"MUSIC WAS MY REFUGE......I COULD CRAWL INTO THE SPACE BETWEEN THE NOTES.....AND CURL MY BACK TO LONELINESS....." (Maya Angelou) 'Bordianangel' probeert op haar éigen (-wijze...) vleugels te vliegen....maar God-zij-dank vliegen soms anderen even een klein of langer stukje met haar mee.....
Het dagelijkse -vaak zeer emotionele en stormachtig- leventje van een huismoeder/echtgenote die af en toe hóge pieken en bergtoppen kent maar vooral ook vele diepe en zeer donkere dalen...omdat zij Borderline (en álle gevolgen van dien!) heeft. Dit alles wordt veelvuldig ondersteund door haar grootste liefde en drijfveer.... MUZIEK (in álle soorten en maten!!) en natuurlijk zéker niet te vergeten haar oneindig warme passie voor HAWAII & haar oorspronkelijke bewoners, met een cultuur en achtergrond dat veel overeenkomsten vertoont met haar eigen mooie geboorteland... Indonesië (en met name de Molukken en de bizondere achtergrond van haar beide ouders en grootouders daarin!!)
19-06-2009
'HECHTEN EN ONTHECHTEN'
Alweer zo'n heerlijke uitdrukking dat zó uit allerlei psychologische of psychiatrische literatuur gevallen kan zijn.... Ik als eenvoudige figuur met een persoonlijkheidsstoornis zou deze kreet eerder uitspreken als 'iemand graag mogen en die iemand weer moeten verlaten of verliezen'....
Zoals ik al eens eerder schreef zie ik vooral mijn emoties als zijnde een aardig groot probleem in mijn dagelijkse leven. Op de 2e plaats is het toch inderdaad deze kreet van 'hechten en onthechten' waar ik het allermeest moeite mee heb.
Ik sta aardig 'fragile' en zéér kwetsbaar in het leven....tenminste dat vind ik zelf. Allereerst dus vanwege die 'overdreven' (voor mij niet, voor 'n ander misschien wel gauw) emoties die ik in mijn 'doen en laten' nogal vaak ten toon kan spreiden.... En aan de andere kant dus ook het feit dat ik - wellicht juist omdát ik zo vreselijk gevóelig ben (ik zou dus inderdaad ook zgn. 'hoogsensitief' kunnen zijn, wat ik ook denk...) - dat ik soms moeite kan hebben als ik mensen op mn levenspad krijg en zo'n mens gaat wat voor mij 'betekenen', dat ik me dan metéén al druk ga maken en enorm bang word dat diegene - om één of andere reden - weer uit mijn leven zal verdwijnen....
Die ángst is er denk ik ín gekomen, doordat ik helaas daar eerder in mijn verleden al váker slechte ervaringen mee heb gehad en me dat váker is gebeurd.... Vandaar dat ik ook op den duur totaal geen Vertrouwen meer heb in die ander, die dan het beste met mij voorheeft.... Juist vanwege het feit dat er zo heel weinig mensen in mijn leven zijn die 'écht het verschil maken'....daarom durf ik me niet aan hen te héchten... inderdaad bang dat ze tóch zó weer uit mijn leven stappen....en mij weer alléén laten...!!
Vandaar dat ik ieder mens die in mijn leven komt en die ik veel voor me is gaan betekenen....tóch 'wantrouwend' en 'angstig' blijf observeren... want hij of zij zal mij tóch niet accepteren zoals ik ben... Ze zullen gauw dóórhebben dat ik 'gek' ben....., ze zullen zich 'schamen voor mij'.....niet met mij 'gezien' willen worden.....laat staan de stempel krijgen dat ze MIJ als 'vriendin' hebben.....!!!??
Ok, 'mijn nieuwe Vriendin' zei laatst tegen mij dat ik 'mezelf niet steeds zo naar beneden moest halen'..... maar helaas.... ik kán niet anders... Ik vóel me ook in de ware zin des woords 'waarde-loos'.... totáál minder- wáárdig aan. Já, voorál nu bij het klimmen der jaren... en de angst dat niemand je meer nodig heeft....
Laat ik voorlopig eindigen met die gedachte in mn achterhoofd... zien wat ik ermee kán en of ik het nog óm kan buigen....
Morgen, vrijdagmiddag, dan ga ik weer voor mijn wekelijkse praatje met mijn casemanager (maar ik noem hem mn begeleider, vind ik veel fijner klinken) en hoop dat er een heerlijk stukje taart op me wacht... want zaterdag is hij jarig... en ik heb ook een leuk kado voor hem dat ik van plan ben morgen aan hem te geven.... Een boek dat juist gaat over de relatie hulpverlener-client....
Ik hoop dat hij er nog belangrijke punten uit kan halen, zodat hij mij wat optimaler kan helpen... en mij niet als 'numero zoveel van de clientenlijst' zal behandelen.... Ja, dat zei hij laatst ook....'ieder mens wil graag 'speciaal' zijn in de ogen van de ander.... Ergens heeft 'ie gelijk.... écht wel....IK in ieder geval wél!
Hij zegt dat ik in alles 'bevestiging' zoek....ook dáár heeft 'ie gelijk in.... Wellicht alwéér een teken van mijn onzekerheid......en angsten....
Na een poosje weer 'stof' tot denken bij elkaar gegaard te hebben...probeer ik maar weer 'n poging te wagen om hier weer wat aan het 'papier' toe te vertrouwen.......
Vaak zijn er juist heel veel dingen gebeurd, waarover ik zou kúnnen vertellen, maar zoals ik al 's eerder zei, is mijn hoofd soms zo'n warboel, dat ik niet meer weet waar ik eigenlijk zou moeten beginnen. Daarom ga ik nu maar meteen in op de titel dat ik dit artikel hierboven heb gegeven, nl. "Money is the root of all evil", dat een lied was uit de jaren waarin mijn ouders nog jong waren...maar het blijkt nog stééds wel een enorme wijze waarheid in zich...en heeft zeker zijn waar niet verloren... Want ook IK kan daar niet aan ontvluchten.
Want ook in mijn huwelijk en vooral mijn leven is 'geld' wel de meest belangrijke oorzaak van iedere ruzie of zelfs al enige 'wrevel'. Als je zoals wij alleen maar van weekgeld afhankelijk ben, 40euro dat iedere donderdag door de Bewindvoering gestort wordt, dan kan je wel zoveel boodschappenlijsten maken als je maar wilt.... maar probeer voor dat geld maar iets 'zinnigs' voor te krijgen, ja desnoods bij Aldi of Llidl.
En helemaal als je man geërgerd naar bed komt, dat hij 'alles' moet doen en nog van alles moet kopen maar dat het geld niet toereikend is...en dan opsomt....dit is op...dat is op....en eigenlijk heb ik ook dát nodig...of dít.... Ik ben tegenwoordig zover dat ik gewoon totaal niet meer kan 'mopperen' omdat ik weet dat ze ook totaal van slag zijn en graag dingen willen kopen wat misschien zelfs voor ons een beetje 'tot de luxere zaken' hoort....
Maar in dit soort gevallen...mopperende en onophoudelijke man en echtgenoot....en beseffende dat de 40euro morgen na de nodige standaardboodschappen ook alweer bijna 'op' is.....en 't dan inhoud dat je de rest van de week tot wéér de volgende donderdag moet zien 'uit te zingen'.... Dán pas komt je 'fantasie' maar vooral ook je 'vindingrijkheid' om de hoek kijken, want het is natuurlijk wel de enige mogelijkheid om nog met heel veel 'geschraap' van wat je nog in huis hebt om die week verder uit te zingen tot de volgende beetaling van het weekgeld...
En zo gaat het dan steeds...maar het érge bij DEZE Bordie is, dat IK dan denk dat dit alles door MIJN toedoen is gekomen... Tja, ergens is het natuurlijk ook wel zo, en daarom komen altijd al die destructieve gedachten in me op....om me op één of andere manier dan maar voorgoed uit ieders leven te laten verdwijnen.....zodat NIEMAND uiteindelijk meer LAST van je heeft....
Dus bij élke 'vervelende kwestie'in huis of wáár dan ook, ga ik weer denken hoe ik het snelst en het makkelijks van deze aardbodem wegkom.
Ik heb net sinds een week een nieuw contact via de Hyves 'gevonden'. Want één van de weinige pluspunten van mij is dat ik wel tamelijk makkelijk contacten maak.... ik ben (voor de buitenwereld) aardig extrovert.... iedereen ziet me dan ook vaak als heel sociaal (en ach misschien ben ik dat ergens ook wel), maar uiteindelijk weet niemand dat ik voornamelijk in het dagelijjkse leven voortdurend EEN MASKER op draag..... zodat NIEMAND kan zien wat je in werkelijkheid diep van binnen voelt.... Van binnen 'hoeft alles voor jou niet meer'.....
Met de zin in mijn gedachten die mijn nieuwe vriendin (?) mij van de week eerlijk schreef: "...Sorry ik ben keihard en heb daar geen begrip voor, als je het
doet, doe het dan goed. Ik ben heel erg straight to the point. Ik weet
dat het met je ziekte te maken heeft, maar...."
En uiteindelijk zie ik mezelf dan - na dit alles gedacht of geschreven te hebben - tóch weer met de mij zo bekende mesje in mijn hand....mijn frustraties vorm te geven door lange krassen in mijn onderarmen te snijden... soms tot rood bloedends toe...soms alleen wat oppervlakkige vuurrode strepen.....maar toch al vechtend tegen de kort snijdende pijn.... want die is láng zo pijnlijk niet als de vóórtdurende niet wég te denken INNERLIJKE pijn....
Maar ok, ik probeer het vandaag nog maar even voor mijn doen 'kort' te houden, gezien de nogal late avonduren....liever gezegd...náchtelijke uren... én het feit dat ik mezelf erop betrap dat mijn vingers op de toetsen bleven rusten...voor een aardig lange periode....terwijl mijn ogen al neersloegen en ik waarschijnlijk meer aan het slapen was dan aan het schrijven.... dus daarom... laat ik maar aan deze natuurlijke roep gehoor geven en me op mijn bed neervleien en toch proberen dat beetje RUST te pakken van wát ik ook pakken KAN....
Lieve mensen allemaal, tot een volgende keer, waarna ik - naar ik meen - vást wel verder zal gaan met al die bedenkingen en voortdurend rondvliegende en botsende 'vragen waar ik geen antwoord op heb' in mijn hoofd....
Tot dan....en intussen.....: GENIET VAN HET LEVEN.......HET IS ZÓ VOORBIJ.....!!!
Ik ben 'BORDIANANGEL' (aka 'Islandgirl') 'aka' betekent: 'also known as' ('ook bekend als')
Ik ben een vrouw en woon in 't Midden v. Nederland (samen met mijn man en mijn 2 kanjers van kinderen) () en mijn beroep is vooral moeder en echtgenote, maar bóvenál (enigszins opgedrongen) 'ALLES-REGELAAR'! .
Ik ben geboren op 30/05/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: luisteren/maken v MUZIEK, tv-kijken (oa Dr.PHIL, OPRAH, HOUSE, ER, STRONG MEDICINE, X-FACTOR, ATWT, MEDIUM, Derek Ogilvie, Char, GHOSTWHISPERER, MONK, CSI, NCIS, Zesde Zintuig, NUMB3RS, National Geography & Discovery!) Ook lezen,schryven,tekenen +m'n PC!.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Ik ben 'BORDIANANGEL' (aka 'Islandgirl') 'aka' betekent: 'also known as' ('ook bekend als')
