tot één
koninkrijk. De Hawaïaanse koningen voerden een politiek van gastvrijheid
voor vreemdelingen, waarbij zij echter bijvoorbeeld de Engelsen tegen
de Amerikanen uitspeelden. Zo wist het eilandenrijk ondanks zijn
strategische ligging het grootste deel van de 19e eeuw
een onafhankelijke staat te blijven. In 1893 pleegden
een aantal Amerikaanse suikerplanters een staatsgreep,
plaatsten koningin Liliuokalani onder arrest en openden de deur
voor Amerikaanse inlijving. De aanval op Pearl Harbor (op het eiland O'ahu) op 7 december 1941 door het keizerlijk
leger van Japan had als gevolg dat de Verenigde Staten zich gingen
mengen in de Tweede Wereldoorlog. Het gebied bleef
een Amerikaans Territorium tot 1959.
Inmiddels was de oorspronkelijke bevolking een minderheid (in 2000 23%)
op eigen eiland geworden en besloot de bevolking (dit betwijfel ik!! BA) een staat van de VS te
worden (meer dan 93% van de bevolking stemde hiervoor), hetgeen gebeurde
op 21 augustus 1959.
Er zijn echter groepen onder de Hawaiianen die de annexatie
door de VS ongedaan willen maken en meer zelfstandigheid willen.
Verschillende personen houden vast aan hun recht op de troon van Hawaï
omdat ze zouden afstammen van de afgezette koningsfamilie. De Akaka Bill
van de senator Daniel Akaka zal (als die aangenomen wordt) de
afstammelingen van de oorspronkelijke bevolking enige zelfstandigheid
geven. Tegenstanders vinden dat dit een breuk in de bevolking zal
veroorzaken die gebaseerd is op hun ras.
Slechts één van de eilanden, Niihau,
heeft nog een geheel oorspronkelijk karakter; het is in zijn geheel
privébezit en is niet voor buitenstaanders toegankelijk, tenzij op
uitnodiging.
Hier deel 1 én deel 2 (uiteraard zonder ondertiteling en alleen in het Engels) van een video over het nu wérkelijke Hawaii....buiten alle toerisme om... "THE OTHER HAWAII".....DEEL 1...en daar metéén onder...DEEL 2....
Er zijn soms van die dagen.....dat je geen zin hebt om te praten...en dat soms zelfs woorden te véél zijn... Ik denk dat dit weekend zo'n periode van mij wordt....alléén een tijd om naar MOOIE MUZIEK te luisteren.... Zoals ook nu weer één van de mooiste liedjes uit de popgeschiedenis....van Boyzone....waarbij wij helaas de leadzang voortaan in dit lied moeten missen....omdat ook hij enige tijd geleden plotseling uit ons aller leven werd weggerukt....Stephen Gately... die hier in 'No Matter What'....zijn mooie heldere stem met ons mocht delen....
Daarom kunnen we nu alleen nog maar van hem en de andere jongens van BOYZONE genieten...in het mooie 'NO MATTER WHAT'....
Koninginnedag is voorbij...... we gaan weer de nacht in.... met al onze indrukken van deze dag.... Neem me niet kwalijk dat ik geen woorden meer kan vinden om deze dag mee af te sluiten.... Ik heb nu alleen nog maar de behoefte om dit mooie lied uit de film 'YENTL' te horen...'Papa...can you hear me...' (want ook mijn vader weet hoe zéér ik hem nu nóg iedere dag vréselijk mis......)
Daarom nu Barbara Streisand met het lied uit de film Yentl dat ook voor mij zoveel betekent...'Papa...can you hear me...'
PRAYER
Oh God-our heavenly Father.
Oh, God-and my father
Who is also in heaven.
May the light of this
Flickering candle
Illuminate the night the way
Your spirit illuminates my soul.
Papa, can you hear me?
Papa, can you see me?
Papa can you find me in the night?
Papa are you near me?
Papa, can you hear me?
Papa, can you help me not be frightened?
Looking at the skies I seem to see
A million eyes which ones are yours?
Where are you now that yesterday
Has waved goodbye
And closed its doors?
The night is so much darker;
The wind is so much colder;
The world I see is so much bigger
Now that I'm alone.
Papa, please forgive me.
Try to understand me;
Papa, don't you know I had no choice?
Can you hear me praying,
Anything I'm saying
Even though the night is filled with voices?
I remember everything you taught me
Every book 1've ever read...
Can all the words in all the books
Help me to face what lies ahead?
The trees are so much taller
And I feel so much smaller;
The moon is twice as lonely
And the stars are half as bright...
Papa, how I love you...
Papa, how I need you.
Papa, how I miss you
Kissing me good night...
Ik hoop dat 'n ieder van u morgen een héle fijne Koninginnedag zullen hebben.... (ondanks dat we denk ik allemaal nog wel 'n wrang 'smaakje' hebben na vorig jaar....) maar nieuwe tijden...nieuwe kansen...dus laten ze er in Middelburg en door het hele land een fijne dag van maken.... omdat het weer zijn 'glans' terug moet krijgen.... van de gezelligheid en Oranje-gezindheid die er vooral op die dag altijd was....en de vreugde van iedereen...vooral ook op alle Vrijmarkten... Ondanks dat ik nu helaas harde onweergeluiden boven ons hoor en fikse regendruppels op onze ramen hoor kletteren...hoop ik dat dit niet overál is... want mijn kinderen zijn nu net naar de Utrechtse Vrijmarkt omdat ze het ook wel eens savonds/snachts wilden zien en meemaken....de zgn 'Koninginnenach....' zoals ze het ook noemen.... Hoop niet dat ze verregend zijn..... maar ook dát mag de pret niet drukken...tóch...voorál als je nog zo jóng bent als zíj....!!
Maak er allemaal morgen maar een gezellige dag van....niet te veel eten...snoepen...drinken...kopen...en....wándelen (tenzij je zéker weet dat er een héérlijk geurende voetbad op je vermoeide voeten staat te wachten....!)
FIJNE DAG ALLEMAAL....en hóe ánders en wíe anders kan ik nu op deze dag als video uitzoeken.... natuurlijk..... QUEEN!!!....met "SOMEBODY TO LOVE'.....
Dit wordt maar een kort schrijven....want ik ben moe....dóódmóe..... want we zijn naar onze afspraak bij de Schuldhulpverlening geweest....en dat heeft zóveel van mijn energie opgeslokt.... niet qua woorden... want ik kon tijdig de juiste woorden vinden (hoop ik...en geloof ik...), maar het is véél en véél meer emotioneel....moe...
Het begon vanmiddag al toen ik een email wou beantwoorden aan iemand die me zeer na aan 't hart ligt....maar omdat ik ook me daarin nogal emotioneel heb blootgegeven...schreef ik de mail constant in tránen.....en sindsdien hield het niet meer op... Op onze afspraak in Utrecht bij de SHV....kon ik mezelf ook niet in de hand houden...en toen ze vroeg waarom ik eigenlijk bij de UWV zit...toen kwam met héél véél moeite het woord 'Borderline' over m'n lippen....en toen kwamen er alleen maar nóg méér tranen....en als de grond onder mij zou open splijten....dan was ik met álle gráágte erín gevallen....
Al met al...de rest van de tijd kon ik mezelf totáál niet meer in de hand krijgen en bleef maar huilen en pijn van binnen voelen.... Já wat dácht je....mijn enórmeschúldgevoel....dat IK dit allemaal veroorzaakt heb...!!! In de bus...op weg naar huis...tranen.... Thuiskomend...'eten'....email kijken... nóg tranen....
Vandaar dat ik maar besloot om deze dag af te sluiten met dit korte verhaal en wat nóg belangrijker voor mij is.... juist tijdens de tijd dat ik daar bij de SHV moest wachten tot het 16.00u was......en me al enorm bedrukt en ellendig voelde....toen hoorde ik dit lied door de radio (mijn hoofdtelefoon van mijn mp3/radio waar ik niet buiten kan!)...en toen begon ik alweer spontaan te huilen....
Daarom hier MARCO BORSATO met 'KOM MAAR BIJ MIJ...' en ik wou bij Gód...dat er op dít moment íemand was die dát tegen me zei...en dit ook méént.... 't Enige wat ik hierbij zou wensen...is in een donker hoekje zitten.....huilen ...en ....huilen....en 2 armen om me heen voelen....
Tot de volgende keer lieve mensen....fijne dag/middag/avond/nacht verder...
Ik zal het niet onder stoelen of banken steken, maar ik gelóóf in Engelen..... (góede én slechte...!) Ik geloof ook dat ze om ons heen zijn en er enkele zijn voor ieder van ons....om ons te beschermen... maar ook om ons te geleiden..... Ik weet zéker, dat er mensen onder u zullen zijn die dat betwijfelen, maar dat is natuurlijk ieders goed recht....
En begin nu niet gelijk met de vraag 'hoe wéét je dat zo zeker....'? Ik wéét het niet....het is een GEVOEL....net zoals mijn Geloof in God óók een GEVOEL is..... een soort 'GEVOEL....dat het GOED is....' En....zoals dit gedicht hieronder het ook zegt....ja in het Engels, want ik vind 't Engels zo'n mooie taal....helemaal om je gevoelens in uit te drukken.... maar de mens die je tegenkomt...kan óók een Engel zijn....
Voor mij zijn er Engelen....in allerlei vormen.... het kan zijn in de vorm van zómaar iemand met wie je in de bus een fijn gesprek kunt hebben.... maar het kan ook die slager zijn die gewoon je wat 'extra' geeft terwijl hij dezelfde goedkope prijs aanhoudt.... gewoon simpele dingen.... simpel lijkende dingen.... Iemand die mijn gedachte niet deelt, zal die mensen gewoon 'aardige' mensen noemen.... ja, zo kan je dat natuurlijk óók zien.... maar ik blijf geloven in m'n eigen gedachten en gevoelens hierin....als dat mag.... Voor mij...zijn 'engelen' ....óók mensen (zoals hulpverleners, thuiszorgmedewerkers, etc.) die al járen
Enfin....laat ik het simpel houden zoals ik het al eerder zei....en hier het gedicht plaatsen....
ANGELS SENT
BY GOD
Some Angels live among us In an
ordinary way To carry out their mission And with that they are
okay
They do the work that glorifies The Father up above Every
step they take on earth Is filled with God's own Love
They
redirect the wayward And comfort others still Rescue and enlighten They
share with us goodwill
So be careful who you talk to For you
never really know If you're talking with an Angel Sent by God to
help you grow
by Janet
Mullaly
En hierna het thema natuurlijk weer in een lied uitgedrukt....dit keer....néé niet Robbie Williams met 'Angels'....dat kennen we nu wel onderhand...maar het lied zal vást hier wel een keer de revue passeren...want ik vind het ook best 'n mooi nummer.... Nee, dit keer...... "ANGELS CRY" van MARIAH CAREY en NE-YO:
"Cherish your own emotions and never undervalue them"
Ach ja....meestal is het elke dág wel raak.... en raak ik wel weer door een wóórd....dat ik hoor....of juist níet hoor.... totaal van slag... Of het nou in een gesprek met iemand is... meestal wel natuurlijk... Zoals het ook vandaag oh sorry gister alweer...het geval was! Tijdens een gewoon telefoongesprek....leuk en gezellig....ineens vraag ik wat... en als je dan een antwoord krijgt dat maar 'half beantwoord' lijkt... of uit dat antwoord blijkt dat het lijkt alsof zij of hij je niet vertrouwt.... Maar ja, daar zeg ik natuurlijk weer wat bíj....lijkt.... want ik geloof dat ik 'nogal gevoelig' ben....en dan druk ik het nog zéér zwákjes uit.... Soms vraag ik me namelijk af...zou ik niet 'hooggevoelig' zijn.... Volgens mij wél want ik kan héél snel 'geraakt' zijn.. als iemand wat zegt...of zelfs al bijv. 'naar me wíjst'...!!!
Ik heb 't er bést wel móeilijk mee hoor.... Misschien dat het ook met mijn 'stoornis' te maken heeft, zal ook wel. Maar ik vraag me af....wát maakt nou dat de ene persoon méér en de ander mínder gevoelig is voor iets??? Oók weer één of ander stof in de hersenen zoals het met andere zaken soms ook zo is....of heeft dit weer een ándere oorzaak? Soms wou ik maar dat ik ook 'normaal' ben....en me niet zo vlug uit het veld laat slaan... Hebben anderen dan 'een dikkere huid' ofzo... of zijn ze wat 'nuchterder'...? Dat niets hun 'wat doet'.... Ik dénk dat je het dan véél en véél makkelijker hebt dan een persoon als ik....die om élk 'wissewasje' kan gaan huilen om iets...een verhaal...zelfs een wóórd....of een mooi lied, en dan vooral de tekst natuurlijk, dat ik hoor...
Dat gebeurde me zó vaak, toen we vroeger nog een auto hadden en er door de radio een lied klonk....en als ik het mooi vond...of ik het er natuurlijk weer bepaalde associaties mee....ik betrek het weer eens op mezelf ofzo.... dan kunnen zó weer de tranen over m'n wangen rollen.... en het zal dan niet de eerste keer zijn dat m'n man die rijdt....dat ziet... en soms...als ie in een duffe bui is, dan lacht ie me uit...zo van 'doe toch niet zo gek'... Maar ach.....helaas gebeurt het wel vaker dan m'n man me niet
begrijpt....en helemáál niet wat ik vóel....
Ik wéét het....ik ben éigenlijk - vind ik zelf - voor dit leven én voor deze wereld...TE gevoelig.... vandaar dat ik ook zo vaak en zo vlug 'in de problemen' met mezelf kom.... Ik weet me soms geen raad wat ik dan met mezelf móet.... Soms begrijp ik mezélf niet eens meer.... Emoties.... gevoelens... voor mij is dat allemaal hetzelfde als 'mijn bloed' .... en zitten er vooral veel emotionele moleculen die meevloeien door mijn aderen... en dat ik alléénmáár.... uit emotioneel bloed besta... en dat dát mijn 'levensbron' is.... en mijn hele 'wezen' maakt...en is....
Eén van de liederen die ik hierbij het meest vind passen is natuurlijk het lied 'Emotions' dat oorspronkelijk door Robin en Barry Gibb (juist ja...2 van de 'BeeGees') geschreven is....en ik meen in de film 'Saturday Night Fever' met John Travolta werd gebruikt. Het lied is voor die film vooral bekend geworden door de zangeres Samantha Sang die dit zong met de BeeGees als 'achtergrondkoortje'.... Inmiddels ben ik bij het 'uitzoeken' van de voor mij mooiste uitvoering van dit lied....ook een nieuwere versie tegengekomen van Destiny's Child (prima...met Beyoncé, ja!).... Ik bén een grote R & B fan...dus ik vind ze als groep e.d. enorm goed... maar toen ik de vele 'ad libs' in hun versie hoorde...ging tóch mijn voorkeur uit naar de oorsprónkelijke versie van Samantha Sang en the BeeGees....gewóón....omdat ik vind dat dit lied....'EMOTIONS'....om éénvoud vraagt.... móóie...éérlijke...éénvoud!
"Why fight against your emotions, have you ever thought maybe its a sign
from God telling you something"
Hier dus 'EMOTIONS' gezongen door Samantha Sang & the BeeGees......
"BOOGIE WONDERLAND".....A SONG THAT MAKES ME HAPPY!!!
Hallo lieve mensen....voordat iedereen zometeen begint te gillen dat mijn 'muziekkeuze' tot nu toe alleen maar rustige en romantische videos met zich meebracht.... 'Ja, sorry hoor....' (om Eric van Tijn - van o.a. de X-Factor-jury - maar weer even te citeren...)
Mijn 1e voorkeur van songs en muziek in het algemeen lígt nu eenmaal bij de rustige nummers....de ballads....omdat je er - vooral omdat ik zelf 'n beetje zing... - ál je emoties en gevoel in kan leggen en het vaak ook nog meer en beter tot uiting komt in de mooiere...rustige nummers.... MAAAAAAAAAAAAAAAAAR....dat wil niet zeggen dat ik niet van snélle, wat 'vlottere', muziek hou... Maar natúúrlijk hou ik daar ook wel van....want als je ook weet dat ik ENORM VEEL VAN DANSEN HOU....dan kan ik júist bij wat 'up tempo' nummers....helemáál niet meer 'stilzitten'.... Já...want óndanks mijn 'volslanke verschijning', sta ik wel héél graag op een dansvloer ....vooral als er 'lekkere' (dans)muziek klinkt....of als er bij feestjes een goeie band staat te spelen... Of de gezellige verjaardagen die we vaak in mijn ouderlijk huis hadden....en waar we dan altijd dansten... ook in die tijd had ik een enorm lieve 'Vriend' die helaas al overleden is, maar die nog altijd een speciale plaats in mijn hart blijft houden, en met hem....óók helemaal gek van dansen...zodrá er maar een 'lekker' dansnummer begon, trok hij me meestal van mn stoel of waar ik ook was....en gingen we dansen... Ik heb zelfs ergens nog wel een foto waarop we samen op stonden...uiteraard dansend... (Ja lieve R.(A.), ik mis je enórm jongen.... Ik hoef je niet te zeggen hoe dankbaar ik je nog steeds ben...dat je me een stukje van mijn leven 'gelukkig' hebt gemaakt.... Jij gaf me in ieder geval toch nog een béétje het gevoel dat ik ....al is het misschien maar héél éven.... tóch 'n klein beetje 'waardevol' was.... dat ik ook voor jou nog íets mocht betekenen....)
En onder die 'lekkere' liedjes hoort voorál ook dit lied van Earth, Wind and Fire bij....nl. 'BOOGIE WONDERLAND'.... Het heeft nl. zelfs bij mij een héél verhaaltje 'achter zich'..... Ik heb een paar jaar alléén op een flat gewoond in Zoetermeer....en toen was ik ook al niet zo'n 'superdeluxe' huisvrouw....en omdat ik toen ook nog de hele week bij de PTT in Den Haag van 7.00 tot 17.00 (meestal 18.00u) werkte...en vaak dus pas rond 19u thuis was....hield ik meestal het weekend vrij om m'n huis wat op te ruimen...of in ieder geval 'bij te houden'.... Dus voor mij hield dat dan áltijd een bepaalde 'routine' in....ik haalde de stofzuiger.... zette de (toen nog) plaat van Earth, Wind and Fire op....en natúúrlijk BOOGIE WONDERLAND.... en dán ging ik pas stofzuigen...!!! (ál 'dansende'...) Want alleen met GOEDE MUZIEK op de achtergrond kan ik héél wát 'voor elkaar krijgen'...!!!
Daarom nu....wellicht om 'nostalgische' redenen....én om toch dat beeld vast te kunnen houden.... Kennen jullie die video 'I wanne be free' van Freddy Mercury...als vrouw achter een stofzuiger...zó zou je me ook wel 'n beetje met m'n stofzuiger in m'n hand zien...terwijl 'Boogie Wonderland' héél hard door m'n flat schalt...(héél éven alleen hoor...moet wel, jammer genoeg krijg ik anders ruzie met mn buren!) Maar om toch wat meer tijd te hebben om ook alles gedaan te hebben (van 't opruimen bedoel ik dan), heb ik natuurlijk wel m'n héle LP van Earth, Wind en Fire afgedraaid...
Ok mensen...draai dit maar niet ál te hard....vooral niet als je dit 'midden in de nacht' leest.... Even kort...Earth, Wind and Fire is opgericht door Maurice White maar hij lijdt de laatste tijd helaas aan Parkinson en treedt alleen nog maar héél sporadisch op bepaalde belangrijke tournees, maar hij is nog wél de 'drijvende kracht' achter EWF.... En op nieuwe cds e.d. doet hij natuurlijk ook nog mee. Maar bij optredens worden de solo's nu meestal overgenomen door Philip Bailey (hij heeft bijv. ook samen met Phil Collins de song 'Easy Lover' opgenomen!). Vooral bij Earth, Wind and Fire zal het opvallen dat Philip Bailey heel vaak z'n zgn 'kopstem' gebruikt en hij heel hoog kan zingen....daar is hij bekend om! Als Maurice White ook meezingt dan vormen ze samen helemaal een fantastisch duo!
Ik kan zó genieten van zo'n lied en zo'n video....hier is EARTH, WIND AND FIRE....met 'BOOGIE WONDERLAND':
DE 9 BORDERLINE-KENMERKEN VANUIT 'MIJN EIGEN BORDIE-WERELD' GEZIEN.....
Naar aanleiding van de laatst nog genoemde 9 kenmerken van Borderline wil ik zo nu en dan....punt voor punt....die 9 kenmerken vanuit mijn eigen perspectief bekijken en zien hoe het bij mij te werk gaat en hoe ik erover denk.
Als geheugensteuntje hier nogmaals die 9 kenmerken: De 9 kenmerken van Borderline 1. De angst om in de steek gelaten te
worden en moeilijk alleen kunnen zijn 2. Snel wisselende
(oppervlakkige) relaties met idealiseren en kleineren 3.
Identiteitsproblemen 4.
Impulsiviteit 5. Zelfmoordneigingen en automutulatie 6.
Stemmingswisselingen 7. Zich leeg voelen 8. Woede-uitbarstingen 9.
(Voorbijgaande) Psychotische verschijnselen of dissocieren
Als het me lukt wil ik nog proberen om uiterlijk dit weekend met kenmerk 1 te beginnen. Want gelukkig geldt niet voor élke Borderliner álle 9 kenmerken, maar meer dan 5 heb ik wel zéker...misschien zelfs 6 of 7.... Maar al zou ik er slecht één gehad hebben....het is wél VERREKTE VERVELEND om maar íets van die 9 te hebben!!!!
En omdat ik meestal mijn gevoel ook in muziek probeer uit te drukken, hoort hierbij vooral dit volgende lied van mijn grootste (helaas vorig jaar overleden) favoriete zanger....iets in de trand van James Taylor....maar tóch vind ik déze zanger helaas veels te weinig 'credit' krijgen voor al de mooie liedjes die hij schreef en vooral ook z'n stem die hij als een instrument kan gebruiken (als je ook wat meer over hem wil lezen of beluisteren ga dan naar mijn fanhyves van hem: http://kennyrankin.hyves.nl )
Hier is dan KENNY RANKIN met één van zijn mooiste songs 'HIDING INSIDE MYSELF' :
'MAAK VAN JE GEDACHTEN EEN TUIN VOL BLOEMEN.......'
Misschien kent iemand dat.... of misschien heb ik dat weer alleen....als 'Bordie' zijnde... dat ik me om van alles 'druk' maak. Zo ook nu weer.... Ik zou a.s. donderdag een gesprek hebben met iemand van Schuldhulpverlening...alles doorpraten....en we moesten aan hun 'voorwaarden' voldoen... tja... en het is juist dáárvoor waar ik 'bang' voor ben... Dat ze weer eens aankomen zetten met allerlei 'verlangens' die MOEILIJK voor mij (en of mijn man) zijn....
In ieder geval ...omdat ik de laatste 10 jaar zéker.... CONSTANT met allerlei instanties te maken heb... variërend van Jeugdzorg...voogdij....Kinderbescherming..GGZ.....Altrecht.....Thuiszorg..Vitras...Zuwe... Rechtbanken..... nu dus ook Bewindvoering... en Schuldhulpverlening.... daardoor heb ik nu een soort 'ingebouwd beschermingsapparaat' in m'n 'systeem' waardoor ik in dit soort gevallen - net als een stekelvarken - automatisch mijn 'stekels opzet'...ter bescherming.....
Om kort te gaan.... ik heb me de afgelopen dagen al enigszins 'aardig' in de stress gegooid voor dat gesprek a.s. donderdag... en nu kreeg ik vanmiddag dus ineens weer als 'pesterijtje' een email met 'SPOED Afzeggen afspraak donderdag'..... Tja...zo gaat het dus ALTIJD met mij, he.....dus dat betekent nu wéér....nóg een week lángerIN DE STRESS!!!!!! Want SHV heeft het nl. een wéék verplaatst.....
Enfin.... die stress zal vast wel blijven.... en proberen m'n dagen deze én volgende week te 'verzieken'... Maar ....in m'n hoofd weet ik 't allemáál perféct te bedenken....maar in de praktijk blijkt alles het allermoeilijkst voor mij te zijn....
Wat ik hiermee wil zeggen is..... ik wil probéren om tóch - omdat ze het weekend goed weer voorspellen - om tóch leuke dingen te gaan doen....en aangezien mijn Vlijtig Liesjes en Lavendel nog op me wachten om geplant te worden.... En ik vind het - als ik 'goed in m'n vel zit ' - enórm leuk om in de tuin of in ieder geval met bloemen en planten te 'werken'.... dus ik wil tóch proberen om het négatieve niet te laten overwinnen bóven het pósitieve in me....
Dus ik ga mezelf blij maken deze komende dagen....met 2 mooi gevulde potten met héérlijk geurende Lavendel en vrolijk gekleurde Vlijtige Liesjes.... en zorgen dat ze vanáf dit weekend... weer als 2 'positievewachters' vóór ons voordeur......álle mensen die aanbellen.......gastvrij WELKOM zullen heten...(zélfs de evt. deurwaarders)!!!!
'Maak van je gedachten....een tuin vól bloemen....!!'
Over bloemen gesproken...... Wat is nu móóier dan dit artikel te eindigen met het lied 'SUNFLOWER'.... geschreven en gezongen door mijn en HET meest favoriete zangduo uit Hawaii...die al meer dan 35 jaar in het vak zitten...Cecilio & Kapono.... (waarvan ik Cecilio als een persoonlijke meelevende vriend mag beschouwen met wie ik zeer nauw contact heb....) N.B. ALS U MÉÉR WILT HOREN EN ZIEN VAN HET HAWAIIANSE DUO CECILIO & KAPONO NEEM DAN EEN KIJKJE OP MIJN C & K FANHYVES EN MAAK JEZELF METEEN LID VAN DEZE FANHYVES: http://c-and-k.hyves.nl
Hier dus het lied 'SUNFLOWER'...vertolkt door CECILIO & KAPONO:
Zoals de hierbovenstaande kreet in de titel, zo was inderdaad heel wat jaren terug een (actualiteiten?)programma dat zo heette....
Want ...een TOESTAND is het zéker.....wéér 'n jongen doodgeslagen in een disco.....een donkere wolk uit een vulkaan dat over Europa drijft...mensen die niet wegkunnen van de vluchthavens....een president en zijn halve regering die in een vliegtuigcrash om het leven komt....wat vergéét ik nog....???
Rond Pasen stierf Sugar Lee Hooper en dat schreef ik ook in mijn blog. Een lieve vriendin van mij, die ik via Hyves heb leren kennen (maar...NIET LACHEN....nog nóóit ontmoet heb! Maar wat niet is kan nog komen...dus...maakt niet uit....trouwens: 'op afstand' ben ik tóch mooier...hahaha!) en met 'r klets alsof we elkaar al járen kennen!!! En nóg leuker....we schijnen ook nog zelfs ergens familie van elkaar te zijn....
Maar waarschijnlijk klonk mijn blog toen zó 'depressed'....omdat ik alwéér over een overleden iemand sprak...(maar ja...ik kan er óók niets aan doen als de realiteit zo is..??!!!!!) Maar op zich vind ik het al héél lief dat ze m'n blog nog zo af en toe leest....dus ineens kreeg ik een héél lief berichtje van haar met de Pasen: Lieve schat, blijf je niet teveel letten op iedereen die overleden is?
Pasen betekent ook nieuw leven. En ik gun jou en je gezin een nieuw en
gezond leven. En natuurlijk mag het ook een beetje een rijk leven zijn.
Maar dat komt wel weer, blijf vertrouwen hebben. Nog een fijne
Pasen.
Kus S.
Dus zoals ik het hierboven ook al schreef....IK kan er niets aan doen... Maar natuurlijk heeft ze ergens gelijk, want inderdaad let ik nu misschien nét even té veel op allerlei 'erge dingen' in de wereld....en daar valt dus wel van álles onder... Want ook nu weer moet het me toch ook nog even van 't hart dat ik het wéér iets vréselijks vind dat er nu wéér een jongen (nl. de zo aardige en populaire jongen Detmar Smedema) in Fiesland na een bezoek aan een disco door anderen zó in elkaar geslagen is dat hij er later in het ziekenhuis aan overleden is... 16 jaar was hij nog maar..... nog een héél léven vóór zich....hoe zó....'zinloos geweld'..... LEREN ZE DAN NIETS uit de véle véle voorbeelden uit het verleden....????!!! ....NUTTELOOS GEWELD!!!! HET WEGRUKKEN VAN DE GROOTSTE SCHAT IN EEN MENSENLEVEN....JE KIND....!!!! SHIT...wat kan ik me HIER toch pisnijdig om maken.... ik hoop dat ze die knullen die het gedaan hebben héél vlug zullen vinden en oppakken.... en een héle góede straf voor hen vinden: ....zoals bijv. het verzorgen van mensen die doordat ze door anderen in elkaar geslagen zijn...nu ...gehandicapt zijn.... en niets meer zelfstandig kunnen doen.... LAAT ZIJ HEN MAAR VERZORGEN....voor 'n jaartje of 1, 2, 3...of whatever.... kunnen ze zélf zien hoe een zgn 'geintje' uit kan pakken....
Of zoals het ergens in een bericht stond: "Deze week was het de 16-jarige Redmar Smedema (mirror) die een avondje stappen in het
pittoreske Noardburgum (Tytsjerksteradiel) met de dood moest bekopen.
In de populaire Friesche uitgaanstoko Club
Q maakte Redmar de fout in een Urban Dancefeest terecht te komen. Anyway, een van die gezellige bezitters van een getunede Ford Focus gaf
Redmar op de dansvloer een poeier voor z'n kop (waarschijnlijk keek hij
verkeerd) en Redmar dacht dit allemaal wel te overleven maar werd dus
nooit meer wakker. De politie is inmiddels dringend op zoek naar getuigen. Speciale belangstelling gaat uit
naar een groep stampertjes die op de dansvloer stonden "te springen, te
schreeuwen en te duwen"
Lieve ouders en vrienden en vriendinnen van Redmar.... Natuurlijk schieten ook hier weer woorden te kort.... Ik wil jullie heel veel kracht...sterkte...uithoudingsvermogen...en vooral LIEFDE toewensen... voor elkáár....maar vooral ook voor jullie andere zoon...die jullie nog wél hebben.... vergeet hem ook vooral niet....
Maar ...ons leven gaat ook gewoon door....
Dus...vanmiddag weer aardappelen geschild...vlees gesneden...voor andijviestampot met van alles erop en eraan.. ... En het is weer gelukt. De huisgenoten zijn nog stééds tevreden....(geloof ik...wát...hoor ik er nu alwéér 1 naar het toilet rennen...hihihi...)
Ook wachten mijn 24 Vlijtig Liesjes en 2 Lavendelplantjes nog heel geduldig op mij....tot ik hun een 'definitieve rustplaats' in mijn 2 potten bij m'n voordeur zal geven.... Maar helaas....het ontbreekt me al 'n aantal weken aan de nodige energie...(en m'n hoofd zit nog te vol met van alles en nog wat...waardoor de 'zin' even uit allerlei léuke dingen is gehaald...). Dus de plantjes moeten nog even geduld hebben en op de tuintafel op me wachten.... Als het éven meezit zijn ze waarschijnlijk ná donderdag aan de beurt.....
Fijne avond allemaal verder.... en tot 'n volgende keer.....
BELOOFD IS BELOOFD.... Vandaag ga ik verder met mijn Deel 2 over 'Wat muziek voor mij betekent' en het leuke is... Ik hoefde dit keer niet zo hard na te denken, want het 'onderwerp' werd me via de tv van de week al regelmatig in de schoot geworpen.... Want het was 'De Week van The Beatles'...en ach ja, dán pas merk je dus dat je óok aardig oud aan het worden bent.... De media besteedde aandacht aan de Beatles omdat het iets van 40 of 45 jaar geleden is dat ze (HELAAS!) uit elkaar zijn gegaan.... Maar de diverse documentaires van en over The Beatles kwamen toch ergens wel als een grote verrassing voor me, want ik had het nog niet helemaal door....totdat begon te kijken bij de zwart-wit documentaire dat The Beatles voor het eerst op tournee naar Amerika gingen! Ik vond het een leuk verhaal en geinige opnames. Ze waren toen ook nog jong en speelden alle 4 nogal de 'clown'.... Maar toen ik de liederen weer hoorde....deed ik mijn deur maar wat kleiner dicht (op 'n kiertje dus!)....want toen pas merkte ik wat een enórm grote fan ik van hun muziek was en nóg ben....ik zat alle songs wóórdelijk méé te galmen!! Wow....memories....
En nee....begin niet weer....'zie je wel' te zeggen....want ook met de Beatles heb ik een belangrijke link naar mijn 'eigen gemiste familie', want mijn broer was enorm grote fan van de Beatles. Ik weet nog dat hij ziek was en hun LP van mn ouders kreeg...ook voor z'n verjaardag....en ik geloof zélfs dat ik hem op hun huwelijk nog een LP (toen van alleen Paul McCartney geloof ik) had gegeven.... zó 'gek' waren wij er allebei eigenlijk wel mee....
Maar het was in die tijd altijd 'n beetje 2strijd he.... Wie je de 'beste' vond....The Beatles of The Rolling Stones.... ook zo tussen Elvis en Cliff Richard..... Ik moet eerlijk zijn.....IK was altijd een BEATLES-FAN geweest (ook NU nog hoor!!), omdat ik vooral muzikaal gezien, vind dat vooral The Beatles tóch bést wel héél wat 'speciaals' hebben bijgedragen aan de muzikale wereld met hun prachtige songs! Vooral ook allerlei invloeden die hun muziek juist zo 'apart' maakten....hoe hun levens liepen...en waar ze als 'mens' mee kennismaakten....zo ook werden ze dus beïnvloed ....door de rock & roll (dat bleef eigenlijk toch hun hele leven door)....maar toen ook in de psychadelic periode....de 'flower power' tijd.... daarna met diverse Indiase guru's....die John, Paul, George en Ringo zo in de ban hielden met hun oosterse wijsheden.... en waar ook toen vooral hun misschien wel grootste hit 'ALL YOU NEED IS LOVE' uit voort kwam....
Enne....voor de Rolling Stones fans onder u..... ik was daarná óók wel een Rolling Stone fan maar eigenlijk veel later pas.... ik was meer fan van hun rock en rolll en blues songs zoals 'Route 66' en nog meer van dat soort ....en ja....vooral als je als ik gék bent op van die goeie gitaar licks....en riedels... En ach...Mick Jagger is best wel ook één van de 'apartste' zangers ter wereld....vind ik....hij heeft gewoon wel 'iets éigens'....
En tussen Elvis en Cliff....sorry mensen....maar vroeger was ik vooral een CLIFF fan... ik ben Elvis eigenlijk pas gaan waarderen tegen de tijd dat hij dik en met één been in het graf stond.... Ik bewonderde Elvis toen meer als acteur vooral in zijn 'Indianen-films'....ik vond dat hij goed kon acteren, dat wel....en já natuurlijk....met mijn 'HAWAII-VERSLAVING'.... moest ik natuurlijk wel de 2 filmen hebben die hij in Hawaii opnam....
Ok terug naar The Beatles....nostalgie volop....ook vooral toen ik gister zag hoe ze hun liederen in de diverse studios opnamen....ja ook in de beroemde Abbey Road Studios natuurlijk! Hoewel George ook enorm mooie liederen schreef, was de samenwerking tussen Lennon en McCartney natuurlijk fenomenáál..... als je nagaat dat jaren daarna hun liederen nóg....in klassieke vorm werden gespeeld.... én zelfs door diverse jazz-artiesten.... ja, dan moet je toch écht wel wat verstand van muziek hebben....en dat hebben die 2 jongens Lennon-McCartney wel dégelijk...
Wat mij zo sneu overkwam was toen ik die documentaires bekeek en ervan genoot en me toen realiseerde dat van de 4 er 2 al niet meer zijn....zonde is dat.... Ringo is altijd al wel een 'eigenheimer' geweest en hij gaat toch altijd wel z'n eigen gang.... jammt wat mee met andere collega-artiesten....
Nu is 'ons aller Paultje' toch nog het meest BEROEMDE.... en diegene die muzikaal nog steeds 'in the scene' is.... GELUKKIG MAAR.... want door hem blijft het 'Beatles-gevoel' nog dóórleven....
Daarom wil ik niet met een Beatlenummer eindigen....maar wél met éigenlijk één van mijn favoriete songs die The Beatles ooit hebben opgenomen....ook al is het géén 'eigen' Beatlenummer.... maar een lied dat ik al kende door de 'muzikale opvoeding' van mijn ouders....dus het was éigenlijk gewoon een zgn. 'Evergreen'.....ja, ik heb het over mijn favoriete NIET-Beatles-song....."TILL THERE WAS YOU"
Ik ben blij dat ik de dvd van Paul McCartney 'The Space Within Us' heb, waar dit lied zo mooi en briljant op staat..... Ja sorry briljant...omdat dit soort liedjes mij totáál 'van slag' maakt....doordat het zo héérlijk klinkt.... zoals Paul dat zingt.... maar ook zéker....door die puike gitaarsolo die erin zit.... dit maakt een song namelijk....BRILJANT..... (sorry...maar ik moet ook toegeven...ik ben ook een VRESELIJKE ROMANTICUS (mijn allergróótste péch: mijn man is dat géénszins!!).... Ik kan op dit soort liedjes helemaal wég zwijmelen....en wil hier natuurlijk zeker romantisch op dansen.... zoals ze dat in de zaal daar bij Paul ook deden zoals je dat op deze video ook kunt zien....héérlijk gewoon..... wow....how romantic!)
Korte anekdote: toen ik voor de 'Rockschool Night Nurse' (zie mijn 'SMILE'-video in mijn INTRODUCTIE!) zgn. auditie moest doen, lieten ze me 'n paar songs zingen als voorbeeld...(en dán pas merk ik hoe óud ik al ben...!!!)...want het 1e lied 'SMILE' (door Charlie Chaplin geschreven) kenden ze niet.... en toen ik m'n 2e lied 'TILL THERE WAS YOU' op mn gitaar zong...vonden ze (2 mensen die mij de 'auditie' afnamen) het ook al zo'n enorm mooi lied, maar het óók al niet kenden...... (ze zeiden dat ik heel veel liedjes en enorm mooie...kende!)
Hopellijk begrijpen jullie nu een héél klein béétje....'wat MUZIEK voor mij betekent'.....
Veel luister- en kijkplezier lieve mensen....: to me...this song is....PURE ROMANCE....!!!
WAT MUZIEK VOOR MIJ BETEKENT....(DEEL 2)(vooraankondiging)
Niet om het een of ander....maar dit is pas een 'vooraankondiging'.... Morgen ga ik pas écht aan dit DEEL 2 beginnen....nu is het al 3.22uur....en ik ga nu écht afsluiten hoor...anders ben ik morgen helemáál geen mens meer... Ik ga onder mn dekbed...'oat moan'...!!!
Borderline is.....van iemand houden....maar zeggen van níet De hele dag lachen....ondertussen heb je verdriet
Vastgehouden willen worden, maar roepen: RAAK ME NIET AAN!!! In woede uitbarsten....en plotseling iemand willen slaan
Eén minuut willen leven.....de volgende wil je dood.... Dan weer in je armen krassen.....uit pijn en uit nood
Ontzettend bang zijn...en in een hoekje kruipen Of juist alle moed hebben en het avontuur besluipen
Borderline is ángst....om alléén te zijn.... Borderline is éénzaam.....en onbegrepen zijn...
* * *
De 9 kenmerken van Borderline
1. De angst om in de steek gelaten te worden en moeilijk alleen kunnen zijn 2. Snel wisselende (oppervlakkige) relaties met idealiseren en kleineren 3. Identiteitsproblemen 4. Impulsiviteit 5. Zelfmoordneigingen en automutulatie 6. Stemmingswisselingen 7. Zich leeg voelen 8. Woede-uitbarstingen 9. (Voorbijgaande) Psychotische verschijnselen of dissocieren
Muziek betekent enorm véél voor mij.... Ja, helemáál als 'gevoelsmens'! Ik ben allereerst blij dat ik in een muzikaal gezin ben opgegroeid en voornamelijk door mijn ouders van kinds af en met (voor mij) goede muziek ben opgegroeid. En natuurlijk wordt je in eerste instantie wel een beetje beïnvloed door de muziekkeuze van je ouders....maar ik moet zeggen....ik had NOOIT de gedachte van 'jéétje...wat zij nu draaien...dat is écht 'bagger'...'
Nee, dat dacht ik nooit....ik gaf álle muzieksoorten altijd de kans om bij mij 'binnen te komen'.... En dank zij de brede muzieksoorten die ik hoorde, sta ik nu ook open voor allerlei soorten muziek of het nu de Hawaiian muziek waar mijn vader mij van kinds af aan al mee kennis liet maken, is of de jazzmuziek van de vele virtuoze gitaristen of daarna steelgitaristen (country of jazz!) die bij ons de revue passeerden en waardoor ook mijn kennis van de 'betere' gitaristen een belangrijke plek in mijn hersenen hebben gevonden.
Of het nou de gitarist Django Reinhardt is, die samen met de violist Stephan Grappelli, met hun 'Hot Club de France' aan de bakermat van de zigeunerjazz stond en die nu nog steeds een enorm belangrijke plek inneemt en als groot voorbeeld fungeert voor de vele hedendaagse muzikanten als Stochelo Rosenberg van het Rosenberg Trio en de vele anderen die ook door Reinhardt beïnvloed zijn. Maar wie ik voorál een zeer warm hart toedraag is een andere telg van de Rosenberg Familie, nl. JIMMY ROSENBERG (óók een zéér 'verdienstelijke' gitarist!), die sinds december 2007 God-zij-dank weer 'back' is ('from where he's been...').... en die ook gelukkig zijn muzikale talenten weer heeft opgepakt...... Of zoals ik het ergens anders beschreven zag:
Jimmy
is een Sinti zigeuner, maar vooral gitarist. Hij gold reeds op
twaalfjarige leeftijd als een van de grootste talenten van de wereld en
werd gezien als de opvolger van gitaarlegende Django Reinhardt. Terwijl
zijn ster snel steeg- hij sloot op 17-jarige leeftijd een
miljoenencontract af met Sony Classics- verloor hij echter de grip op
zijn leven.
Jimmy is nu 26....(nu 30!Bordianangel). Zijn drugsverslaving heeft een spoor
van vernieling door zijn leven getrokken. Daarnaast komt zijn vader,
veroordeeld tot een gevangenisstraf van 8 jaar, binnenkort vrij, vurig
van plan om zijn verloren zoon te helpen. Ondanks zijn destructieve
levensstijl is Jimmys talent om met verbazingwekkende snelheid en
precisie gitaar te spelen alleen maar gegroeid. Maar zal deze gave
genoeg zijn om aan zijn verleden te ontsnappen?
Gevoelsmatig voel ik 'n soort 'band' met Jimmy omdat ik zijn documentaire had gezien een hele poos geleden en dat had mij zó enórm geráákt....ik herkende er zóveel in....zoals je ook in deze verkorte video kunt zien...hoe Jimmy van een jong kindertalentje..(hier hoorde ik ook al hoe hij stotterde...en já, dat had ik ook mijn hele jeugd gedaan zelfs tot vér in mijn 'jongvolwassenheid' en het heeft écht op vele punten mijn leven VERZIEKT!!!!).
Verderop in Jimmy's leven zie je (vertelt zijn moeder) dat hij enkele verkeerde keuzes maakte ....(en ook IK heb aardig wat verkeerde keuzes gemaakt in mijn leven...en helaas maak ik die nu NOG...wél of níet gerelateerd aan mijn Borderline....), maar Jimmy belandde daardoor toch 'n hele poos in de gevangenis...(en ik heb 'slechts' enkele uren in een afgesloten cel op het politiekantoor gezeten....wél helemáál in tranen en totáál gebróken natuurlijk...maar dat is 'n tijd dat ik 't liefst zo vlug mogelijk wil vergéten!!!) Jimmy was....en is nóg....een zéér gróót muzikaal talent.....(en sommigen zeggen dat van mij ook....maar mijn talent is niet zo groot als die van Jimmy: ik zing alleen maar 'n beetje....heel bescheiden....en er zijn mensen die mij ooit hebben horen zingen en die dan nu zeggen dat ze het enorm jammer vinden (of dat was maar een 'beleefdheidsopmerking'...) dat ik er verder 'niets meer mee doe'....tja....dáár heb je nu JUIST.....ZELFVERTROUWEN voor nodig....en dát heb ik al véle véle járen niet meer....).
Enfin, hieronder volgt een filmpje van het 'verkorte levensverhaal' van Jimmy tot en met de dag dat hij uit de gevangenis ontslagen werd....waar hij door zijn familie en vrienden bij de auto opgewacht werd en een mooie gitaar kreeg toegestopt....en spontaan begon hij hier....midden op de parkeerplaats... weer virtuoos op te spelen.... over talent gesproken...!!!
'Jimmy....al ken ik je niet persoonlijk....ik voel zóveel 'gevoelsmatige overeenkomsten' tussen onze levens....natuurlijk hebben we ieder een ánder 'verhaal'.... maar toch.... voor mij voelt het alsof het IN DE KERN....enigszins 'eenduidig' is.... Jimmy, maak nu wat moois van je leven....wees een voorbeeld voor je dochter (dat lied dat je voor haar schreef vind ik FANTASTISCH MOOI en wil zoeken of je dat ergens op een cd of dvd hebt staan...'Song for my daughter'...)....maak gebruik van je talenten....en laat nu vooral zien wat je KAN.... God bless....en wie weet....misschien dat onze levenspaden elkaar ooit ergens kruisen.... ik zou het best willen.... al was het maar voor 'héél even'.... Blijf voorál JE BEST DOEN (ik weet uit ervaring hóe móeilijk dat is...)...'but ...you'll make it, son!'
Jimmy Rosenberg is back....inderdaad...een verdomd goeie gitarist.....!!!!!
"VANDAAG BEN IK ZO VROLIJK....ZO VROLIJK...ZO VROLIJK..." (MAAR NIET HEUS!!!!)
SLA DIT MAAR GAUW OVER...ALS IK JULLIE WAS... Want ik vrees dat ik niet in zo'n 'gezellige bui' ben.... Ik ben aardig sjacherijnig (sorry maakt me ook niet uit of ik dat stom woord goed of fout schrijf!) maar heb er helemaal de pest in.... Gewoon...ik was toch tot eind van de middag 'aardig vrolijk' ....nét Alfred Jodokus Kwak (met dank aan de heer H. van Veen voor het lenen van zijn creatie!).... maar die was geen Bordie denk ik... Gelukkig voor hem NIET!!! Bij hem kan de stemming niet om de minuut veranderen.... vooral door een 'nette brief van Schuldhulpverlening'.... voor een afspraak voor een gesprek met hun....volgende week.... Waardoor het komt dat mijn stemming ineens zo verandert weet ik niet....misschien angst... ongerustheid... niet weten wat er weer 'boven m'n hoofd' hangt.... Maar goed...het is dan tijdens zo'n stemming van mij...beter dat je me 'met rust' laat.... want alles wat ik aan iemand zeg....of schrijf...daar komen dan heel vervelende dingen uit mijn mond...of vingers... Je moet dan wel een tamelijk 'brede rug' hebben om te weten dat ik het tóch niet allemaal echt meen... maar dat ik gewoon even met mezelf 'in de clinch' lig.... Dat ik even 'in de war' ben...en niet meer weet wat ik moet doen...laat staan...dénken....
Goed, ik ga afsluiten.... ik denk dat dat voor vanavond maar weer het beste is.... Ik heb wel iemand 'n mail gestuurd vanavond....2 mensen eigenlijk..... en tja... ik hoop dat ze mij genoeg kennen dat ze weten dat ik het toch niet allemaal zo meen als ik het neerschrijf.... en dat ik eigenlijk 'tegen hún aanschop'.....gewoon om me áf te reageren.... Wát af te reageren....?? MIJN FRUSTRATIES....!!!!! Vergeef 't me alsjeblieft lieve mensen.... als jullie 'n héél klein béétje ....ook van MIJ houden.... (zoals ik zéker weten enorm veel van JULLIE hou!) Bedankt voor jullie ellenlange geduld met mij......
MAMA VAN MIDNA: ALLES GELUKKIG OK ....MET 'PRINCESS'!!!
Ja...zó waren we allemaal in álle staten toen ze dágen vermist was.... Ik zag het al totáál niet meer zitten dat ze óóit nog (laat staan...lévend...!!!) teruggevonden zou worden..... Onze lieve poes Princess is weer thuis....als vanouds.... En já....we hebben haar gelijk laten sterilliseren....één keer Mama geworden is voor óns al voldoende... en dan nog zo'n lieve 'stouterd' als dochtertje Midna! Princess is vandaag voor controle - samen met mijn man, dochter & vriend - naar de dierenarts geweest en gelukkig is alles ok en heeft ze geen gekke dingen overgehouden van de sterillisatie.... Ze lijkt zelfs weer rústiger...en véél liever te zijn geworden....
En ik....ik kan haar weer aaien....als ze naast me op een kussen gaat liggen....
"COME WHAT MAY" door Lani Hall (zang) & Herb Alpert (zang & trompet)
"COME WHAT MAY".......'Wát er ook gebeuren zal'..... Een zin die ik ook vaak probeer te onthouden...hóe moeilijk dat soms ook is....voorál als je voor de zóveelste keer in alwéér een diep dal terecht bent gekomen....bij alwéér een terugval.... Tóch probeer je maar weer vól te houden.....ná het vallen...wéér óp te krabbelen.... HOLD ON........come what may......
"BORDERLINERS ZIJN LASTIGE MENSEN....OOK VOOR ZICHZELF...."
Ja, dit heb ik hier ergens gelezen...ook op een andere blog....(wie meer wil lezen hierover, verwijs ik naar dit blog geheten 'Bindingsangst en Verlatingsangst' link: http://blog.seniorennet.nl/bindingsangst/)
Borderliners zijn lastige mensen, ook voor
zichzelf. Rinne zegt het voorzichtig: "De behandeling van borderline
patiënten stelt nogal hoge eisen aan het uithoudingsvermogen van de
behandelaar." Psychiaters die onderzoek willen doen, richten zich ook
liever op andere patiënten.
En natuurlijk ben ik me daar ook wel terdege van bewust...dat mijn behandelaars en hulpverleners.... 'Altrecht begeleider' P....mijn 'thuisbegeleidster' B., maar ook zéker ándere 'gewone' mensen die met me omgaan...'alleen al bij 'het omgaan met mij' zeer hoge eisen stelt aan hun uithoudingsvermogen'...!!
Een borderline persoonlijkheidsstoornis betekent
dat je met je persoonlijkheid op het randje zit. Wat houdt die stoornis
nu precies in? Psychiater dr. Thomas Rinne: "Het zijn mensen met een
verstoorde regulatie van hun stemmingen, die agressie en andere impulsen
slecht kunnen onderdrukken. Vaak hebben ze ook andere psychiatrische
problemen, zoals posttraumatische stressstoornis, eetstoornissen,
angststoornissen en depressie. Hun agressie kan zich uiten als
gewelddadig gedrag tegen anderen, maar het kan zich ook tegen henzelf
keren in de vorm van roekeloos gedrag, zelfverminking en pogingen tot
zelfdoding. Het zijn kwetsbare mensen, ook omdat ze door hun gedrag vaak
in relaties terechtkomen waarin ze mishandeld worden." Dit geldt
waarschijnlijk zelfs voor kindermishandeling, denkt Rinne.
"Bij het
ontstaan van een borderlinestoornis hebben genetische factoren veel
invloed, blijkt uit tweelingonderzoek. De borderline
persoonlijkheidsstoornis wordt ook als een vroege hechtingsstoornis
beschreven. Het is goed denkbaar dat het verstoorde hechtingsgedrag dat
deze mensen als kind vaak vertonen, ervoor zorgt dat hun ouders zich ook
minder aan hén hechten. Met soms mishandeling of verwaarlozing tot
gevolg, wat het kind natuurlijk niet aangerekend mag worden."
Van
onderzoek bij couveusekinderen is bekend dat er een relatie bestaat
tussen gestoorde hechting en mishandeling: vroeggeboren kinderen hadden
door hun couveusetijd vroeger meer hechtingsproblemen dan hun
leeftijdgenoten, en werden ook vaker mishandeld. Rinne: "Tegenwoordig
worden de ouders van couveusekinderen al vroeg begeleid en probeert men
de hechting te bevorderen."
Wel héél erg frappant dan he....dat ookik een couveusekind was... ook ikwas te vroeg geboren.... Lag héél misschien híer mijn Borderline wel aan ten grondslag....??
'HET IS WEER WEEKEND'... maar wát voor één.... ('jippiiiieee'....)
Ondanks dat het weer weekend is...of misschien juist omdát het weer weekend is.... gaan m'n gedachten weer uit naar wat er al zoals weer gebeurd is deze en afgelopen weken...in m'n rommelig lijkend leventje... Volgens mij, lijkt het niet alleen rommelig...maar IS het gewoon ook rommelig! Uiterlijk én innerlijk! Vorig artikel was ik meer bezig met mijn andere hulpverleenster, van de Thuisbegeleiding van Zuwe. Uiteraard ben en blijf ik daar gewoon wekelijks mee bezig...want de zorgen gaan door...en het zoeken naar oplossingen gaan door... Maar volgens mijn Thuisbegeleidster B. staat haar 'hulp' niet los van het feit dat ik ook client ben bij Altrecht en dat ik regelmatig het Willem Arntszhuis bezoek/moet bezoeken voor mijn persoonlijke gesprekken met mijn Altrecht begeleider (SPV'er) P.
Maar juist afgelopen week is er weer enorm veel aan mijn hoofd wat betreft allerlei vragen, papieren en hoofdbrekens die afkomstig zijn van mijn Bewindvoering en de Schuldhulpverlening Utrecht die als laatste ook in het leven geroepen is om mijn man en mij wat 'vlotter' uit de (geld)zorgen te krijgen. Maar helaas gaat dat laatste pad ook écht niet over rozen....en moeten er nog eerst veel draken bevochten worden...en giftige klimop en prikkende rozestruiken kapotgeslagen worden....eer we veilig het kasteel bereiken en in kunnen....
Maar wat vooral voor mij zo enórm moeilijk maakt is die hoge druk dat het met zich meebrengt omdat overal....bijv. aan emails en brieven... constant een korte tijdslimiet aan verbonden is, waarbinnen je moet reageren... en dat maakt mij - als Borderliner - helemaal totaal 'van slag' en veroorzaakt bij mij angst dat ik het allemaal niet 'haal' en dan maak ik juist fouten....gooi ik van alles in de war...en word ik langzaam gek en raak ik innerlijk helemaal in paníek.... En 't állerergste van alles is....dat ik me zo verschrikkelijk ALLEEN voel in dit alles.... want dan lijkt het zelfs zó....(volgens mij LIJKT het niet alleen zo...maar IS het ook zo..) dat ook echt ALLES van MIJ moet komen.... en dat ik 'in de pen' moet klimmen.... of in ieder 'ACTIE MOET ONDERNEMEN'...!!! En op díe momenten voel ik me als het ware als aan de grond VASTGENAGELD en kan ik dan eigenlijk juist geen vin meer verroeren....zo lijkt het dan...
Altrecht heeft inmiddels wel een belangrijke plaats in mijn leven ingenomen.... Maar ik kan helaas op dit moment niet zeggen welk gevoel ik daarbij heb....of het een 'blij of gelukkig' of juist een 'vervelend...bang' gevoel is.... Als ik eerlijk moet zijn...dan is het zélfs misschien wel een combinatie van BEIDE...!!!
'Blij of gelukkig' is mijn gevoel als ik mijn begeleider P. weer zie en spreek...en ik de 'rust' weer bij hem kan vinden als ik over alles en nog wat met hem kan praten... Zelfs over zaken die ik misschien met hem en met mijn thuisbegeleidster B. bespreek.... Ja....kán...en wíl...bespreken. En verder met NIEMAND meer.....(of eigenlijk wel met misschien 1 enkel iemand nog...maar helaas zie of spreek ik haar niet zo vaak meer...althans...niet meer persóónlijk, wat ik het állerliefste heb...)
'Vervelend en bang' voel ik me als ik het terrein van het WA Huis op loop.... op verschillende tijden... met verschillende doelen.... Als ik me aanmeld voor een 'BOR-bed' (BOR = Bed Op Recept, waar je als client gebruik van kan maken als je het thuis even niet kunt 'handle'n'...of als je even geestelijk tot rust probeert te komen of 'afstand' van bepaalde zaken wilt nemen....). Dan....bekruipt mij een soort angst.... het gevoel van ....'je hoort er tóch bij...bij die aparte mensen...'....'zíe je wel...je bent tóchgek' ....'niemandkan of wil met je omgaan'.... 'Je komt hier NOOIT MEER UIT....uit deze vicieuze cirkel....dat de 'psychiatrie' heet.... Dat 'geval'valt onder de 'persoonlijkheidsstoornissen'...waar jij óók toe behoor.....' Ik hoop en denk dat het nog nét geen 'stemmen' zijn die ik hoor...die dit allemaal in mijn hoofd uiten... maar dat het (nog steeds) 'slechts' mijn eigen gedáchten zijn... Maar zelfs die wil ik ook niet meer hebben...maar voorlopig spelen ze nog constant door m'n warrige hoofd....
Gek, als ik in mijn gesprekken met P. zit....dan heb ik die angst niet zo erg...wel 'n heel klein beetje... want dat heb ik al als ik door de gangen van het WA Huis loop... maar het drukt dan niet zo héél erg op me... misschien ook omdat P. zo vaak zo vrolijk is en daardoor mijn aandacht afleidt van de 'ernst' van het geheel.... Maar wél als ik naar mijn psychiater moet....of als ik voor de zoveelste keer weer een cursus moet volgen om met mijn Borderline te leren omgaan... zoals ik laatst de VERS-training heb moeten volgen...van alles daar leer... Het woord 'VERS' is afkorting van Vaardigheidstraining Emotie Regulatie Stoornis, welk woord tegenwoordig al wel vaker wordt vervangen door emotieregulatiestoornis (ERS).
Deze term beschrijft beter met welke problemen iemand worstelt. Een kérnprobleem is namelijk het niet kunnen reguleren van emoties!
Mensen met een emotieregulatiestoornis: - zijn zeer gevoelig voor emotionele prikkels - reageren heel sterk op emotionele prikkels - keren langzaam terug naar een 'emotionele basisniveau'
Natuurlijk 'pik' je er wel van alles op, van die training...en zul je er wel vaak aan denken en 't zien toe te passen als je weer 's 'n keer 'vast zit' met jezelf of in een situatie... Maar ik merk dat het mij niet echt enorm helpt...want mijn gevoelens en emoties zijn soms....nee zelfs váák....te vér....en tedíep... en kan ik mezelf niet meer in de hand houden en laat ik alles weer varen.... en dan val ik weer enórm diep in een zware depressie.... Ik merk dat de zin.... en de energie om te véchten...om mezelf er weer úit te vechten... stééds minder wordt!
Vooral de laatste tijd merk ik dat ik me veel vlugger door alle (veelal negatieve) zaken die er in de wereld of in Nederland gebeuren... dat ik me daar toch nog te veel en te vlug door laat beïnvloeden... Maar IK KAN ER ECHT NIETS AAN DOEN.... HET GEBEURT ALS VANZELF...!!!! Ik laat me metéén mééslepen...als er wéér een moord is gebeurd... er wéér iemand overleden is.... er wéér iemand zelfmoord heeft gepleegd.... er weer iemand van een hoog gebouw gesprongen is.... Het is dan nét alsof er ook dan ....iets IN MIJ....gebeurt..... Ik VOEL dat alles....die pijn... die verwarring... die paniek....
Daarom vraag ik me steeds af....KOM IK HIER OOIT VAN ÁF.....????!! De enige angst die mij hiermee gék maakt...is...dat ik hier dus NOOIT MEER vanaf kom.... Dat ik ook nóóit meer van mijn Borderline zal genezen.... Dat ik die pijn... die eenzaamheid.... die verwarring.... die duisternis om me heen... die wanhoop.... Hoe lang nog moet ik dat alles met me méé zeulen...
Éens in de zoveel tijd sta ik 'bovenop een berg'.....te JUICHEN....te ZINGEN.... DANKBAAR te zijn.... maar die momenten...die zijn zo héél sporadisch.... en misschien wel op één hand te tellen.... Ja... het zingen van mijn lied 'Smile' op de cd was zo'n moment.... maar die momenten zullen zich niet zo gauw meer herhalen... Toen mijn lieve dochter me belde en zei dat ze onze poes Princess weer teruggevonden hadden....was zo'n moment.... Als mijn lieve zoon mij een lange en stevige knuffel geeft.....is zo'n moment....
Waar haal ik in Godsnaam....mijn véchtlust weer vandaan.... De Kracht om dit alles...vól te blijven houden.... Om de 'strijd' weer vérder aan te gaan met Bewindvoering...Schuldhulpverlening...MEE... Eerst kregen we ook nog hulp van de Voedselbank...maar helaas is dat ook al gestopt... omdat we net op de 'grens' zaten om geholpen te worden... Ja, ik wéét het...het zijn in wezen instanties waar ik positíef tegenaan moet kijken, omdat ze mij en mijn gezin helpen... maar tóch voel ik door hen...de druk alléén maar érger worden..... de druk in mijn leven... de druk op mijn schouders... Om wéér....hierna een nieuwe (soort intensiever 'vervólg' van de VERS!) 'cursus' bij Altrecht in Zeist te gaan volgen (op basis van de gegevens van Dr. Linehan).... Ik hoop dat ik daar de energie nog voor heb...
Maar niemand begrijpt me ook, heb ik het gevoel.... Soms lijkt het mij.... alsof het eigenlijk allemaal al vééls 'te laat' is.... Dat de 'hulp' te laat is begonnen....dat de stoornis bij mij te laat is 'ontdekt'...en het nu eigenlijk toch veels te láát is... en ik word er alléén maar óuder op.... (ik weet niet waar en óf er een leeftijdsgrens ligt aan het volgen van al die therapieën...???!!) Misschien dat ik dáárdoor alles niet meer zo 'zie zitten'.... dat ik daarom denk dat ik niet meer 'te helpen' ben...
En 't állerergste is....dat ik soms niet uit mijn gevoelens kan komen... Dat ik me nu bijv. soms enórm kwáád...en bóós...van binnen voel.... Kwaad en boos...omdat ik er geen háást achter kan zetten... omdat ik niet kan bereiken wat ik wíl....niet méér kan bereiken wat ik wil....
Misschien...als ik óóit m'n leven óver mocht doen.... of terúg mocht komen.... dan hoop ik van hárte dat ik GEEN BORDERLINE (meer) heb.... dan wil ik ook meer gaan doen met het grote verlangen en het enorme plezier dat ik heb als ik DANS..... en dan moet ik natuurlijk ook zéker niet meer zo DIK (ahum...'volslank'...) zijn...zoals ik nu ben....want dat beweegt toch zéker wat makkelijker... en het 'oogt' vast ook béter...denk ik!! Dan zou ik ook zorgen dat ik zéker véél en véél meer ZELFVERTROUWEN had...dat waar het mij nu zo enórm aan ontbréékt..... Maar helaas....dit was maar een gedachte....een wens....een 'ALS'-droom.......
Dáárom ben ik bang....dat ik het niet meer zo zie zitten... dat ik alles maar weer wil opgeven... Daarom ben ik bang ....dat ik geen véchtlust meer heb... geen energie... geen vertrouwen... voorál geen zélfvertrouwen.... Volgens mij....is daar álles....nú....tóch....te láát....voor.....
Maar enfin... we zullen (nog) maar gewoon doorgaan met adem halen... Nog maar eens een paar hele diepe zuchten... en we gaan maar weer voor de zoveelste keer 'n kopje koffie maken... en ach... we gaan maar weer ff kijken wat er op de buis komt...dat nog 'n béétje... 'vrolijkheid' in mijn leven brengt... 'Move like Michael Jackson'....ik ben een MJ-fan...en ik hou van zijn muziek én van dansen...! Daarna 'Coming to Holland: prins zoekt vrouw'...als ik nog vrijgezel was dan was ik zéker met die prince Pita uit Samoa meegegaan...tja, hij is wel 'n beetje te dik (maar dat ben ik ook) en hij lijkt me 'n gezellige man...en ach...Samoa zal ik me wel aardig thuisvoelen want ik ben al enorm gek van de Hawaiiaanse eilanden...dus Samoa heeft daar zeker ook wat van weg... En trouwens...als ik écht alleen op uiterlijk af zou gaan...dan zou ik voor die Italiaanse prince Livio gaan...want die heeft écht 'een leuk koppie'... en die prins uit India is ook geen 'lillekkerd'..... Maar ok...dan komt om 21.45u ook nog de film 'Blood Diamond' met Leonardo DiCaprio en die wil ik ook nog wel zien...die film dan...én ook Leonardo...
Dus vanavond...(ach...dit weekend eigenlijk!)...heb ik nog genóeg....'afleiding' (zullen we 't maar noemen!)
Ach, eigenlijk ben ik al doodmoe, maar wil toch even proberen wat 'van
me af te schrijven'.
De dag is wat anders gegaan dan we hadden gedacht, want mijn
Thuisbegeleidster B. kwam vandaag toch nog onverwachts langs om even
e.e.a. met het hele gezin door te praten.
Onverwachts, maar toch achteraf best wel goed geweest....
Zo leer je ook dingen beter naar elkaar toe te brengen....duidelijker te
maken.... én van elkaar te begríjpen....
Na het gesprek lag uiteindelijk de 'zwaarte' van het geheel weer bij
mij, omdat ik contact met mijn Bewindvoering en Schuldhulpverlening
moest maken om een en ander -wat het gezin betreft- wat duidelijker te
krijgen en hun reactie, in de vorm van een evt. voorstel, daarop af te
wachten.
Na heel veel gepieker en nadenken om alles taaltechnisch en toch ook zo
eenvoudig en duidelijk mogelijk in een email te kunnen verwoorden (én
God zij dank óók dank zij de hulp dmv veelvuldig emailcontact met B.
(Thuisbegeleidster)) is het me toch uiteindelijk aardig gelukt een goed
onderbouwde email naar mijn Bewindvoerster én naar de medewerkerster van
Schuldhulpverlening Utrecht te sturen.
Ik hoop heel gauw een (hopelijk bevredigend) antwoord van hun te mogen
ontvangen.
Nu ben ik geestelijk afgepeigerd...maar hoe of wat...het gaat toch ook
in mn rug en hoofd enzo zitten....dus hierna gaat ook mijn pc rusten....
Ik ga nog een glaasje jus halen....heel misschien nog iets kleins te
snoepen....glijd dan lekker onder m'n warme dekbed en probeer zo nog wat
te genieten van wat de tv mij nog weet voor te schotelen aan
educatiefs....ontspannends.... humoristisch....of
desnoods....romantisch....(mmmm wat is dat???!!) of wie weet zelfs nog
wat interessants over de Maya's.....de Bermuda Driehoek....of misschien
zelfs....Atlantis....
Wel makkelijk als je zo'n brede interesse hebt...
Tot de volgende keer maar weer.......pas goed op uzelf...jezelf....(vergeet alsjeblieft niet een keer 'n klein krabbeltje achter te
laten in m'n Gastenboek...PLEASE? Zou ik enórm blij van worden!)
Yes....vanmorgen toch nog nét op tijd op m'n afspraak met P. in het
WAHuis in Utrecht....je moet me alleen niet vragen HOE.....en
ach...natuurlijk moest ik toch nog weer wachten op hem....
Heb ik me dáárvoor rótgehaast... Ach, maakt niet uit. Maar ik ben nu
eigenlijk wel doodmoe om erg lang te schrijven, dus ik probeer het kort
te houden. Want het klinkt stom, maar ik heb nu eigenlijk al slaap....
Ja, vind je het vréémd....als je weet dat ik gisternacht past om 3u ging
slapen...ik slaap altijd nogal onrustig...paar keer wakker...paar keer
naar toilet...uiteindelijk de wekker (op mn mobiel) gezet op kwart voor 9
en het streven om de bus van 10u te nemen als ik om 11u op mn afspraak
moet zijn...
Maar...kwart voor 9...opstaan...weer toilet...ik viel al zittend
eigenlijk nog weer in slaap...dus ik sprong mn bed weer in....verzette
mn wekker naar 9.15uur....en deed weer even mn ogen dicht...
Zo gaat het dus altijd als ik een afspraak heb....
Gelijk even mn pc aangezet want dat duurt eeuwen eer die 'warm genoeg'
is....lekker traag dus....
Ondanks dat de wekker weer om 9.15u ging...bleef ik nog ff liggen want
intussen was mn man in de badkamer bezig...dus ik moest dan tóch
wachten....enfin het was alweer half 10 eer ik mezelf uit bed moest
SLEPEN....!!! Toen maar ff gauw achter de pc mn mails bekijken en
wachten tot mn man uit de badkamer was...
Enfin...uiteindelijk had ik de bus pas van iets van kwart over 10 geloof
ik....allemaal krapjes...
Maar het gekke is....ik schijn beter te 'presteren' onder
druk....oid....
Uiteindelijk wel een leuk en gezellig gesprek met P. gehad. Natuurlijk
wel even op IJskonijn teruggekomen en wat dan de uiteindelijke plannen
waren.... ach we zien wel weer...
Van alles ff kort doorgepraat.... maar P. was toch weer met 'andere
zaken' bezig ondanks dat hij met mij zat te keuvelen... maar ja, ik
vergeef 't 'm ....ik ken 'm langer dan vandaag...
Hoop dat 'ie volgende keer de onrust wat meer uit z'n 'kont' heeft....
Misschien is dit weer een Bordie-gedachte van me, maar als ik 'n
afspraak en gesprek met 'm heb, wil ik hem in die kostbare tijd ook VOOR
MIJ ALLEEN hebben eigenlijk....
Maar goed, ik probeer maar niet te zeuren, anders krijgt 'ie nog een
hekel aan me...
Nu maar over 2 weken met hem afgesproken....nu proberen daar 'n soort
'vast ritme' in te krijgen...
Sorry mensen maar m'n ogen worden al zwaar...ik denk dat ik het vanavond
niet al te laat maak... (ja, dat zeg ik ELKE DAG/AVOND....maar wedden
dat het vanavond wéér pas na 2 of 3uur wordt... want dan zie ik nog een
goeie film of tv-serie die ik nog wil volgen en afkijken...
O ja, natuurlijk....mijn vriendje 'HOUSE' moet ik ook nog zien vanavond
en NCIS ook nog.... en natuurlijk mijn enige en favoriete soap 'AS THE
WORLD TURNS'.... en dan nog PAUL en WITTEMAN....en ook nog de herhaling
van DE WERELD DRAAIT DOOR....en op ned.2 de herhaling van NETWERK en
NOVA en EÉN VANDAAG....
En SHIT...(néé dat is geen tv-serie!) maar ik wou nog zeggen dat ik ook
nog mijn ándere favoriete tv-serie ER om 00.15u nooit wil missen... al
zijn het herhalingen...beter iets dan niets...!
Dus...ik vrees dat het vanavond tóch weer 'n latertje
wordt....(jippie...toch geen afspraak morgen!)
Tot 'n volgende keer dan maar weer....hoop dat ik dan wat wakkerder
ben...en niet steeds zo moet gapen....
Ik weet wat....we maken nu maar even een heerlijke warme bak
koffie...(want ik voel me nogal kouwelijk nu...dus ff warm worden...met
wat warms....en lekker warm uit bed tv kijken...JA IK WEET HET...IS
EIGENLIJK NIET GOED....maar om één of andere reden is het juist iets
voor mij om allerlei dingen te doen die 'NIET GOED' voor me zijn...!!)
Even een kort woordje aan mensen die om één of andere verwonderlijke reden het tóch aardig vinden mijn blog te lezen....en vooral om op het artikel te stemmen dat ze gelezen hebben...
Eén vraag....zouden jullie mij een groot genoegen en plezier willen doen....en ook een reactie willen geven/schrijven...al is het maar kort... Ik heb maar tot nu toe één reactie van iemand gehad (Bedankt tot dusver!), maar ik zou het enorm leuk vinden (en zo enorm 'GOED zijn voor mn reeds lang verdwenen 'ego'....!!?) om natuurlijk nóg meer reacties te lezen... Want het jammere van het 'stemmen' is dat je helaas niet kan zien of lezen wie dat heeft gedaan en waaróm.... Please...klik zo af en toe ook eens op het rode 'Reageer' onderaan een artikel..??
Dus lieve mensen.... zouden jullie alsjeblieft jullie 'stemgedrag' ook willen uitdrukken in enkele zinnen als reactie.....klik op:Reageer!
EN NIET TE VERGETEN......OOK GRAAG IN MIJN GASTENBOEK SCHRIJVEN en noteer de plaats waar je woont...lijkt me leuk...dan kan ik zien van waar jullie allemaal komen...
Het geeft me 'n enorm goed gevoel dat er toch nog IEMAND mijn bescheiden blogje leest....
GEZELLIGE 2E PAASDAG GEHAD? TUINCENTRUM OVERVECHT VOOR ONS.....
Nou, ik wel.... Gewoon lekker rustig gehouden...niks bizonders. Voor het eerst na een hele poos met de rest van het gezin met z'n allen naar Tuincentrum Overvecht gelopen dat gewoon 'n paar straten verder van ons huis staat (met daartegenover een filiaal van KARWEI, ook weleens handig).
Maar ik vind het altijd leuk om door 'n Tuincentrum te struinen, want er is áltijd wel wat te zien... Ik wou maar dat ik rijk was, er zijn zóveel mooie planten en bloemen...die ik éigenlijk nog wel in mn tuin of huiskamer wil hebben. Maar helaas....zoals gewoonlijk....ook nú heb ik niet genoeg geld om 'n plantje te kopen, dus ik moet gewoon wachten tot ik onze weekgeld weer krijg. En zoals ik al zei...gewoon rondkijken vind ik ook altijd al enorm leuk...of lekker ff zitten op een lekkere zachte bank van een tuinset...
Ik zag wel een goedkoop klein plantje....en mn zoon zei 'neem 'm maar Mam, dan krijg je dat van ons'. Na veel tegenspurtelen zei ik toen...nou ok, omdat het zo goedkoop is...maar 1,80euro....dus mijn oog viel op een zgn. 'Spathiphyllum' ik denk dat de Nederlandse naam 'lepelplant' is? Ergens las ik dat deze plant het best trichlooretheen uit de lucht zuivert.....dus...dat is ook mooi meegenomen...tóch?
Of zoals ik het op internet gelezen heb:
"Je merkt het misschien niet... maar de lucht die we inademen is
verontreinigd met allerlei chemicaliën. Thuis zijn schoonmaakproducten
de grote boosdoener, op het werk zijn printerinkten de schuldige.
Luchtreinigende planten
Enkele kamerplanten zijn bijzonder efficiënt in het verwijderen van
chemische stoffen als benzeen, formaldehyde en tolueen. Bovendien
verbeteren ze de luchtvochtigheidsgraad, en zorgen voor extra zuurstof.
Met als resultaat dat je productiviteit verhoogt en
gezondheidsklachten afnemen."
Maar dit is nog maar een heel klein plantje hoor...wat verwacht je ook voor 1,80euro....maar het kan best behoorlijk groot worden...dus ff zien hoe goed ik weer een plant kan verzorgen.... (Wel een hele opgaaf voor mij hoor... iemand die al zelfs moeite heeft zichzélf te 'verzorgen'....hahaha!!) Maar goed...je moet toch érgens beginnen he....
Nou morgen weer 'de gewone week' in en ik heb gelijk al heel vroeg (JA VOOR MIJ IS DAT HEEEEEEEEEEEL VROEG!!!) een afspraak en moet ik al om 11u bij mijn GGZ-begeleider P. in het Altrecht/WAHuis in Utrecht zijn.... Ik had vorige week hem gemaild of ik - na dat gesprek met IJSKONIJN - weer 'n afspraak voor een gesprek met hem kon hebben om weer even 'uit te kunnen huilen'....ja zo noemde ik dat. Maar aan de andere kant...ik heb hem ook al heel erg lang niet meer gezien of gesproken omdat hij met een opleiding bezig was en op stage moest...dus...nu moeten we gewoon even 'wat bijpraten'....
Ik zie er wel naar uit...ik voel me altijd wel 'lekker' en enorm op mn gemak bij P. Ik ken 'm nu ook al 'n aardig tijdje...bijna 4 jr ofzo...sinds januari 2007 dacht ik.... Hij is zo 'makkelijk in gebruik'. In het begin had ik wel even wat moeite met hem omdat hij soms tamelijk 'luidruchtig' kan zijn (moet IK, zeggen...ik kan soms ook overdreven luidruchtig zijn...vooral als ik 'n beetje ál te enthousiast praat!!!)
P. lacht bijna altijd en hij praat 'gezellig', maakt grapjes...en soms 'steken we de draak met elkaar'...ja hij is een 'vrolijke noot' in mijn leven.... En meestal kan ik altijd op de gang al horen dat 'ie 'in huis' is....wel leuk ja... Maar gelukkig heeft ie ook z'n rustige kanten en kan hij ook serieus zijn als het moet....en ik MOET zeggen... héél vaak kan hij mij - al is het misschien maar voor héél even - als énige op dat moment dan wel uit een dip halen....door wat ie zegt....of gewoon....door me weer wat moed te geven en me een klein klopje op mn schouder te geven.... Ja, je bent een fijne kerel P. enne....niets voor niets heb ik ook voor hem 'n gedicht geschreven en die heb ik hem al gegeven en ik noemde het gedicht 'KANJER'..... (Maar soms kan ik ook enorm boos op hem zijn...en dan kan ik 'm wel 'gemene' emails sturen...waar ik daarna gelijk weer een 'sorry-mail' achteraan stuur...want ik kan nóóit láng boos zijn op hem.... trouwens op níemand...!) Néé...ik zou geen ánder willen van de GGZ-hulpverleners...hij is een zgn. SPV'er oftewel een Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige...best een hele mondvol....vandaar dat ik hem maar gewoon 'mijn begeleider' noem....en dat doet 'ie eigenlijk ook wel... (al heeft 'ie het daar de laatste tijd eigenlijk wel vééls te druk voor....ja, P., dit zal je je leven lang nog moeten aanhoren hoor....maar je weet wie het zegt, toch...???). En wat ik óók heel leuk vind...is dat ie ook nog een 'Tweeling' (dierenriem) is....
Ok, lieve mensen....sterkte morgen als iedereen weer naar het werk...en naar school moet.... Moeilijk na zulke gezellige dagen....maar ja...'wat mot dat mot'.....en ach....alles went.... (zelfs hangen...als je het maar lang genoeg doet'.....) OK ZO KAN 'IE WEL WEER...TOEDELS!
Ze werd vorige week aan haar heup geopereerde na een val met haar
scootmobiel. Op de operatietafel kreeg ze een hartstilstand en daardoor
liep zij zuurstofgebrek op.
Hierdoor raakte ze in coma waaruit ze
niet meer is ontwaakt. Dat heeft haar manager zondag gemeld.
Als dochter van een jazzpianist en gitariste kon het niet anders dat ze
in de muziek terecht zou komen. Ze kreeg van haar ouders een drumstel en
werd al snel drumster van achtereenvolgens het vrouwenorkest The
Ladybirds en de band Vin Cardinal & the Queens.
Met haar broer Hans bracht ze twee solosingles uit. Even koos ze voor
het gezinsleven, maar als snel werd ze slagwerkster bij de Haagse Rock
& Rollgroep The Crazy Rockers, waarin ze twaalf jaar actief bleef
tot een val van het podium haar slagwerkcarrière voortijdig beëindigde.
Ja, wie kent de Crazy Rockers niet...één van de vele Indo Bands....Ik heb ze zelfs nog 'live' gezien in het Winkelcentrum in Zoetermeer waar ik woonde in de wijk Meerzicht...en já inderdaad....toen was er ook een 'dame' aan de drums en dat zal dan 'Sugar Lee' geweest zijn, toen ik haar nog niet als zodanig kende....
Hier 'n link naar een YouTube-video'tje waar ze met de Crazy Rockers zingt...ging ze nog lekker 'uit haar dak'...en ja, swingen kon ze wel....hier met C'EST LA VIE (bekend van Emilou Harris):
http://www.youtube.com/watch?v=bRomkxgKaKA
Heel veel sterkte aan haar kinderen en de familie van Marja en aan haar vriendin Andrea.
Dank voor je muzikale talent, Marja, waarmee je ook óns leven wat vrolijker hebt gemaakt....rust zacht....
Lieve allemaal, Ik hoop dat 'n ieder die dit leest niet alleen en verdrietig is, maar toch vandaag of morgen een fijne tijd met 'n ander kan doorbrengen....want - vooral dagen als deze - zijn er om met anderen je liefde....warmte....en genegenheid en gezelligheid te delen..... Maak er wat van....denk aan elkaar....zodat iedereen van Zijn Liefde die Hij juist deze dagen aan ons toont....mag genieten....en laat je hart verwarmen.... Pas goed op elkaar....en vooral op jezelf....
GEEN PASEN ZONDER GOEDE VRIJDAG: "IT'S ALL ABOUT JESUS"!!....
Ja, lieve mensen....het is dan weer Goede Vrijdag... Okay...ik ben dan 'toevallig' gelovig....nou ja 'toevallig'.....
Laten we het simpel houden:
ik geloof in God
en ik geloof dat Jezus Zijn zoon was en nóg is....die voor óns gestorven is.... en met Pasen is opgestaan uit de dood....
Dit is voor mij een vaststaand feit....en ik ben ook NIET van plan met WIE dan ook hierover van mening te verschillen of verder over te discussieren....
Ik vind het enórm jammer dat sommige mensen 'zo moeilijk' doen over het geloven in een god...of in (Mijn) God...want voor mij geldt natuurlijk dit láátste.... En gelóóf me....(daar héb je het woord wéér..!!)....ik lóóp de kerkdeur niet plat....ik ben géén 'Jesus freak'....maar ik weet wél dat ik....voor mezélf....zéker.....een speciáál & apárt lijntje....('speciale mobiel'....roodgekleurd...!!) naar 'Boven' heb...naar Hém....Mijn Gód..... Voor mij....SIMPEL....en het blijft voor mij ook ....HEEL SIMPEL....
Ergens las ik dat langs de A2 een groot billboard staat met de tekst 'Er is waarschijnlijk geen God. Durf zelf te denken en geniet van het leven.' Hierbij wordt dus gesuggereerd dat als je 'gelovig' bent, je dan níet van het leven geniet en dat je niet zélf mag denken.... Sorry, maar dit vind ik natuurlijk grote onzin.... waarvoor hebben we uiteindelijk HERSENS gekregen...om ze in íeder geval te gebruiken....(al vergeten sommigen dit weleens regelmatig!) ????!!
Weet je wat het is....???? Laten we elkaar hier op aarde alsjeblieft VRIJ laten.... VRIJ in onze gedachten... VRIJ in onze culturen.... VRIJ in onze gebruiken..... VRIJ in ons geloof..... ....ik zou haast zelfs zeggen...elkaar VRIJ laten of we nu wél of niet hóófddoekjes willen dragen.......
Want willen wij als mens niet in wezen allemaal hetzélfde....en slechts één ding....???? Willen wij mensen niet allemaal LIEFDE in ons leven...zijn wij allen dáárin niet GELIJK.... Waar maken we ons dan allemaal zo drúk om.... Wij léven....dánk zij de Liefde....en wij zullen ook alles overléven....slechts dóór de Liefde....
Kijk...ik kijk veel programma's op Discovery en op National Geography.... mijn favoriete zenders! Ook daar zie ik veel programma's over bijbelse natuurverschijnselen en wonderen e.d. waarbij men allerlei bewijzen probeert te weerleggen of andersom.... Het is niet erg. Ik hou ook enorm van die programma's ....waarom zou ik die niet kijken...??? NIEMAND BRENGT MIJ TOCH VAN MIJN GELOOF AF...!!! Want in de bijbel staat ook: 'onderzoekt alle dingen...en behoudt het Goede...' en dat is álles wat ik doe....
Want ach...niets voor niets heet het ook GELOVEN..... en als je om iets te geloven alweer 'bewijzen' nodig hebt...waar blíjf je dan...??!!! Daarom durf ik te zeggen dat 'geloven'....voor mij het 'werkwoord' GELOVEN is.... Of zoals je in de bijbel in het boek Hebreeën 11:1 kunt lezen: Het geloof is de zekerheid van de dingen waar je op hoopt.... En het bewijs van de dingen die je niet ziet.....
Dus zoals ik in het begin al zei....ik wil alles gewoon 'simpel' houden....zoals God het ook voor ons... voor mij....voor u....voor jou.....bedoeld heeft....
Of zoals ik het ook 'héél simpel' eens in enkele zinnen opschreef.... Ik was toen ook helemaal uit mijn doen...in de war...en was voor 3 maanden voor therapie en om 'tot rust te komen' in de Driesprong in Zeist...waar ik op 4 november 2002 om 01.55u spontaan het volgende schreef....óók...'heel simpel'...:
"DRUPPELS"
De bui valt met 'bakken' uit de hemel ....régen....druppels....
Mijn hoofd is wárm en héét van het piekeren ....zwéét....druppels....
Brándende ogen....pijnlijk van het huilen ....tránen.....druppels.....
Hij stierf op Golgotha.....óók voor mij....!? ....blóed....druppels....
Ok, het was dan zover....vandaag had ik mijn 'afspraak' bij mijn psychiater.... Na allerlei 'quasi grappige binnenkomst plichtplegingen'....gingen we dan zitten en probeerden we de reden te vinden waarom ik daar op bezoek was. God-zij-dank was ook 'mijn Grote Vriend' (P.) daar en die zorgde gelukkig 'n beetje dat mijn 'onrust' wat probeerde 'tot rust' te komen...
Omdat ik nu misschien nog té veel 'heetgebakerd' en teleurgesteld ben van binnen, lijkt het mij ook niet helemaal goed dat ik me nu té veel laat gaan in mijn emotie....want dan zeg ik misschien dingen die ik eigenlijk helemaal niet had willen zeggen... Want, weet je wat de 'pest' is, eigenlijk haat ik hem helemaal niet....maar op een of andere manier....'liggen we' elkaar niet zo heel erg.... erg probeer me tegen hém te 'verzetten' en hij wil zich standvastig laten voelen 'wie de baas is'.... ja...HIJ natuurlijk.... Zoals ook daarstraks al bleek....kan 'Mr ICERABBIT' me maken....en vooral ....BREKEN.... en in dit laatste was hij nogal heel snel in geslaagd....misschien gaf ik wel te vlug op....maar ik had ECHT geen zin meer om 'tegen alles' in te gaan.... Tja, ik probeerde nog wel af en toe wat 'tegengas' te geven....maar het haalde niets uit.... Ken je die scenes in filmen vast wel....die mensen die proberen te boksen en iemand te slaan... maar die niets anders raken...dan de LUCHT om die man heen.... TOTALE AFGANG DUS!! Zo VOELT het ook....
Ik wil ook gewoon even niet op alle details ingaan.... ik wil alleen nu even mijn 'ongenoegen' kwijt... Eigenlijk een verkeerde woordkeuze...dit laatste....het is meer mijn 'teleurstelling'.... Trouwens....het is misschien ook zelfs wat ik al van tevoren verwáchtte van dit bezoek aan mijn psychiater...ik zei de dag tevoren al aan mijn 'hulpverleenster B.' toen ze me aan deze afspraak herinnerde... Toen zei ik haar nog als antwoord: 'ach...ik zal toch wel weer met een kluitje in het riet gestuurd worden....' En helaas...ik had het veel liever verkeerd....maar ik hád gelijk....
Het énige wat mij opviel is....dat het minder 'KOUD' was...als gewoonlijk...als ik alléén met mijn psych ben... Ik voelde nú...dat - waarschijnlijk doordat mijn 'begeleider P.' er ook bij zat - dat de 'IJskonijn' wat minder 'koud' naar mij toe was....en hij 'waaratje...nota bene....heel wat 'kwinkslagen' en zelfs 'grappige toespelingen' op me uitprobeerde.... Niet dat ik het ECHT waardeerde....néé....het maakte me alléén maar bózer van binnen....en 't énige wat ik wou...was....ER OP DAT MOMENT UITSTAPPEN....WEG VAN DIE IJZIGE KOU.... maar een klein 'warm klein kacheltje...dat voor mij brandende werd gehouden...' zat in de buurt... en die zorgde er als enige nog voor dat ik me 'aan hem kon verwarmen'..... en tóch met al mijn zogenaamde 'rust' en 'kalmte' een eind aan dat bezoek kon maken....
Ik had net zo goed NIET kunnen gaan..... wát ben ik ermee ópgeschoten....(zoals ik al ergens eerder zei:)....GEEN LOR!!!! De heer IJskonijn gaf me een hand toen ik wegwou....en zei nog tegen me 'Keep in touch'.... 'Well.....I don't think so....Mr. ICERABBIT....' Maar ach....je weet maar nooit....NIETS zo veranderlijk dan een Bordie....('waor...?')
Sorry.... nogmaals ...ik háát hem niet.... ik wou maar dat hij MIJ BEGREEP.... en voor één kéér eens kon INDENKEN....wat er in MIJ omgaat.... Een béétje 'empathie' zou toch ook niet verkeerd zijn...van je psychiater....
Een Bordie schijnt 'zwart-wit' te zien....maar wat ik vandaag van mijn psych hoorde was niet ANDERS dan 'zwart wit'-opmerkingen.... Ik loop vanaf 1980 al met VRESELIJKE PIJNEN van binnen...vanwege het overlijden van mijn enigebroer....van mijn vader...van als laatste mijn moeder...(én daarnaast zelfs nog van een periode van misbruik...waar ik het liever ook niet meer over wil hebben...) en dan komt 'ie alleen maar met een koud antwoord als 'ja...dat hebben we allemaal toch wel he.....als we iemand in ons leven verliezen...'
Jááá????!!! Heeft IEDEREEN dat...????!!! Dat je na 30 jaar max. nog stéédsélke dag diezelfde béélden ziet....nét alsof een horrorfilm élke dag voor je ogen wordt afgespeeld....alléén maar OM JEERAAN TE HERINNEREN HOE PIJNLIJK EN VERDRIETIG DAT IS....????!!! Als je broer na een zgn. 'griepje' plotseling in het ziekenhuis belandt....in een diepe coma raakt....en je op eens hoort dat hij zgn. 'nekkramp' heeft, oftewel de officiële benaming 'hersenvliesontsteking' heeft.... Om...gedwongen te worden...JE ENIGE BROER....LOS TE MOETEN LATEN.... door de 'stekker - na een eeuwenlang durende week of wat langer - uit 't stopcontact' te moeten laten halen....dat hem nog 'in leven hield'.... HEEFT IEDEREEN DAT????!!!!????????????????????????????
RUDY....WAS WEL MIJN ENIGEBROER....HE.... EN HIJ WAS MISSCHIEN OOK WEL DE ÉNIGE..... DIE IN HÉÉL MIJN LEVEN.... AAN MIJ TOONDE .... IN ALLERLEI KLEINE DINGEN... DADEN EN OPMERKINGJES.... DAT HIJ VAN MIJ - ZIJN ENIGE ZUSJE - HOUDT!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Toen moest ik begin mei 1987 mijn vaderLOSLATEN..... die lymfeklierkanker had... Mijn vader...een enorm goede zanger...en enorm populair binnen de 'Indische en Molukse gemeenschap'....(zie verder terug in mijn blog waar ik meer vertel over mijn vader en de band waarin hij zong...het stuk met de titel '......' met vele foto's en verhaaltjes, ook dat ze vaak op tv waren bij de toen 'AVRO's Weekend Show van Johnny & Rijk'....bij de 'Rudy Carel Show'....hun eigen 'live kwartiertje' voor de AVRO Radio hadden en allerlei Hawaiiaanse, Indische en Molukse liederen ten gehore brachten...ja, ook de bekende 'Nina Bobo' enzo die wellicht ook van Anneke Gronloh bekend werd later...zo'n beetje dezelfde tijd 'The Blue Diamonds' en 'Anneke Gronloh'....hun 'glorietijd'....)
Ik heb op een oude cassettebandje nog wel wat van die 'live liedjes' staan, helaas niet zoveel als er wellicht eigenlijk van bestaan (daarom hou ik me aanbevolen als mensen nog wat video- of radiomateriaal voor me heeft??!).... En wat ik ook zelfs zo leuk vond is dat we toen - pas uit Indonesie 'gevlucht' vanwege Soekarno - en we in Scheveningen woonden... HEERLIJKE TIJD WAS DAT....EN IK MIS DE ZEE, HET STRAND EN DE GOLVEN ZÓ HÉÉL ÉRG...! Maar het leuke vond ik dat in die tijd mijn vader...zijn ENIGE Nederlands (maar toch enigszins Hawaiiaans getint) liedje had gecomponeerd....zeker door het strand en de zee geïnspireerd.... Hij noemde het 'Mijn Blonde Nui Wahine' (Nui=mooi,nieuw Wahine=vrouw in het Hawaiiaans)... en in één van die AVRO Radio-uitzendingen zong hij dat lied ook....héél leuk....dát zijn mooie herinneringen.... Maar dus OOK mijn váder moest ik LOSLATEN....7 mei....en 29 mei van diezelfde maand....in het jaar 1987...trouwden mijn man en ik....we hadden de datum al vast staan....dat wíst mijn vader al... en ik vond het wel vreemd toen hij op een dag tegen mijn (toen nog) verloofde en mij zei 'beloof me dat je gewoon de 29e gaan trouwen...WAT ER OOK GEBEURT...' Wij waren 2 jaar daarvoor op 29 december verloofd...1985 dus...(en mijn man is 30 december jarig...) en we zijn 29 mei getrouwd....(en ik ben 30 mei jarig...) Handig he...zo kan je man dus NOOIT zeggen...of vergeten dat hij z'n trouwdatum niet weet!!!
Na onze Verloving in december 1985....stierf in april 1986 mijn schoonmoeder....dus hebben we ons huwelijk, die we dat jaar eigenlijk gepland hadden, tóch maar een jaar opgeschoven....naar mei 1987! Maar begin mei 1987 overleed dus mijn váder.... Het was uiteindelijk ENORM pijnlijk....voorál dat mijn vader mij niet naar het 'altaar' kon begeleiden...en mij niet aan mijn man kon 'weggeven'......en hij dus nu ook mijn kinderen....zijn 4e en 5e kleinkind....nooit heeft leren kennen... en zij hun lieve (en 'beroemde') opa óók niet....
De feestavond van ons huwelijk hadden wij in Nieuwegein Zuid in het Veerhuis gevierd. Na de 'foto shoot' in de 'Botanische Tuin' bij 't Universiteitscomplex in de Uithof....tussen de 'rozen en rododendrons'....en ook na het uitgebreide Indisch 'etentje'....met ALLES EROP EN ERAAN....mensen die het eten voor je opschepten helemaal in Indisch klederdracht.....
Toen begon rond 8uur 's avonds....toen de eerste 'nieuwe' gasten binnen kwamen 'druppelen'.....de 'receptie' en ons Feest/Dansavond begon....zijn we de avond begonnen met het lied te draaien.... dat mijn vader het lied zong dat hij SPECIAAL VOOR MIJN HUWELIJK HEEFT GESCHREVEN EN GECOMPONEERD....alsof hij er wél bij was....klonk zijn heerlijke stem toen zijn ontroerende compositie voor mij door 't Veerhuis schalmde....'Mahealani Mine'.... (Mahealani is mijn Hawaiiaanse naam en betekent...'de kring ('helo') rond de maan...'). Maar dat lied heeft hij geschreven 'vanuit de ogen van de man die mij trouwt'......natuurlijk biggelden de tranen over m'n wangen....en miste ik hem heel erg....wat had ik graag dat hij dat LIVE voor mij daar op het podium van het Veerhuis zong....voor ons...voor ons allemaal.... Dat podium dat daarna door 3 bands werd gevuld.....een band die 'Evergreens' en Hawaiian muziek speelde.... en de nicht van mijn man die de leidster was van 'Hawaiian Treisure'....de dansgroep die speciaal voor mijn man en mij dansten en ze deden dat alles 'gewoon gratis'.....en gaven een hele professionele show wég.....Tahitiaans...Hawaiiaans... Samoaans... Dan een 'COUNTRY' (& Western) Band met één van mijn favoriete Nederlandse (pedal)steelguitaristen...KOOS BIEL...uit Groningen! En als laatste een zgn. 'samenraapsel' van muzikanten die een band vormden...en voornamelijk heerlijke JAZZNUMMERS speelden met als speciale gast mijn oom die helemaal uit BRUSSEL kwam....oom Joop Ayal.... in Belgie was hij ook een beroemdheid... hij speelt enorm goed saxofoon... en je zag hem zelfs regelmatig in het BRT orkest...waar hij ook lid van was...ook op de bongo's én saxofoon....
Maanden...ja zelfs járen...na ons huwelijk....hoorden we nóg van iedereen...HOE ONVERGETELIJK die dag en avond was...en hoe IEDEREEN HAD GENOTEN...voorál van het INDISCHE ETEN ('Catering') én de FEESTAVOND....de etage-trouwtaart....dat een INDISCHE CAKE van binnen had...en van buiten totaal versierd was met ORCHIDEEËN....mijn LIEVELINGSBLOEM...... En daarna dan ook de vele bánds...en heerlijke soorten muziek...waar iedereen zich kon uitleven door te dansen....en even álles te vergeten.... Enfin....a.s. 29 mei is dat dan ook alweer 23 jaar geleden....
En als laatste moest ik in 2001 mijn moederLOS LATEN.... en zo was ik de állerlaatste van mijn 'eigen' familie kwijt.... En vandaar dat ik me....óndanks alle lieve mensen om me heen....op dit moment....nog enórm EENZAAM voel....en mijn EIGEN FAMILIE enorm mis....en ik ze NIET los kan laten....na al die jaren.... Kan niemand dat dan begrijpen....
Ja ik vroeg aan mijn 'IJskonijn' of hij me door wou verwijzen naar EMDR....om van die pijn af te komen...en die 'horrorfilms' in mijn hoofd... Maar néé....ze vinden weer dat het een TRAUMA moet zijn...wil ik voor EMDR in aanmerking komen... Alle mensen....wat verstaan ze DAN onder een 'trauma'.... IK RAAK HET NIET KWIJT.....ik benóem het wel niet zo als zodanig....maar voor mij IS het wel dégelijk een trauma....(om nog maar te zwijgen van mijn misbruikperiode...!!)
Maar ách....wie BEN ik....IK ben geen psychiater.... daarom dacht ik er GOED aan te doen na een hele lange tijd maar weer een afspraak met hem te maken.... En dan krijg je alleen nog méér 'kortzichtige' opmerkingen te horen als....'we hebben je zó lang niet meer hier gezien...dus we namen aan dat het goed met je ging....' En DAT noemt zich 'psychiater'....????? Hoe FOUT is het niet om DAT soort dingen maar 'aan te nemen'..... Je zou natuurlijk ook het tegenóvergestelde kunnen denken....en wellicht wat ongeruster zijn ...en denken 'tjé....we horen en zien haar al lang niet meer...zou het wel GOED met haar gaan...???!!'
Dát wil ik hier nou alleen maar mee zeggen...dat....IK hier niet de 'geleerde'....'de knappe kop' ben... maar waarom kan ik dan WEL dit soort 'simpele' zaken op 'n rijtje zetten....en proberen BEGRIP op te brengen...en zoals ik het al eerder benoemde....EMPATHIE te tonen....????
Ik blijf tóch volhouden....dat het er niet aan ligt...hoeveel 'geleerde boeken' je hebt gelezen....wát voor 'geleerde titel' je voor je naam hebt staan.... Wat IK véél en véél belangrijker vind is....hoeveel je je in de ánder kan verplaatsen.... en kan INVOELEN....wat die anderVOELT.... en DOORMAAKT.....
Maar ach....nogmaals....wiebenIK.....??????????? (NIETS toch....? NIEMAND toch....?)
Hoe willen we nu eigenlijk dit leven 'gezellig' houden.... Ik heb op zo'n manier nauwelijks meer tijd om aan mezelf en m'n éigen leven te denken... als mijn gedachten telkens weer naar andere...mijn medemensen uitgaat.... Nu heb ik natuurlijk weer enorm te doen met Frans...ja...die van Bauer... Ook een leven van een artiest is niet alleen vrolijkheid maar soms zoals nu gebeuren er zaken waar je totáál niet op rekent... Ik denk inderdaad zéker dat Frans hierbij professionele hulp nodig heeft. Ik ken hem wel niet persoonlijk, maar hij komt mij nogal als een 'gevoelig' persoon over...en die mensen (ik weet er ALLES van!) die hebben zéker iemand nodig waar ze hun gevoelens bij kwijt kunnen. Om maar niet over de 'zaak' zélf te hebben.... ook dáár heb ik 'enige ervaring' mee.... en als je al met een bepaalde gedachte loopt.... en je voert het uit... althans... je probéért het... en het MISLUKT ook nog... tja... zoals nu... DAN BEN JE NÓG VERDER VAN HUIS... (letterlijk en figuurlijk). Ok ik probeer dit nu wel - bij hoge uitzondering wat mij betreft - nogal 'luchtig' weg te schrijven...maar zo denk ik er uiteraard NIET over... Het lijkt me...en IS...gewoon iets VRESELIJKS... Daarom...Frans...ik denk aan je.... je gezin... je ouders, vooral je moeder, die nu haar zus moet missen... Denk even niet aan je fans....dat zit wel goed... zorg eerst en vooral GOED VOOR JEZELF! Sterkte Frans!
DAVID IS DOOD..... 'RUST ZACHT', LIEVE DAVID......DÁÁR ZUL JE NÓÓIT MEER GEPEST WORDEN...!!
Om nog terug te komen op het 'zwart-grijs randje' dat ik in mijn vorige schrijven zo enorm emotioneel door werd...
Hier een interview bij 'De Wereld Draait Door' van Hetty Kleinloog (schrijfster van SPANGAS) en haar dochter ANNA, die een vriendin van David was.... Kopieer de volgende link en zie het videofragment daarvan: http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/Video-detail.628.0.html?&tx_ttnews[tt_news]=15995&tx_ttnews[backPid]=631&tx_ttnews[cat]=148&kalender=1269429900&cHash=1d3b577baa
Ook in zijn artikel van woensdag 24 maart jl. wordt dit verdrietige feit door Hugo Borst fel benadrukt:
OOK DAVID (15) IS DOOD
Ook mijn eigen krant pakte elke dag weer uit met 'Millie'.
Kennelijk wordt het gevreten.
Dat ze vandaag in stilte wordt begraven mag een wonder heten na al het
mediakabaal.
Over David stond voor zover ik kan nagaan alleen een artikel in NRC.
Bij het lezen viel het kwartje.
Vier dagen eerder kwam ik zijn overlijdensadvertentie tegen.
Er stond:
'Zo lief gehad zo lief.
Frontaal getekend, intern verdeeld.
Nagekeken, afgewezen, uitgescholden.'
Toen David (Amsterdam 1994) werd geboren riep zijn 6-jarige zusje: "Oma,
ik heb een broertje! Alleen zijn lipje is mislukt."
David had schisis (onder andere een hazenlip), gehoorproblemen en een
vorm van autisme.
Hij onderging veel hersteloperaties.
Zijn vader verbrak het contact met hem.
Hoewel hij verder in eigen omgeving veel liefde kreeg was hij een
eenzame jongen.
Al de starende blikken van anderen, telkens weer, schrijnden.
Zijn moeder vertelde op de uitvaart dat hij gruwelijke pesterijen had
moeten doorstaan.
Op school was hij door niemand beschermd.
Zijn moeder had hem er vanaf gehaald.
Hij mocht zolang op een geitenboerderij werken.
"De enige gelukkige periode," zei David zelf.
Troost vond hij in popmuziek.
Coldplay en Radiohead vond hij prachtig.
Hij wilde busschauffeur worden.
Op zijn nieuwe school bekommerde de leiding zich over zijn lot, maar er
werd nog steeds gepest.
Ook op straat.
Het was meer dan David verdragen kon, schreef hij in zijn
afscheidsbrief.
In de nacht van zaterdag 13 maart op zondag 14 maart pleegde David
zelfmoord in het Amsterdamse Bos.
De schooldirecteur sprak aan David baar mooie woorden: "We vragen ons af
of we je voldoende hebben laten blijken hoe we genoten van je grappen
en je intelligente opmerkingen."
Kom, dacht ik, laat me als columnist van deze somtijds schreeuwerige
krant fluisteren dat David Isarin óók dood is, dat zijn zelfgekozen dood
mij diep geraakt heeft.
Net als 'Millie' is hij slachtoffer.
Zijn moordernaars zijn rotzakken die nawezen, uitscholden en nawezen.
Graag zou ik die slechterikken uitschelden, maar lelijke woorden
ontsieren Davids necrologie.
Ik kan slechts hopen dat ze nu spijt hebben, berouw tonen en niet in
herhaling vallen.
EEN GESLAAGDE KOOK-LONG-WEEKEND...met een zwart-grijs randje...
Ik denk dat mijn gezin er al een beetje aan gewend is dat ze een 'Bordie-moeder' in huis hebben, die weleens dagen of weken NIETS in het huishouden, laat staan in de keuken...qua koken....doet...óf inééns weer 'de geest krijgt' en zóveel energie dat ze een héél (LONG) weekend achter elkaar...'lekkere recepten' achter elkaar maakt... Zo is dus ook deze zondag weer als 'super geslaagd' benoemd omdat mijn gemaakte VISSCHOTEL schóón óp is....
Daarvóór is de donderdag ook al als 'verrassingsreceptendag' gebombardeerd...omdat ik éindelijk een óverheerlijke SALADE heb gemaakt (terwijl wij éigenlijk totáál géén 'salademensen' zijn...!!!). Gewoon 'simpel'....gebakken aardappel in schil met majoraan...en lekker makkelijk...gebakken voorgekruide kippepootjes (die hele kleintjes..ook wel 'borrelhapjes' genoemd).
Vrijdag hielden we het simpel....gewone varkensrollade (op z'n Indisch met wat ketjap en knoflook en nootmuskaat door de ketjap heen) met wat warme rijst en versgemaakte sambal badjak! Simpel maar lekker....niet echt voor de kids...maar ja...'eten wat de pot schaft' is onze leuze tegenwoodig in ons huis!
Zaterdag nóg 'n beetje 'simpel'.....RUNDERTONG op z'n Indisch....ook met rijst en sambal...
En vandaag dan de lekkere visschotel....
Lovende geluiden...dat ik dit alles...de salade en vooral de visschotel vanaf nu véél méér moet maken... maar heel vaak pas ik sommige gerechten aan...en doe ik er nog méér 'stuff' in die mijn gezin en ik helemaal lekker vinden...dus volgende keer gaat in de visschotel natuurlijk ook nog GARNALEN in...en SURIMI sticks enzo...Zalm zit er al in...maar gerookte zalm kan soms zo duur zijn en als je het dan amper proeft is het helemaal zonde...gelukkig heb ik er ook pangafilet in maar zal ze de volgende keer wat kleiner snijden want sommige grote stukken bleken nog niet helemaal gaar te zijn...en sommige grotere krieltjes ook niet...maar dat mocht de pret niet drukken...gewoon volgende keer meer opletten...maar nu was het een aardig culinair weekend in onze 'woon- en verblijfplaats'!
Het 'zwart-grijs randje' was alleen toen ik mijn emoties weer voelde 'opspelen' toen ik bij de Wereld draait door' een verhaal hoorde (helaas viel ik later in, dus ik wil het vanavond nog wel 'n keer zien in de herhaling!) over een jongen die in zijn leven (op school maar ook daarbuiten) enorm werd gepest om zijn 'uiterlijk' waarschijnlijk omdat hij een hazelip heeft en een bril en dat hij -naar ik begreep- ook 'enigszins' autistisch is.... Dit kon hij niet langer meer verkroppen vrees ik....ik begreep eruit dat hij zelfmoord heeft gepleegd...om van 'alles verlost' te zijn.... Dit was dus op mijn 'geslaagde kookweekend' een nogal grote en gevoelige trigger geweest die me nu dan toch nog steeds bij blijft..... Arme David....je bent in mijn gedachten...KANJER!
....BUT....oftewel in het Nederlands verder....maar....OOK PRINCESS IS WEER VEILIG THUIS...!!!! SINDS VANMORGEN VROEG....NA EEN TELEFOONTJE VAN EEN MAN EN ZIJN VROUW...die constant een poes onder een witte auto zagen liggen en in die omgeving bleven zien....ze sliep ook op het gras tegen een heg...en die plek was al helemaal platgedrukt omdat ze daar waarschijnlijk constant opgerold lag te slapen.... Mijn man en mijn dochter zijn daarheen gegaan ....volgens de vrouw gaat de poes altijd weg als zij haar roept...maar toen mn dochter en mn man kwamen en ze met de 'brokjesdoos' rammelden en haar bij haar naam riepen...toen kwam ze gelijk al miauwend onder de auto vandaan....!!!
'GOD IS GOOD...!'....en wie durft nú nog te beweren dat er geen God bestaat.... In één week....al onze 3 fietsen terug....én onze lieve Princess terug.... Zouden we het nu dan toch éindelijk 'verdienen'.....???? Voor mij bestáát er géén 'toeval'....zéker niet nú.....níet in dít geval....GEEN 'toeval'.....!!!
Nu ligt ze hier dan weer....Princess....heel vertrouwd....voor mijn toetsenbord en bóvenop mijn 'muis'...met zo'n air van...'wie me híer wegkrijgt...is een goeie...ik ga hier NOOIT MEER WEG!' Nee Princess...doe me dat nooit weer aan...ik had tranen geplengd al die dagen dat je weg was...en toen ik het verheugende nieuws van mn dochter door de telefoon hoorde...'mam...we hebben d'r'... toen kwam wéér mijn tranen....maar nu dan van VREUGDE....!!!! Princess is weer thuis.....thank God....she can give me her Love again..... Eén ding is ZEKER....we zijn een DANKBAAR GEZIN....en we GENIETEN ervan...heel vlug...en heel intens...(voordat het weer...'over' en 'voorbij' is...!) En ik ben.....misschien maar weer voor héél éven.....tóch.....een GELUKKIG mens...... En Princess....is weer een GELUKKIG dier....en niet meer van m'n bureau wég te sláán...... Ze slaapt aan één stuk...precies vlak vóór me...en mijn toetsenbord....zodat ik amper wat kan typen...maar dat geeft niet....Princess geeft mij weer een 'warm gevoel van binnen'.....en hopelijk voelt ze ook hoe inténs ik haar gemist heb.....
Om alleen nog het heuglijke nieuws te vertellen dat ipv 2 van de 3 fietsen....uiteindelijk tóch alle 3 onze fietsen bij de politie in Vleuten stonden...JIPPPIIIIEEEEEE..... Uiteindelijk stonden ze volgens de politie bij een heler in Vleuten in de schuur....tussen de gestolen tv's en andere voor de mens belangrijke zaken... Belachelijk eigenlijk....want er schijnen dus in onze buurt ook meerdere inbraken in huizen en schuren gepleegd te zijn...jemig...zijn we wellicht nóg 'goed' af met 'alleen maar' onze 3 fietsen...voor hetzelfde geld halen ze ook nog je hele huis leeg.... Financiele waarde hebben ze niet erg veel...maar voor mijzelf meestal wél meer emotionele waarde!
Enfin...het is nu al laat...alle bewoners in ons huis zijn enorm blij dat de fietsen weer terug zijn (vooral als dat onze enige vervoermiddel is tegenwoordig...naast de bus...) en ze zijn inmiddels allemaal weer volop in gebruik (behalve de mijne...maar ik heb er alweer 1 gereserveerd voor donderdagmiddag 8 april... want dan moet ik (misschien naar mn huisarts en) naar mn nieuwe tandarts...(toevallig allebei in één gebouw...mazzel...!!). Maar helaas is in mijn leven de vreugde nooit zo van lange duur....zo juich ik....en zo moet ik helaas weer oplossingen zoeken voor de volgende opkomende problemen in mijn leven.... Ach....me vervelen zal ik dus NOOIT!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
BESTAAT ER TÓCH NOG ZOIETS ALS 'GERECHTIGHEID'....???!!
NIET TE GELOVEN.... nog nóóit was ik zó blij dat de Politie mij belde... Vanmiddag...een privé telefoontje...dus ik dacht...(en hoopte nog méér...) dat onze poes Princess gevonden was.... Maar op één-ná-blij was ik natuurlijk óók wel toen de agent tegen me zei....'Ik heb goed nieuws voor u....wij hebben 2 van uw 3 gestolen fietsen teruggevonden!!!' WOW! Het bestaat dus ECHT... Morgen mogen we ernaar kijken of het idd onze fietsen zijn...ik hoop het maar...want al ben ik niet zo'n SUPER-ENTHOUSIASTE fietster....nú heb ik zéker wel weer zin in een korte fietstocht.... Helemáál als de 2e fiets MIJN Gazelle is....'mijn' gestolen fiets.... We zullen morgen wel zien....(u hoort nog van mij...toedels!)
Hoop ook nog gauw een ander privé telefoontje te krijgen dat onze poes Princess gevonden is...!!! Ok ok....klinkt misschien wel érg 'hebberig' en egoïstisch.... maar zóveel 'mazzel' hebben we toch eigenlijk ook nooit echt gehad in ons leven...dus mág het 'n keertje...?????
Ach wat kan een mensenleven VOL spanning zijn.... Geestelijk ben ik al
helemaal leeg door van alles wat er in en om me heen gebeurt....en dan
nog als klap op de vuurpijl is nu ons hele gezin een aardig tikkie 'van
slag'.....want onze poes PRINCESS is sinds zaterdagnacht vermist...
(waarschijnlijk toch gelukt om uit een raam van 1 van de kamers naar
buiten te klimmen..!!)
Overal gezocht....maar hebben nu uiteindelijk haar vermissing maar bij
AMIVEDI telefonisch doorgegeven en aan Dierenhulpverlening
Woerden....en nu maar ....afwachten...
De kinderen blijven zo nu en dan natuurlijk nog wel in de omgeving zoeken....
En o ja, mn dochter en ik ook apart, hebben een advertentie op
Marktplaats gezet met de foto van Princess...en mn dochter kreeg gelijk
al een mailtje terug van een of andere dame die 'in contact staat' met
dieren en voor ons kan zien of onze poes nog leeft of niet...en waar ze
is...enzo...
Enfin....gelukkig is ze GECHIPT....én weet ze wél waar we wonen.... dus
ik hoop dat ze de weg nog wel terugvindt naar ons huis of onze tuin....
En ik....ach...ik laat het niet zo erg merken....maar heel diep van
binnen maak ik me er natuurlijk ook enorm druk om....want PRINCESS was
mijn 'laatste' poesaankoop geweest....omdat ik 'die kleur' zo heel erg
mooi vond en nog geen kat had met die kleur...
Ik
was dit hele weekend, nou eigenlijk de hele week al 'n beetje
'opgefokt'.... ja tuurlijk ook o.a. door die moord en die (zgn.)
'agent' waar ik me enorm druk om maak...en omdat ik zélf een psychische
aandoening heb....en dat uiteindelijk nu bij hem ook wel weer iets
dergelijks uit zal komen (want toen ik las dat hij zich vroeger ook
regelmatig met scheermesjes sneed, toen herkende ik er natuurlijk ook
enorm veel in...).... en voelde ik me helemáál ROT... Wat heet
'rot'....ik ben behóórlijk (voornamelijk geestelijk) enórm uit mijn
doen...en er gaat van álles door m'n hoofd...veelal minder goede
gedachten...helaas....
Ik heb enorm veel behoefte aan...warmte...en
liefde...desnoods alléén een arm om me heen... of desnoods...een zacht
warm pootje op mijn nerveuze hand.....
Ik hoop maar dat ik Princess weer heel gauw in mijn armen kan
sluiten......het is net alsof mijn poezen en honden de ENIGEN zijn die
mij begrijpen....en voelen wat er in me omgaat... Zelfs bij hun kan ik regelmatig uithuilen...en gewoon 'mezelf' zijn... zij accepteren mij zoals ik bén!
Maar ja....zo gaat het dus vaak...ook doordeweeks....kijken hoeveel
geld je nog 'over' hebt en wélke boodschappen je daarvan nog kunt
halen...en wát je er 'goedkoop' van kan maken....én tot hoe láng je dat
kan eten... want het volgende 'weekgeld' komt pas weer volgende week
donderdag...
Je 3 fietsen zijn al gestolen....en daar heb ik van de Bewindvoering al
wat 'exra' voor gevraagd en gekregen...zodat ik misschien voor goedkoop
via Marktplaats ofzo wat fietsen kon kopen...dus dat geld heb ik apart
gehouden voor als we wat 'tegenkomen'....
Maar nu dus weer het éten.... het is weekend...dus ik zoek 2 makkelijke
gerechten op en heb ze gevonden...maar moet wel de ingredienten er nog
voor hebben... en dan kom je erachter dat je 'etensgeld' ook al zowat
'op' is.... maar goed...we zien wel... vandaag probeer ik maar 'n grote
pan bami of mihoen te maken... en morgen heel misschien iets...VISCURRY?... van
pangafilet (want daar had ik in de diepvries gelukkig ook nog een
vooraadje van...), maar soms denken ze dat een huishouden een
restaurant is en je verschillende menu's kan bestellen... NEE DUS....
daar ben ik nu mee opgehouden onderhand....
Ik maak per dag één enkele iets of een bepaald schotel...en wie ervan
houdt EET HET....en wie niet...heeft pech gehad en ziet zelf maar hoe
íe aan 'wat anders' moet komen...
'Gebruik het geld voor de fietsen dan even' krijg je dan als
voorstel...maar mooi niet...want ik wéét hoe dat werkt....daarna kan je
het niet meer 'terugleggen' en heb je op het laatst ook amper nog wat
om nieuwe 'tweedehandse' fietsen te kijken...
Maar goed...zo gaat het dus...regelmatig in een huishouden 'onder Bewind'....
Even om alles nog wat 'recht te trekken'....als de 'anderen' in huis
hun geld ook weer krijgen...dan halen zij God-zij-dank de
boodschappen...en koken zij soms ook...en zo 'houden we elkaar wat in
balans'....maar soms heb je tussen ons 'weekgeld' en hun
'studiefinanciering' af en toe nog weleens een 'financiele
leegte'....zoals nu....en dan moet je wel HEEL ERG VINDINGRIJK
ZIJN....en het liefst ook OVER HEEL VEEL FANTASIE BESCHIKKEN....
gelukkig ben ik zo nu en dan nog wel enigszins 'begiftigd' met BEIDE
'deugden'....dus meestal red ik me (en mijn huisgenoten/gezin) er nog
wel uit.....maar .....VOORDAT HET ZOVER IS.....kost het mij eerst héél
wat HOOFDBREKENDS....
Prettig weekend allemaal....en smakelijk eten ...zal ik maar vast zeggen...!
Aan de ene kant ben je totaal van slag door wéér een drama en moord in Dordrecht en ben je vooral als moeder zijnde daar helemaal door ontdaan, omdat je je kunt indenken hoe JIJ je zou voelen als dit jóu zou gebeuren!!? Je dochter nog even door de telefoon gesproken...en ineens...ís ze er niet meer....en is ze vermoord en begraven door 'één of andere gék'! Wat moet zo'n 'buurman' gemankeerd hebben, vraag je je af...we zullen het van de week wel hopelijk horen... Maar helaas doet het niets meer aan de zaak, want daarmee krijgen de ouders hun dochter niet meer terug... Ik zou ook eigenlijk wel willen zeggen wat ik van die 'buurman' denk en wat er éigenlijk 'met hem' zou moeten gebeuren....maar laat ik dít nog maar vóór me houden... want ik wil niet half Nederland over me heen krijgen.... hoewel....ik geloof dat slechts 1 keer per maand íemand in Nederland mijn blog leest...dus die kans zal ik wel niet lopen dat men op mijn blogs reageert.... Maar om kort te gaan, wou ik er eigenlijk alleen maar mee zeggen....en dan praat ik natuurlijk wél normaliter uit de 'psychische' hoek omdat ik daar helaas ook in verkeer.... maar ik ben altijd bang dat men dan altijd weer met de zin afdoet dat de man 'niet geheel toerekeningsvatbaar is'...maar zoals ik ook altijd van mijn 'GGZ begeleider' moet horen ben ook IK en dus nu ook HIJ tóch ZÉLF verantwoordelijk voor je éigen dáden.... Dus...wie ben IK dat ik over hém mag, kan en zal oordelen.... Als enige kan ik alleen maar zeggen dat in deze dagen mijn gedachten veelvuldig uitgaan naar de vader en vooral moeder én de broer en zus van Millie Boele, want voor hen is het nog een héél moeilijke wég te gaan...en ik hoop dan ook dat zij de Kracht zullen krijgen (of ze nu wél of níet 'gelovig' zijn) om dit drama en dit enorme en onuitwisbaar verlies in hun verdere leven mee te kunnen dragen..... Maar óók de vriendin én de directe familie van de 'buurman' wens ik diezelfde Kracht toe....
Niets voor niets heb ik de titel 'Storm van Emoties' boven dit schrijven gebruikt... want vooral iemand alsik kan er dánig door 'in de war' raken....vooral als alle emoties op één dag 'door elkaar' gaan werken... Aan de ene kant dus de ontsteltenis, verdriet, boosheid en verwarring door zo'n nutteloze en onbegrijpelijk drama....en aan de andere kant is daar het totáál blije gevoel en voorál mijn grote dánkbaarheid dat mijn 'favoriete hulpverleenster' weer veilig in haar huiselijke omgeving is teruggekeerd na haar (vlieg)reis naar en van Zuid Afrika.... En ik móet zeggen dat ik haar deze 2 weken enórm heb gemist en dat ik het enorm fijn vind dat we morgen weer een afspraak hebben staan dat ze weer langs zal komen! En nóg wat leuks...vandaag is ze ook nog jarig...dus ik heb al 'n kaartje en iets kleins voor d'r klaarliggen.... Ik kan me door mijn financ.probl. helaas niet al te veel veroorloven, maar gelukkig weet ook zij dat áls ik iets geef en ook al ís dat ook heel klein...dit meestal wel zéér betekenisvol is en ook alléén RECHT UIT MIJN HART komt en het dus van mij zéér welgeméénd is.....
Nu is zíj God-zij-dank weer veilig terug... en nu moet ik mijn 'favoriete' (ja...ZEUR NIET!) GGZ-begeleider óók weer voor 2 weken missen....omdat hij nu ergens anders OP STAGE (voor zijn opleiding) is....maar we houden 'per email' contact, zei hij, dus dat stelt me wel ('n beetje) gerust...(want de laatste tijd heeft 'ie nogal veel moeite om aan zijn 'beloftes' te houden...vanwege allerlei drukke werkzaamheden... en nu gaat ie ook nog stage lopen bij de CRISISDIENST..dusse...) Maar gelukkig heb ik een heel belangrijke afspraak staan voor zijn 1e dag op het werk weer...op 1 april a.s. (hopelijk géén MOP!?)...dan ga ik met hem samen naar mijn psych om het een en ander door te spreken...over wat en hoe van dit Bordie-vrouwtje... want ik wil graag dat er meer 'spijkers met koppen' geslagen wordt en niet dat ik alleen maar dóór moet blijven tobben en mijn medicatie moet blijven innemen.... op zo'n manier zal ik NOOIT volledig genezen... Hoewel, tuurlijk begrijp ik dat dat 'volledig' genezen ook niet 100% is maar in mijn geval zal ik al met 60 of 70% al 'blij moeten zijn'...want echt helemaal 'Borderline-loos' zal ik wel nooit meer worden vrees ik...een groot deel is vrees ik ook 'aard van het beestje'....dus dan moet ik maar tevreden zijn met wat WEL kan....
Nu hoor ik natuurlijk ieders hersenpan al kraken en denken hoe 'zielig' men mij nou vindt doordat ik me steeds zo vreselijk 'afhankelijk' opstel ten aanzien van mijn GGZ-begeleider en deze 'favoriete hulpverleenster', maar aan de andere kant.... Ik vóel me niet 'zielig' én niet 'afhankelijk'....ik voel me 'op dit moment' GEZEGEND met 2 van deze mensen in mijn leven..... Ook al weet ik niet hoe lang dit zal duren....en wíl ik daar vooral niet aan denken... ik wil van ELK MOMENT GENIETEN dat ik met hen kan 'doorbrengen' en kan (méé- en be-)'léven'.... In mijn 'storm van emoties' én diep in mijn hart heerst nu slechts...IMMENSE DANKBAARHEID...
HOE OUDER JE WORDT, HOE MEER HERINNERINGEN JE KRIJGT...
Dit was écht een heel roerige week.... Er gebeurde van álles.... Ik bedoel dan nog wel búiten m'n éigen leventje om!
Van alles gebeurt er, vooral met de wat bekendere mensen zoals Jan desBouvrie waar ineens totale paniek bij komt kijken en weer natuurlijk veel over te praten valt, vooral bij RTL Boulevard en dat soort programma's. Maar het gekke is.....het zijn toch 'aardige' programma's die je een beetje 'bij de les' houden. Ik zeg altijd maar...in wezen heb je geen krant nodig....want als iets 'nieuws' is dan hoor je het vanzelf wel om je heen...want iedereen praat er dan over.
Dan zie je tijdens de favoriete tv-serie ineens een nieuwsbalkje bovenin je scherm dat er extra journaal komt omdat Hans van Mierlo is overleden. Ja, inderdaad vond ik het leuk te lezen dat hij met schrijfster Connie Palmen getrouwd is. En het gekke is....toen ik van zijn overlijden hoorde, gingen mijn gedachten gelijk weer terug naar mijn MULO-jaren en er verscheen 'n kleine glimlach om mijn lippen.... Niet te geloven! Op mijn MULO kregen we -ik geloof als 1 vd eerste scholen en leerlingen- de kans om ook een soort 'schaduw'stemming te doen bij de Verkiezingen. Ja, weet ík veel, ik heb totáál geen verstand van politiek....toen niet ...en nu eigenlijk nóg niet.....
Ergens -ik meen op mn twitter- heb ik geschreven dat ik me eigenlijk nooit zoveel druk maakte om allerlei politieke partijen.... ach, bepaalde 'aparte' figuren vallen je dan wel op natuurlijk, door de jaren heen.... En -voor diegenen die het nog niet weten- ik ben een 'rasechte' Borderliner die voorál en specifiek op haar gevoelens af gaat...gevoelens en emoties....dáár 'drijf' ik voornamelijk op.... Zo ga ik in mijn dagelijkse leven ook met mensen om....de een mag ik graag...de ander 'tolereer' ik....daartussen door heb ik mensen met wie ik leuk en gezellig kan praten, maar die ik daarna ook wel zó weer kan vergeten en het doet me verder weinig.... Maar de (weinige) mensen die ik op mijn levensweg tegenkom en bij wie ik na een poosje ga voelen 'hé ...ik begin jou wel te mogen...' en ik voel dat ik een bepaalde 'klik' met met diegene ga krijgen....ja, díe mensen zal het lukken een plekje in mn hart te veroveren.... Maar, meestal is het 'the story of my life'.....en blijven deze mensen nooit zo lang in mn leven.... Elke keer weer, als ik iemand ontmoet....gewoon als MENS zijnde...niet bepaald als partner ofzo, nee misschien meer als 'metgezel'....als 'vriend' of 'vriendin' op mijn levensweg.... zó zou ik ze dan vaak dolgraag in mijn leven willen inpassen.... maar Liefde en wat nu vaak blijkt, ook Vriendschap... moet van TWEE kanten komen.... En nu heb ik me er maar al 'n beetje bij neergelegd dat ik dan waarschijnlijk NIET de doorsnee-'Vriendin' voor iemand ben..... Jammer, dat niemand mij een kans wil geven....ik denk toch dat ik héél véél te 'géven' heb....en dat je vast best wel heel wat aan mij KAN hebben.... Maar helaas...ik vrees dat niemand dat risico met mij...als 'Bordie'....durft te nemen.... en misschien hebben ze gelijk ook... Stop....ánder onderwerp!
O néé, ik moet mn verhaal nog afmaken van mijn MULO-tijd en Hans van Mierlo.... Wij mochten dus óók stemmen...voor het éérst...en tja...wéét ik véél op WIE ik moest stemmen... Alle partijen en personen de revue laten passeren....en om een onbekende reden liet ik mijn oog vallen op een toen nog 'jonge man' die heel enthousiast voor zijn D66 opkwam.... 'Já...een jónge...frisse wind' dacht ik. Beter dan al die andere 'ingeslapen' figuren..... En het was inderdaad het méést enthousiaste begin van Hans van Mierlo en zijn D66.... Nu het bericht dan komt dat hij is overleden, is ook híj weer een herinnering geworden... En tja....al kénde ik hem niet persoonlijk....maar ook met hém had ik een 'bepaalde band'....al was het alleen maar een kleine herinnering uit mijn MULO-tijd....
En ja nú....nogmaals....ik let eigenlijk totáál niet op allerlei politieke ambities van de 'politieke leiders'....en ik ga alwéér alleen op mijn gevóel af....en bij bepaalde mensen krijg ik automatisch een soort 'warm gevoel' als ik ze zie of hoor praten.... Nu had ik dat dus ook met Wouter....en nu stapt ie op...maar héél fijn voor z'n gezin en z'n meisjes....érg moedig... En bij de vrouwen heb ik dat 'warme gevoel' bij Femke.... En voor de rest....we wachten het maar af....wat de toekomst ons brengt... (zolang al die 'verschillende leiders' hun best maar blijven doen voor mensen zoals ik...die in hun 'geloven'....en 'achter' hun willen staan.... zonder alles en iedereen 'op z'n kop' te zetten.... met elkaar sámenwerken en niet tégenwerken...!!!)
Weinig belangrijk nieuws....weer een dag met barstende hoofdpijn....en zeer verontrustende gedachten en gevoelens.... 'k Heb héél hard behoefte aan een hele lange warme knuffel van iemand die het méént....
Ja....of er is wel IETS dat mij 'van slag' maakt... Want waar ik nog niets over gezegd heb, maar wat mij lichamelijk én geestelijk wel steeds weer 'onrustig' maakt zijn al de berichten die ons ....en lijkt wel steeds méér en méér....bereiken over al die FAMILIEDRAMA's dat meestal ook nog eindigt in een zelfmoord... Ja, tuurlijk raak ik ook hier steeds meer van 'door de war'....ook omdat je het wilt proberen te begrijpen... Het lijkt me zelfs dat de hele wereld en de hele mensheid steeds minder geduld met elkaar heeft.... en totaal niet meer rekening met elkaar houdt.... Er heerst niet veel LIEFDE meer voor de medemens... laat staan 'simpele' VRIENDSCHAP..... Ieder leeft voornamelijk in z'n eigen wereldje...(ach...wat zegt de titel van mijn blog eigenlijk ook al...).
Maar dat wil niet zeggen dat ik niet een BETERE wereld zou willen....túúrlijk wel....maar je kan de wereld niet ALLEEN veranderen... Daarom zou ik mijn eigen wereld wel dolgraag willen veranderen....waardoor ik me wat minder eenzaam zou voelen....minderonzeker.....meer geliefd....nog niet eens meer 'respectvol'....ach... als je échtom elkaar geeft dan komt dat misschien ook wel vanzelf.....denk ik....
Ik ben al járen - wat héét: héel mijn leven láng al - op zoek naar WARE VRIENDSCHAP.... ok wat IS dat, zul je dan misschien wel vragen.... Ik denk dat een ieder dat anders ziet.... De een vindt 'af en toe stappen' al leuk...'vrouwenavond' of 'mannenavond'.... Maar ik zou het 't liefst allemaal veel kleiner en intiemer willen houden....gewoon ....één vriend....of één vriendin....(of, zo God het wil, misschien zelfs béiden!?) op wie je kan bouwen....maar voor wie ook JIJ belangrijk bent... Zo dat je elkaar dóór en dóór kent....ja, misschien zelfs de goede én de slechte dingen van elkaar weet... Ik hoef niet een hele grote vriendengroep....ik zoek er maar één of twéé...ECHTE....'tot de dood ons scheidt'....Vrienden.... (kan je je indenken dat ik heel vroeger als kind enorm weg was van de Winnetou & Old Shatterhand boeken? Dat ze 'bloodbrothers' ('bloedbroeders') waren....tóen hád ik nog een 'hartsvriendin'....en toen speelden we altijd dat zij 'Old Shatterhand' was en ik 'Winnetou'....(we hadden dan net bijv. 'De Schat in het Zilvermeer' in de bios gezien!)....en zo hadden wij onszélf dan tot 'bloed-zusters' gebombardeerd.... (wat kon je toch vreemd doen als 'jongmens'....)
Of zoals het tegeltje zegt dat ik in onze zitkamer heb hangen:
EEN VRIEND IS IEMAND....DIE ALLES VAN JE WEET....EN TÓCH VAN JE HOUDT!
Ook ben ik nog enigszins van slag door een tv-programma (herhaling) dat ik vanmorgen zag van 'IK MIS JE' waarin het ging over een meisje met ......(wat denk je?)....juist ja...BORDERLINE (én schizofrenie)....die uiteindelijk toch een geslaagde zelfmoordpoging deed.... De ouders waren gescheiden....de moeder had een enorme band met haar....maar ook haar zusje was onlosmakelijk met haar verbonden.....
Hoe of wat...van dit soort verhalen raak ik best ook wel 'n beetje van slag (zeker helemaal als ik zelf ook al 5 'pogingen' achter de rug heb...).... Misschien zou 'n ander dan zeggen 'kijk dan niet naar zulke programma's!', maar lieve mensen ....dat KAN IK NIET.... dit soort programma's trekken mij automatisch dichter naar het onderwerp toe.... Misschien ook omdat je voor jezelf steeds 'redenen' zoekt om iets 'wél' of 'niet' te doen.... dan probeer je steeds weer je eigen 'verhaal' te vergelijken met die verhalen die je steeds weer van anderen tegenkomt.... Tot nu toe is het voor mij wél steeds ....of nóg steeds.....een 'reden' of de hele gedachte en alles wat eromheen hangt.....VOOR ME UIT TE SCHUIVEN.......tot...?? ik weet het niet....nóg niet....
Intussen probeer ik nog maar constant mijn weg door deze jungle (dat MIJN LEVEN heet...) te banen...
Vaak bezig ik dan ook de tekst wat op de Zeeuwse vlag staat (die zelfs heel veel Nederlanders niet eens wisten, ben ik achter gekomen!!):
"LUCTOR ET EMERGO".....oftewel in ABN......."IK WORSTEL EN KOM BOVEN'....
Laat ik toch zometeen maar weer proberen 'innerlijk' wat meer tot rust te komen....vooral mijn gedachten...maar die zijn helaas niet zo gemakkelijk tot rust te brengen....bij mij lijken ze meer op 'ongeleide projectielen'....of als je ergens in een programma die 'ionen en atomen' langs elkaar heen ziet razen...of af en toe tegen elkaar botsen....dát idee heb ik dat het zó elke dag in mijn hoofd gaat! Een 'gedachtenstorm'..... tóch maar proberen af te wachten.... tot die storm weer even gaat liggen....al is het inderdaad maar voor HEEL even....
HOE EEN DEPRESSIE JE LEVEN STEEDS WEER KAN OVERNEMEN........
SOMS SLA JE DE VOLGENDE BLADZIJDE VAN JE BOEK OM EN ZIE JE EEN BLANCO PAGINA... TERWIJL JE HOOFD OVERLOOPT EN VOL IS VAN VELE GEDACHTEN DIE JE WILT (KUNNEN) UITEN.....
Inderdaad zie ik nu alleen een leeg blanco blad voor me.... terwijl er zovéél is gebeurd dat ik ze zelfs niet allemaal tegelijk kan vermelden hier.... Daardoor loop ik ook de kans om alles door elkaar te vertellen, dus vandaar dat ik toch maar probeer om het rustig één voor één van me áf te schrijven.
Het allerergste wat me nu bezighoudt is het feit dat waarschijnlijk zaterdag-/of zondagnacht onze 3 fietsen uit onze schuur gestolen is.....ok....'materiële zaken' zul je zeggen....helemaal gelijk.... Maar niet in ONS geval....we zitten al JAREN bij de Bewindvoering...cq Schuldhulpverlening... Enfin...ik zeg altijd maar dat IK daarvan de oorzaak ben omdat ik als Bordie in het verleden en helaas soms ook nu nog....de verkeerde keuzes maak in het leven.... Daardoor krijgen we per week alleen maar 80 euro waarvan 40euro voor ons 'vervoer per bus of tram enz.' én 40euro 'boodschappengeld' , noem ik het maar. We waren de trotse eigenaars van een zeer simpele 8e handse Opel Corsa waar we enórm gelúkkig mee waren omdat die ons overal naartoe bracht waar we maar heen wilden....maar op een donkere dag verloor mijn man een band van de auto (die natuurlijk ook door geldtekort totaal niet meer gekeurd was) en uiteindelijk werd de auto 'total loss' verklaard.... 't Liefst wilden we weer 'n 'nieuwe' ouwe auto maar helaas....iedereen om ons heen zei toen 'doe dat nou niet'....dat kost te veel geld....en ach we hadden ook nog 3 fietsen....dus boodschappen in de buurt konden we altijd nog wel doen..... Het zij zo...geen auto meer dus....dat is nu denk ik al 3 of 4 jr onderhand... EN ALSOF DIT NU ALLEMAAL GEEN GELD KOST....!!! BUSVERVOER...GESTOLEN FIETSEN....
Zo dobber je dus voort in dit leven....totdat mn man gister nog 'n boodschapje wou doen hier in de buurt....en ik hoor hem weer binnen komen en zeggen 'bel de politie maar....al onze 3 fietsen staan niet meer in de schuur'!!! Ik werd gelijk WITHEET....VERDRIETIG.....VAN SLAG....MAAR UITTE HET GELIJK IN BOOSHEID!!!! Ik gilde het hele huis bij elkaar....gaf iedereen de schuld....want ze zullen vast de laatste keer dat iemand een fiets gebruikte, vergeten zijn de tuin- en de schuurdeur op slot te doen.... En hoe vaak heb ik het in ons huis niet terug horen schallen 'Wat moeten ze nou bij ONS weghalen....we hebben zowat NIKS....' EN ALSOF DIT NU ALLEMAAL GEEN GELD KOST....!!! BUSVERVOER...GESTOLEN FIETSEN.... En dát bedoel ik nou.....het gaat mij allemaal niet om het materiële...(in 2e instantie natuurlijk ook wel), maar voornamelijk zit ik het meest met de EMOTIONELE WÁÁRDE van dat alles...
En het vervelende...omdat ik daar inwendig nogal erg 'mee zit'....gaat het met mij dan áltijd zo....dat ik dan meteen weer in een vréselijke depressie val....en totaal van slag raak....en de volgende dagen/weken en misschien maanden....AL mijn gemaakte afspraken afzeg....omdat ik daar dan TOTAAL NIET MEER VOOR 'IN DE MOOD' BEN....!!!!
Dit doe ik dus bij elke depressie die me weer 'naar beneden' trekt.... Mijn leven bestaat uit énkele 'hoge toppen' en heláás véél en véél méér 'immens diepe dalen'..... Zo is dus in het kort gezegd het leven van een 'Bordie' oftewel officieel....'Borderliner'.....
Maar de laatste tijd probeer ik nog wel vast te houden aan de volgende gezegde die ik ergens las en waar ik best wel helemaal áchter sta....(maar helaas voorlopig nog níet in mijn leven kan 'waarmaken'):
You cant stop the waves but you can learn to surf (Jon Kabat-Zinn)
En verder....ach...kzit nog steeds 'eenzaam maar niet alleen' te denken aan iemand om wie ik al jaren ook enorm veel geef....die nu nog heerlijk in Zuid Afrika zit rond te dwalen met haar vrienden/kennissen.... En ten tweede....heb ik weer gelijk gekregen.....en ben ik niet meer gebeld door iemand ánders om wie ik ook zo enorm veel geef....en die me vanmorgen beloofd had te bellen nog voor hij van zijn werk naar huis gaat....ondanks dat hij zich wéér niet aan z'n woord houdt....blijf ik toch enorm veel om hem geven...(nee lieve mensen...gewóón....als VRIENDEN!) en...is dit VRIENDSCHAP of niet?! Ik wacht wel weer rustig af tot ik weer van hem hoor....(dan juicht mijn hart weer..., zoals ik helaas vanmorgen nog wel erg moest huilen toen ik hem sprak en we het over een 'bepaald onderwerp' hadden....wel lief dat hij me probeerde gerust te stellen...ik antwoordde steeds met 'ik hoop 't....')
EEN 'BORDIE' ZOALS IK.......IK KAN JE ZELFS MISSEN, ALS JE ALLEEN MAAR EVEN OP VAKANTIE BENT!
Ach, deze titel hierboven zegt al genoeg.... Soms vraag ik me af waarom ik altijd me zo aan bepaalde mensen hecht.... Is het omdat ik niet genoeg vertrouwen in mezélf heb....of dat ik enorm veel om die andere medemens geef.... of kan het allebéi zijn?!
Ik merk zelfs dus...als ik iemand héél erg graag mag, dat ik me dan zelfs enorm zorgen maak als je alleen maar voor 10 dagen 'weg' bent op 'vakantie'.... Je gaat weg met een vliegtuig....helemaal naar Zuid Afrika.....je loopt daar nu ergens rond in 'KwaSulu Natal'....met je vrienden en kennissen. Je doet dat omdat je het leuk vindt en je gaat met een gezelschap waarmee je leuke dingen denkt te gaan doen... Je laat je man en de rest van je familie natuurlijk ook even die 10 dagen 'alleen'....maar ik ben maar je 'client'..... dus eigenlijk helemaal geen tot zeer weinig 'persoonlijk met je betrokken'.... Maar je bent al sinds 2004 bij mij....je komt al járen.....altijd 1 keer per week als hulpverleenster van de Thuisbegeleiding bij mij en mijn gezin 'over de vloer'....
Om mij te helpen met mijn Borderline.... met mijn puinhoop thuis....puinhoop in mn hoofd... en wat ik allemaal van mijn leven maak... In het begin zag ik je liever 'gaan' dan 'komen'.... maar toch.... met de jaren.... ben ik steeds meer om je gaan geven... Heb ik alleen maar een diepere en warmere band met je gekregen. NEE NATUURLIJK.....DAT KAN NIET.....DAT MAG NIET.......Jij bent een hulpverleenster en ik ben je client.... alles moet zakelijk blijven.... Maar néé....voor mij KAN dat niet...want ik ben een BORDIE....en dat niet alleen ....ik ben 'BORDIANANGEL'...de BORDIE MET EEN HART.... (ja ok, iedereen heeft een hart....maar laat mij nou maar héél éven in de waan dat ik de énige ben met een HART!) Goed, dan verander ik die uitdrukking in 'Bordie met TE VEEL EMOTIES'
Jongens, begrijp me niet verkéérd....ik HEB ook 'therapie'....oftewel ik ben 'onder behandeling' bij Altrecht in Utrecht. Ik denk zo ongeveer sinds 2002 al.... Op dit moment alleen nog 'gesprekstherapie' en doe dat ook inmiddels al sinds 2007 bij een mannelijke SPV'er (oftwel een Sociaal Psychologisch Verpleegkundige). Ook aan HEM ben ik enorm gehecht geraakt....
Maar sinds ik 'onder behandeling' ben hoor ik niets anders dan dat ik me te vlug en te vaak HECHT aan mensen die ik 'heel erg graag mag'..... Soms denk ik dan....'Nou én....???? Is dat dan ZO erg...???' Dat is dan toch altijd béter dan dat ik iedereen om me heen háát...!!!? Maar zij vinden dat ik me heel vaak hecht aan mijn HULPVERLENERS.... Maar IK denk dat het puur toeval is...omdat ik de laatste paar jaren ALLEEN MÁÁR hulpverleners tegenkom.... geen gewone....'normale' mensen....die heb ik niet ECHT in mn leven.... Tja, buiten mn man en mijn kinderen om dan, heb ik geen ECHTE 'gewone' vrienden of vriendinnen... nou, wel gewone 'kennissen', ja dat wel, maar daar voel ik me niet zo ENORM HECHT mee verbonden....maar WEL met déze 2 hulpverleners.... Op dit moment zijn zij de 2 ENIGEN - buiten mijn eigen gezin om - die ENORM VEEL voor me zijn gaan betekenen.... Ik voel ZO'N ENORME HECHTE BAND MET HEN..... ik weet zelf écht niet hoe dat komt... dat ik dit heb en het zo voel.... Op dit moment....probeer ik alleen maar hiervan te GENIETEN....van die warme hechte band...
NA EEN LANGE 'STILTE'-PERIODE..... WEER VERDER.....
Ja, het is alweer een poosje geleden dat ik hieraan verder ben gegaan.... Even een 'radiostilte' geweest... om diverse redenen... maar met een Bordie kan je dat verwachten.... de ene dag zit je in een 'rollercoaster' en roetsj je door je 'vrolijk lijkend' leventje heen...en de andere dag kan ik in het allerdiepste dal zitten en het gevoel hebben er nooit meer uit te komen....
Op zo'n dag schreef ik dit gedicht.....
"LAAT MIJ LOS...."
Kom niet meer aan met 'lieve woordjes' Die tóch helemáál niet op mij slaan Het heeft geen zin om nog vérder dóór te vechten Alsjeblíeft...laat mij nu éindelijk maar eens gáán....
Ik ben mezélf...met níemand te vergelijken... En ik ben het leven móe.... ik wíl écht niets meer bereiken Ook al deel ik mijn gedachten regelmatig weer met mijn dagboek Maar ach...mijn zelfvertrouwen blijft nu toch voor altijd zoek....
Daarom: laat mij lós...ik wíl niet meer... Breek maar dóór die onzichtbare band die mij al jaren nog steeds met jou verbond Laat me nu eindelijk los....geen liefde...geen vriendschap...maar slechts... éénzaamheid...innerlijke wóede...verwarring en tranen van verdriet...maken nu mijn vicieuse cirkel rond....
Laat me lopen op het strand Genieten van de prachtige tonen van de golven Laat me kijken naar de horizon.......laat me staren... Misschien kan ik wel eens mijn weg door de schuimende koppen banen
In de heerlijk ruikende bossen na een fikse regenbui Loop ik ook liever alleen te dwalen Denkend...huilend...zoekend naar....????? ...jouw hand... jouw arm... jouw schouder....
Maar nú heeft het uiteindelijk toch heel weinig zin meer...dus... Laat me lós...ik wil niet meer 'houden ván...' Ik wil me aan níemand meer binden of héchten.... Laat me lós...gaan jullie maar....zónder mij....vérder....
Laat me lós....laat nu eindelijk mijn hand maar lós.... Ik heb je trouwens nooit écht náást me gezien of gevoeld... Vertrouw me vooral niet...ik bén écht niet te vertrouwen... Alsjeblieft, laat me los...en geef mij nu maar die touwen...
Ja, het doet éven pijn...maar daarna is het óver... Vergeet mij snél....want jullie moeten vérder... Laat me toch lós...want ik laat ook júllie....lós..... ....VRIJ!!!!!!!!
Ik ben 'BORDIANANGEL' (aka 'Islandgirl') 'aka' betekent: 'also known as' ('ook bekend als')
Ik ben een vrouw en woon in 't Midden v. Nederland (samen met mijn man en mijn 2 kanjers van kinderen) () en mijn beroep is vooral moeder en echtgenote, maar bóvenál (enigszins opgedrongen) 'ALLES-REGELAAR'! .
Ik ben geboren op 30/05/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: luisteren/maken v MUZIEK, tv-kijken (oa Dr.PHIL, OPRAH, HOUSE, ER, STRONG MEDICINE, X-FACTOR, ATWT, MEDIUM, Derek Ogilvie, Char, GHOSTWHISPERER, MONK, CSI, NCIS, Zesde Zintuig, NUMB3RS, National Geography & Discovery!) Ook lezen,schryven,tekenen +m'n PC!.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Ondanks alle emoties waar ook ik van de week zeker niet aan 'ontkomen' ben, lijkt het tóch alsof de 'normale' balans in mijn leven vandaag weer 'récht getrokken' is door wat 'leukere zaken'....
Gisteren vierden we de hele dag ....na de Herdenking van 4 Mei....op 5 Mei de Bevrijding.... geen oorlog meer... we zijn vrij om te gaan en te staan waar we willlen.... 
Dit wordt maar een kort schrijven....want ik ben moe....dóódmóe..... want we zijn naar onze afspraak bij de Schuldhulpverlening geweest....en dat heeft zóveel van mijn energie opgeslokt.... niet qua woorden... want ik kon tijdig de juiste woorden vinden (hoop ik...en geloof ik...), maar het is véél en véél meer emotioneel....moe...
"Cherish your own emotions and never undervalue them"
Naar aanleiding van de laatst nog genoemde 9 kenmerken van Borderline wil ik zo nu en dan....punt voor punt....die 9 kenmerken vanuit mijn eigen perspectief bekijken en zien hoe het bij mij te werk gaat en hoe ik erover denk.
Misschien kent iemand dat.... of misschien heb ik dat weer alleen....als 'Bordie' zijnde... dat ik me om van alles 'druk' maak. Zo ook nu weer.... Ik zou a.s. donderdag een gesprek hebben met iemand van Schuldhulpverlening...alles doorpraten....en we moesten aan hun 'voorwaarden' voldoen... tja... en het is juist dáárvoor waar ik 'bang' voor ben... Dat ze weer eens aankomen zetten met allerlei 'verlangens' die MOEILIJK voor mij (en of mijn man) zijn....
Zoals de hierbovenstaande kreet in de titel, zo was inderdaad heel wat jaren terug een (actualiteiten?)programma dat zo heette....
Muziek betekent enorm véél voor mij.... Ja, helemáál als 'gevoelsmens'!
SLA DIT MAAR GAUW OVER...ALS IK JULLIE WAS...
Ja, dit heb ik hier ergens gelezen...ook op een andere blog....(wie meer wil lezen hierover, verwijs ik naar dit blog geheten 'Bindingsangst en Verlatingsangst' link: http://blog.seniorennet.nl/bindingsangst/)
Ondanks dat het weer weekend is...of misschien juist omdát het weer weekend is.... gaan m'n gedachten weer uit naar wat er al zoals weer gebeurd is deze en afgelopen weken...in m'n rommelig lijkend leventje... Volgens mij, lijkt het niet alleen rommelig...maar IS het gewoon ook rommelig! Uiterlijk én innerlijk!
Ach, eigenlijk ben ik al doodmoe, maar wil toch even proberen wat 'van
me af te schrijven'.
Yes....vanmorgen toch nog nét op tijd op m'n afspraak met P. in het
WAHuis in Utrecht....je moet me alleen niet vragen HOE.....en
ach...natuurlijk moest ik toch nog weer wachten op hem....
Hallo lieve mensen....
Lieve allemaal,
Ja, lieve mensen....het is dan weer Goede Vrijdag...
Ok, het was dan zover....vandaag had ik mijn 'afspraak' bij mijn psychiater....
Om nog terug te komen op het 'zwart-grijs randje' dat ik in mijn vorige schrijven zo enorm emotioneel door werd...
Ik denk dat mijn gezin er al een beetje aan gewend is dat ze een 'Bordie-moeder' in huis hebben, die weleens dagen of weken NIETS in het huishouden, laat staan in de keuken...qua koken....doet...óf inééns weer 'de geest krijgt' en zóveel energie dat ze een héél (LONG) weekend achter elkaar...'lekkere recepten' achter elkaar maakt...
....BUT....oftewel in het Nederlands verder....maar....OOK PRINCESS IS WEER VEILIG THUIS...!!!! SINDS VANMORGEN VROEG....NA EEN TELEFOONTJE VAN EEN MAN EN ZIJN VROUW...die constant een poes onder een witte auto zagen liggen en in die omgeving bleven zien....ze sliep ook op het gras tegen een heg...en die plek was al helemaal platgedrukt omdat ze daar waarschijnlijk constant opgerold lag te slapen....
Om alleen nog het heuglijke nieuws te vertellen dat ipv 2 van de 3 fietsen....uiteindelijk tóch alle 3 onze fietsen bij de politie in Vleuten stonden...JIPPPIIIIEEEEEE.....
Ach wat kan een mensenleven VOL spanning zijn.... Geestelijk ben ik al
helemaal leeg door van alles wat er in en om me heen gebeurt....en dan
nog als klap op de vuurpijl is nu ons hele gezin een aardig tikkie 'van
slag'.....want onze poes PRINCESS is sinds zaterdagnacht vermist...
(waarschijnlijk toch gelukt om uit een raam van 1 van de kamers naar
buiten te klimmen..!!)
Maar ja....zo gaat het dus vaak...ook doordeweeks....kijken hoeveel
geld je nog 'over' hebt en wélke boodschappen je daarvan nog kunt
halen...en wát je er 'goedkoop' van kan maken....én tot hoe láng je dat
kan eten... want het volgende 'weekgeld' komt pas weer volgende week
donderdag...
Aan de ene kant ben je totaal van slag door wéér een drama en moord in Dordrecht en ben je vooral als moeder zijnde daar helemaal door ontdaan, omdat je je kunt indenken hoe JIJ je zou voelen als dit jóu zou gebeuren!!? Je dochter nog even door de telefoon gesproken...en ineens...ís ze er niet meer....en is ze vermoord en begraven door 'één of andere gék'!
Ja....of er is wel IETS dat mij 'van slag' maakt... Want waar ik nog niets over gezegd heb, maar wat mij lichamelijk én geestelijk wel steeds weer 'onrustig' maakt zijn al de berichten die ons ....en lijkt wel steeds méér en méér....bereiken over al die FAMILIEDRAMA's dat meestal ook nog eindigt in een zelfmoord...
SOMS SLA JE DE VOLGENDE BLADZIJDE VAN JE BOEK OM EN ZIE JE EEN BLANCO PAGINA...
Ach, deze titel hierboven zegt al genoeg....
Ik ben 'BORDIANANGEL' (aka 'Islandgirl') 'aka' betekent: 'also known as' ('ook bekend als')
