.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Iemand nabij zijn, en het is ook nodig om afstand te bewaren en de ander in zekere zin los te laten. Hij / zij zal immers zelf de benodigde stappen moeten zetten.

Nabijheid en afstand. Hoe is dat met betrekking tot de Here God en Zijn relatie met ons? We lezen van Jozef dat de HERE met hem was (Gen. 39:2, 21).

Jozef heeft echter zeer veel ingrijpende dingen in zijn leven meegemaakt. Wat is dan de betekenis van de woorden: ‘Maar de HERE was met Jozef ?’ Het klinkt wel geruststellend, maar wat heeft Jozef wel niet allemaal meegemaakt in de dertien jaar. Bijna vermoord…verkocht als slaaf…alle familie kwijt…vals beschuldigd…vergeten in de gevangenis. Wat een verloren jaren en wat een pijn en verdriet. Later verwoorden zijn broers iets van Jozefs beleving: ‘Wij zagen zijn zielsbenauwdheid, toen hij ons om erbarmen smeekte, maar wij hoorden niet (Gen. 42:21).

De HERE was met Jozef? Jozef zelf lijkt het wel anders te zeggen: ‘Want gestolen ben ik uit het land der Hebreeën en ook hier heb ik niets gedaan, waarom zij mij in dit kerkerhol hadden kunnen zetten’ (Gen. 40:15). Blijkbaar zag hij niet Gods hand hierin, maar de gemene hand van mensen die maar met hem deden wat zij wilden. Ik hoor Jozef zelf niet zeggen: ‘Gelukkig is de HERE met me’. Het moet vreselijk geweest zijn voor Jozef. Het heeft ongetwijfeld veel vragen bij hem opgeroepen. Overgeleverd zijn aan anderen en zelf niets meer in de hand te hebben. Verschrikkelijk!

Ook David kan erover mee praten. Hij moest vluchten en zwierf jaren in de woestijn. Opgejaagd als een beest. Hoe reageer je dan? Wordt het vloeken of wordt het bidden? In de psalmen lezen we dat het bidden werd. Juist in de woestijn leerde hij God kennen als een toevlucht. God is als een schuilplaats. Hij ging Gods nabijheid meer dan ooit tevoren ervaren.

De HERE is nabij. Dat betekent blijkbaar niet dat alles op rolletjes loopt. Integendeel, zou je haast zeggen. Jacobus schrijft dan ook: ‘Het moet u tot grote blijdschap stemmen, broeders en zusters, als u allerlei beproevingen ondergaat.’ Als er momenten zijn van het moeten gaan van een weg die je moeilijk vindt, houd dit dan voor enkel vreugde, want het zou wel eens kunnen zijn dat God heel speciaal met je bezig is. Iemand schreef: ‘God werkt niet aan ons comfort, Hij werkt aan ons karakter’.

God wil Zijn doel met ons bereiken, niet door ons voor alles te bewaren, integendeel. Hij wil dat we onze eigen onmogelijkheden beseffen, opdat we werkelijk in afhankelijkheid van Hem zullen leven. Opdat Hij meer en meer centraal komt te staan. De HERE was met Jozef. Dat is gebleken. Dat vertrouwen is ook bij Jozef gegroeid. God kwam tot Zijn doel met Hem. Hij deed alles medewerken ten goede. Ten goede betekent in ons geval: dat we meer en meer op de Here Jezus mogen gaan lijken en dat ons leven vrucht zal dragen tot eer van God. De HERE is met u. Hij is nabij. Hij laat u nooit los.

A v L

*

*

Hebr. 12:1-3

Het leven heeft mij dag aan dag
heel duidelijk doen blijken,

de mooiste dingen die je ziet ...
die zie je zonder te kijken,

ze blijven bij je bovendien,

want je hebt ze met je hart gezien!

Het Uwe en het mijne

'k Hield vast omsloten in mijn hand een schone edelsteen;
zo zuiver en zo schitterend vond ik er nimmer een.
Het was mijn eigendom, mijn schat, geschenk van God de Heer,
geen ander die 't bewaken zou, zo liefdevol en teer.

Doch zie – daar vroeg op zek're dag de Meester mijn juweel...

Ik smeekte Hem: “Ach, Vader, nee! Dat niet, dat is te veel!”

Toen sprak de Meester zacht tot mij: "Ik doe 't uit liefde, kind,

opdat gij eenmaal in mijn kroon het schoner wedervindt."

Ach Meester, 't is mijn grootste schat, mijn wond're diamant;

ik zal er trouw voor zorgen, Heer, met liefdevolle hand.

“Dat weet ik”, sprak Vaders stem, "maar als men rooft uw steen?”

Geen dief heeft ooit de drempel van mijn woning overschreên.

En waar uw dierbaar kleinood is, daar zal uw hart ook zijn,

uw schat is u slechts voorgegaan en straalt in zonneschijn.

God sprak – mij trof een diepe blik vol deernis, mild en zacht –

toen heeft Hij stil mijn kost'bre schat in veiligheid gebracht.

In 't vale, bleke morgenlicht, stond ik, verblind van smart,

en drukte toen de lege doos zacht schreiend aan mijn hart.

Toch sprak ik: “Meester, ik vertrouw op Uw onfeilbaar Woord:

ik weet dat nu mijn liefst bezit ons beiden toebehoort.”