|
Een dame van wel tachtig lentes
sjorde elke dag haar koffer dicht.
Zij controleerde eerst de inhoud,
had dus dagelijks een overzicht.
Ze leek wel op dat kleine meisje,
ja, die met het boek vol zilverwerk.
Maar Leonora was flink bezig
en ging daardoor niet meer naar de kerk.
Kortjakje was ook niet van gister,
ging doodleuk op bezoek bij Noortje.
Zomaar, het was midden in de week,
ging ze achterom door een poortje.
Ze keuvelden toch zo gezellig
en ze lachten om een flauwe grap.
Tot Jakkie sprak over de koffer,
met weinig woorden, maar wel heel rap.
Geheimvol sprak die Leonora,
liet Kortjakje al het zilver zien.
Beiden waren sprakeloos en stil.
Hun verhalen kwamen pas nadien.
Voortaan liepen zij op zondagen
naar de kerk met hun edelmetaal.
En mochten zij geen griepje hebben,
in de hand een gebedenmissaal.
11-03-2025 om 11:37
geschreven door Willem
|
