"MUSIC WAS MY REFUGE......I COULD CRAWL INTO THE SPACE BETWEEN THE NOTES.....AND CURL MY BACK TO LONELINESS....." (Maya Angelou) 'Bordianangel' probeert op haar éigen (-wijze...) vleugels te vliegen....maar God-zij-dank vliegen soms anderen even een klein of langer stukje met haar mee.....
Het dagelijkse -vaak zeer emotionele en stormachtig- leventje van een huismoeder/echtgenote die af en toe hóge pieken en bergtoppen kent maar vooral ook vele diepe en zeer donkere dalen...omdat zij Borderline (en álle gevolgen van dien!) heeft. Dit alles wordt veelvuldig ondersteund door haar grootste liefde en drijfveer.... MUZIEK (in álle soorten en maten!!) en natuurlijk zéker niet te vergeten haar oneindig warme passie voor HAWAII & haar oorspronkelijke bewoners, met een cultuur en achtergrond dat veel overeenkomsten vertoont met haar eigen mooie geboorteland... Indonesië (en met name de Molukken en de bizondere achtergrond van haar beide ouders en grootouders daarin!!)
19-06-2009
'HECHTEN EN ONTHECHTEN'
Alweer zo'n heerlijke uitdrukking dat zó uit allerlei psychologische of psychiatrische literatuur gevallen kan zijn.... Ik als eenvoudige figuur met een persoonlijkheidsstoornis zou deze kreet eerder uitspreken als 'iemand graag mogen en die iemand weer moeten verlaten of verliezen'....
Zoals ik al eens eerder schreef zie ik vooral mijn emoties als zijnde een aardig groot probleem in mijn dagelijkse leven. Op de 2e plaats is het toch inderdaad deze kreet van 'hechten en onthechten' waar ik het allermeest moeite mee heb.
Ik sta aardig 'fragile' en zéér kwetsbaar in het leven....tenminste dat vind ik zelf. Allereerst dus vanwege die 'overdreven' (voor mij niet, voor 'n ander misschien wel gauw) emoties die ik in mijn 'doen en laten' nogal vaak ten toon kan spreiden.... En aan de andere kant dus ook het feit dat ik - wellicht juist omdát ik zo vreselijk gevóelig ben (ik zou dus inderdaad ook zgn. 'hoogsensitief' kunnen zijn, wat ik ook denk...) - dat ik soms moeite kan hebben als ik mensen op mn levenspad krijg en zo'n mens gaat wat voor mij 'betekenen', dat ik me dan metéén al druk ga maken en enorm bang word dat diegene - om één of andere reden - weer uit mijn leven zal verdwijnen....
Die ángst is er denk ik ín gekomen, doordat ik helaas daar eerder in mijn verleden al váker slechte ervaringen mee heb gehad en me dat váker is gebeurd.... Vandaar dat ik ook op den duur totaal geen Vertrouwen meer heb in die ander, die dan het beste met mij voorheeft.... Juist vanwege het feit dat er zo heel weinig mensen in mijn leven zijn die 'écht het verschil maken'....daarom durf ik me niet aan hen te héchten... inderdaad bang dat ze tóch zó weer uit mijn leven stappen....en mij weer alléén laten...!!
Vandaar dat ik ieder mens die in mijn leven komt en die ik veel voor me is gaan betekenen....tóch 'wantrouwend' en 'angstig' blijf observeren... want hij of zij zal mij tóch niet accepteren zoals ik ben... Ze zullen gauw dóórhebben dat ik 'gek' ben....., ze zullen zich 'schamen voor mij'.....niet met mij 'gezien' willen worden.....laat staan de stempel krijgen dat ze MIJ als 'vriendin' hebben.....!!!??
Ok, 'mijn nieuwe Vriendin' zei laatst tegen mij dat ik 'mezelf niet steeds zo naar beneden moest halen'..... maar helaas.... ik kán niet anders... Ik vóel me ook in de ware zin des woords 'waarde-loos'.... totáál minder- wáárdig aan. Já, voorál nu bij het klimmen der jaren... en de angst dat niemand je meer nodig heeft....
Laat ik voorlopig eindigen met die gedachte in mn achterhoofd... zien wat ik ermee kán en of ik het nog óm kan buigen....
Morgen, vrijdagmiddag, dan ga ik weer voor mijn wekelijkse praatje met mijn casemanager (maar ik noem hem mn begeleider, vind ik veel fijner klinken) en hoop dat er een heerlijk stukje taart op me wacht... want zaterdag is hij jarig... en ik heb ook een leuk kado voor hem dat ik van plan ben morgen aan hem te geven.... Een boek dat juist gaat over de relatie hulpverlener-client....
Ik hoop dat hij er nog belangrijke punten uit kan halen, zodat hij mij wat optimaler kan helpen... en mij niet als 'numero zoveel van de clientenlijst' zal behandelen.... Ja, dat zei hij laatst ook....'ieder mens wil graag 'speciaal' zijn in de ogen van de ander.... Ergens heeft 'ie gelijk.... écht wel....IK in ieder geval wél!
Hij zegt dat ik in alles 'bevestiging' zoek....ook dáár heeft 'ie gelijk in.... Wellicht alwéér een teken van mijn onzekerheid......en angsten....
Na een poosje weer 'stof' tot denken bij elkaar gegaard te hebben...probeer ik maar weer 'n poging te wagen om hier weer wat aan het 'papier' toe te vertrouwen.......
Vaak zijn er juist heel veel dingen gebeurd, waarover ik zou kúnnen vertellen, maar zoals ik al 's eerder zei, is mijn hoofd soms zo'n warboel, dat ik niet meer weet waar ik eigenlijk zou moeten beginnen. Daarom ga ik nu maar meteen in op de titel dat ik dit artikel hierboven heb gegeven, nl. "Money is the root of all evil", dat een lied was uit de jaren waarin mijn ouders nog jong waren...maar het blijkt nog stééds wel een enorme wijze waarheid in zich...en heeft zeker zijn waar niet verloren... Want ook IK kan daar niet aan ontvluchten.
Want ook in mijn huwelijk en vooral mijn leven is 'geld' wel de meest belangrijke oorzaak van iedere ruzie of zelfs al enige 'wrevel'. Als je zoals wij alleen maar van weekgeld afhankelijk ben, 40euro dat iedere donderdag door de Bewindvoering gestort wordt, dan kan je wel zoveel boodschappenlijsten maken als je maar wilt.... maar probeer voor dat geld maar iets 'zinnigs' voor te krijgen, ja desnoods bij Aldi of Llidl.
En helemaal als je man geërgerd naar bed komt, dat hij 'alles' moet doen en nog van alles moet kopen maar dat het geld niet toereikend is...en dan opsomt....dit is op...dat is op....en eigenlijk heb ik ook dát nodig...of dít.... Ik ben tegenwoordig zover dat ik gewoon totaal niet meer kan 'mopperen' omdat ik weet dat ze ook totaal van slag zijn en graag dingen willen kopen wat misschien zelfs voor ons een beetje 'tot de luxere zaken' hoort....
Maar in dit soort gevallen...mopperende en onophoudelijke man en echtgenoot....en beseffende dat de 40euro morgen na de nodige standaardboodschappen ook alweer bijna 'op' is.....en 't dan inhoud dat je de rest van de week tot wéér de volgende donderdag moet zien 'uit te zingen'.... Dán pas komt je 'fantasie' maar vooral ook je 'vindingrijkheid' om de hoek kijken, want het is natuurlijk wel de enige mogelijkheid om nog met heel veel 'geschraap' van wat je nog in huis hebt om die week verder uit te zingen tot de volgende beetaling van het weekgeld...
En zo gaat het dan steeds...maar het érge bij DEZE Bordie is, dat IK dan denk dat dit alles door MIJN toedoen is gekomen... Tja, ergens is het natuurlijk ook wel zo, en daarom komen altijd al die destructieve gedachten in me op....om me op één of andere manier dan maar voorgoed uit ieders leven te laten verdwijnen.....zodat NIEMAND uiteindelijk meer LAST van je heeft....
Dus bij élke 'vervelende kwestie'in huis of wáár dan ook, ga ik weer denken hoe ik het snelst en het makkelijks van deze aardbodem wegkom.
Ik heb net sinds een week een nieuw contact via de Hyves 'gevonden'. Want één van de weinige pluspunten van mij is dat ik wel tamelijk makkelijk contacten maak.... ik ben (voor de buitenwereld) aardig extrovert.... iedereen ziet me dan ook vaak als heel sociaal (en ach misschien ben ik dat ergens ook wel), maar uiteindelijk weet niemand dat ik voornamelijk in het dagelijjkse leven voortdurend EEN MASKER op draag..... zodat NIEMAND kan zien wat je in werkelijkheid diep van binnen voelt.... Van binnen 'hoeft alles voor jou niet meer'.....
Met de zin in mijn gedachten die mijn nieuwe vriendin (?) mij van de week eerlijk schreef: "...Sorry ik ben keihard en heb daar geen begrip voor, als je het
doet, doe het dan goed. Ik ben heel erg straight to the point. Ik weet
dat het met je ziekte te maken heeft, maar...."
En uiteindelijk zie ik mezelf dan - na dit alles gedacht of geschreven te hebben - tóch weer met de mij zo bekende mesje in mijn hand....mijn frustraties vorm te geven door lange krassen in mijn onderarmen te snijden... soms tot rood bloedends toe...soms alleen wat oppervlakkige vuurrode strepen.....maar toch al vechtend tegen de kort snijdende pijn.... want die is láng zo pijnlijk niet als de vóórtdurende niet wég te denken INNERLIJKE pijn....
Maar ok, ik probeer het vandaag nog maar even voor mijn doen 'kort' te houden, gezien de nogal late avonduren....liever gezegd...náchtelijke uren... én het feit dat ik mezelf erop betrap dat mijn vingers op de toetsen bleven rusten...voor een aardig lange periode....terwijl mijn ogen al neersloegen en ik waarschijnlijk meer aan het slapen was dan aan het schrijven.... dus daarom... laat ik maar aan deze natuurlijke roep gehoor geven en me op mijn bed neervleien en toch proberen dat beetje RUST te pakken van wát ik ook pakken KAN....
Lieve mensen allemaal, tot een volgende keer, waarna ik - naar ik meen - vást wel verder zal gaan met al die bedenkingen en voortdurend rondvliegende en botsende 'vragen waar ik geen antwoord op heb' in mijn hoofd....
Tot dan....en intussen.....: GENIET VAN HET LEVEN.......HET IS ZÓ VOORBIJ.....!!!
Het is niets meer dan een hechtingsprobleem waar mensen in meer of mindere mate last van kunnen hebben.
Het
heeft vaak te maken met traumatische ervaringen in de jeugd die ervoor
gezorgd hebben dat mensen zich niet of nauwelijks aan een ander kunnen
hechten.
Dit werkt door in relaties, werk en de omgang met dieren.
Angst
speelt een grote rol en het niet hechten komt voort uit die angst, want
iets of iemand verdwijnt uiteindelijk toch wel uit je leven dus waarom
zou je je hechten.
Ook leegte speelt en grote rol, die leegte probeert men op alle mogelijke manieren te vullen.
Dit
uit zich in bijv. het constant veranderen van werk, materieel alles
willen hebben, van de ene relatie in de andere springen, verslaving aan
bijv. alcohol en nog veel meer.
Grensoverschrijdend
gedrag en niet zien dat dit zo is, maar het doodnormaal vinden en niet
begrijpen dat anderen het niet hetzelfde zien.
Ze
voelen zich vaak miskend en hebben een groot gebrek aan zelfvertrouwen.
Dit is heel kort, er is op internet een hele hoop te vinden over dit
onderwerp.
BORDERLINE
Grenzen vervagen
Vanachter een gesloten deur
Gedachten plagen
De leegte heeft geen kleur
Het vullen van gaten
Met allerlei alternatieven
Je de wereld inpraten
Niemand leest je brieven
Emoties voelen
Begrijpen, delen
Weten wat mensen bedoelen
Wanneer ze met gevoelens spelen
De pijn een plek geven
Tussen het wit en zwart
Overleven
Want de wereld is hard
Er zijn geen grenzen meer
Het hoofd is dol
Niet plat dit keer
De aarde is hol.
(Met dank aan de site 'Persoonlijkheidsstoornis' -met als link: http://blog.seniorennet.nl/persoonlijkheidsstoornis/archief.php?ID=2801)
DE MUZIKALE CARRIERE VAN MIJN FANTASTISCHE VADER......ZANGER
Mijn vader en mijn 'grote trots' is zijn muzikale carriere al heel jong begonnen. Samen
met zijn jeugdvreugd George de Fretes heeft hij een hele close band
door de jaren heen opgebouwd....je kunt haast zeggen....tot de dood hen
scheidt... Hoe vaak heb ik
niet de verhalen gehoord die mijn vader altijd vertelde over de
'avonturen' van hem en George... dat je (voor mij dan) Oom George heel
zelden op school zag om te leren....nee, meestal zag je hem pas als er
schoolfeesten zijn en hij dan muziek kan maken....!! Ook vertelde Pa
dan dat hij en Oom George heel vaak op de houten trap zaten van de
veranda en dan bij hun 'voorbeelden' - de oudere zangers en muzikanten
die toen al een band hadden - gingen luisteren als ze hun
repetitiedagen hadden..... Niet wetende dat zij, George en mijn
vader, enige tijd láter - toen George zijn 'Royal Hawaiian Minstrels'
al had opgericht - dan tot ieders verbazing al hun
'voorbeelden' vér áchter zich zouden laten in de daaropvolgende landelijke
muziekwedstrijden - toen veelal 'concours' genoemd - toen waren ze pas 18 jaar..... 1938
Onder de
naam The Royal Hawaiian Minstrels, waarvan nu ook de zangers Joost
Aipassa en Bill Toma ( = Nan von Arnoldi) deel uitmaken wordt
George met zijn orkest uitgeroepen tot Kampioen van de Archipel tijdens een
concours in Soerabaya.
George is met
zijn Royal Hawaiian Minstrels in verschillende bezettingen te beluisteren
via de NIROM (Nederlands Indische Radio Omroep).
George komt
als verstekeling aan boord vanMS Johan van Oldenbarnevelt naar
Nederland.
Na een korte internering in Doetinchem vestigt hij
zich in Den Haag. Hij krijgt een platencontract bij Phonogram van Jan
de Winter en richt de Royal Hawaiian Minstrels (Hawaiianmuziek)
en Suara Istana (Krontjong muziek) opnieuw op. George's ex-vrouw Joyce
Aubrey en haar nieuwe echtgenoot bassist Fred Hoogduin maken
deel uit van de nieuwe bezetting, die verder bestaat uit Bill Toma
(zang/gitaar) en Eddie Scipio Blume (ukelele). Ook Wanda
is regelmatig bij optredens aanwezig als Hawaiian danseres en zangeres.
Op 1 september 1958 treden ze voor het eerst op
tijdens de Disco Dealers Dag van Phonogram in de stadsschouwburg te
Utrecht en op 20 september staan ze in de grote zaal van Tivoli (Utrecht). De
groep treedt dan voor 'eigen' publiek op tijdens een avond georganiseerd door de
Riched Club.
De eerste plaatopnamen en radio optredens volgen:
Advertentie in de Tuney Tunes van
december 1958 (1e plaatopnamen)
The Royal Hawaiian Minstrels verschijnen op 20-12-1958
in de AVRO TV Weekend-Show. George is geblindoekt te zien in Ticklin' The
Strings.
GEORGE DE FRETES speelt geblinddoekt Ticklin'
The Strings (AVRO TV Weekend-Show 20-12-958) (fotocollectie: Jean Thomassen)
THE ROYAL HAWAIIAN MINSTRELS - AVRO TV
Weekend-Show 20-12-958
vlnr: Bill Toma - Joyce Aubrey - Eddie Scipio Blume - George de Fretes -
Fred Hoogduin
Op de voorgrond de kleine Wanda als Hawaiian danseres.
(fotocollectie: Jean Thomassen)
The Royal Hawaiian Minstrels in 1960:
Eddie Scipio Blume gaat bij de Hawaiian band van
steeler Mike Anoi alias Ir. Guus 'broer' Arends spelen.
Als vervangers komen onder andere Eric Binkhuysen (naar The Marlins), Gus de la Rambije
(naar The Black Magic Stars)
en Wim van der Beek bij de Royal Hawaiians spelen.
The Royal Hawaiian Minstrels in 1962:
THE ROYAL HAWAIIAN MINSTRELS 1962
vlnr: Joyce Aubrey - Fred Hoogduin - Wim van der Beek - George de Fretes -
Bill Toma - Rob Latuperisa
(fotocollectie: Jean Thomassen)
(Met bizondere dank aan de mooie site geheten 'George de Fretes - 'De Ongekroonde Koning van de Hawaiian Steelguitar'.- te vinden via de volgende link: http://www.pmouse.nl/defretes/)
Eén van mijn andere hobbies (na muziek luisteren/muziek maken en vooral zingen) schijn ik nog meer 'creatieve talenten' meegekregen te hebben, want - hoe bescheiden ook - probeer ook ik op mijn manier mijn gedachten en gevoelens in gedichten (en muzikaal gezien ook regelmatig in songteksten en muziek) te verwoorden. Hierbij alvast de eerste (niet echt in volgorde van schrijven maar eerder hier in volgorde van het in de openbaarheid brengen...). Wees vrij om uw commentaar (positief of negatief) na het lezen van al mijn 'gedichten of verhalen' hier voor mij achter te laten....
"MEER VERLANG IK NIET...."
Leeg...de wereld om mij heen die lijkt zo leeg... De zon die schijnt...het is een mooie dag... maar het blijft zo dónker om me heen....
Maar één verlangen heb ik slechts... op dit éne moment... ...2 armen om me heen... ...2 ogen die begrijpen.... ...1 warm hart... die met me méévoelt... ...1 schouder waarop ik úit kan huilen.... méér verláng ik niet....
Tranen in mijn eigen ogen... bewijzen dat ze eenzaam zijn... Verdriet dat niet te delen is... slechts pijn dat straffend mijn lichaam striemt....
Zó'n puinhoop om mij heen... Zelfs mooie dingen zien er somber uit Mijn hoofd is totaal verward.... en níet meer 'normáál' te krijgen... Een éven grote puinhoop als mijn Leven is!!!
Maar één verlangen heb ik slechts.... op dit éne moment... ...2 armen om me heen... ...2 ogen die begrijpen... ...1 warm hart...die met me méévoelt... ...1 schouder waarop ik úit kan huilen... méér verláng ik niet...
(16-7-2007 eigen gedicht Vilda Butteling-von Arnoldi)
EEN (BESTAAND) GEDICHT OVER BORDERLINE (helaas niet van mijn hand)
Hierbij een mooi en typerend gedicht over BORDERLINE. Heel mooi wordt hier beschreven hoe het is....maar voorál hoe het vóelt....om een Borderliner (later door mij verkort 'Bordie' genoemd) te zijn.... Mijn dank gaat hierbij uit naar de maker van dit gedicht die het zo treffend verwoord heeft en waarvan ik dit op internet mocht vinden:
"BORDERLINE"
Water dat vuur niet zal doven De zon die de nacht niet kan doorbreken
Een liefdevol hart kan mijn leven niet aan Sluit zijn deuren na iedere herinnering
Schreeuwend om hulp, Niet verstaanbaar in de chaos Omarm me en hou me vast, maar raak me niet aan
Ik "haat" je ...maar laat me niet in de steek Laat me van je houden...in deze chaos in mij
Ik ben 'BORDIANANGEL' (aka 'Islandgirl') 'aka' betekent: 'also known as' ('ook bekend als')
Ik ben een vrouw en woon in 't Midden v. Nederland (samen met mijn man en mijn 2 kanjers van kinderen) () en mijn beroep is vooral moeder en echtgenote, maar bóvenál (enigszins opgedrongen) 'ALLES-REGELAAR'! .
Ik ben geboren op 30/05/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: luisteren/maken v MUZIEK, tv-kijken (oa Dr.PHIL, OPRAH, HOUSE, ER, STRONG MEDICINE, X-FACTOR, ATWT, MEDIUM, Derek Ogilvie, Char, GHOSTWHISPERER, MONK, CSI, NCIS, Zesde Zintuig, NUMB3RS, National Geography & Discovery!) Ook lezen,schryven,tekenen +m'n PC!.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Ik ben 'BORDIANANGEL' (aka 'Islandgirl') 'aka' betekent: 'also known as' ('ook bekend als')
