El Lissitzky (Russisch: Эль Лисицкий; El Lisitski, Jiddisch: על ליסיצקי), eigenlijk Lazar Markovitsj Lisitski (Potsjinok, Rusland 1890/1941), was een Russische kunstenaar, schilder, graficus, architect, typograaf en fotograaf.
Hij was een van de meest dynamische kunstenaars van zijn tijd. Op mij maakt vooral zijn filosofische kijk op het leven grote indruk.
Hierbij een geometrische afbeelding van De Nieuwe Mens.
jan.2013 gezien in het vanAbbemuseum
Door mij regelmatig bekeken blogs:
youtube.nl/wendesnijders
hannekegroenteman.nl
nrc.nl/heijne
pauliencornelisse.nl
ramseynasr.nl
Sinds een aantal jaren verdiep ik me in de geschiedenis van de Katharen, de Gnostiek en in de richting van Tempeliers en Vrijmetselaars, wat allemaal in elkaars verlengde ligt. Met enige vrijmetselaars maakte ik kennis tijdens een voettocht in het land van de Katharen ten oosten van de Franse Pyreneeën. Daar beklommen we o.m. de Montségur, de eerste Kathaarse burcht. Deze bijna geheel verwoeste burcht was het heiligdom van het Katharisme en het symbool van het verzet tegen de invallers.
Blijft nog de vraag over wat het verschil is tussen de Katharen, de Rozenkruisers en de Tempeliers. Volgens mij speelt bij de Katharen vooral het hart mee, bij de Rozenkruisers de kennis en bij de Tempeliers het lichaam.
(van een mij onbekende schrijver)
HITTEGOLF zomer 2010 Dolce far niente.... uit vrije wil kiezen voor een zalig nietsdoen. Van vrije wil is deze dagen van verstikkende warmte geen sprake, het nietsdoen wordt me opgelegd door weergoden waar ik geen vat op heb. Ik onderwerp me eraan door het herlezen van de boeken van E. George, schrijfster van literaire thrillers van formaat. Volgens Connie Palmen mogen thrillers niet literair genoemd worden, maar ik heb een klein vermoeden dat ze voor deze schrijfster een uitzondering zal maken. Mits ze zich tenminste wil verlagen een boek van haar te lezen. Uiteindelijk kijkt ze ook (stiekem) iedere middag naar ATWT! Intussen ben ik aan deel 3 van de 10delige serie; hoe lang zal het nog duren vóór....
"op een heerlijke namiddag met een hond op een heuvel zitten, is terug zijn in de Hof van Eden, waar nietsdoen niet saai was - het was vrede" Milan Kundera
november 2010
Unaniem aanbevolen door de meisjes van de columns:
"van je familie moet je het maar hebben" door David Sedaris.
Ditmaal aangevuld door de mening van Marc Marie Huijbrechts:
"ik zeg het niet snel, "dit moet je lezen" sterker, ik zeg nooit "dit moet je lezen" maar....dit moet je lezen!"….
'Vergis ik me nou, of heb ik twee keer een ogenblik stilte gemist.'
(Jan Wolkers: De kus)
De vooruitgang...volwassen bomen achter de tuin moeten wijken voor nieuwbouw! Akkers worden ingeruild voor asfalt; het gefluit van vogels wordt iets van vroeger!
bescheidenheid siert de mens.... Immers; de mens is opgebouwd uit de goedkoopste grondstoffen zijnde: koolstof, waterstof, zuurstof, stikstof, zwavel en fosfoor....
Hallo! Op 9 oktober zijn Patrick Votrian, Jan van Eerd en ik met een fiets van de Fietsfabriek door Amsterdam gecrosst, langs onder andere een kapper, een bejaardentehuis, een lagere school en een bruine kroeg op de hoek van het Waterlooplein om iedereen uit volle borst ‘yes, we can’ mee te laten brullen. Ziehier het resultaat daarvan. Grappig genoeg werd er op die dag bekend gemaakt dat Obama de Nobelprijs in ontvangst mag nemen, hetgeen op 10 december zal gaan gebeuren…
Tekst Wende Snijders
klankbord
'n open geest en 'n luisterend oor
18-06-2012
EK-voetbal
Wonderen heten niet voor niets wonderen. Die ontstaan vanuit het onwaarschijnlijke.....uitspraak van een commentator aan het begin van de wedstrijd Nederland-Portugal. Een uitspraak geboren uit wanhoop over de goede afloop. Hij kreeg gelijk: wonderen bestaan niet!!
Waar kan ik nog in geloven? In de chaos van opinies en krachtmetingen, van het gelijk willen krijgen en het tegendeel ontkennen; van iedere dag weer een andere crisis en de doem over de euro?
De mens en zeker zij die het voor het zeggen hebben zijn mij te wispelturig en niet in staat om een blijvende indruk te maken.
Neem dan de Kunst. Ik bezocht geruime tijd geleden het Joods Historisch Museum in Amsterdam en werd zeer getroffen door bijgaande portretten van Soutine en Modigliani (afbeelding)
Hier geen tijdelijkheid maar onvergankelijke schoonheid.
Het is volgens mij niet voor niets dat zoveel mensen juist in deze tijd zich bewust zijn van wat kunst en cultuur zoveel meer en blijvends te bieden heeft dan alle rekensommen bij elkaar!
Enige tijd geleden kreeg ik de bundel "mijn nieuwe Vaderland" van Ramsey Nasr cadeau, de dichter des Vaderlands die ik frequent volg en bewonder om zijn onverbloemde woordenstroom waarbij hij niemand ontziet.
Nu heeft hij daarvoor de E. du Perronprijs ontvangen voor zijn bijdrage aan de multiculturele samenleving. De jury is van mening dat hij een cultuurkritische en pijnlijke diagnose stelt van het hedendaagse Nederland.
In het bericht dat ik 7-7-2010 in mijn blog plaatste onder de aanduiding: overvallen gaf ik aan dat mijn gezin getroffen was door ziekte en dood. Ook dat ik nog niet wist hoe hiermee om te gaan binnen dit blog; niets intiemer toch dan juist zo'n tragische gebeurtenis.
Voor mijn gevoel betekende dit het einde van deze aktiviteit.
Verwarmend was het wel dat degenen die mijn blog regelmatig lazen, dit jammer vonden en hoopten op vervolg ergens in de toekomst.
Ook toen ik er wel weer zin in kreeg heb ik nog lang geaarzeld: vooral tegen de regelmaat keek ik op, ik wist niet of ik daaraan tegemoet kon komen.
Maar vanmorgen las ik in een ingezonden brief in de Volkskrant over OUDEREN en de CRISIS en daarin stond in precies de juiste bewoordingen mijn mening over dit onderwerp op papier en dit trok me over de streep.
De schrijver neemt stelling tegen de bewering dat ouderen van nu er recht op hebben "ontzien" te worden omdat ze het land na de oorlog mee hielpen opbouwen. Maar dat betreft niet meer de huidige generatie ouderen en laten zij die welgesteld zij hun steentje bijdragen aan de bestrijding van de crisis.
Het uitstellen is dus voorbij; de blog gaat, zij het langzaamaan weer van start.
Niet dat ik erg actief ben de laatste tijd, maar nu zijn er twee berichtjes die ik, voor mezelf tenminste, de moeite van het vermelden waard vind: broer en zus Brandt Corstius zijn/komen terug! Aaf heeft na haar zwangerschapsverlof haar columnplaats in de Volkskrant weer ingenomen en Jelle neemt voor de tweede keer het programma Zomergasten voor zijn rekening.
Dit meldde ik na afloop van het programma van vorig jaar: Jelle mag het van mij nog wel een jaartje doen! Verfrissend en met veel ruimte voor de gasten.
Zo en nu val ik weer terug in "een zalig nietsdoen" tenminste wat deze blog betreft!
Een jaar geleden begon ik mijn blog in de behoefte een plek te creëeren waar ik in korte impressies mijn mening kon geven over onderwerpen die me bezighouden.
Een rustige blog, zonder fel gekleurde of bewegende prentjes waar blogs zo vol van staan en die ik in het begin ook ontving in het gastenboek. Maar dat was een kwestie van elimineren!
Wat fijn is dat ik een paar vaste volgers heb (in blog-taal!), maar het fenomeen van ontelbare "vrienden" gaat hier gelukkig aan me voorbij.
Ik vind het nog steeds leuk om regelmatig iets toe te voegen, maar mis op dit moment de kundigheid om meer gebruik te maken van de mogelijkheden die er zijn. Ik heb dus besloten om daarvoor eens te rade te gaan bij gepassioneerde bloggers!
En omdat ik voor korte tijd op vakantie ga, zal dit voor even het laatste berichtje zijn.
Voor ieder die dit leest: heb een goede zomer, waarin zon en regen een goede balans zullen vinden!
Ik "ontmoette"deze aardige schrijver een paar keer op DWDD. Zijn korte stukjes spreken me aan en ik heb enige weken geleden het verzoek gedaan om op zijn graslijst geplaatst te worden. Zoals de tekst hieronder al aangeeft: het laat nog op zich wachten!
Schrijver A.L. Snijders uit de buurtschap Klein Dochteren bij Lochem heeft de Constantijn Huygens-prijs gewonnen, een van de belangrijkste oeuvreprijzen in het Nederlandse taalgebied. Snijders, een pseudoniem van Peter Cornelis Müller (1937) krijgt de prijs voor een genre dat hij zelf verzon: het ZKV, het zeer korte verhaal. Er is een bedrag van 10.000 euro aan verbonden.Volgens de jury weet Snijders zelfs de kortste tekst grote blijvendheid te verlenen. "Het is dan ook logisch dat hij daartoe het ZKV verzon. Alle ballast is weg uit zijn teksten, die meestal niet langer zijn dan een pagina in druk en heel vaak aanmerkelijk korter." De schrijver was "overdonderd" door het nieuws. "En ik was alleen thuis. Ik juichte. Maar er was niemand die kon klappen ofzo. Het was heel naar." Snijders heeft het gevierd met een glaasje water. "Ik had geen champagne in huis."Mensen die op de 'graslijst' van A.L. Snijders geplaatst willen worden, kunnen hun verzoek mailen naar: info@afdh.nl
Ieder jaar trakteer ik mezelf op een uitvoering van de Matthëus Passion. Meestal in de Grote Kerk in Den Haag waar ik na al die jaren nog steeds diep ontroerd word als het koor het machtige en in schoonheid met niets te vergelijken openingskoor inzet: "Kommt, ihr Töchter, helft mir klagen...."
Een kerkraam dat mijn blik vasthoudt; langzaam verdwijnt het daglicht, de nobele ruitjes vangen het licht van de ondergaande zon: een gouden gloed.
Het machtige geluid van een aanzwellend koor botst tegen het raam in zijn gotische omlijsting en neemt zijn kracht terug om in geweeklaag zijn tocht voort te zetten.
Ik sta strak tegen een pilaar gedrukt alsof ik zelf deel uitmaak van het oud gesteente. een allesomvattend emotie....
Omdat ik te lang in de tuin gewerkt heb en daarvoor "beloond" ben met een stevige rugpijn, heb ik van de verplichte rust gebruik gemaakt weer eens naar naar mijn blog- favorieten te kijken. (zie ergens in de linkerkolom!). Daar kwam ik uit bij Paulien Cornelisse, die een week op het Lauwersmeer zat. PAULIEN:
In 1971 gingen Godfried Bomans en Jan Wolkers elk een week in totale afzondering op het eiland Rottumerplaat zitten. Het enige contact dat ze met de buitenwereld hadden, was via radio-interviews met Willem Ruis. Alleen op een eiland was een legendarisch project (en nog steeds heel erg leuk om naar te luisteren, er zijn cds van te verkrijgen!)
Inmiddels is er een soort follow-up gekomen. En daar mocht ik tot mijn grote vreugde aan meedoen. Dus zat ik vorige week een week in volstrekte afzondering in een boothuisje op het Lauwersmeer. Het project heet Een kamer in het verleden, en hoort bij het programma De Avonden, van radio 6. Zie mijn verslagen hier. hier = http://weblogs.vpro.nl/eenkamerinhetverleden/category/gasten/paulien-cornelisse/
Via deze site kun je ook de verslagen van de andere deelnemers beluisteren, maar ik hoop dat mijn rugpijn zolang niet duurt....
Op zondagmorgen luister ik graag naar het programma Boeken van de VPRO. De presentator Wim Brands heeft een mooi blog en daaruit "steel" ik het volgende bericht!
Daily Show NL Nederland heeft nu zijn eigen Daily Show. Met Jan Jaap van der Wal als de Nederlandse Jon Stewart. Scherp, actueel, hard en bovenal geestig. Jan Jaap neemt dagelijks het nieuws met u door. Terug te zien op www.uitzendinggemist.nl De moeite waard om eens te kijken.
Vanmorgen gekeken naar Buitenhof, waar Mark Rutte door Clairy Polak vakkundig werd ondervraagd over zijn eerste 100 dagen van regeren. De MP die een groot zelfvertrouwen heeft en overtuigd is van zijn gelijk op alle fronten, moest zoetjes aan wel wat inbinden. Premier van alle Nederlanders, maar dan vooral van de hardwerkenden. Clairy: "U creëert een 2-deling. Sluit mensen buiten". Zijn grote welsprekendheid (wat ik prettig vind), kon niet altijd op tegen de tot de kern doordringende presentator, wiens goede humeur het soms wel af moest leggen tegen Marks positiviteit tegen alle verdrukking in. Of hij zich iets aantrok van het ondermijnende gedrag van GW? Ach nee, zo is hij nu eenmaal. En het nee van Job en Geert tegen een nieuwe missie naar Afghanistan? Gewoon een kwestie van nog even praten met de mannen. "Ik ben een optimist, dus negatief denken doe ik niet". Het was een onderhoudend en verhelderend uurtje.
Arnon Grunberg: tot voor kort mocht ik hem totaal niet.
Recalcitrant en tegendraads vond ik hem; hautain en onaangenaam in de omgang leek hij mij.
Ik ben geneigd om van een schrijver die ik niet mag zijn boeken in de ban te doen en hoewel ik Fantoompijn in mijn kast vond, liet ik de schrijver verder links liggen.
Sinds enige tijd kom ik hem dagelijks tegen op de voorpagina van de Volkskrant en kwam er een argwanende gewenning, maar dat maakte nog geen einde aan de antiphatie die ik voor hem voelde.
Tot ik in het maandblad van Amnesty International een artikel van zijn hand las over de vrijheid van meningsuiting waardoor ik voorgoed van mening veranderde. Een stukje eruit:
" Wie zich beroept op de vrijheid van meningsuiting zegt in de regel dit: wat u beweert is niet eerbaar, maar ik stel mij op het standpunt dat het oneerbare straffeloos gezegd moet kunnen worden. Tegenwoordig geloven wij dat wat juridisch aanvaardbaar is ook maatschappelijk aanvaardbaar is. Omdat het straffeloos gezegd mag worden moet het gezegd worden. Wij lijken te denken dat wat niet straffeloos is in de juridische zin van het woord daarom automatisch ook eerbaar zou zijn. Omdat het mag, is het goed...."
Ook de rest van het artikel is het lezen waard: ik ben om!
Nu is dat net op tijd, want op de lijst van te lezen boeken voor de literaire leeskring kom ik hem in het nieuwe jaar tegen en is het prettig dat ik een boek niet met tegenzin hoef te lezen.
Sinds kort ben ik in het bezit van een e-reader. Mocht ik in een eerder bericht (25/6 '10) nog beweerd hebben er voorlopig niet aan te beginnen; een cadeau dient men met gepaste vreugde te accepteren! Vind ik het wel wat? Tegenwoordig ben ik niet meer bang om op allerlei toetsen te drukken in de angst alles te ontregelen en aldoende kan ik nu behalve lezen de tekst, achtergrondkleur en letter aanpassen. Ik heb een mooi achtergondmuziekje gedownload; ook dat kan op dit apparaat en met de piepkleine dopjes van de bijgeleverde headset in mijn oren is het alles bij elkaar een rustgevend geheel. Maar het is me nog te mechanisch en ik hield al nooit zo van boeken met een harde kaft. Nou deze kaft is wel bijzonder hard! Toch gaat 'ie mee op reis: klein, compact en licht van gewicht. En bevalt de inhoud van het boek niet: gewoon een ander boek opzoeken. Je kunt er zoveel meedragen als je wilt! Ja, het wordt nog wel wat tussen mij en de e-reader....
Vanmorgen ontdekt dat het aanzien van mijn blog veranderd is. Schrijfstijl, lettergrootte is bij een aantal berichten niet meer hetzelfde als voorheen. Ik moet dus constateren dat regelmatig onderhoud vereist is! Voorlopig houd ik het maar bij deze mededeling en wacht ik de ontwikkelingen af. Wellicht is het een van die ondoorgrondelijke bewegingen in de diepste spelonken van de PC die ik niet kan volgen en is nietsdoen de beste remedie!
als er wel wolken maar geen wind is wordt de hemel een sluier van stilte en daalt iets neer dat veel lijkt op geluk
Gerard Reve
Ik bevind me in de huidplooien van de aarde: elke stap moeizaam bevechtend. Mijn voeten raken behoedzaam de grond, zoeken eerst naar stevigheid, houvast. Steeds bedachtzaam op onverwachte weerstand die mij het evenwicht kan doen verliezen. Ik sta stil, adem diep open al mijn zintuigen: hoor de roerloosheid, de stilte, de eenzaamheid en ik weet: ik ben een kind van de aarde.
Jos, Schotland 2007
De tuin is een plek om te ontspannen en te genieten. Niet elk plantje staat op zijn plaats, niet elk polletje is vrij van onkruid, maar temidden van deze onvolmaaktheid bloeit de schone roos in alle glorie.
Mantelzorg
Nederland telt 2.6 miljoen mantelzorgers. Deze zorg wordt geboden door de directe omgeving waarbij de zorgverlening rechtstreeks voortvloeit uit de sociale relatie. Zorg die dwingend eist en liefdevol gegeven wordt. Als vrijwilliger van het Steunpunt ken ik de zorgers van nabij en ik heb diep respect voor die vaak jarenlange onbaatzuchtige inzet.
van een vriend: "Life is what happens, when you were planning something else"
Als de hop bloeit met zijn prachtige bellen, is voor mij de zomer teneinde. De papierachtige ballonnetjes staan voor mij voor herfststormen, vallende bladeren en kaarslicht in de toenemende donkerte van de dagen. En voor wie wil: een glas bier met verse hop natuurlijk! Wat ook eindigde was het tv-programma "zomergasten". Jelle mag het van mij nog wel een jaartje doen! Verfrissend en met veel ruimte voor de gasten. augustus 2011
Joseph Ryan, een Amerikaanse luitenant-kolonel:
"We vechten hier, omdat de vijand hier is. De vijand is hier, omdat wij hier zijn". jan. 2011
20 februari 2011 De ginchoboom in de voortuin trilt onder het lawijt van vrolijk twetterende vinkjes en meesjes....
Van Oma Hanneke Groenteman: maandag 4 april is een mooie dag. De zon schijnt en Aaf is terug in de Volkskrant, op de Dag in Dag uit-pagina. Met weer zo'n Aaf-achtig, door niemand geëvenaard stukje: Mooie buik. Deze dag kan niet meer stuk. HOUDEN ZO!
Over mijzelf
Ik ben Jos
Ik ben een vrouw en woon in Nederweert () en mijn beroep is Gepensioneerd staffunctionaris P&A in een zorginstelling.
Ik ben geboren op 13/11/1935 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen is een noodzaak: het liefst in natuurgebieden of steden met een geschiedenis. Daarnaast maak ik graag foto's en collages. Ik bezoek een Filmhuis voor het zien van goede films en een leeskring om aan mijn gelees nog meer inhoud te geven. .
prachtige foto van een schilderstuk van Jan Voerman, mij toegestuurd door een goede vriendin
Nostalgie: plots kwam de stem van Francoise Hardy langs. In 1962 maakte dit Franse zangeresje veel opgang met het liedje 'tout les garsons et les fillles de mon age'. Ik draaide het plaatje grijs en nu nog ken ik de tekst van buiten! januari 2013
Ik ben Jos
