Deze week zouden wij naar Sail Amsterdam gaan, met de j Henry Dunant. De vrijwilligers kwamen aan boord en 1 was er al erg op tijd. Hij kwam met een 45km wagentje van Houten naar Swifterbant, daar sliep hij bij familie, die hem de maandag ochtend naar lelystad brachten, waar de j Henry Dunant lag. Ik raakte met hem aan de praat, en al snel had ik door dat dit een vergissing moest zijn. Hij had zijn gebit vergeten, maar daar schaamde hij zich niet voor. Mummelend en goed luisteren, verstond je hem wel. Ik vroeg wat wordt jou functie deze week, hij zij in het restaurant bedienen. Ze wilde hem wel een kans geven, en anders moest hij de volgende dag maar van boord. Ik dacht dat kan je hem niet aandoen, hij was zo vol van Sail Amsterdam. Dat hij mee mocht varen en het dan van zo dicht bij kon zien. Het restaurant werkte niet voor hem, moest te snel en de afwaskeuken kon hem eigenlijk niet er bij hebben. Er werd gevraagd of ik een oplossing wist, want van boord dat kon je hem niet aan doen. Het besluit was misschien in de omloop, dat hij daar iets in kon betekenen. De eerste avond, kwam hij mij vertellen dat het restaurant niet ging, en daarom dat andere werk moest gaan doen. Het leek hem wel wat, handdoeken vouwen en opruimen en theedoeken vouwen. En zo geschiede het, dat hij de omloop ging helpen. De volgende ochtend ging hij vol goede moed aan de gang. Toen ik uit bed kwam (ik had nachtdienst) en hij mij zag, kwam hij gelijk vertellen wat hij allemaal had gedaan. lau zorgde voor een kopje thee (glas heet water) Waarop Edwin zij, dat doe je goed, Lau glimlachte en zij ja jongen zo hoort het. Hij had ook een vriendin en als die bij hem kwam, deed hij het ook voor haar. Ik vroeg door over zijn vriendin. Hij zij, ja ik denk dat ze een beperking heeft. Ik zei hoe zo, waar merk je dat aan, Edwin antwoordde dat zie ik aan haar schrijffouten, als ze een sms-je schrijft stikt het van de fouten. Maar hij kon het gelukkig wel lezen. Edwin ging weer verder helpen, waar hij zich super in voelde, de was vouwen. Heerlijk op zijn gemak, geen stress. Dinsdag avond vaarde wij naar het IJ waar onze aanleg plaats was, de volgende dag zou het spektakel beginnen. De intocht van de schepen die aan Sail Amsterdam 2015 mee deden. Voor Lau was ik al een poos bezig geweest, om een draaiboek te maken van de deelnemende schepen, zodat hij er over kon vertellen. En dat kan hij super goed, en doet hij ook erg graag. Het was prachtig weer, en iedereen zat op het zonnedek. Edwin had mij weer gespot, en kwam naast mij zitten. Het was erg warm en eigenlijk had hij zin in een ijsje. ik gaf hem mijn consumptie kaart en zei ga er maar 1 halen voor jou, mij en vraag maar of Lau ook wat lust. En daar ging Edwin ijsjes halen. Vol trots liet hij zien, dat hij een magnum had gekozen. hij gaf de consumptie kaart weer terug. Ik zei, heb jij je consumptie kaart nog niet, hij zei, jawel maar anders is die zo gauw leeg. Ik zei dat is waar, waarop Edwin hard lachte en zei, slim ben ik he. Lau kwam mij een glas drinken brengen, het was erg warm. Edwin zei heel zachtjes, ik denk dat hij je man is, ik zei heel zachtjes hoe weet jij dat. Edwin antwoordde, hij brengt je drinken en dat doet een echte man. Ik lied Edwin in zijn waarde, en zei dat heb jij goed gezien. Edwin lachte en zei, daar heb ik oog voor. ik zei, een echte kenner die ziet dat, niemand hier weet het. Edwin zei" dan is het ons geheim". Lau vertelde over de binnen komende Schepen en iedereen luisterde, door de informatie die hij had, kon hij veel vertellen over de schepen. Toen alle schepen binnen waren, zei Lau,ik wil een hele goede vriendin bedanken voor het werk wat zij voor mij heeft gedaan, zonder haar kon ik nooit zoveel er over vertellen. Het was een top middag. S'avonds was er vuurwerk, daar hebben wij ook met vele naar staan kijken. Mijn avonddienst was weer begonnen. En ja hoor, voor dat hij ging slapen kwam Edwin vertellen over zijn dag, hij riep dan Heeennnyyy weet je wat ik gedaan heb hij noemde getallen in de honderden wat hij allemaal had opgevouwen. En dan zei hij, morgen ga ik nog meer proberen te doen. Iedereen was trots dat hij niet van boord af hoefde, het werd een week om nooit te vergeten. De volgende dag vaarde wij nog een rondje over het IJ en moesten toen het IJ verlaten, wij gingen richting Mook, waar avonds weer vuurwerk was. Edwin had een leuke week gehad, en daar ging het om.
Laat iedereen in zijn waarde, zodat iedereen op zijn eigen manier kan genieten.
