Zo even een kort samengevoegd verslag van de afgelopen drie weken.
Gisteren drie weken geleden, vond ik bij het opstaan mijn man, al heen en weer lopend aan i.d. huiskamer,
(hij had al sinds een week of 5 vage hartklachten) maar nu was hij er echt beroerd en slecht aan toe.
Ik dacht tien sec: na en besloot na nogmaals een blik op mijn man geworpen te hebben, om de huisarts te bellen.
Na een zo duidelijk mogelijk de klacht aan de doktersassistente te hebben vertelt, kwam zij na een halve minuut terug a.d. telefoon en vertelde dat de arts er zo spoedig mogelijk aan kwam, na hem heel goed te hebben onderzocht vond hij het toen maar beter dat wij n.d. spoedeisende hulp van het ziekenhuis moesten gaan, daar is mijn man opgenomen, en na velen onderzoeken en negen dagen verder is hij gelukkig weer thuis!
Nog wel niet helemaal de OUDE, maar hopelijk komt dat langzamerhand weer goed.
Maar daar sta je dan, als vrouw met een beperking en ZONDER de man naast je die je altijd van alles uit handen neemt en voor jou zorgt!
Neem GERUST van mij aan, dat voelt NIET prettig, na twee dagen te hebben lopen beven v.d. spanning en vermoeidheid, maak je voor jezelf een plan de campagne en probeert zo goed en kwaad, de dingen te doen die het belangrijkst op dat moment zijn, en v.d. rest de dingen die je niet kunt vooral niet gaan forceren, en zie daar, met de medewerking van een hele LIEVE buurvrouw, die mij een aantal keren s,middag,s naar het ziekenhuis heeft gebracht en i.h. week,end de hulp van de buiten de stad wonende kinderen, is het mij toch aardig gelukt om negen dagen zelfstandig door te komen, maar ook met de gedachten, dat hoe GOEDBEDOELT ook, mij wat minder kwetsbaar op te stellen en de belangrijke dingen van internetbankieren en medicijnbestellen voortaan met z,n twee;en te doen, zodat als er opnieuw (wat niet te hopen is ) momenten voorkomen, dat ik er alleen voorstaat, alvast niet in paniek raakt, als er nota,s binnenkomen en er medicijnen aangevraagd moeten worden, want dat is heel lief van manlief, en heel gemakkelijk voor mij, maar dit zijn dingen die je ook zelf moet kunnen en heel belangrijk zijn!
Ik ben Maartje
Ik ben een vrouw en woon in s,Hertogenbosch (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 08/03/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen- wenskaartenborduren-breien-en mijn grootste hobby samen met BEJAARDEN handwerken!!.