was toch een echte suikeroom.

Hij liet zijn neven en zijn nichtjes

leven in hun gekoesterde droom.

Zij hadden zich al rijk gerekend

met de centen van oompje-lief.

Deze was echt niet van gisteren

en dacht: Ik ben van mezelf een dief. 

Hij bracht zijn centen naar de kroeg

en zoop zich het lamlazarus.

Zijn lichaam kon dit niet meer aan

en zijn laatste groet was aan Bacchus.

ze straalt het leven naar ons uit

houdt van zon, van water, warmte

is een seizoensgebonden bruid

het zonlicht snuffelt aan haar blaadjes

omarmt het blauwe van de plant

laat haar zijn waarvoor ze groeide

voor de bijen, vlinders, iemand

en als de maan gekomen is

gaat de iris onder in de nacht

alles wordt dan zwart of donker

maar zij behoudt haar bloemenpracht

Een ijsje met kroket.

't Is maar wat je lekker vindt.

En zo is het maar net.

had genoeg van dit bestaan.

Hij wilde weleens kijken

hoe het verderop zou gaan.

Hij wiekte en ging hoger,

vloog voorbij de gouden zon.

Mocht je hem eens gaan bezoeken:

t is verder dan de horizon.

over landen

met een snelheid

langs de stranden

en gaan te keer

als een orkaan

meedogenloos

in grootheidswaan

krijgen voortaan

mensennamen

onvergeetbaar

zijn ze samen

van vreugde of verdriet.

Zie vooral de eerste,

want mooier is er niet.

het wordt zo vaak gezegd

soms worden deze woorden

bij de kribbe neergelegd

het valt niet altijd mee

die vrede te bewaren

gewoon doen en beginnen

dan zal er veel opklaren  

het feest van Sinterklaas.

Het virus hield hem tegen,

en ook zijn Pieterbaas.

Randen van geloven

verwaterden voorgoed.

Maar Sint bleef toch nog komen

voor kind'ren, stout of zoet.

Niet ieder kreeg kado's,

een kwestie van geen geld.

Want als je dat niet hebt,

ben je ineens uitgeteld.

Is er geen instantie,

gemeente of het Rijk,

die kinderen kan helpen.

Want dit is zo belangrijk.

Geef die kinderen de kans

om blij te zijn met Sint,

happy met een kadootje.

Het is zomaar een hint.

bomen met en zonder blad

natuur die zich open stelde

voor een nieuw seizoen, droog of nat

de herfst is nu echt begonnen

daar is geen ontkomen aan

de zon geeft zich gewonnen

en geen mens kan dat tegen gaan 

en bloemetjes van goud;

je kunt ze nergens vinden,

al word je nog zo oud.

Er zijn wel gouden hartjes,

van zilver ook misschien.

En zoiets wens ik jou

zo'n honderdduizendtien.

op de grote oceaan.

Ze had helaas nog niet getankt

en is toen op haar skate gegaan.

Ze surfde op het water

met haar blauwe skateje.

Tante had plezier voor drie

en vond zichzelf een scheetje.

het had te veel gedronken.

Daar kon het echt niets aan doen,

het was er in gestonken.

Ik durf niet in het water.

Het bad is zo oneindig ver

en anders ben 'k zo'n prater.

De badjuffrouw kwam hem te hulp

en sprong met hem in 't diepe.

Hij heeft zijn lesje wel geleerd,

want je hoort hem nooit meer piepen.

en deelde van die vruchtjes uit.

De kind'ren hingen ze aan 't oor

en zongen het kersenlied, erg luid.

De hele lange kersendag

ging het dansend door de straat.

Nog één kersje is er over,

dat kersenman aan jou nalaat.

kom toch eens op de thee.

Neem voor de gezelligheid

je kindje met je mee.

maar trek het je vooral niet aan.

De wereld heeft wel mooie dingen

als je eraan werkt in je bestaan. 

Je vliegt, je zwerft en dartelt in de lucht,

alsof je iets zoekt en niet kan vinden.

Het lijkt voor mij wel een verkenningsvlucht.

En ineens ga je zitten op een bloem.

Daarin zit voor jou veel nectar, eten.

Voor mij is dit een foto-ogenblik.

Je bent vereeuwigd, je moest eens weten.

maar ik zie geen mensen staan.

Willen zij niet overvaren?

Dan zal ik in mijn eentje gaan.

Ik roei maar naar de overkant.

in mijn uppie, heel alleen.

Als een cent hen nog te veel is,

ga ik er in mijn eentje heen.

Waar de overkant zal wezen,

weet hij wel, mijn kleine boot.

Ik hoor geen ja, ik hoor geen nee,

maar zie alleen het morgenrood.

en ontmoette er een kruidige gin.

Al heel snel hadden ze in de gaten,

dat ze elkaar niet los konden laten.

Ze toastten op elkaar en dronken

en raakten zodoende beschonken.

Hun lallen verdween in een rorate.

Voor hen alleen nog maar ginny praten.

                                        en Frans van Spaendonck,

                                        broers en verzetshelden.

Een verzetsheld uit de oorlog

liep niet te koop met wat hij deed.

Dat kon niet en dat mocht hij niet,

zolang hij voor een ander streed.

Hij gaf eten, gaf te drinken

of zij nam hem op in eigen huis.

Zo streden zij op hun manier

tegen mannen met het hakenkruis.

Velen gingen heel wat verder:

zij stalen wapens en munitie.

En stichtten brand en doodden soms,

ontliepen vijand en politie.

Overvielen een gemeentehuis

en stalen er persoonsbewijzen.

Ook bonkaarten waren welkom

en vergunningen om te reizen.

Verzetshelden, we weten veel,

maar kennen niet hun angst, verdriet.

Velen betaalden met hun leven.

Voor hen een eeuwig-durend danklied.