Wij als vrijwilligers kwamen op maandag ochtend aan boord, De groepen werden bekendgemaakt en de indeling was bekend. Je geeft je immers op voor een bepaalde dienst, maar soms is er een wisseling. Ik had als zo vaak de nachtdienst met nog 3 collega's. En zo gebeurde het dat een echtpaar niet vroeg naar bed wilde. Dat hoeft ook niet ze hebben immers vakantie. De nachtdienst nam het over en ik had de kleur rood, dus was het mijn gast om naar bed te brengen. De gasten waren verstandelijk beperkt. Dus ik ze naar bed brengen. Hij was luidruchtig dus ik zei steeds sttt de gasten hiernaast slapen al. Hij dat geeft toch niets, ze slapen zo weer verder. maar ze hadden zo'n schik. Met de tillift had ik hulp nodig, als vrijwilliger mag je dat niet alleen doen ivm de verzekering. Annet kwam helpen, nog meer lol en herrie op de hut. Eindelijk lagen ze in bed. Ik ben stil bij de buren gaan kijken of die nog lagen te slapen. en ja hoor lekker onder de wol, ver weg in hun slaap. De nacht ging met regelmatig de bellen snel voorbij. En om 08:00 uur mochten wij ons bed op zoeken.
De volgende middag kwam ik rond 14:30 en daar stonden de gasten die ik avond's naar bed had gebracht. Ik zei vriendelijk goede middag. gelijk een stortvloed van schelden over mij heen. De bemanning gebaarde laat ze maar, is niets aan te doen, de rolstoel is kapot en ze kan niet in een gewone rolstoel. Gelijk zei mevr. maar op de zonnebloem boot mag het wel. Ik heb geen pen in mijn rug, en zij beweren van wel. Ik zei " beloof niets maar ik ga kijken of er een oplossing is" Marloes die gastvrouw zorg was haalde ik er bij. Het moet in het dossier staan Marloes, laten wij het samen nog eens goed doornemen. Mevr. had gelijk er zat geen pen in haar rug dus een gewone rolstoel zou geen probleem moeten zijn. Er werd nog iemand bij gehaald en mevr. ging in de gewone rolstoel. Ik kreeg Dani mee als extra hulp, en zo gingen ze toch van boord. Wat genoten zij er van, wij bezochten een kerk, daar lag een gasten boek. Meneer zij moet er even in schrijven, koe dan wachten wij even en liepen langzaam verder door de kerk. Wat zou hij geschreven hebben dachten Dani en ik. Ik ga stiekem kijken, staat niet echt netjes maar de nieuwsgierigheid won. Tot mijn verbazing stond er, HEER BEDANK VOOR DESE LIEFE MENSEN. in blokletters Dani en ik werden er even stil van. Maar meneer riep ons vooruit er is vast meer te zien. Hattum is nu niet bepaald groot, maar een lekker rondje lopen zat er wel in. Meneer zei steeds als er een fietser aan kwam, opzei je ziet toch, dat ze in een rolstoel zit. Het werd allemaal goed op gevangen. Zo kwamen wij op een terrasje. er was nog een tafel vrij en naast ons ook. daar kwamen een paar fietsers zitten. die bestelde een grote bier. Toen mochten wij bestellen, meneer deed de bestelling 3 ijsthee en 1 cola. Ik zei meneer het is volgens mij 3 cola en 1 ijsthee, (wij zijn met zijn 4en) Meneer zei nee joh ik hoef geen 3 cola ik zei nee maar die willen ook cola. Oké dan zei meneer 3 ijsthee en 1 cola. De ober begreep wat er mis ging, en gebaarde dat het in orde kwam. Toen trok de gasten die bier hadden besteld, meneer aandacht. en zei tegen ze" kan je die wel op, dan mag je straks niet meer fietsen, leg je zo op je bakkes. Ik zeg dat kan je niet zeggen. een beetje oppassen hoor. Ik wilde de fietsers uitleggen dat ze verstandelijk beperkt waren, maar niet nodig. het glas werd in 1 teug leeg gedronken en weg waren ze, met geld onder een bierglas achter latend. Ik zei tegen de ober" sorry dat wij uw gasten hebben weggejaagd." De ober antwoordde die zijn het niet waard om op mijn terras te zitten. Toen zag meneer Bastiaan zitten, herkende hem uit de nachtdienst ploeg. Over het terras werd geroepen naar de ober" geef hem ook maar wat te drinken" Bastiaan gebaarde dat het niet hoefde, meneer stond er op. Uit beleefdheid kwam Bastiaan naar onze tafel. Meneer zei tegen Bastiaan, en nu lief zijn voor haar, dan komt het weer goed. Jij krijgt een cola van haar en verder niet meer zeuren, ze is hartstikke lief. Of had je wat willen eten, kan ook hoor. De ober stond aan de tafel en noteerde de cola. Dani zei ik wil een kop erwtensoep, de ober zei dat kan, wij hebben zomer erwtensoep. Wij hadden lol voor 10. Mevr. zag nog een winkel met afgeprijsde kleding wilde zij even kijken. Zij kocht een mooie blouse wat was ze blij. Ze had in jaren niets meer zelf gekocht. Het werd steeds mee gebracht door de mantelzorg.
De volgende dag wilde deze mensen met niemand anders dan met Dani en mij de stad in. Zo gebeurde het dat wij Deventer in gingen. voor hun de stad van de liefde. Daar hadden ze elkaar ontmoet. Wij werden getrakteerd op een ijsje. Wij zochten een tafeltje uit en aan de andere kant zat een jong stelletje. Ik legde uit dat meneer soms uit een onverwachte hoek kon zeggen. Het meisje zei " dat geeft niet werk zelf ook met ze." Gelukkig kon dus niet veel fout gaan. Maar met deze mensen weet je het nooit. Zo gebeurde het dat zij een heerlijk ijsje 3 bolletjes met slagroom en Dani en ik 1 bolletje. Verschil moet er zijn, en op jullie zijn wij niet verliefd was de rede. Oké vond de opmerking wel leuk. het jongste kreeg hun ijscoupe. Meer tegen de jongedame Heeft u die besteld, de dame antwoordde ja. Welke is dat dan, de dame wijst hem aan. Dat is niet goed hoor er zit een verkeerde koek op. dat hoef je niet te nemen. De dame zegt is niet zo erg. Waarop meneer roept niet zo erg, niet zo erg. Dat moet anders, en meneer roept de ober, u heeft een verkeerde koek op het ijs gedaan. De ober zegt dat is niet zo erg toch, meneer antwoord jou moeten ze ook ontslaan. Toen onze gasten hun ijsje op hadden zijn wij vlug weggegaan. Niet voordat Dani, mevr helemaal had schoongemaakt. Zij hadden weer genoten van de super gezellige dag.
Ook de derde wandeltocht Arnhem gingen wij met ze mee. Uitgebreid gewinkeld en met tassen vol terug naar huis. Wat vonden ze het heerlijk dat wij zo de tijd voor ze hadden. De winkels hingen vol met nieuwe kleding voor de winter en afgeprijsde dingen. Gelukkig hadden ze een nieuwe weekendtas nodig, zo kon toch alles mee naar huis. En de rolstoel was niet gemaakt uiteindelijk kwam er tegen de avond iemand deze repareren. Zo werd de vakantie voor iedereen onvergetelijk.
Deze week zouden wij naar Sail Amsterdam gaan, met de j Henry Dunant. De vrijwilligers kwamen aan boord en 1 was er al erg op tijd. Hij kwam met een 45km wagentje van Houten naar Swifterbant, daar sliep hij bij familie, die hem de maandag ochtend naar lelystad brachten, waar de j Henry Dunant lag. Ik raakte met hem aan de praat, en al snel had ik door dat dit een vergissing moest zijn. Hij had zijn gebit vergeten, maar daar schaamde hij zich niet voor. Mummelend en goed luisteren, verstond je hem wel. Ik vroeg wat wordt jou functie deze week, hij zij in het restaurant bedienen. Ze wilde hem wel een kans geven, en anders moest hij de volgende dag maar van boord. Ik dacht dat kan je hem niet aandoen, hij was zo vol van Sail Amsterdam. Dat hij mee mocht varen en het dan van zo dicht bij kon zien. Het restaurant werkte niet voor hem, moest te snel en de afwaskeuken kon hem eigenlijk niet er bij hebben. Er werd gevraagd of ik een oplossing wist, want van boord dat kon je hem niet aan doen. Het besluit was misschien in de omloop, dat hij daar iets in kon betekenen. De eerste avond, kwam hij mij vertellen dat het restaurant niet ging, en daarom dat andere werk moest gaan doen. Het leek hem wel wat, handdoeken vouwen en opruimen en theedoeken vouwen. En zo geschiede het, dat hij de omloop ging helpen. De volgende ochtend ging hij vol goede moed aan de gang. Toen ik uit bed kwam (ik had nachtdienst) en hij mij zag, kwam hij gelijk vertellen wat hij allemaal had gedaan. lau zorgde voor een kopje thee (glas heet water) Waarop Edwin zij, dat doe je goed, Lau glimlachte en zij ja jongen zo hoort het. Hij had ook een vriendin en als die bij hem kwam, deed hij het ook voor haar. Ik vroeg door over zijn vriendin. Hij zij, ja ik denk dat ze een beperking heeft. Ik zei hoe zo, waar merk je dat aan, Edwin antwoordde dat zie ik aan haar schrijffouten, als ze een sms-je schrijft stikt het van de fouten. Maar hij kon het gelukkig wel lezen. Edwin ging weer verder helpen, waar hij zich super in voelde, de was vouwen. Heerlijk op zijn gemak, geen stress. Dinsdag avond vaarde wij naar het IJ waar onze aanleg plaats was, de volgende dag zou het spektakel beginnen. De intocht van de schepen die aan Sail Amsterdam 2015 mee deden. Voor Lau was ik al een poos bezig geweest, om een draaiboek te maken van de deelnemende schepen, zodat hij er over kon vertellen. En dat kan hij super goed, en doet hij ook erg graag. Het was prachtig weer, en iedereen zat op het zonnedek. Edwin had mij weer gespot, en kwam naast mij zitten. Het was erg warm en eigenlijk had hij zin in een ijsje. ik gaf hem mijn consumptie kaart en zei ga er maar 1 halen voor jou, mij en vraag maar of Lau ook wat lust. En daar ging Edwin ijsjes halen. Vol trots liet hij zien, dat hij een magnum had gekozen. hij gaf de consumptie kaart weer terug. Ik zei, heb jij je consumptie kaart nog niet, hij zei, jawel maar anders is die zo gauw leeg. Ik zei dat is waar, waarop Edwin hard lachte en zei, slim ben ik he. Lau kwam mij een glas drinken brengen, het was erg warm. Edwin zei heel zachtjes, ik denk dat hij je man is, ik zei heel zachtjes hoe weet jij dat. Edwin antwoordde, hij brengt je drinken en dat doet een echte man. Ik lied Edwin in zijn waarde, en zei dat heb jij goed gezien. Edwin lachte en zei, daar heb ik oog voor. ik zei, een echte kenner die ziet dat, niemand hier weet het. Edwin zei" dan is het ons geheim". Lau vertelde over de binnen komende Schepen en iedereen luisterde, door de informatie die hij had, kon hij veel vertellen over de schepen. Toen alle schepen binnen waren, zei Lau,ik wil een hele goede vriendin bedanken voor het werk wat zij voor mij heeft gedaan, zonder haar kon ik nooit zoveel er over vertellen. Het was een top middag. S'avonds was er vuurwerk, daar hebben wij ook met vele naar staan kijken. Mijn avonddienst was weer begonnen. En ja hoor, voor dat hij ging slapen kwam Edwin vertellen over zijn dag, hij riep dan Heeennnyyy weet je wat ik gedaan heb hij noemde getallen in de honderden wat hij allemaal had opgevouwen. En dan zei hij, morgen ga ik nog meer proberen te doen. Iedereen was trots dat hij niet van boord af hoefde, het werd een week om nooit te vergeten. De volgende dag vaarde wij nog een rondje over het IJ en moesten toen het IJ verlaten, wij gingen richting Mook, waar avonds weer vuurwerk was. Edwin had een leuke week gehad, en daar ging het om.
Laat iedereen in zijn waarde, zodat iedereen op zijn eigen manier kan genieten.
