Eindelijk is erna heel veel weerstand het Joods namen monument tot stand gekomen in de voormalige Jodenbuurt met als dyna-misch middelpunt het Waterlooplein. Joodse overlevenden van de Holocaust die nu een plek hebben waar ze hun naasten die geen graf hebben kunnen herdenken. Buurtbewoners veelal import van buitenaf die niet beseffen of willen beseffen dat ze in een een historische wijk wonen en ook nog eens in huizen wonen waar eens Joodse burgers woonden. Dit was een mengeling van onver-schilligheid, antisemitisme en bomenknuffelaars die willens en wetens de bouw van dit moment hebben vertraagd met als doel als die gerealiseerd zou worden heel veel duurder zou worden. Uiteindelijk hebben ze toch aan het kortste eind getrokken en de deksel op hun grafkoppen gekregen. Amsterdam was hiertoe verplicht dit moment mede te helpen realiseren gezien het gitzwarte verleden ten opzichte van hun Joodse burgers die schandalig zijn behandeld tijdens en na de afloop van de oorlog. Amsterdam had vanaf 1941 een foute burgemeester, een collaborerend college en ambtenaren. Ambtenaren die klakkeloos het bevolkingsregister overhandigen aan de moffen zodat deze precies aan de weet kwamen waar onze Joodse medeburgers woonden. Wetende hoe de situatie na de kristalnacht in Duitsland voor de Joden was had men nog ruimschoots de tijd om na de Duitse inval het bevolkingsregister te vernietigen. Maar niets daarvan! Collaboratie was de mores! Politie-agenten die zich dienstbaar opstelden aan de moffen door onze Joodse medeburgers thuis op te halen voor deportatie naar de naar hel van de vernietigingskampen waar ze werden uit-geroeid. De overlevenden van de Holocaust werden bij hun terugkeer in Mokum als honden behandeld en er was totaal geen greintje empathie voor hen. Wel kwam de gemeente achter-stallige belasting innen over de periode dat ze in de concentratiekampen zaten. Hieronder bevond zich ook hun achterstallige gasrekening. Hoe morbide kun je zijn? Aan vergassing ontkomen en bij terugkeer ook nog eens met een gasrekening werden geconfronteerd. Vanaf 1941 t/m 1945 had Amsterdam in burgemeester Edward Voute een ware collaborateur welke ook nog lid was van de Germaanse SS Nederland. Hij werkte dus gewillig mee met de moffen en hun Joden deportaties. Deze rat kreeg voor zijn collaboratie slechts 3.5 jaar gevangenis-straf terwijl de galg terrechter was geweest! Al met al is dit een vingerwijzing naar de stad Amsterdam waar de bestuurlijke macht weg keek van de behandeling van hun Joodse bur-gers. Een stad die zich liever druk maakt over het slavernijverleden van een aantal rijke koop-lieden maar weinig oog heeft hun bijdrage aan de Holocaust.