vandaag loop ik de marathon

kilometers in de regen

of zwetend in de zomerzon

die hardlooprace in rotterdam

ga ik winnen op mijn gemak

dan staat iedereen te juichen

en ga ik lekker uit mijn dak

krekel werd flink aangemoedigd

in de rotterdamse straten

hij liep met krekelige stappen

langs de stenen en langs gaten

iedereen begon te klappen

en juichte krekel volop toe

blij bereikte hij de eindstreep

als eerste en nog was hij niet moe

een medaille bosje rozen

de gouden eer in rotterdam

dat is krekel overkomen

in een droom die toch zo maar kwam

Dan doede zot of ist normaol.

Den ene kopt een kleurig pak,

dan aander zupt zich bijna kaol.

Mar nao een paor daog ist gedaon

en gaot het leve wir zun gang.

Dan motte wir een jaorke wachten.

Mar, allee, de duur toch nie zo lang. 

twee en dertig welgeteld,

gingen samen aan de wandel

naar het plaatsje Varsseveld.

Onbekend met de omgeving,

liepen ze daar in de val.

Boeren, burgers en politie

brachten hen weer naar de stal.

In koeientaal bespraken ze

hun uitje van die morgen.

En tot slot werd er gefluisterd:

Doen we nog een keer, geen zorgen.

kwam als vluchteling naar Nederland.

Van het kabinet mocht hij hier blijven

en er ontstond al ,gauw een goede band.

Hij vond zeer snel een huisje in Terschuur  

aan de mooie Blankenhoefseweg.

En daar begon hij zijn bedrijfje,

dat ging lopen als een tierelier, zeg. 

Verscholen in de Gelderse vallei

ontwierp Volodymyr zijn Russisch ei.

Een huzarenslaatje met stukjes vlees,

eitje, groenten en augurk erbij.

Natuurlijk nog een heerlijk sausje.

Maar het recept daarvoor geeft hij niet prijs.

Nederland wist zijn adres te vinden.

Zijn Russisch ei sloeg aan, te gek, onwijs. 

Trouw aan vaderland, zijn Oekraiene,

gaat Volodymyr zijn geld daar heen.

Zo kan hij toch een beetje helpen

om leed te verzachten, naar ik meen. 

Wilt u Volodymyr bezoeken: 

aan zijn woonhuis is een uithangbord. 

Daarop is te zien een Russisch ei;

een flesje lokaal bier is vastgesjord, 

plukte ik frambozen, manden vol.

Tot ik eens flink bedonderd werd

door de boerin en dat werd de tol.

Daarom begrijp ik wel de stakers

van de winkelketen Albert Heijn.

Zij staan gewoonweg in hun recht

De werkgever moet hier eerlijk zijn.

De rijke top van keten Appie

moet feeling hebben met hun mensen.

Zij moeten personeel aanhoren

en luist'ren naar terechte wensen.

En ik met die mooie frambozen?

Na lang praten ging ze overstag.

De boerin greep naar haar buidel; 

ik kreeg mijn geld nog diezelfde dag.

soms hun allermooiste lied.

En maken weer een nestje

in bomen, struiken of in riet.

Al gauw liggen er eitjes

in het zelfgebouwde huis.

Hun jong moeten het voelen

als een diepwarm lente-thuis.

Als de jongen zijn gevlogen

naar een wereld, ver van hier,

gaan de ouders alweer bouwen

met veel ijver en plezier.

een takje van een dennenboom,

zocht gezelschap van een lampje,

dat leefde van de groene stroom.

Zij bekeken alle hangers,

alle lichtjes, boven, onder.

Het mooist vonden zij zichzelf.

En toen begon het gedonder.

Er kwam heibel tussen allen

op die vredevolle dag.

Verwijten klonken luider

tot alles op de grond lag.

Iedereen kreeg toen veel spijt

van dat geruzie in de den.

Beterschap beloofden zij

en ze werden weer elkaars fan.

bleef zo maar liggen op een steen.

Het wou niet branden, wou niet knallen.

Scheetje wou gewoon nergens heen.

Ze wou niet vliegen in de lucht

of uit haar dak gaan, uit elkaar.

Ze bleef liefst liggen op de weg

en wou niet vieren 't nieuwe jaar.

De and're dag gebeurde het;

de straat werd netjes schoongemaakt.

Ons muggenscheetje werd gedumpt.

Dat had ze nog nooit meegemaakt.

wanhoop 

pijn in de ziel

waarom het vechten moe

strijd

de horizon

komt dichterbij

en dan water

gevecht

van lichaam

lucht

water

adem 

nog een keer

en het water sluit zich

wordt weer glad

kou 

donker

eenzaamheid

geen hoop

geen wanhoop

geen pijn

wel waarom

was toch een echte suikeroom.

Hij liet zijn neven en zijn nichtjes

leven in hun gekoesterde droom.

Zij hadden zich al rijk gerekend

met de centen van oompje-lief.

Deze was echt niet van gisteren

en dacht: Ik ben van mezelf een dief. 

Hij bracht zijn centen naar de kroeg

en zoop zich het lamlazarus.

Zijn lichaam kon dit niet meer aan

en zijn laatste groet was aan Bacchus.

ze straalt het leven naar ons uit

houdt van zon, van water, warmte

is een seizoensgebonden bruid

het zonlicht snuffelt aan haar blaadjes

omarmt het blauwe van de plant

laat haar zijn waarvoor ze groeide

voor de bijen, vlinders, iemand

en als de maan gekomen is

gaat de iris onder in de nacht

alles wordt dan zwart of donker

maar zij behoudt haar bloemenpracht

Een ijsje met kroket.

't Is maar wat je lekker vindt.

En zo is het maar net.

had genoeg van dit bestaan.

Hij wilde weleens kijken

hoe het verderop zou gaan.

Hij wiekte en ging hoger,

vloog voorbij de gouden zon.

Mocht je hem eens gaan bezoeken:

t is verder dan de horizon.

over landen

met een snelheid

langs de stranden

en gaan te keer

als een orkaan

meedogenloos

in grootheidswaan

krijgen voortaan

mensennamen

onvergeetbaar

zijn ze samen

van vreugde of verdriet.

Zie vooral de eerste,

want mooier is er niet.

het wordt zo vaak gezegd

soms worden deze woorden

bij de kribbe neergelegd

het valt niet altijd mee

die vrede te bewaren

gewoon doen en beginnen

dan zal er veel opklaren  

het feest van Sinterklaas.

Het virus hield hem tegen,

en ook zijn Pieterbaas.

Randen van geloven

verwaterden voorgoed.

Maar Sint bleef toch nog komen

voor kind'ren, stout of zoet.

Niet ieder kreeg kado's,

een kwestie van geen geld.

Want als je dat niet hebt,

ben je ineens uitgeteld.

Is er geen instantie,

gemeente of het Rijk,

die kinderen kan helpen.

Want dit is zo belangrijk.

Geef die kinderen de kans

om blij te zijn met Sint,

happy met een kadootje.

Het is zomaar een hint.

bomen met en zonder blad

natuur die zich open stelde

voor een nieuw seizoen, droog of nat

de herfst is nu echt begonnen

daar is geen ontkomen aan

de zon geeft zich gewonnen

en geen mens kan dat tegen gaan 

en bloemetjes van goud;

je kunt ze nergens vinden,

al word je nog zo oud.

Er zijn wel gouden hartjes,

van zilver ook misschien.

En zoiets wens ik jou

zo'n honderdduizendtien.

op de grote oceaan.

Ze had helaas nog niet getankt

en is toen op haar skate gegaan.

Ze surfde op het water

met haar blauwe skateje.

Tante had plezier voor drie

en vond zichzelf een scheetje.