El Lissitzky (Russisch: Эль Лисицкий; El Lisitski, Jiddisch: על ליסיצקי), eigenlijk Lazar Markovitsj Lisitski (Potsjinok, Rusland 1890/1941), was een Russische kunstenaar, schilder, graficus, architect, typograaf en fotograaf.
Hij was een van de meest dynamische kunstenaars van zijn tijd. Op mij maakt vooral zijn filosofische kijk op het leven grote indruk.
Hierbij een geometrische afbeelding van De Nieuwe Mens.
jan.2013 gezien in het vanAbbemuseum
Door mij regelmatig bekeken blogs:
youtube.nl/wendesnijders
hannekegroenteman.nl
nrc.nl/heijne
pauliencornelisse.nl
ramseynasr.nl
Sinds een aantal jaren verdiep ik me in de geschiedenis van de Katharen, de Gnostiek en in de richting van Tempeliers en Vrijmetselaars, wat allemaal in elkaars verlengde ligt. Met enige vrijmetselaars maakte ik kennis tijdens een voettocht in het land van de Katharen ten oosten van de Franse Pyreneeën. Daar beklommen we o.m. de Montségur, de eerste Kathaarse burcht. Deze bijna geheel verwoeste burcht was het heiligdom van het Katharisme en het symbool van het verzet tegen de invallers.
Blijft nog de vraag over wat het verschil is tussen de Katharen, de Rozenkruisers en de Tempeliers. Volgens mij speelt bij de Katharen vooral het hart mee, bij de Rozenkruisers de kennis en bij de Tempeliers het lichaam.
(van een mij onbekende schrijver)
HITTEGOLF zomer 2010 Dolce far niente.... uit vrije wil kiezen voor een zalig nietsdoen. Van vrije wil is deze dagen van verstikkende warmte geen sprake, het nietsdoen wordt me opgelegd door weergoden waar ik geen vat op heb. Ik onderwerp me eraan door het herlezen van de boeken van E. George, schrijfster van literaire thrillers van formaat. Volgens Connie Palmen mogen thrillers niet literair genoemd worden, maar ik heb een klein vermoeden dat ze voor deze schrijfster een uitzondering zal maken. Mits ze zich tenminste wil verlagen een boek van haar te lezen. Uiteindelijk kijkt ze ook (stiekem) iedere middag naar ATWT! Intussen ben ik aan deel 3 van de 10delige serie; hoe lang zal het nog duren vóór....
"op een heerlijke namiddag met een hond op een heuvel zitten, is terug zijn in de Hof van Eden, waar nietsdoen niet saai was - het was vrede" Milan Kundera
november 2010
Unaniem aanbevolen door de meisjes van de columns:
"van je familie moet je het maar hebben" door David Sedaris.
Ditmaal aangevuld door de mening van Marc Marie Huijbrechts:
"ik zeg het niet snel, "dit moet je lezen" sterker, ik zeg nooit "dit moet je lezen" maar....dit moet je lezen!"….
'Vergis ik me nou, of heb ik twee keer een ogenblik stilte gemist.'
(Jan Wolkers: De kus)
De vooruitgang...volwassen bomen achter de tuin moeten wijken voor nieuwbouw! Akkers worden ingeruild voor asfalt; het gefluit van vogels wordt iets van vroeger!
bescheidenheid siert de mens.... Immers; de mens is opgebouwd uit de goedkoopste grondstoffen zijnde: koolstof, waterstof, zuurstof, stikstof, zwavel en fosfoor....
Hallo! Op 9 oktober zijn Patrick Votrian, Jan van Eerd en ik met een fiets van de Fietsfabriek door Amsterdam gecrosst, langs onder andere een kapper, een bejaardentehuis, een lagere school en een bruine kroeg op de hoek van het Waterlooplein om iedereen uit volle borst ‘yes, we can’ mee te laten brullen. Ziehier het resultaat daarvan. Grappig genoeg werd er op die dag bekend gemaakt dat Obama de Nobelprijs in ontvangst mag nemen, hetgeen op 10 december zal gaan gebeuren…
Tekst Wende Snijders
klankbord
'n open geest en 'n luisterend oor
30-08-2010
zomergasten
De meisjes van de columns (2) Gisteren de avond doorgebracht met Jelle Brandt Corstius. De moeite waard beiden, zowel de man als de t.v. serie waarin hij in Rusland op zoek gaat naar het leven van de gewone Rus. Nu is het zo dat als iets eenmaal je aandacht heeft, er van alles op je pad komt wat daarbij past. Ik schreef eerder over de meisjes van de columns, o.a. Pauline en Aaf. De laatste is een zus van Jelle en Pauline zal aanschuiven in het programma zomergasten dat weer door Jelle wordt gepresenteerd. Ja, ik ben het ermee eens: heeft niets om 't lijf, maar ik kijk er wel naar uit. Ik ken ze nu allebei een beetje, vandaar....
In de Limburger van vandaag las ik dat seksueel misbruik van kinderen die onder verantwoordelijkheid van de overheid zijn geplaatst, fors toeneemt. Dit bericht brengt me even terug bij het misbruik binnen de RK-kerk en het schrijnende gedicht dat Ramsey Nasr, de Dichter des Vaderlands in die dagen schreef:
Broeders van liefde Probeer het eens. Je neemt een kind op schoot zon ding dat nog doorschijnend is en broos liefst blind of doof. Geslachtloos bijna. Het zit daar maar, een zuiglam voor het oog. Pak nu het hoofdje. Leid het zacht omlaag tot aan de uitgang onzer naastenliefde. Schuif het, prop het erdoor desnoods, niet bang zijn. Vandaag mag het. Er zijn geen ouders bij. Dit is de kracht van elk geloof. Te groot om te bevatten stoot het vroeg of laat tot daar waar wij ons soeverein nog dachten. Ze zeggen: God werkt slechts met onze handen. Wel God, dit kun je dan: een kind van acht mishandelen en jaar na jaar verkrachten.
Ik heb kennis noch kunde aan het politieke spel, maar de verkwanseling van principes van dit moment laten me niet onberoerd. In mijn ogen is het overduidelijk dat er met de huidige onderhandelingen een vrijbrief afgegeven wordt. Een vrijbrief voor willekeur. Partijen kunnen en zullen naar believe hun gezichten naar rechts of naar links wenden. Hun maskers op- of afzetten, want alle beginselen zijn waardeloos gebleken. Net als bijgaande prent: je kunt er alle kanten mee op!
Is het stoffige pluche echt zó aanlokkelijk; de macht om te heersen zó overheersend dat alles gerechtvaardigd is en geaccepteerd wordt?
als er wel wolken maar geen wind is wordt de hemel een sluier van stilte en daalt iets neer dat veel lijkt op geluk
Gerard Reve
Ik bevind me in de huidplooien van de aarde: elke stap moeizaam bevechtend. Mijn voeten raken behoedzaam de grond, zoeken eerst naar stevigheid, houvast. Steeds bedachtzaam op onverwachte weerstand die mij het evenwicht kan doen verliezen. Ik sta stil, adem diep open al mijn zintuigen: hoor de roerloosheid, de stilte, de eenzaamheid en ik weet: ik ben een kind van de aarde.
Jos, Schotland 2007
De tuin is een plek om te ontspannen en te genieten. Niet elk plantje staat op zijn plaats, niet elk polletje is vrij van onkruid, maar temidden van deze onvolmaaktheid bloeit de schone roos in alle glorie.
Mantelzorg
Nederland telt 2.6 miljoen mantelzorgers. Deze zorg wordt geboden door de directe omgeving waarbij de zorgverlening rechtstreeks voortvloeit uit de sociale relatie. Zorg die dwingend eist en liefdevol gegeven wordt. Als vrijwilliger van het Steunpunt ken ik de zorgers van nabij en ik heb diep respect voor die vaak jarenlange onbaatzuchtige inzet.
van een vriend: "Life is what happens, when you were planning something else"
Als de hop bloeit met zijn prachtige bellen, is voor mij de zomer teneinde. De papierachtige ballonnetjes staan voor mij voor herfststormen, vallende bladeren en kaarslicht in de toenemende donkerte van de dagen. En voor wie wil: een glas bier met verse hop natuurlijk! Wat ook eindigde was het tv-programma "zomergasten". Jelle mag het van mij nog wel een jaartje doen! Verfrissend en met veel ruimte voor de gasten. augustus 2011
Joseph Ryan, een Amerikaanse luitenant-kolonel:
"We vechten hier, omdat de vijand hier is. De vijand is hier, omdat wij hier zijn". jan. 2011
20 februari 2011 De ginchoboom in de voortuin trilt onder het lawijt van vrolijk twetterende vinkjes en meesjes....
Van Oma Hanneke Groenteman: maandag 4 april is een mooie dag. De zon schijnt en Aaf is terug in de Volkskrant, op de Dag in Dag uit-pagina. Met weer zo'n Aaf-achtig, door niemand geëvenaard stukje: Mooie buik. Deze dag kan niet meer stuk. HOUDEN ZO!
Over mijzelf
Ik ben Jos
Ik ben een vrouw en woon in Nederweert () en mijn beroep is Gepensioneerd staffunctionaris P&A in een zorginstelling.
Ik ben geboren op 13/11/1935 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen is een noodzaak: het liefst in natuurgebieden of steden met een geschiedenis. Daarnaast maak ik graag foto's en collages. Ik bezoek een Filmhuis voor het zien van goede films en een leeskring om aan mijn gelees nog meer inhoud te geven. .
prachtige foto van een schilderstuk van Jan Voerman, mij toegestuurd door een goede vriendin
Nostalgie: plots kwam de stem van Francoise Hardy langs. In 1962 maakte dit Franse zangeresje veel opgang met het liedje 'tout les garsons et les fillles de mon age'. Ik draaide het plaatje grijs en nu nog ken ik de tekst van buiten! januari 2013
Ik ben Jos
