"MUSIC WAS MY REFUGE......I COULD CRAWL INTO THE SPACE BETWEEN THE NOTES.....AND CURL MY BACK TO LONELINESS....." (Maya Angelou) 'Bordianangel' probeert op haar éigen (-wijze...) vleugels te vliegen....maar God-zij-dank vliegen soms anderen even een klein of langer stukje met haar mee.....
Het dagelijkse -vaak zeer emotionele en stormachtig- leventje van een huismoeder/echtgenote die af en toe hóge pieken en bergtoppen kent maar vooral ook vele diepe en zeer donkere dalen...omdat zij Borderline (en álle gevolgen van dien!) heeft. Dit alles wordt veelvuldig ondersteund door haar grootste liefde en drijfveer.... MUZIEK (in álle soorten en maten!!) en natuurlijk zéker niet te vergeten haar oneindig warme passie voor HAWAII & haar oorspronkelijke bewoners, met een cultuur en achtergrond dat veel overeenkomsten vertoont met haar eigen mooie geboorteland... Indonesië (en met name de Molukken en de bizondere achtergrond van haar beide ouders en grootouders daarin!!)
10-04-2010
'HET IS WEER WEEKEND'... maar wát voor één.... ('jippiiiieee'....)
Ondanks dat het weer weekend is...of misschien juist omdát het weer weekend is.... gaan m'n gedachten weer uit naar wat er al zoals weer gebeurd is deze en afgelopen weken...in m'n rommelig lijkend leventje... Volgens mij, lijkt het niet alleen rommelig...maar IS het gewoon ook rommelig! Uiterlijk én innerlijk! Vorig artikel was ik meer bezig met mijn andere hulpverleenster, van de Thuisbegeleiding van Zuwe. Uiteraard ben en blijf ik daar gewoon wekelijks mee bezig...want de zorgen gaan door...en het zoeken naar oplossingen gaan door... Maar volgens mijn Thuisbegeleidster B. staat haar 'hulp' niet los van het feit dat ik ook client ben bij Altrecht en dat ik regelmatig het Willem Arntszhuis bezoek/moet bezoeken voor mijn persoonlijke gesprekken met mijn Altrecht begeleider (SPV'er) P.
Maar juist afgelopen week is er weer enorm veel aan mijn hoofd wat betreft allerlei vragen, papieren en hoofdbrekens die afkomstig zijn van mijn Bewindvoering en de Schuldhulpverlening Utrecht die als laatste ook in het leven geroepen is om mijn man en mij wat 'vlotter' uit de (geld)zorgen te krijgen. Maar helaas gaat dat laatste pad ook écht niet over rozen....en moeten er nog eerst veel draken bevochten worden...en giftige klimop en prikkende rozestruiken kapotgeslagen worden....eer we veilig het kasteel bereiken en in kunnen....
Maar wat vooral voor mij zo enórm moeilijk maakt is die hoge druk dat het met zich meebrengt omdat overal....bijv. aan emails en brieven... constant een korte tijdslimiet aan verbonden is, waarbinnen je moet reageren... en dat maakt mij - als Borderliner - helemaal totaal 'van slag' en veroorzaakt bij mij angst dat ik het allemaal niet 'haal' en dan maak ik juist fouten....gooi ik van alles in de war...en word ik langzaam gek en raak ik innerlijk helemaal in paníek.... En 't állerergste van alles is....dat ik me zo verschrikkelijk ALLEEN voel in dit alles.... want dan lijkt het zelfs zó....(volgens mij LIJKT het niet alleen zo...maar IS het ook zo..) dat ook echt ALLES van MIJ moet komen.... en dat ik 'in de pen' moet klimmen.... of in ieder 'ACTIE MOET ONDERNEMEN'...!!! En op díe momenten voel ik me als het ware als aan de grond VASTGENAGELD en kan ik dan eigenlijk juist geen vin meer verroeren....zo lijkt het dan...
Altrecht heeft inmiddels wel een belangrijke plaats in mijn leven ingenomen.... Maar ik kan helaas op dit moment niet zeggen welk gevoel ik daarbij heb....of het een 'blij of gelukkig' of juist een 'vervelend...bang' gevoel is.... Als ik eerlijk moet zijn...dan is het zélfs misschien wel een combinatie van BEIDE...!!!
'Blij of gelukkig' is mijn gevoel als ik mijn begeleider P. weer zie en spreek...en ik de 'rust' weer bij hem kan vinden als ik over alles en nog wat met hem kan praten... Zelfs over zaken die ik misschien met hem en met mijn thuisbegeleidster B. bespreek.... Ja....kán...en wíl...bespreken. En verder met NIEMAND meer.....(of eigenlijk wel met misschien 1 enkel iemand nog...maar helaas zie of spreek ik haar niet zo vaak meer...althans...niet meer persóónlijk, wat ik het állerliefste heb...)
'Vervelend en bang' voel ik me als ik het terrein van het WA Huis op loop.... op verschillende tijden... met verschillende doelen.... Als ik me aanmeld voor een 'BOR-bed' (BOR = Bed Op Recept, waar je als client gebruik van kan maken als je het thuis even niet kunt 'handle'n'...of als je even geestelijk tot rust probeert te komen of 'afstand' van bepaalde zaken wilt nemen....). Dan....bekruipt mij een soort angst.... het gevoel van ....'je hoort er tóch bij...bij die aparte mensen...'....'zíe je wel...je bent tóchgek' ....'niemandkan of wil met je omgaan'.... 'Je komt hier NOOIT MEER UIT....uit deze vicieuze cirkel....dat de 'psychiatrie' heet.... Dat 'geval'valt onder de 'persoonlijkheidsstoornissen'...waar jij óók toe behoor.....' Ik hoop en denk dat het nog nét geen 'stemmen' zijn die ik hoor...die dit allemaal in mijn hoofd uiten... maar dat het (nog steeds) 'slechts' mijn eigen gedáchten zijn... Maar zelfs die wil ik ook niet meer hebben...maar voorlopig spelen ze nog constant door m'n warrige hoofd....
Gek, als ik in mijn gesprekken met P. zit....dan heb ik die angst niet zo erg...wel 'n heel klein beetje... want dat heb ik al als ik door de gangen van het WA Huis loop... maar het drukt dan niet zo héél erg op me... misschien ook omdat P. zo vaak zo vrolijk is en daardoor mijn aandacht afleidt van de 'ernst' van het geheel.... Maar wél als ik naar mijn psychiater moet....of als ik voor de zoveelste keer weer een cursus moet volgen om met mijn Borderline te leren omgaan... zoals ik laatst de VERS-training heb moeten volgen...van alles daar leer... Het woord 'VERS' is afkorting van Vaardigheidstraining Emotie Regulatie Stoornis, welk woord tegenwoordig al wel vaker wordt vervangen door emotieregulatiestoornis (ERS).
Deze term beschrijft beter met welke problemen iemand worstelt. Een kérnprobleem is namelijk het niet kunnen reguleren van emoties!
Mensen met een emotieregulatiestoornis: - zijn zeer gevoelig voor emotionele prikkels - reageren heel sterk op emotionele prikkels - keren langzaam terug naar een 'emotionele basisniveau'
Natuurlijk 'pik' je er wel van alles op, van die training...en zul je er wel vaak aan denken en 't zien toe te passen als je weer 's 'n keer 'vast zit' met jezelf of in een situatie... Maar ik merk dat het mij niet echt enorm helpt...want mijn gevoelens en emoties zijn soms....nee zelfs váák....te vér....en tedíep... en kan ik mezelf niet meer in de hand houden en laat ik alles weer varen.... en dan val ik weer enórm diep in een zware depressie.... Ik merk dat de zin.... en de energie om te véchten...om mezelf er weer úit te vechten... stééds minder wordt!
Vooral de laatste tijd merk ik dat ik me veel vlugger door alle (veelal negatieve) zaken die er in de wereld of in Nederland gebeuren... dat ik me daar toch nog te veel en te vlug door laat beïnvloeden... Maar IK KAN ER ECHT NIETS AAN DOEN.... HET GEBEURT ALS VANZELF...!!!! Ik laat me metéén mééslepen...als er wéér een moord is gebeurd... er wéér iemand overleden is.... er wéér iemand zelfmoord heeft gepleegd.... er weer iemand van een hoog gebouw gesprongen is.... Het is dan nét alsof er ook dan ....iets IN MIJ....gebeurt..... Ik VOEL dat alles....die pijn... die verwarring... die paniek....
Daarom vraag ik me steeds af....KOM IK HIER OOIT VAN ÁF.....????!! De enige angst die mij hiermee gék maakt...is...dat ik hier dus NOOIT MEER vanaf kom.... Dat ik ook nóóit meer van mijn Borderline zal genezen.... Dat ik die pijn... die eenzaamheid.... die verwarring.... die duisternis om me heen... die wanhoop.... Hoe lang nog moet ik dat alles met me méé zeulen...
Éens in de zoveel tijd sta ik 'bovenop een berg'.....te JUICHEN....te ZINGEN.... DANKBAAR te zijn.... maar die momenten...die zijn zo héél sporadisch.... en misschien wel op één hand te tellen.... Ja... het zingen van mijn lied 'Smile' op de cd was zo'n moment.... maar die momenten zullen zich niet zo gauw meer herhalen... Toen mijn lieve dochter me belde en zei dat ze onze poes Princess weer teruggevonden hadden....was zo'n moment.... Als mijn lieve zoon mij een lange en stevige knuffel geeft.....is zo'n moment....
Waar haal ik in Godsnaam....mijn véchtlust weer vandaan.... De Kracht om dit alles...vól te blijven houden.... Om de 'strijd' weer vérder aan te gaan met Bewindvoering...Schuldhulpverlening...MEE... Eerst kregen we ook nog hulp van de Voedselbank...maar helaas is dat ook al gestopt... omdat we net op de 'grens' zaten om geholpen te worden... Ja, ik wéét het...het zijn in wezen instanties waar ik positíef tegenaan moet kijken, omdat ze mij en mijn gezin helpen... maar tóch voel ik door hen...de druk alléén maar érger worden..... de druk in mijn leven... de druk op mijn schouders... Om wéér....hierna een nieuwe (soort intensiever 'vervólg' van de VERS!) 'cursus' bij Altrecht in Zeist te gaan volgen (op basis van de gegevens van Dr. Linehan).... Ik hoop dat ik daar de energie nog voor heb...
Maar niemand begrijpt me ook, heb ik het gevoel.... Soms lijkt het mij.... alsof het eigenlijk allemaal al vééls 'te laat' is.... Dat de 'hulp' te laat is begonnen....dat de stoornis bij mij te laat is 'ontdekt'...en het nu eigenlijk toch veels te láát is... en ik word er alléén maar óuder op.... (ik weet niet waar en óf er een leeftijdsgrens ligt aan het volgen van al die therapieën...???!!) Misschien dat ik dáárdoor alles niet meer zo 'zie zitten'.... dat ik daarom denk dat ik niet meer 'te helpen' ben...
En 't állerergste is....dat ik soms niet uit mijn gevoelens kan komen... Dat ik me nu bijv. soms enórm kwáád...en bóós...van binnen voel.... Kwaad en boos...omdat ik er geen háást achter kan zetten... omdat ik niet kan bereiken wat ik wíl....niet méér kan bereiken wat ik wil....
Misschien...als ik óóit m'n leven óver mocht doen.... of terúg mocht komen.... dan hoop ik van hárte dat ik GEEN BORDERLINE (meer) heb.... dan wil ik ook meer gaan doen met het grote verlangen en het enorme plezier dat ik heb als ik DANS..... en dan moet ik natuurlijk ook zéker niet meer zo DIK (ahum...'volslank'...) zijn...zoals ik nu ben....want dat beweegt toch zéker wat makkelijker... en het 'oogt' vast ook béter...denk ik!! Dan zou ik ook zorgen dat ik zéker véél en véél meer ZELFVERTROUWEN had...dat waar het mij nu zo enórm aan ontbréékt..... Maar helaas....dit was maar een gedachte....een wens....een 'ALS'-droom.......
Dáárom ben ik bang....dat ik het niet meer zo zie zitten... dat ik alles maar weer wil opgeven... Daarom ben ik bang ....dat ik geen véchtlust meer heb... geen energie... geen vertrouwen... voorál geen zélfvertrouwen.... Volgens mij....is daar álles....nú....tóch....te láát....voor.....
Maar enfin... we zullen (nog) maar gewoon doorgaan met adem halen... Nog maar eens een paar hele diepe zuchten... en we gaan maar weer voor de zoveelste keer 'n kopje koffie maken... en ach... we gaan maar weer ff kijken wat er op de buis komt...dat nog 'n béétje... 'vrolijkheid' in mijn leven brengt... 'Move like Michael Jackson'....ik ben een MJ-fan...en ik hou van zijn muziek én van dansen...! Daarna 'Coming to Holland: prins zoekt vrouw'...als ik nog vrijgezel was dan was ik zéker met die prince Pita uit Samoa meegegaan...tja, hij is wel 'n beetje te dik (maar dat ben ik ook) en hij lijkt me 'n gezellige man...en ach...Samoa zal ik me wel aardig thuisvoelen want ik ben al enorm gek van de Hawaiiaanse eilanden...dus Samoa heeft daar zeker ook wat van weg... En trouwens...als ik écht alleen op uiterlijk af zou gaan...dan zou ik voor die Italiaanse prince Livio gaan...want die heeft écht 'een leuk koppie'... en die prins uit India is ook geen 'lillekkerd'..... Maar ok...dan komt om 21.45u ook nog de film 'Blood Diamond' met Leonardo DiCaprio en die wil ik ook nog wel zien...die film dan...én ook Leonardo...
Dus vanavond...(ach...dit weekend eigenlijk!)...heb ik nog genóeg....'afleiding' (zullen we 't maar noemen!)
Tot een vólgende keer...lieve mensen...!!!
Reacties op bericht (1)
30-12-2014
vvv
Een wind van de Replica Watches moderniteit gaat om klap op de Cockpit regel... Nu, de ronde van de uren is Rolex Replica gekenmerkt door grote Romeinse cijfers naar het oorspronkelijke pad afgewisseld met indexen stokken. Het midden Breitling Replica van de wijzerplaat bezielt ondertussen raster decor cambre plein opluchting en beweging te brengen. Naalden, vergroot of verkleind verdienen een nieuwe aanwezigheid, terwijl het verbeteren van de leesbaarheid.
30-12-2014 om 09:49
geschreven door sfkjskdfsd
Over mijzelf
Ik ben 'BORDIANANGEL' (aka 'Islandgirl') 'aka' betekent: 'also known as' ('ook bekend als')
Ik ben een vrouw en woon in 't Midden v. Nederland (samen met mijn man en mijn 2 kanjers van kinderen) () en mijn beroep is vooral moeder en echtgenote, maar bóvenál (enigszins opgedrongen) 'ALLES-REGELAAR'! .
Ik ben geboren op 30/05/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: luisteren/maken v MUZIEK, tv-kijken (oa Dr.PHIL, OPRAH, HOUSE, ER, STRONG MEDICINE, X-FACTOR, ATWT, MEDIUM, Derek Ogilvie, Char, GHOSTWHISPERER, MONK, CSI, NCIS, Zesde Zintuig, NUMB3RS, National Geography & Discovery!) Ook lezen,schryven,tekenen +m'n PC!.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Ik ben 'BORDIANANGEL' (aka 'Islandgirl') 'aka' betekent: 'also known as' ('ook bekend als')
