Belevenissen,verhalen en foto's van Kiki,mijn Drentsche Patrijshond
Met meer wetenswaardigheden over algemene hondse zaken.
15-05-2010
Goed nieuws:Amerikaanse Drentenclub erkend door AKC !
Dit staat sinds vandaag op het Drentenfeorum (www.drentschepatrijs.messageboard.nl) en dat vermelden we hier dan ook graag!
"De Drentsche Patrijshond Club of North America
is op 13 Mei door de Amerikan Kennel Club erkend, en de Drent is
opgenomen in de Foundation Stock Service van de AKC.
Dit is de eerste stap naar volle erkenning van de Drent als ras bij de
AKC, en geeft ons toegang om mee te doen aan alle staande jacht proeven
EN alle apporteerproeven van de AKC (de Drent is het tweede ras die
voor beide toestemming gekregen heeft).
Alle pups die nu hier geboren worden krijgen dus een stamboom van de
AKC (FSS), en de AKC is de erkende partner van de FCI in de USA.
Dit is allemaal wat sneller gegaan dan we verwachten; en ik moet maar gauw de pups registeren!
Het was vandaag heerlijk wandel-en zwemweer dus zijn we naar een grote plas bij ons in de omgeving gegaan! Ik
(Bente) vond het maar zozo want toen we aankwamen waren ze daar met
grote vliegers aan het vliegeren en dat vind ik doodeng.Maar Max trekt
zich nergens iets van aan dus die heeft lekker gezwommen enzo. Aan
het eind moesten we een klein eindje langs een weg lopen en dus vond
vrouwtje dat we maar even moesten wachten tot ze ons vrij gaf;anders
hadden we nl aangelijnd moeten worden en dat hoefde nu niet!
15-05-2010 om 19:22
geschreven door Marian
Hoe kon je?
Een voor internetbegrippen oud verhaal,maar zo mooi... En nog een opmerking:in Nederlandse asielen worden vrijwel geen honden ingeslapen tenzij ze grote gedrags-of gezondheidsproblemen hebben! ======================================
"Hoe kon je?" Door
Jim Willis, 2001
Toen ik een pup was, amuseerde ik je met mijn gekste streken en maakte ik je aan het
lachen. Je noemde mij je kind, en ondanks een aantal kapot gekauwde schoenen en wat
vermoorde kussentjes werd ik je beste vriend. Als ik "stout" was, schudde je met
je vinger naar me en vroeg me "hoe kon je?", maar dan gaf je weer toe en rolde
je me op mijn rug om mijn buik te kriebelen.
Mijn zindelijkheidstraining duurde wat langer dan verwacht omdat je het vreselijk druk
had, maar daar hebben we allebei hard aan gewerkt. Ik weet nog dat ik 's nachts mijn neus
tegen je aanschurkte en dat ik naar je diepste geheimen- en dromen luisterde, en ik kon me
geen beter leven voorstellen. We maakten lange wandelingen en renden door het park,
maakten ritjes in de auto, stopten om een ijsje te kopen (ik kreeg alleen het hoorntje
want "ijs is slecht voor honden", zei je) en ik deed lange dutjes in de zon en
wachtte tot je aan het eind van de dag thuis zou komen.
Geleidelijk ging je meer tijd aan je werk en je carrière besteden, en meer tijd aan het
zoeken van een menselijke partner. Ik wachtte geduldig op je, troostte je als je gekwetst
of teleurgesteld was, gaf je nooit op je kop als je een verkeerde beslissing nam en sprong
vrolijk in het rond als je thuis kwam. En toen werd je verliefd. Zij -inmiddels je vrouw-
is geen "hondenmens". Toch verwelkomde ik haar in het huishouden, probeerde haar
genegenheid te geven en gehoorzaamde haar. Ik was gelukkig omdat jij gelukkig was.
Toen kwamen de menselijke baby's en ik deelde in je opwinding. Ik was gefacineerd door
hun roze huidjes, hoe ze roken, en ik wilde ze ook bemoederen. Alleen maakten jij -en zij
je zorgen dat ik ze pijn zou doen, en ik werd de meeste tijd naar een andere kamer
verbannen, of naar de bench. Oh..., ik wilde zo graag van ze houden, maar ik werd een
"gevangene van de liefde".
Toen ze groeiden, werd ik hun vriend. Ze hingen aan mijn vacht en trokken zichzelf op
wiebelige beentjes op, staken vingers in mijn ogen, onderzochten mijn oren en gaven mij
kusjes op m'n neus. Ik hield van ze en van hun aanraking -jouw aanrakingen waren nu zo
zeldzaam-, en ik zou hen met mijn leven hebben verdedigd als het nodig was geweest. Ik
glipte stiekum in hun bedden en luisterde naar hun zorgen en geheime dromen, en samen
wachtten we op het geluid van jouw auto op de oprit.
Er was een tijd dat, -als anderen je vroegen of je een hond had, je een foto van mij uit
je portefeuille haalde en hen verhalen over mij vertelde. De afgelopen jaren antwoordde je
slechts "ja" en veranderde van onderwerp. Ik was van "jouw hond"
verworden tot slechts "een hond", en iedere euro die je aan mij besteedde werd
er een teveel. Nu heb je een carrièrekans in een andere stad, en jij en je gezin
verhuizen naar een appartement waar geen honden toegestaan zijn. Je hebt de juiste
beslissing genomen voor je "gezin", maar er was een tijd dat ik je enige
"gezinslid" was. Ik was blij en opgewonden over de autorit, tot we bij het
dierenasiel stopten. Het rook naar honden en katten, naar angst, naar hulpeloosheid. Je
vulde de paperassen in en zei "ik weet zeker dat jullie een goed tehuis voor haar
vinden". Zij haalden hun schouder op en keken je meewarig aan. Zij kennen de harde
werkelijkheid voor een hond van middelbare leeftijd, zelfs voor een met
"papieren".
Je moest de vingertjes van je zoon van mijn halsband lostornen terwijl hij schreeuwde
"Nee pappa! Laat ze niet mijn hond meenemen!". En ik maakte mij zorgen om hem,
en over wat je hem hiermee bijbracht over vriendschap en trouw, liefde en
verantwoordelijkheid, en over respect voor alle leven. Je gaf me een afscheidsklopje op
mijn hoofd, je vermeed het mij in de ogen te kijken, en weigerde beleefd mijn halsband en
riem mee te nemen. Je moest nog een deadline halen -en ik nu ook.
Na je vertrek zeiden de twee aardige dames dat je waarschijnlijk al maanden wist dat je
zou verhuizen, en dat je geen poging had gedaan om een goed tehuis voor me te vinden. Ze
schudden het hoofd en zeiden "hoe kon je".
Ze geven ons hier in het asiel zoveel aandacht als mogelijk is met hun drukke
bezigheden. Ze voeren ons natuurlijk, maar al dagen heb ik geen trek meer. In het begin
rende ik iedere keer als er iemand langskwam naar het hek, hopende dat jij het was. Dat je
van gedachten was veranderd. Dat dit allemaal een nare droom was. Of hoopte ik tenminste
dat het iemand was die medelijden met me had, die me zou redden. Toen ik me realiseerde
dat ik niet opkon tegen die met gekke fratsen aandacht vragende pupjes, -die geen idee
hadden wat hen te wachten stond, trok ik me maar terug in het verste hoekje van mijn
kennel en wachtte af.
Ik hoorde haar voetstappen toen ze me kwam halen aan het eind van de dag, en ik liep met
haar terug de gang door naar een aparte kamer. Een gelukzalig stille kamer. Ze plaatste me
op de tafel en wreef over mijn oren en vertelde me dat ik me geen zorgen moest maken. Mijn
hart bonkte in afwachting van wat er ging gebeuren, maar ook voelde ik een zekere
opluchting. De "gevangene van de liefde" was aan het einde van haar dagen
gekomen. Omdat het mijn aard is, had ik met haar te doen. De last die zij moet torsen is
zwaar, dat weet ik zoals ik ook altijd jouw stemmingen aanvoelde. Voorzichtig plaatste ze
een tourniquet om mijn voorpoot terwijl een traan over haar wangen gleed. Ik likte haar
hand op dezelfde manier als ik altijd bij jou deed om je te troosten, al die jaren
geleden. Met grote vaardigheid liet ze de injectienaald in mijn ader glijden. Toen ik de
steek voelde en de koele vloeistof die zich door mijn lichaam verspreidde, ging ik
slaperig liggen, keek haar in de ogen en fluisterde "hoe kon je?".
Misschien begreep ze mijn hondentaal, want ze zei "het spijt me zo". Ze hield
me tegen zich aan en legde mij haastig uit dat het haar taak was ervoor te zorgen dat ik
naar een betere wereld ging, waar ik niet genegeerd, mishandeld of verlaten kon worden, of
voor mezelf zou moeten zorgen; -een plaats van licht en liefde, zo verschillend van dit
aardse bestaan. Met het laatste beetje energie dat ik nog had, probeerde ik haar met een
laatste kwispel te vertellen dat mijn "hoe kon je?" niet tegen
haar gericht was. Ik dacht aan jou, lieve baas. Ik zal altijd aan je denken en altijd op
je wachten.
Moge iedereen in je leven je zoveel trouw betonen!
Noot van de auteur:
Als de tranen je in de ogen stonden bij het lezen van "Hoe kon
je?", zoals bij mij toen ik het schreef, dan komt dat doordat het een
samenstelling is van de verhalen van miljoenen huisdieren die ieder jaar in asiels over de
hele wereld sterven. Iedereen mag het verhaal verspreiden voor niet-commerciële
doeleinden, zolang de auteur wordt vermeld.
Gebruik dit verhaal om mensen voor te lichten. Vertel mensen dat een huisdier
in huis nemen een belangrijke beslissing is, en dat dieren onze liefde en zorg verdienen.
Dat een huisdier je eigen verantwoordelijkheid is, en een huisgenoot voor jaren.
Je krijgt er zoveel liefde en trouw voor terug!
15-05-2010 om 10:46
geschreven door Marian
14-05-2010
Meehuilen met de ambulance
Dat kan Bente heel goed en om dat maar weer eens te bewijzen heb ik -toen ik de sirene hoorde-gauwgauw mijn moblieltje gepakt en het gefilmd. Ziehier het bewijs dat Drenten best goed kunnen zingen!
Recept voor hondenkoekjes
Hier likken wij onze poten bij af hoor!En we geven het recept graag door aan andere baasjes zodat andere honden ook lekker kunnen smullen!
Hondenkoekjes
Ingredienten: =========
· 350gr. Tarwebloem · 160gr. Havermoutvlokken · 30gr. Gesmolten spekvet · 60gr. Geraspte kaas · 100gr. Kleine stukjes spek · 60gr. Tartaar (voor de belgen onder ons dat is filé americain). · 275ml. Vleesbouillon
Bereiding: =======
· De tarwebloem,havermout,kaas en tartaar in een grote mengkom doen. · Ondertussen de spekjes al roerend bakken tot er al wat spekvet komt,dat kan je dan al door de ingrediënten roeren. · Als de spekjes goed uitgebakken zijn mogen ook zij toegevoegd worden. · Als laatste de bouillon toevoegen en er een mooi deeg van kneden. · Uitrollen tot een dikte van ong.25mm. · Uitsteken en eventueel bestrooien met wat muesli voor een extra krokant
koekje. · Bakken in ongeveer 2 uur op 150 °C op een ingevette bakplaat tot ze mooi bruin en knapperig zijn.
14-05-2010 om 12:33
geschreven door Marian
Wat een duik!
Het heeft niks met honden te maken maar ik zet hem toch even hier neer.Het stond op een forum. Wat een prachtig dier en wat een mooie duik! http://www.youtube.com/watch?v=dP15zlyra3c
14-05-2010 om 09:20
geschreven door Marian
13-05-2010
Aan de wandel met Teckelvrienden
Ondanks dat we hier in onze eigen omgeving fantastische wandelmogelijkheden hebben vinden wij en ons vrouwtje het ook weleens leuk om met andere honden en hun bazen ergens anders te gaan wandelen. Vandaag waren we dus dichtbij Paleis Soestdijk met Eebje,Luuc en hun bazinnen en baas. En we hebben enorm genoten!Andere luchtjes,andere honden,andere bomen om te besproeien......heerlijk! En ja,3 x raden voor wie die pannenkoeken waren.....niet voor onze hondenmagen in elk geval. Ik weet niet of reclame maken mag maar De Vuursche Boer is een aanrader van jwelste(zie de foto van de overheerlijke pannenkoek)! http://www.vuurscheboer.info/
13-05-2010 om 00:00
geschreven door Marian
12-05-2010
Privézwembad
Dat het in Nederland nogal geregend heeft de afgelopen avond en nacht moge onderhand bekend zijn.Koud en nat was het. Maar om maar weer eens met Johan Cruyff te spreken en het vervolgens om te draaien hep elluk nadeel se foordeel en dus heeft Max gisteravond zo ongeveer een privézwembad gekregen! Okay,het is niet precies naast onze voordeur;hij moet er een metertje of 20 voor lopen maar het is er wel!Zij het tijdelijk en dankzij Liander!
12-05-2010 om 12:22
geschreven door Marian
Nog even een winters berichtje
Jaja,Max en Bente hebben samen flink geraced de afgelopen winter en dat moest natuurlijk in het nieuws!
12-05-2010 om 11:32
geschreven door Marian
Woordje van dank aan alle bezoekers
Janfaes was de 1000e,maar zonder alle andere bezoekers was de teller natuurlijk nooit op 1000 gekomen en ik ben erg blij met dit eerste mijlpaaltje. Dus is een woordje van dank wel op zijn plaats. Bij dezen dus!
12-05-2010 om 00:08
geschreven door Marian
11-05-2010
Gekke bekken
Dit pdf-je kwam in mijn mailbox en ik plaats het dan ook graag hier. Veel plezier ermee!
Ik had de honden uitgelaten
en toen die weer binnen waren ging ik de grijze bak aan de straat zetten.Liet de
deur even open en ineens hoor ik Max als een woedende derwish blaffend en wel de
straat over rennen en toen ik keek zat hij achter een kat aan!
Tsja,niet zo handig om als
kat zijnde een hondenhuishouden binnen te willen.Domme kat wilde vervolgens
achter mij aan weer naar binnen maar dat vond ik geen goed idee,dus nu zit ie al
de hele tijd voor het keukenraam te mauwen.
Wat een dombo toch!
11-05-2010 om 11:04
geschreven door Marian
Poll verwijderd
Wegens het slechte werken van de poll is hij helaas verwijderd.
11-05-2010 om 10:53
geschreven door Marian
10-05-2010
Antwoord op de pollvraag van 9-5-2010
Koningin Juliana had een Basenji.
10-05-2010 om 23:33
geschreven door Marian
Twee konten
En dit zie je dan ook nog weleens pal voor je lens lopen.Te mooi om niet op de plaat te zetten natuurlijk!
10-05-2010 om 19:08
geschreven door Marian
Open sollicitatie
Dat heeft Bente vandaag gedaan. Naar een wasbeurt welteverstaan..... Ze vond blijkbaar haar eigen 2 kleuren niet goed genoeg en heeft er maar een kek oranje kleurtje bij gesmeerd terwijl ze in het bos in de struiken rond liep. Dat vond haar vrouwtje niet zo'n goed idee en thuis gekomen stond ze dan in geen tijd onder de douche om haar oude kloffie weer terug te krijgen. En dat terwijl de vijver maar het in springen was!
10-05-2010 om 18:59
geschreven door Marian
Max op de kalender
Een tijdje geleden kwam Sonja van het Drentenforum op het idee om een kalender te laten maken met forumhonden erop. Dat vond ik zo'n leuk idee dat ik van zowel Max als Bente een foto heb ingestuurd en deze hele maand mei mag ik (en alle anderen die een foto van hún hond hebben ingestuurd) naar onderstaand koppie kijken! De foto is gemaakt tijdens een forumwandeling op Rozendaal.
10-05-2010 om 14:11
geschreven door Marian
09-05-2010
Antwoord op de poll van gisteren
Achondroplasie is een
groeistoornis
09-05-2010 om 23:21
geschreven door Marian
En toen kwam er een konijn voorbij
En toen kwam er een konijn voorbij........
Tsja,je loopt lekker met de honden over een dijk en ineens krijgt er eentje een konijnenlucht in haar neus.
Ik vond het zo mooi om te zien hoe druk ze daar mee was!Terwijl ik net de telefoon in de aanslag nam om dat drukdrukdruk zijn te filmen schoot het konijn vlak voor me langs en ging Bente er achteraan.
Mijn naam is Marian en ik ben dit blog in april 2010 begonnen.Toen waren zowel Max als Bente er nog,maar vanaf nu zal alleen Kiki de hondse bevolking van dit blog vertegenwoordigen omdat zowel Max als Bente inmiddels overleden zijn. Bente moest ik op 23-11-2010 laten gaan en Max op 11-4-2011. De naam van het blog blijft ter ere van Max en Bente het zelfde,maar de hoofdrolspeelster is veranderd.
