"MUSIC WAS MY REFUGE......I COULD CRAWL INTO THE SPACE BETWEEN THE NOTES.....AND CURL MY BACK TO LONELINESS....." (Maya Angelou) 'Bordianangel' probeert op haar éigen (-wijze...) vleugels te vliegen....maar God-zij-dank vliegen soms anderen even een klein of langer stukje met haar mee.....
Het dagelijkse -vaak zeer emotionele en stormachtig- leventje van een huismoeder/echtgenote die af en toe hóge pieken en bergtoppen kent maar vooral ook vele diepe en zeer donkere dalen...omdat zij Borderline (en álle gevolgen van dien!) heeft. Dit alles wordt veelvuldig ondersteund door haar grootste liefde en drijfveer.... MUZIEK (in álle soorten en maten!!) en natuurlijk zéker niet te vergeten haar oneindig warme passie voor HAWAII & haar oorspronkelijke bewoners, met een cultuur en achtergrond dat veel overeenkomsten vertoont met haar eigen mooie geboorteland... Indonesië (en met name de Molukken en de bizondere achtergrond van haar beide ouders en grootouders daarin!!)
04-05-2010
4 MEI....OOK IK BEN VANAVOND STIL......
Nooit gedacht dat ik hierover nog een artikel aan zou wijden.....aan de Dodenherdenking.... Ook al heb ik het zelf (GOD ZIJ DANK!) nóóit meegemaakt....die ROTOORLOG!!!! Tóch heb ik wel herinneringen aan de 4e Mei... omdat ik als jong meisje al op die dag en vooral rond 20u s'avonds in mijn ouderlijk huis aan de Hengelolaan in Den Haag altijd op de bank sprong om te kijken of er nog mensen zijn die om 20u toch de auto niet even stopten of 'vergaten' van hun fiets af te stappen om even stil te staan....
Dan....als we op de tv de ceremonie op de Waalsdorpervlakte zagen en de trompettist begon de 'Last Post' te blazen....dan weet ik altijd nog heel goed dat mijn vader dan altijd uit zijn stoel opstond en salueerde totdat de laatste tonen door de trompettist uitgeblazen waren..... Toen ik later ouder werd, begreep ik pas dat hij dat deed omdat hij....voor Nederlands Indië.....zijn enige...beide broers....in diezelfde oorlog had verloren....doordat.....ieder apart van elkaar....door een Duitse U-boot zijn getorpedeerd....
Zijn broer Rudy was stoker op de koopvaardijschip de Colombia dat in de wateren van Afrika voer....toen het in 1943 op 27 februari ('toevallig' later ook de geboortedag van mijn dochter!) door 3 torpedo's geraakt werd. Acht man overleefden de ramp niet (waaronder mijn oom Rudy....), de rest werd nog net op tijd gered en door Britse schepen verder geholpen....en in veiligheid gebracht....
Of zoals het drama ergens op een Engelstalige site beschreven werd:
Attact At 11.41 hours on 27 Feb, 1943, U-516 fired a spread of three torpedoes from a distance of 1500 metres on a ship near Simonstown, which was identified as a passenger-cargo ship of the Blue Star Line of 10.000 tons. Four minutes later, one torpedo struck the Colombia at #2 hold, just before the bridge and a large column of water arose beside the ship, while the deckplanks were thrown in all directions. All hands immediately abandoned ship, apparently without any casualties and the ship sank after ten minutes. A headcount showed that eight men were missing. Almost 60 survivors in one whaleboat were picked up by a RAF air-sea-rescue launch. The corvette initially launched a counter-attack, but she returned soon and picked up the remaining survivors
en ergens anders werd het -gewoon in het Nederlands- wat uitgebreider beschreven:
F.A. Bouman (1915), officier van administratie, op de HM Colombia: "..Wij verleenden assistentie bij het opvangen van vier onderzeeboten en twee vrachtschepen met uit Nederlands-indië geëvacueerd marine-personeel. Daarna twee maanden te Bombay voor aldaar in reparatie liggende onderzeeboten, de Japanse dreiging van Colombo vormde een te reëel gevaar. Vervolgens gingen we via Mombasa (Kilindini), Oost-Afrika, naar East London, Zuid-Afnka. Van augustus 1942 tot en met februari 1943 verleenden we daar steun aan zes Nederlandse en drie Britse onderzeeboten op doorreis en aan enkele lokale schepen.Colombia fungeerde behalve als reparatie- en voorraadschip als tussenhotel, een rustplaats voor de vermoeide bemanningen. Begin 1943, toen de Japanse macht meer oostwaarts was gericht, was het de bedoeling dat Colombia als onderzeebootmoederschip van de Nederlandse marine naar Colombo zou terugkeren. Maar voor de oversteek over de Indische Oceaan zou worden gemaakt, moest eerst een dokbeurt plaatsvinden. In Simonstown, ten zuiden van Kaapstad. Er waren Duitse (en Italiaanse) onderzeeboten in de Zuid-Afrikaanse wateren gesignaleerd. Toch was er in de steden onvoldoende verduisterd, de kustlichten brandden als gebruikelijk en de vliegtuigen lieten de boordlichten aan. De Duitse U-bootkapitein Wiebe, een in de Slag om de Atlantische Oceaan ervaren en geharde commandant, had weinig moeite met de torpederingen van een Engels en een Amerikaans vrachtschip gehad, voordat hij met zijn U 516 de 26ste februari 1943 de rede van East London opzocht. De stad was helder verlicht. Ter wille van een oefening met zoeklichten gingen om 21.00 uur de lichten uit. U 516 kruiste wat om de zuid-oost en constateerde dat het vuur van Great Fish Point volop brandde. Bij daglicht verdween de Duitser onder water, tot periscoopdiepte. Rond 10 uur op 27 februari 1943 verkende Wiebe een zigzaggend schip, voorafgegaan door een korvet. Hij manoeuvreerde zich in een goede positie. 0m 11.41 uur, met een patrouillerend vliegtuig op ongeveer 15 zeemijlen afstand, vuurde hij van 1500 meter een gespreid salvo van drie torpedo's af.
0m 07.00 uur van die zaterdag 27 februari 1943 was Colombia onder strikte geheimhouding uit East London vertrokken. Een van de matrozen zou later behoorlijk van zijn meisje op zijn kop krijgen omdat hij hun afspraak van die avond niet was nagekomen. De scheepsleiding had besloten op weg naar Simonstown een 10 mijl uit de kust te blijven - een compromis tussen een voorstel van eerste stuurman A. Lokman (20 mijl) en de Britse marinecommandant van East London (5 mijl, de afstand die alle konvooien en alleenvarende schepen aanhielden). 0m 09.15 uur werd een telegram ontvangen dat de aanwezigheid van een onderzeeboot meldde. Kapitein-ter-zee Hoeke bevond zich door een korvet en een vliegtuig onder de supervisie van de marinestaf te Simonstown voldoende beschermd en vervolgde de zigzagkoers, hoewel hij van plan was daar om 12.00 uur van af te wijken, afhankelijk van de gegevens op dat tijdstip. Het was 11.42, nog geen vijf uur uit, toen ruim II explodeerde, aan stuurboordzijde. Een hoge waterzuil spoot zware houten luiken.
Officier van administratie Bouman herinnert zich: ".. lk was na decodeerwerk juist in de gang achter de brug. Degenen die ik tegenkwam waren geheel rustig maar wit van schrik. De reactie was eerder "Dit is 'm" dan "Wat is dit nou?". We wisten dat er onderzeeboten in de buurt waren. Het schip helde kort over stuurboord maar kwam weer overeind. Daarna kwam het bevel: "Schip verlaten". Ik ging snel naar mijn hut om wat kleding op te halen, rende naar het promenadedek waar juist de mij aangewezen sloep, afgevierd van het sloependek, omlaag kwam zodat ik in de vaart kon instappen. Dankzij Schat's patenten en voortreffelijk onderhoud en goede oefening waren alle sloepen binnen een minuut of vijf te water.Om 11.53 uur kwam de brug onder water en werd commandant Hoeke, die op zijn schip was gebleven, kort onder water getrokken. Hij kon toen een drijvend houten rooster grijpen en is opgepikt. 0m 11.54 uur stond het schip recht overeind, roer en schroeven ongeveer 25 meter hoog. Grote proppen wit wasgoed schoten door de luchtdruk uit de patrijspoorten van de wasserij in het achterdekhuis. Om 11.55 uur verdween het schip geheel onder water. De laatste minuten leken mij destijds veel langer..."
Het was een geluk bij een ongeluk dat in het getroffen ruim de eetzaal voor de korporaals en manschappen was, waar in twee grote groepen de middagmaaltijd werd gebruikt. De eerste groep was juist klaar en met het mooie weer aan dek gegaan, terwijl de tweede groep nog met beneden was toen de torpedo doel trof. Wie er eveneens goed vanaf kwam, was telegrafist Mooy,. die juist aan het baden was. Een jaar eerder was hij tijdens de Slag in de Javazee getorpedeerd, dus maakte hij als de weerlicht dat hij in zijn sloep kwam. Daar arriveerde hij hijgend, maar zonder een draad kleding aan het lijf. Helaas overleefden acht man de ramp niet.
Het Britse escorteschip, HMS Genista, was op tegenkoers gegaan, wierp enkele dieptebommen af en keerde terug naar dc 318 overlevenden in de inmiddels zeilende sloepen en de motorsloep. Genista nam de meesten aan boord, de overigen werden door een uit East London gekomen snelle motorboot van de RAF meegenomen."
Dit alles heb ik 2jr geleden....ál googlend....op internet gevonden toen ik naar mijn oom Rudy 'zocht'..... Ook zag ik zelfs tot mijn allergrootste verbazing dat er in Den Helder een gedenkplaat staat waar o.a. ook zijn naam gedrukt staat....als 'Arnoldi, R. von'.....als 2e naam van onder..... (Helaas nog niets op internet gevonden over mijn oom Johan...die óók ergens in één van de oceanen mijn zíjn koopvaardijschip getorpedeerd is....want mijn oma...zijn moeder heeft van Defensie óók een brief over hém gekregen dat hij gesneuveld is...) Ik heb vanaf die tijd mezelf beloofd dat ik ....ééns....als ik een keer genoeg geld heb voor een treinkaart naar Den Helder... daar ook een keer op 4 mei naar toe ga om voor mijn oom Rudy (én mijn oom Johan...die helaas nooit gevonden is...) een bloemetje neer te leggen....allereerst....voor mijn vader....omdat hij dat jammer genoeg nooit had geweten dat die gedenksteen daar hing.... Daarom wil ik dat nog een keer doen....voor mijn vader....(en...ook 'n klein beetje voor...mezélf...!)
Thuis heb ik nog onderaan de trap 2 geschilderde foto's hangen .....allebei in marine-kledij....oom Johan had als enige een 'pet' op (of hoe heet zoiets officieel...??), beide foto's hoop ik nog 'n keer op mijn blog te laten zien. Wél een foto van het totaalbeeld van het monument in Den Helder....de herdenkingsplaat waar de naam van mijn oom Rudy op staat, staat helemaar rechts....los van het 'grote' monument met de meerdere gedenkplaten... Als het technisch gezien allemaal 'n beetje goed loopt....hoop ik aan het begin van dit artikel van die gedenkplaat een 'close up' te tonen....waar je als één-na-laatste mijn oom Rudy ziet staan...'Arnoldi, R. von'...hoop dat 't lukt....
Oom Rudy...oom Johan....vandaag zullen jullie beiden....meer dan anders...in mijn hart en gedachten zijn.... Jammer dat ik jullie nooit heb mogen kennen... wát 'n groot gemis....niet alleen voor m'n vader...maar ook zéker voor míj....
Reacties op bericht (1)
30-12-2014
vvv
De patrouille was Replica Horloges zeer vereerd door het warme welkom dat ze in elke fase van zijn reis Replica Watches ontvangen. Piloten hebben ook een erg leuk om te voldoen aan een aantal van hun collega piloten, waaronder Replica Rolex leden van de Griekse luchtmacht en de Turkish Stars, niet te vergeten de Koninklijke Jordaanse Falcons, met wie ze zelfs geevolueerd in de lucht tijdens het laatste evenement van het seizoen.
30-12-2014 om 09:36
geschreven door sfkjskdfsd
Over mijzelf
Ik ben 'BORDIANANGEL' (aka 'Islandgirl') 'aka' betekent: 'also known as' ('ook bekend als')
Ik ben een vrouw en woon in 't Midden v. Nederland (samen met mijn man en mijn 2 kanjers van kinderen) () en mijn beroep is vooral moeder en echtgenote, maar bóvenál (enigszins opgedrongen) 'ALLES-REGELAAR'! .
Ik ben geboren op 30/05/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: luisteren/maken v MUZIEK, tv-kijken (oa Dr.PHIL, OPRAH, HOUSE, ER, STRONG MEDICINE, X-FACTOR, ATWT, MEDIUM, Derek Ogilvie, Char, GHOSTWHISPERER, MONK, CSI, NCIS, Zesde Zintuig, NUMB3RS, National Geography & Discovery!) Ook lezen,schryven,tekenen +m'n PC!.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Ik ben 'BORDIANANGEL' (aka 'Islandgirl') 'aka' betekent: 'also known as' ('ook bekend als')
