Ik weet gewoon niet waar we het aan verdient hebben, dit MOOIE weer ! Maar ik geniet er ten volle van, en begin na twee dagen in de buitenlucht vertoeft te hebben al een lekker gezond kleurtje te krijgen. Buiten lijkt het wel of de mensen ontwaken uit hun winterslaap, ik zie tenminste heel wat opgewekte mensen om mij heen en een........staalblauwe lucht (geen wolkje te bekennen ) Mijn man is op dit ogenblik onze oudste dochter v.h. Vliegveld halen, zij is een weekje naar Portugal geweest, dus zal ook zij wel een aardig zomerkleurtje hebben ! Terwijl ik dit zit te typen, hoor ik ze binnen komen en hoor haar roepen, OCH Ma wat heerlijk zit je lekker buiten in de zon? En terwijl ploft ze op een tuinstoel neer en zegt, dit heb ik van de week ZO gemist !Wij hebben daar alleen wind, regen en kou gehad. Nou ja, denk je dat zij het daar ook lekker warm hebben, maar mooi MIS !
sorry,sorry! Ik wil wel, maar de laatste anderhalve maand is er zoveel in mijn leven gebeurt,datik mijn gedachten niet meer kon ordenen (klinkt raar)maar het is waar! Allereerst een overlijden, toen mijn verjaardag, en daar vijf dagen erna ons vijftigjarighuwlijk! Dat moest gevierd worden natuurlijk! Het begon al op onze datum van ondertrouw, de popst bezorgde ons een fraaie envelop, maar wat erin zat was nog mooier een grote verassing! We werden door kinderen en kleinkind uitgenodigd om op onze trouwdatum om elf uur in Harderwijk aanwezig te zijn, in een bekend hotel om daar de dag feestelijk door te brengen samen met onze kinderen en kleinkind (moesten ook een koffertje met nachtgoed meebrengen) om te overnachten. Nu dat is me een prachtig week,end geworden, s,avonds allemaal aan een tafel onder het diner, besefte ik me ZO goed wat een pracht van een kinderen en kleinkind we hebben, en voelde me daarmee verschrikkelijk blij! Nu dit alles achter de rug is, en lekker over alles na zit te dromen, hoop ik toch echt weer op een klein beetje rustiger periode, zodat ik mijn gedachten, weer wat vaker op papier kan zetten!
het is zo,n gewone zaterdagmorgen, lekker uitgeslapen tot ongeveer negen uur, een lekker ontbijtje met de krant er bij, en als je naar buiten kijkt een helblauwe lucht met een stralende zon, wat kan een mens dan nog meer verlangen? na de stofdoek stevig uitgewappert te hebben en de vaat had weg gewerkt, liep ik me te bedenken, wat onze verdere plannen voor de zaterdagmorgen zouden kunnen zijn, toen de telefoon ging, en Ina de vrouw van mijn man,s tennisvrien (die drie maanden geleden ) was overleden belde, en vroeg of het uit kwam als zij tussen elf en half twaalf bij ons op de koffie kwam, ik verzekerde haar ervan dat wij dat hartstikke fijn vonden, daar wij al die tijd niets van haar meer hadden vernomen, en na een telefoontje onzerzijds een maand of twee geleden, zij liet doorschemeren, geen bezoekjes aan te kunnen, hadden wij daar begrip voor en hebben wij maar afgewacht! Nu, met een bloemmetje kwam zij binnen en verontschuldigde zij zich, maar ach............... wat is een verlies van je LIEFSTE na zo,n drie maanden ( dat is is met geen woorden, duidelijk te maken) wat erg, maar....je wilt troosten, maar war kanje?meer, dan haar aanhoren en haar, haar verhaal te laten doen, woorden van TROOST heb je immers niet Nadat zijweer naar huis was gegaan, bedenk je bij je zelf hoe rij wij zijn, Zo met ze,n TWEE-EN!
Tien over negen s,morgens ( de telefoon ) verbrak de rust, ik zuchtte eens, en dacht nou.......die zijn er vroeg bij. Het was buurvrouw Willie, met een jachttige stem, die niet vroeg, maar die resoluut zei; laat Martin is boven v.d. raam gaan kijken, want uit het huis tegenover mij ( waar Werner ) woont, komt allemaal rook! ( Werner is een jonge man, die al heel veel gezondheid,s problemen heeft meegemaakt ) en wel eens bij ons een kop koffie komt drinken en een praatje maken, de laatste tijd, gaat het met hem en zijn gezinnetje juist erg goed! intussen stoof mijn man naar boven en ja hoor, uit de slaapkamerramen van Werner,s huis stegen dikke donkere rookwolken, brandweer gebelt, maar die was al ingeseint, terwijl mijn man zich in allerijl aankleden en naar buiten renden, hoorde ik de sirene,s van brandweer en politie al, maar....in je gevoel duurt het dan nog ONTZETTEND lang voor ze er zijn, intussen zag ik gelukkig Werner en zijn drie jarige zoon (ongedeert naar buiten komen lopen, wat een ontzettend TRIEST gezicht, ik kan dat beeld maar niet uit mijn gedachten krijgen. Intussen kwam de andere buurvrouw bij ons aanbellen en bracht mij Werner,s zoontje van drie, hij vertelde marga er waren allemaal rare geluidjes boven, en Papa zei, kom Kevin vlug jasje aan en schoentjes en dan gaan we gauw naar buiten, daar is geen brand! daarna ging hij heel lief afwassen voor mij, klom op de kruk, en gebruikte de afwasteil en afwasborstel als een pan met soep en grote golven van de zee, die hij met zijn opa dit jaar voor het eerst had gezien. GELUKKIG, maar die jongen had tenminste niet te veel mee gekregen van de brand, die naar ik naderhand hoorde, de hele boven verdiepping had uitgebrand!
Typisch iets voor de wintermaanden. Nadat manlief afgelopen maandagnacht heel de nacht last had van een vervelende kriebelhoest en een dikke strot, zoals hij dat dan zo lekker duidelijk zegt, ben ik bij de apotheek om raad gaan vragen, ik kwam thuis met pilletjes v.d. kriebelhoest en een drankje v.d. keel te smeren plus ook nog zo,n grote doos strepsels en......... nog 2 zakken met drop! ik dacht nou, dan zal het snel beter worden, maar helaas! het is nu zaterdagavond en ik hoor heel de dag en nacht NIETS anders dan de kriebelhoest. ik zou dit allemaal voor LIEF nemen, maar ook ik begon vannacht te hoesten en m,n keel voelde NIET als schuurpapier, maar deed ECHT pijn! dus toen we vanmorgen al een hele tijd wakker lagen, en we alletwee NIETS zeiden ( net doen alsof je nog slaapt ! ) en maar hopen, dat de ander er eindelijk uit gaat om voor een boterham te zorgen en ja hoor, na een diepe zucht, hoorde ik dat met veel gesteun mijn man het eerste was, die aanstalten maakte om er dan maar uit te gaan. eigelijk best Zielig, dus zwabberde ik met veel keel en hoofdpijn ook mijn benen maar buiten bed, om er tegelijk met mijn man uit te gaan! tenslotte is het spreekwoord gedeelde smart is halve smart!
Bij het wakker worden, hoorde ik het al!
Regen-regen en nog eens regen, na drie prachtige dagen met Zon en een beetje vorst, dit weer (bah )
de eene keer kan ik daar beter tegen, dan de andere keer.
Het is dan niet alleen ( bij het openen ) v.d. gordijnen, dat grauwe en donkere weer,
maar het ergste is, dat dan mijn beweging,s apparaat er heel veel moeite mee heeft, die dingen te doen, die gewoon gedaan moeten worden!
en..... het liefst alles zelfstandig! maar kom bij het begin beginnen( ik moet maar eens zo ouderwets oliespuitje op mijn nachtkastje zetten ) zodat ik voor ik opsta eerst alle onderdelen in kan spuiten, zodat alles soepel verloopt.
Nu ik anderhalf uur later aan de koffie zit, kijk ik terug op een geslaagde klus!
Ik zit keurig aangekleed met de koffie en ....achter de Ypot, in mijn blog een stukje te tikken, en voel dat ik hier helemaal van opfleur!
Nu maar hopen, dat er andere bloggers zijn, die de klaagzang van mij willen lezen en mij een groetje of zo iets willen brengen, dat zou helemaal te GEK zijn!
( het is alleen jammer dat ik met deze NIEUWERWTSE YPAD geen foto,s of plaatjes meer kan plaatsen) maar ja, je kan niet alles hebben toch?
onze buurvriouw had ons begin deze week al gevraagt of zij de inklapbarerolstoel voor het weekend (voor haar man mocht lenen) haar jongste kleindochteris danjarig, en daar haar man door een hersenbloeding in een electrische rolstoel rijdt, heeft zij geen gewone rolstoel toegewezen gekregen. Nnadat mijn man hem vanmorgen klaar zetten kwam de gedachte bij mij op, dat ik dit maar een raar idee vondt.
Je bent aan huis gekluisterd door een hersenbloeding, krijgt dan wel een elctrische rolstoel ( om buitenb mee te rijden ) want deze dingen zijn v.d. meeste huizen te groot, om naar binnen mee te kunnen rijden) maar..... je hebt dan geen recht op een kleinere rolstoel voor binnenshuis, dus kan je eigelijk geen fam: bezoekjes zoals een verjaardag van je kleindochter bijwonen.Juist zulke bezoekjes zijn voor gehandicapte van GROOT belang, daar socialecontacten juist heel erg belangrijk voor je worden, als je v.d. rest van je leven met zoveel beperkingen te maken hebt!
Ik ben vanmorgen even een blokje om gelopen, dat viel behoorlijk tegen, ( achter de koffie ) leek alles wel mee te vallen m.d. storm, maar mooi mis! eenmaal buiten viel het tijdens een rukwind niet mee om op de been te blijven, maar ik heb eenmaal iets met storm! ik weet niet wat het is, maar als je van die mistige stille dagen heb, daar wordt ik nerveus van, dus een beetje tegen de wind in boksen vindt ik HEERLIJK, alle muizenissen uit je hoofd laten waaien, mijn man heeft het er niet zo op, en snapt dan ook niks van deze gedachtenkronkel. Daar dachten ( met hem) schijnbaar meerdere mensen, net zo over, want in het park was geen mens te bekennen ( zelfs geen hond ) dus ik ben maar weer snel huiswaarts gekeert, maar wel met een HEERLIJK schoongewaaid hoofd !
aller eerst wil ik alle bloggers een.......... GOED en GEZond 2012 toewensen!
Zo dat is een hele poos geleden, dat ik mijn neus op het blog heb laten zien. dit gebeurt wel vaker, maar Zo lang is nog niet eerder voor gekomen.
dit alles heeft te maken gehad met Fam; omstandigheden. Nu dan weer een heel NIEUW jaar, dus met frisse moed er tegen aan.
als ik Zo de dec: maand overdenk, hebben we al met al een fijne en drukke tijd gehad en heel gezellig.
maar gisteren had ik echt Zo iets van zo is het wel genoeg, en ik begon resoluut de kersttafelkleden van de tafels te halen, waarop manlief spontaan op de keukenkruk staande de raamverlichting begon te verwijderen, we zouden in princiepe de rest van de kerstversierselen vandaag weghalen, maar na het eten en het afwassen,hebben we toch ook de kerstkrans, alle glimmende ballen en verder versierringen opgeborgen, het was wel even wennen hoor ZO kaal en leeg.maar na een bak koffie te hebben gedronken met de laatste oliebol! vond ik het toch ineens wel weer prettig. dus beginnen we vandaag het nieuwe jaar POSITIEF van dag tot dag te beleven!
Kregen vanmorgen het plan om bij onze jongste dochter koffie te
gaan drinken.
Na dat ik naar buiten keek, viel het mij op dat het een beetje
mistig was, maar na onze dochter gesproken te hebben in Dinteloord, zo,n klein
uurtje rijden bij ons vandaan, vertelde zij dat het bij hun wel mistig was,
maar zei ze, het lijkt wel of het zonnetje erdoor probeert te komen.
Na dit aan mijn man verteld te hebben gezegd togen wij vol goede
moed, op weg naar Dinteloord,maar ..buiten de stad te zijn gekomen werd het
steeds mistiger ( kortom) als er geen autolichten van een voorganger te zien
waren, leek het een beetje op ALLEEN op de wereld, het was maar goed dat er
duidelijke witte strepen op de weg waren.
Toch schrokken wij in een bocht ons een hoedje, pardoes dook er
uit het niets, een motorrijder en een politie auto op,
Die een ( beetje dom ) op de plek waar een auto de bocht
waarschijnlijk niet goed ingeschat had, ZO de berm af en in de sloot terecht
gekomen was.
Plaats dat die motoragent een paar tientallen meters, met een
zwaailicht, het tegemoet komende verkeer waarschuwde, was dit OOK geen prettige
situatie, en konden wij op het nippertje om de politie heen rijden.
Ik ben nog nooit ZO blij bij onze dochter binnen gestapt.
Om te melden dat wij geen ZONNETJE hadden gezien, maar wel de
politie en een auto in de sloot, en dat we nu wel eindelijk een lekker bakkie
koffie wilden!
Na een tijd van vervelende dingen o.a.
ziekte en overlijden,s
kan
je er wel eens helemaal de brui aan geven, tot dat het weer een beetje tot rust
komt en het een beetje gaat kriebelen, je wilt wel, en weet eigenlijk niet hoe
weer te gaan beginnen!
Het zijn van die trieste dingen die de
achterliggende tijd voor gevallen zijn! Ik kijk dan ook hoopvol uit naar het
jaar 2012 ! En dan weer met frisse moed er tegen aan! dan gespaard blijven voor
zoveel verdrietige dingen !
Een zomerdag kan niet mooier zijn dan deze warme zondag,na
de koffie een lekker stuk, ( samen met mijn man ) wezen toeren, manlief op de
fiets en ik met de scootmobiel.Eerst zijn we n.d. stad gereden, naar een inloop
dag v.d. Fincentiusvereneging ( dit was een soort rommelmarkt )daar ikzelf
rommel genoeg heb thuis, wilde ik er toch even een kijkje nemen, want de
opbrengst is voor een heel goed doel!En natuurlijk weer wat gekocht, twee
schattige houten fotolijstjes en een geëmailleerde melkkan met deksel (leuk met
een plant er in ) mijn man zei niks, maar ik zag aan zijn gezicht, dat hij
dacht pfffffff waar moet ze dit nu weer neerzetten !
Daarna even lekker de mooie natuur in, wij hebben een
hartstikke mooie plas met veel groen en dat is heerlijk om daar even op je
gemak te rijden en te genieten van het schitterende uitzicht !
Thuis aangekomen, stonden er twee HARLEY,s v.d. deur en
zaten onze dochter en schoonzoon heerlijk op het nieuwe bankje te wachten op Pa
en Ma, want zeiden zij ver weg gaan ze toch nooit! Nu ze boften want wij waren
samen mooi, twee uurtjes eruit geweest!En hadden verbrande gezichten v.d. zon!
Wat raar,
dat een mens bij het wisselen v.d. seizoenen zomaar ineens met weemoed aan
vroeger terug zitte te denken.
Zomaar
door een bepaalt beeld of geluid, je weer terug brengt in het verleden, zo zag
ik gisteren een meisje en een jongen, innig verstrengelt met elkaar door het
park lopen, en opeens klonk er een schaterlach gevolgd door een innige kus!
Onwillekeurig
moest ik terug denken aan de tijd dat ik een vijftienjarig meisje was, hevig
verliefd en gelukkig, met het gevoel dat dit het hele verdere leven voort zou
duren, zonder zorgen!Een en al feest!
Die LIEFDE
bestaat nu haast 50 jaar, maar ons geluk werd soms zwaar op de proef gesteld,
door ZORGEN-VERDRIET en ZIEKTE!
Maar
ondanks dit alles, is niets zo STERK, als ware LIEFDE!
Na een warme benauwde dag gisteren, scheen vanmorgen opnieuw de
zon, de temperatuur was heerlijk en wij besloten na de koffie lekker een eindje
te gaan fietsen, ( ik op de scootmobiel ) maar dat mag de pret niet kreuken.
De mensen halen bij het woord fietsen uit mijn mond, hun
wenkbrauwen op, en ik zie ze denken, jij kunt toch helemaal niet op de fiets,
maar ja ik vindt het gewoon prettiger, in plaats van te zeggen scootmobielen,
en tenslotte fietst mijn man gezellig (als de mogelijk heit ) het toe laat
naast mij !
De natuur is nu ZO mooi !
Alles prachtig groen, en in de omgeving van eikenbomen liggen al heel veel
eikeltjes.
Ik moet na deze ( fietstocht ) opeens aan mijn blogvriend van
seniornet denken, ik kreeg gisteren het trieste bericht van hem, dat zijn vrouw
is overleden, na een ongeneeslijke ziekte ( pas 62 jaar )
Dan vraag ik mij af, waarom vinden ze toch nog steeds niets uit
voor deze ROTZIEKTE ? (goed ) er zijn tegenwoordig veel mensen die er van
genezen, maar ook HEEL VEEL mensen, die er aan overlijden!
Heel erg TRIEST, een ander woord heb ik er niet voor!
Onbegrijpelijk dat het zondag 11-9-2011 alweer tien jaar
geleden is van de aanslag op de twintowers!
Hoeveel mensen zouden er het afgelopen jaar, zomaar eens
nog aangedacht hebben?
Ja, nu de datum de 11-9-2011 weer aankomt, wordt er in de
media,s veel aandacht aanbesteed, zodat het beeld weer heel duidelijk op je
netvlies staat, maar dat het alweer tien jaar geleden is, kan je haast niet
begrijpen.
Maar hebben de mensen er iets van geleerd? Als je al die
dingen die in de afgelopen tien jaar zijn gebeurt, achter elkaar op een film
zou laten zien, dan vraag je jezelf af of het leven nog wel ZO leefbaar is hier
op aard?
Ik ben Maartje
Ik ben een vrouw en woon in s,Hertogenbosch (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 08/03/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen- wenskaartenborduren-breien-en mijn grootste hobby samen met BEJAARDEN handwerken!!.
Ik ben Maartje
