Corina kwam mij ophalen uit Maarssen. Omdat Annet dicht bij mij woont, kwam zij eerst naar mij toe. Bij mij vandaan werden wij weggebracht naar Maarssen. Alles ging goed dus lekker naar het Gooi, onze gasten ophalen. Wij zouden daar Anneke ontmoeten, die ging rechtstreeks. 14 gasten uit een wooncomplex werden gehaald. Mensen met een lichamelijke/verstandelijke beperking, autisme en downsyndroom. De gasten stonden klaar, koffers in de hal. Sommige gasten met hun ouders of begeleide, stonden op ons te wachten. Om 12:00 uur was alles ingeladen, en konden wij vertrekken. Iedereen had er zin in. Op naar park Portzelande in Ouddorp Zeeland. Onderweg gingen wij de lunch nuttigen in de Meern. Deze was vooraf besteld, iedereen kreeg het zelfde, maar zag er super lekker uit. Wij kwamen op tijd bij het park aan en hadden 3 geschakelde huisjes 1 voor de heren en 2 voor de dames. In de tuin van het middelste en buitenste huisje werd er steeds het ontbijt en het diner genuttigd. De stoelen en tafels van buiten, werden in 2 rijen gezet. En wat troffen wij het met het weer. Anneke en een paar gasten gingen boodschappen doen. Voor het avond eten en de volgende ochtend het ontbijt. Natuurlijk hadden ze ook lekkers gehaald voor de avonden. Na het diner, pasta met zalm en spinazie, ging er een groep zwemmen. Eigenlijk iedereen. Toen bedacht ik, dit kan niet, op de lijst die wij thuis kregen, stonden namen die niet mochten zwemmen. Hoe loste wij het nu op. Ik vroeg, heeft wel iedereen zwem kleding mee. Iedereen volmondig ja. Waarom dan zwemkleding mee, maar niet mogen zwemmen. Wij lieten het zo, iedereen ging mee naar binnen. En ze genoten vol op. De tijd ging zo snel, dus na lekker spelen, weer aankleden. En terug naar de huisjes, nog even wat drinken en na kletsen over de dag met de groep, voordat iedereen hun bed ging opzoeken. Ik sliep in het jongenshuisje, en zo gebeurde het dat er om 01:30 ongeveer werd geroepen. Leiding ik moet naar de wc, ik zeg "het licht brand, je kan er zo heen." Ik wil beneden naar de wc, ik zeg "ook daar brand het licht." Werd weer terug geroepen ik durf niet alleen, oke kom er aan. Ineens stond daar de hele groep beneden, iedeeen moest naar de wc. Het was daardoor een korte nacht.
Dag 2 woensdag 7 september 2017
Naar de Dierentuin Blijdorp in Rotterdam.
Vandaag zou een heerlijke dag worden mooi weer en vooral belangrijk naar de dierentuin. Wat hadden ze een zin er in. Maar eerst een goed ontbijt, Anne kookte de eieren, en de afbakbroodjes gingen de ovens in. Het geluk was dat we 3 huisjes hadden dus ook 3 ovens. Waardoor de broodjes allemaal tegelijk klaar waren. De heren zorgde weer voor de tafels en de stoelen . De dames zette de borden en bekers neer, het zoet en hartig beleg werd neergezet en ze hadden er zin in. Om 10:00 uur vertrokken wij naar Rotterdam. Na binnenkomst hadden wij een uurtje de tijd om rond te lopen, voor wij de lunch kregen. Allemaal een broodtrommel met lekkers er in. Om 12:30 werd de lunch geserveerd. Een broodje kroket, patat en een flesje drinken. En toen kwam de grote verrassing Hans Haaring, die in de dierentuin werkt. Kwam vertellen dat wij een rondleiding kregen. En wat het mooiste was, Hans had de sleutel van de dierentuin. Wij konde zo bij heel veel dieren komen. Wij gingen haaien voeren, een slang vasthouden, het pas geboren girafje bekijken van dichtbij. Wie dierenarts wilde worden, mocht proberen verdovingspijltjes ik een nep leeuw schieten. Wat was het super dat wij zo dicht bij mochten komen. Eerst werd de slang vast gehouden, na dat gedaan te hebben werden de haaien gevoerd. Iedere haai wist wanneer ze mochten komen. Dit kwam door een sensor in het water die geluid af geeft. Iedere haaiensoort heeft hun eigen geluid. En toen kwamen wij bij BOGITO de orang-oetang die een mens had aangevallen, omdat hij gestalkt werd door haar. Toen Hans begon te vertellen was iedereen stil. Iedereen was zo aandachtig aan het luisteren. Maar BOGITO was ook zo imposant, daar moet je wel stil van worden. Daarna gingen wij naar de giraffen daar was een jong geboren, en mochten wij van heel dichtbij bekijken. als laatste kwamen wij bij de olifanten, daar namen wij afscheid van Hans. Het was een top dag. Het was tijd om nog iets leuks te kopen en dan de busjes weer in. Eten wij bij het huisje of onderweg. Na een korte discussie werd besloten onderweg. In Renesse was een wokresaurant, daar gingen wij met zijn alle lekker eten. Die eigennaar had nog nooit verlies gedraaid maar nu waarschijnlijk wel. Wat konden ze eten. Daarna naar het park terug. Lekker nog even chillen op de bank en er was weer een dag voorbij.
Dag 3 Donderdag 8 september 2017
Eerst weer heerlijk buiten zitten ontbijten, en koffie gedronken. Anna Bakte voor iedereen eieren. met ham of met kaas, zonder mocht natuurlijk ook. Daarna heerlijk zwemmen. Een groep had er echt zin in. Anneke (leiding) bleef in het huisje, zij moest nog werken aan het fotoboek, wat de gasten krijgen. In het zwembad was het al gauw, Henny gaat jij van de glijbaan af. Ik dacht nee, dat kan niet waar zijn, echt niets voor mij. Maar oke wilde het wel proberen. Pim, Michelle, Anne, Mandy, George. die gingen al vlug, en Henny er achter aan. Iedereen zoefde weg, Henny kwam niet vooruit. Daar kwam de groep voor de tweede keer voorbij, Henny hooguit 15 meter verder, dacht hoe kan het. Voor de derde keer kwam de groep voorbij. Ik riep Pim ik glij niet, Pim riep je moet op je buik. Ik op mijn buik en met eer rot vaart vloog ik naar beneden. Vlug moesten wij ons aankleden, wij gingen die dag naar Neeltje Jans. Om 12:00 uur zouden wij vertrekken. 11:00 werd iedereen uit het water gehaald, om zich aan te kleden. Maar waar was Mandy. Je kon roepen, maar het probleem was Mandy heeft gehoorapparaten en die had ze niet mee. Maar wij toch roepen, zoeken het badpersoneel hielp mee, maar geen Mandy. Alle aankleedhokjes werden gecontroleerd, mijn collega zei"heerlijk leiding zijn. je mag nu overal in, ook in de verboden kant (mannen)" De afspraak was wachten bij de fhonen, de dames wilde toch de haren doen. Er kwam een badjuffrouw vragen wie er op de alarmknop had gedrukt. Geen idee, je moet ogen van voor en van achter hebben. Na een kwartier, toen de groep wat ongeduldig werd besloten wij, dat ik achter zou blijven in het zwembad om Mandy te zoeken, de rest werd naar de huisjes gebracht, en 1 van de leiding zou terug komen zoeken. Ineens een geschreeuw, daar zat mandy rustig op een bankje te wachten. Ze was alleen maar even bij de flamingo wezen kijken. Zo konden wij met zijn alle naar het huisje terug. Zo vertrokken wij op tijd naar Neeltje Jans. Waar wij naar het aquarium zijn geweest, en een boottocht over de Oosterschelde hebben gemaakt. Terug bij het huisje hebben wij weer eten gekookt. Gebakken aardappeltjes, sla en spareribs. De koffers werden al vast ingepakt en wij maakte ons klaar voor de laatste avond. Een drankje bij de bar, en de night-show, daar wilde bijna iedereen heen. En dat was een succes. Na even te hebben gewacht konden wij voor, bij het podium gaan zitten. Ze gingen helemaal uit hun dak, zongen, springen en dansen. Iedereen deed mee. De rest van de zaal, deed het niet, maar onze groep vond het geweldig. En als verrassing mochten ze allemaal, stuk voor stuk, met het animatie team op de foto. En natuurlijk de leiding ook. We deden nog een laatste drankje, op is op. En toen naar bed.
9 september
Vandaag is de laatste dag. Het huisje schoon achter gelaten, spullen in de auto. Wie nog wilde zwemmen mocht dat. Annet en ik bleven achter voor wie er geen zin in had. Wij zijn nog wat gaan lopen indoor er is veel te zien. Schildpadden, kooikarpers en flamenco's en winkeltjes. Om 12:30 hadden we nog een lunch besproken. Dus daar nog lekker van genoten. Rond 15:30 waren wij weer terug in het gooi. De kinderen weer veilig afgeleverd.
Een week om nooit meer te vergeten.
een paar opmerkingen van de gasten
*Als je achter mijn rug om praat, krab dan ook gelijk even. *Je kan beter bij de hand zijn dan bij de voet, anders moet je steeds bukken *Jij kan eten als een paard, ach het is een normaal paard.
Wij als vrijwilligers kwamen op maandag ochtend aan boord, De groepen werden bekendgemaakt en de indeling was bekend. Je geeft je immers op voor een bepaalde dienst, maar soms is er een wisseling. Ik had als zo vaak de nachtdienst met nog 3 collega's. En zo gebeurde het dat een echtpaar niet vroeg naar bed wilde. Dat hoeft ook niet ze hebben immers vakantie. De nachtdienst nam het over en ik had de kleur rood, dus was het mijn gast om naar bed te brengen. De gasten waren verstandelijk beperkt. Dus ik ze naar bed brengen. Hij was luidruchtig dus ik zei steeds sttt de gasten hiernaast slapen al. Hij dat geeft toch niets, ze slapen zo weer verder. maar ze hadden zo'n schik. Met de tillift had ik hulp nodig, als vrijwilliger mag je dat niet alleen doen ivm de verzekering. Annet kwam helpen, nog meer lol en herrie op de hut. Eindelijk lagen ze in bed. Ik ben stil bij de buren gaan kijken of die nog lagen te slapen. en ja hoor lekker onder de wol, ver weg in hun slaap. De nacht ging met regelmatig de bellen snel voorbij. En om 08:00 uur mochten wij ons bed op zoeken.
De volgende middag kwam ik rond 14:30 en daar stonden de gasten die ik avond's naar bed had gebracht. Ik zei vriendelijk goede middag. gelijk een stortvloed van schelden over mij heen. De bemanning gebaarde laat ze maar, is niets aan te doen, de rolstoel is kapot en ze kan niet in een gewone rolstoel. Gelijk zei mevr. maar op de zonnebloem boot mag het wel. Ik heb geen pen in mijn rug, en zij beweren van wel. Ik zei " beloof niets maar ik ga kijken of er een oplossing is" Marloes die gastvrouw zorg was haalde ik er bij. Het moet in het dossier staan Marloes, laten wij het samen nog eens goed doornemen. Mevr. had gelijk er zat geen pen in haar rug dus een gewone rolstoel zou geen probleem moeten zijn. Er werd nog iemand bij gehaald en mevr. ging in de gewone rolstoel. Ik kreeg Dani mee als extra hulp, en zo gingen ze toch van boord. Wat genoten zij er van, wij bezochten een kerk, daar lag een gasten boek. Meneer zij moet er even in schrijven, koe dan wachten wij even en liepen langzaam verder door de kerk. Wat zou hij geschreven hebben dachten Dani en ik. Ik ga stiekem kijken, staat niet echt netjes maar de nieuwsgierigheid won. Tot mijn verbazing stond er, HEER BEDANK VOOR DESE LIEFE MENSEN. in blokletters Dani en ik werden er even stil van. Maar meneer riep ons vooruit er is vast meer te zien. Hattum is nu niet bepaald groot, maar een lekker rondje lopen zat er wel in. Meneer zei steeds als er een fietser aan kwam, opzei je ziet toch, dat ze in een rolstoel zit. Het werd allemaal goed op gevangen. Zo kwamen wij op een terrasje. er was nog een tafel vrij en naast ons ook. daar kwamen een paar fietsers zitten. die bestelde een grote bier. Toen mochten wij bestellen, meneer deed de bestelling 3 ijsthee en 1 cola. Ik zei meneer het is volgens mij 3 cola en 1 ijsthee, (wij zijn met zijn 4en) Meneer zei nee joh ik hoef geen 3 cola ik zei nee maar die willen ook cola. Oké dan zei meneer 3 ijsthee en 1 cola. De ober begreep wat er mis ging, en gebaarde dat het in orde kwam. Toen trok de gasten die bier hadden besteld, meneer aandacht. en zei tegen ze" kan je die wel op, dan mag je straks niet meer fietsen, leg je zo op je bakkes. Ik zeg dat kan je niet zeggen. een beetje oppassen hoor. Ik wilde de fietsers uitleggen dat ze verstandelijk beperkt waren, maar niet nodig. het glas werd in 1 teug leeg gedronken en weg waren ze, met geld onder een bierglas achter latend. Ik zei tegen de ober" sorry dat wij uw gasten hebben weggejaagd." De ober antwoordde die zijn het niet waard om op mijn terras te zitten. Toen zag meneer Bastiaan zitten, herkende hem uit de nachtdienst ploeg. Over het terras werd geroepen naar de ober" geef hem ook maar wat te drinken" Bastiaan gebaarde dat het niet hoefde, meneer stond er op. Uit beleefdheid kwam Bastiaan naar onze tafel. Meneer zei tegen Bastiaan, en nu lief zijn voor haar, dan komt het weer goed. Jij krijgt een cola van haar en verder niet meer zeuren, ze is hartstikke lief. Of had je wat willen eten, kan ook hoor. De ober stond aan de tafel en noteerde de cola. Dani zei ik wil een kop erwtensoep, de ober zei dat kan, wij hebben zomer erwtensoep. Wij hadden lol voor 10. Mevr. zag nog een winkel met afgeprijsde kleding wilde zij even kijken. Zij kocht een mooie blouse wat was ze blij. Ze had in jaren niets meer zelf gekocht. Het werd steeds mee gebracht door de mantelzorg.
De volgende dag wilde deze mensen met niemand anders dan met Dani en mij de stad in. Zo gebeurde het dat wij Deventer in gingen. voor hun de stad van de liefde. Daar hadden ze elkaar ontmoet. Wij werden getrakteerd op een ijsje. Wij zochten een tafeltje uit en aan de andere kant zat een jong stelletje. Ik legde uit dat meneer soms uit een onverwachte hoek kon zeggen. Het meisje zei " dat geeft niet werk zelf ook met ze." Gelukkig kon dus niet veel fout gaan. Maar met deze mensen weet je het nooit. Zo gebeurde het dat zij een heerlijk ijsje 3 bolletjes met slagroom en Dani en ik 1 bolletje. Verschil moet er zijn, en op jullie zijn wij niet verliefd was de rede. Oké vond de opmerking wel leuk. het jongste kreeg hun ijscoupe. Meer tegen de jongedame Heeft u die besteld, de dame antwoordde ja. Welke is dat dan, de dame wijst hem aan. Dat is niet goed hoor er zit een verkeerde koek op. dat hoef je niet te nemen. De dame zegt is niet zo erg. Waarop meneer roept niet zo erg, niet zo erg. Dat moet anders, en meneer roept de ober, u heeft een verkeerde koek op het ijs gedaan. De ober zegt dat is niet zo erg toch, meneer antwoord jou moeten ze ook ontslaan. Toen onze gasten hun ijsje op hadden zijn wij vlug weggegaan. Niet voordat Dani, mevr helemaal had schoongemaakt. Zij hadden weer genoten van de super gezellige dag.
Ook de derde wandeltocht Arnhem gingen wij met ze mee. Uitgebreid gewinkeld en met tassen vol terug naar huis. Wat vonden ze het heerlijk dat wij zo de tijd voor ze hadden. De winkels hingen vol met nieuwe kleding voor de winter en afgeprijsde dingen. Gelukkig hadden ze een nieuwe weekendtas nodig, zo kon toch alles mee naar huis. En de rolstoel was niet gemaakt uiteindelijk kwam er tegen de avond iemand deze repareren. Zo werd de vakantie voor iedereen onvergetelijk.
Deze week zouden wij naar Sail Amsterdam gaan, met de j Henry Dunant. De vrijwilligers kwamen aan boord en 1 was er al erg op tijd. Hij kwam met een 45km wagentje van Houten naar Swifterbant, daar sliep hij bij familie, die hem de maandag ochtend naar lelystad brachten, waar de j Henry Dunant lag. Ik raakte met hem aan de praat, en al snel had ik door dat dit een vergissing moest zijn. Hij had zijn gebit vergeten, maar daar schaamde hij zich niet voor. Mummelend en goed luisteren, verstond je hem wel. Ik vroeg wat wordt jou functie deze week, hij zij in het restaurant bedienen. Ze wilde hem wel een kans geven, en anders moest hij de volgende dag maar van boord. Ik dacht dat kan je hem niet aandoen, hij was zo vol van Sail Amsterdam. Dat hij mee mocht varen en het dan van zo dicht bij kon zien. Het restaurant werkte niet voor hem, moest te snel en de afwaskeuken kon hem eigenlijk niet er bij hebben. Er werd gevraagd of ik een oplossing wist, want van boord dat kon je hem niet aan doen. Het besluit was misschien in de omloop, dat hij daar iets in kon betekenen. De eerste avond, kwam hij mij vertellen dat het restaurant niet ging, en daarom dat andere werk moest gaan doen. Het leek hem wel wat, handdoeken vouwen en opruimen en theedoeken vouwen. En zo geschiede het, dat hij de omloop ging helpen. De volgende ochtend ging hij vol goede moed aan de gang. Toen ik uit bed kwam (ik had nachtdienst) en hij mij zag, kwam hij gelijk vertellen wat hij allemaal had gedaan. lau zorgde voor een kopje thee (glas heet water) Waarop Edwin zij, dat doe je goed, Lau glimlachte en zij ja jongen zo hoort het. Hij had ook een vriendin en als die bij hem kwam, deed hij het ook voor haar. Ik vroeg door over zijn vriendin. Hij zij, ja ik denk dat ze een beperking heeft. Ik zei hoe zo, waar merk je dat aan, Edwin antwoordde dat zie ik aan haar schrijffouten, als ze een sms-je schrijft stikt het van de fouten. Maar hij kon het gelukkig wel lezen. Edwin ging weer verder helpen, waar hij zich super in voelde, de was vouwen. Heerlijk op zijn gemak, geen stress. Dinsdag avond vaarde wij naar het IJ waar onze aanleg plaats was, de volgende dag zou het spektakel beginnen. De intocht van de schepen die aan Sail Amsterdam 2015 mee deden. Voor Lau was ik al een poos bezig geweest, om een draaiboek te maken van de deelnemende schepen, zodat hij er over kon vertellen. En dat kan hij super goed, en doet hij ook erg graag. Het was prachtig weer, en iedereen zat op het zonnedek. Edwin had mij weer gespot, en kwam naast mij zitten. Het was erg warm en eigenlijk had hij zin in een ijsje. ik gaf hem mijn consumptie kaart en zei ga er maar 1 halen voor jou, mij en vraag maar of Lau ook wat lust. En daar ging Edwin ijsjes halen. Vol trots liet hij zien, dat hij een magnum had gekozen. hij gaf de consumptie kaart weer terug. Ik zei, heb jij je consumptie kaart nog niet, hij zei, jawel maar anders is die zo gauw leeg. Ik zei dat is waar, waarop Edwin hard lachte en zei, slim ben ik he. Lau kwam mij een glas drinken brengen, het was erg warm. Edwin zei heel zachtjes, ik denk dat hij je man is, ik zei heel zachtjes hoe weet jij dat. Edwin antwoordde, hij brengt je drinken en dat doet een echte man. Ik lied Edwin in zijn waarde, en zei dat heb jij goed gezien. Edwin lachte en zei, daar heb ik oog voor. ik zei, een echte kenner die ziet dat, niemand hier weet het. Edwin zei" dan is het ons geheim". Lau vertelde over de binnen komende Schepen en iedereen luisterde, door de informatie die hij had, kon hij veel vertellen over de schepen. Toen alle schepen binnen waren, zei Lau,ik wil een hele goede vriendin bedanken voor het werk wat zij voor mij heeft gedaan, zonder haar kon ik nooit zoveel er over vertellen. Het was een top middag. S'avonds was er vuurwerk, daar hebben wij ook met vele naar staan kijken. Mijn avonddienst was weer begonnen. En ja hoor, voor dat hij ging slapen kwam Edwin vertellen over zijn dag, hij riep dan Heeennnyyy weet je wat ik gedaan heb hij noemde getallen in de honderden wat hij allemaal had opgevouwen. En dan zei hij, morgen ga ik nog meer proberen te doen. Iedereen was trots dat hij niet van boord af hoefde, het werd een week om nooit te vergeten. De volgende dag vaarde wij nog een rondje over het IJ en moesten toen het IJ verlaten, wij gingen richting Mook, waar avonds weer vuurwerk was. Edwin had een leuke week gehad, en daar ging het om.
Laat iedereen in zijn waarde, zodat iedereen op zijn eigen manier kan genieten.
