"MUSIC WAS MY REFUGE......I COULD CRAWL INTO THE SPACE BETWEEN THE NOTES.....AND CURL MY BACK TO LONELINESS....." (Maya Angelou) 'Bordianangel' probeert op haar éigen (-wijze...) vleugels te vliegen....maar God-zij-dank vliegen soms anderen even een klein of langer stukje met haar mee.....
Het dagelijkse -vaak zeer emotionele en stormachtig- leventje van een huismoeder/echtgenote die af en toe hóge pieken en bergtoppen kent maar vooral ook vele diepe en zeer donkere dalen...omdat zij Borderline (en álle gevolgen van dien!) heeft. Dit alles wordt veelvuldig ondersteund door haar grootste liefde en drijfveer.... MUZIEK (in álle soorten en maten!!) en natuurlijk zéker niet te vergeten haar oneindig warme passie voor HAWAII & haar oorspronkelijke bewoners, met een cultuur en achtergrond dat veel overeenkomsten vertoont met haar eigen mooie geboorteland... Indonesië (en met name de Molukken en de bizondere achtergrond van haar beide ouders en grootouders daarin!!)
02-08-2009
AUGUSTUS
Ja ik ben er eindelijk weer..... Ach, zoiets kan je wel vaker bij mij tegenkomen...dat ik een heel poosje stil ben en daarna pas weer wat ga schrijven... Waar dat aan ligt, ik weet het zelf niet echt, maar meestal houdt het wel in dat er in die tussentijd vaak wel heel wat (meestal ergs) is gebeurd, waardoor ik meestal weer aardig door van slag ben geraakt... Kijk voor een ander zijn die gebeurtenissen misschien niet zo belangrijk, maar bij mij geeft alles altijd een bepaald emotioneel gevoel waardoor ik een beetje of heel erg emotioneel door van streek kan raken.... In mijn geval waren het in de afgelopen tijd de volgende gebeurtenissen: 1. via internet ontdekt dat mijn favoriete singer-songwriter KENNY RANKIN plotseling aan longkanker is overleden.... 2. daarna de plotselinge dood van MICHAEL JACKSON....en de naweëen ervan nu nog... 3. ook via internet ontdekt dat een Hawaiiaanse persoonlijke vriendin van ons, zangeres en danseres LEILANI MENDEZ, ook intussen al was overleden...in Hawaii zijn we bij haar thuis geweest, haar gezin leren kennen, in Nederland was ze bij ons thuis geweest....en in Hawaii heb ik nog bij een hotel met haar zanggroep meegezongen en haar daar voor het laatst ontmoet....en dan plotseling via internet zien dat ook zij inmiddels is overleden... 4. dan ....vakantietijd...dus mijn persoonlijke begeleider van Altrecht, m'n 'Grote Vriend' P., ging 3 weken weg....(God zij dank komt 'ie dit weekend terug!), 5. gelukkig was wel mn andere 'hulpverleenster' B. van Zuwe Zorg er nog....tot voorkort 1keer per week...maar heláás...ook zij heeft het nu inmiddels ook 'teruggebracht' naar ééns in de 14 dagen.....(wat ik dus helemáál niet leuk vind...maar ja...wie bén ik....) 6. en ach...verder...gaat het in het 'normale leven' ook nog niet helemaal je van het....thuis soms ook niet....vooral ook vanwege het feit dat we maar zo weinig geld per week aan leefgeld hebben en er daarom dus ook weinig écht 'goed' eten....en het meestal erg wisselend is...de ene dag eet je goed.... de andere dag is alles weer 'op' en moet je maar met allerlei restjes tevreden zijn...
Kijk op zich is het niet zo erg, maar omdat ik nog steeds diabetes heb en éigenlijk gewoon 'normáál en góed' moet éten....tja het liefst...6x per dag kleine maaltijdjes.... maar ik ben al blij als ik 2 of 3 keer per dag wát kan eten... meestal ben ik al tevreden met wat ik heb... Maar helaas...ik lééf niet alléén....maar met ándere mensen in huis.... en dán is het moeilijk als iedereen z'n eigen wensen heeft... Ik ben al blij als ik íets te eten heb...en me niet wéér dúizelig voel omdat ik weer te weinig gegeten heb... want het erge daarvan is dan...dat ik mezelf helemaal niet meer op de been kan krijgen...en dus niets voor mezelf te eten kan maken...al was het maar één broodje smeren...zelfs dáár wordt ik al duizelig van in de keuken en heb ik het gevoel dat ik ieder moment wel tegen de vlakte kan gaan...
Hóe váák heb ik niet tóch iets te eten 'getoverd' terwijl ik me tóch enórm beróerd voel... Maar dit soort dingen uit ik meestal niet, omdat het tóch weinig zin heeft....niemand in huis die het toch in de gaten heeft.... Vandaar dat ik dan maar meestal constant in mn kamer blijf en meestal op bed tv ga kijken...dan rust ik tenminste nog een beetje... Maar voor mij - vind ik - dat het leven alleen maar cónstant móeilijker lijkt te worden.... en het ligt níet allemaal alléén aan míj..... maar heláás té véél.... aan de situatie waarin we nu verkeren....
Maar genoeg hierover.... het helpt me niet veel verder door erover te schrijven....ach ja, het lucht misschien een héél klein beetje óp..... Weet je dat ik al niet eens meer zin heb om al die 'fantastisch mooie' weldoeners-programma's op tv te zien....vooral waar tuinen...en huizen worden opgeknapt...en iedereen weer blij is.... Onze tuin is ook een jungle....kheb zelfs geen geld om een nieuwe snoeischaar te kopen....of een 'klimrek' voor m'n wisteria ('blauwe regen').... 't Huis zou ik ook dolgraag een mooie 'make-over' geven en vooral van de zolder een mooie slaapkamer of hobbykamer (met slaapmogelijkheid) willen maken en een groter raam of dakkapel in maken zodat het daar wat lichter en gezelliger wordt.... En dat is het jammere....het blíjft alléén maar bij wénsen....en drómen.....(en dáár word ik nou zo moedeloos van.....en dáár voel ik me nou dus ook zo héél váák en héél zwáár in tekort komen....) 7. En dan ook nog zo plotseling bij het nieuws dat busongeluk in Spanje....vréselijk....alles gaat weer door je héén....want, tja...ik ben zélf óók óóit met zo'n busexcursie naar Barcelona geweest....van alles bezocht...ook Nou Camp gezien (waar ik nog bij de tribune gevallen was ook nog, en Paul natuurlijk weer lachen...) en ik heb in dat stadion ook nog wat ánders gedaan...waar 'wij Indischen' van verklaren dat 'het geluk brengt'.... Maar al met al....weer voor mij een reden om weer aardig depressed ervan te worden en geestelijk weer danig van 'in de war' te raken!! En dan volg ik zoiets op het Journaal altijd alsof het mijn eigen familie betreft....in ieder geval....in gedachten ben ik wel gelijk bij die families die meteen al daarbij een geliefde moesten verliezen.... Hoe iets wat LEUK moest zijn....zó verdrietig moet eindigen....
Maar ik kan van álles al een beetje van slag raken....hele simpele dingen soms.... Ik zag net bijv. bij Kruispunt 2 'grote' gezinnen....met 8 kinderen ofzo....zelfs als ik dát zie...en ik zie ze gezellig met z'n allen aan tafel eten....zo gedisciplineerd... en rustig en fijn.... overal de tijd voor nemend.... tja...zelfs dáár kan ik zo enórm jaloers van worden.... Wat mankeert er aan óns.... wat mankeert er aan mij...??!!! Wat ik alleen voel nu ....is één en al...onrust...
Maar enfin....tijdens mijn 'betere dagen' heb ik mn kamer wat opgeruimd en ben ik mn boek met gedichten weer tegengekomen.... Hierna zal ik er vast ééntje overschrijven en laten lezen....tot dan....
Reacties op bericht (1)
31-12-2014
vvv
De Breitling Replica Watches merk presenteert dit jaar, de nieuwe, meer eigentijdse look zijn horloges van het Breitling Replica Cockpit-bereik: Beschikbaar in een verscheidenheid van metalen, kleuren van wijzerplaten en soorten Hublot Replica armbanden, Cockpits moeten alle liefhebbers van modellen pilot die niet noodzakelijkerwijs een chronograaf hoeft verleiden... Tot slot wordt de datum weergegeven in een venster muur uitgehouwen.
31-12-2014 om 04:54
geschreven door sfkjskdfsd
Over mijzelf
Ik ben 'BORDIANANGEL' (aka 'Islandgirl') 'aka' betekent: 'also known as' ('ook bekend als')
Ik ben een vrouw en woon in 't Midden v. Nederland (samen met mijn man en mijn 2 kanjers van kinderen) () en mijn beroep is vooral moeder en echtgenote, maar bóvenál (enigszins opgedrongen) 'ALLES-REGELAAR'! .
Ik ben geboren op 30/05/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: luisteren/maken v MUZIEK, tv-kijken (oa Dr.PHIL, OPRAH, HOUSE, ER, STRONG MEDICINE, X-FACTOR, ATWT, MEDIUM, Derek Ogilvie, Char, GHOSTWHISPERER, MONK, CSI, NCIS, Zesde Zintuig, NUMB3RS, National Geography & Discovery!) Ook lezen,schryven,tekenen +m'n PC!.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek