ikzelf heb er nooit bij stilgestaan, het was alleen een heerlijke gedachten, zo van....morgen op vakantie, even de boel de boel laten. en de REST komt na de vakantie wel weer, nog even snel de Fam: gedag zeggen, koffers inpakken en na nog een laatste blik op het vakantielijstje, slaak je een DIEPE zucht en wil nog maar èèn ding, de deur op slot .......en wegwezen.
maar de voorpret duurt vaak langer dan de vakantie zelf, en voor je het weet sta je weer die koffer in te pakken, en wil je maar weer èèn ding, ZO snel mogelijk naar huis! eigelijk een dood gewone gedachtengang, want niemand die in een vliegtuig stapt denkt hierbij, dit wordt mijn laatste reis! 70 mensen, die naar huis verlangden!!!en NOOIT meer hun verhaal van een geslaagde en leuke vakantie aan Fam: en vrienden kunnen navertellen, misschien dat kleine jongetje van negen jaar, dat als enige van alle 103 inzittende de ramp heeft overleeft!en zijn Mama en Papa en oudere broer in èèn keer kwijt is. zal hij er LATER ooit over kunnen VERTELLEN? Maartje 13-5-2010
Soms heb je van die dagen, dat je het erg druk hebt, met van alles en nog WAT!!!!!
Eigenlijk moet een mens zich ZELF dan eens even ONDER HANDEN nemen, en bedenken .Dat, wat we zo snel tegen andere mensen plegen te zeggen, ZO is het GENOEG!!!!! Morgen weer een dag!
Ik zelf weet ALTIJD HEEL GOED,wat GOED is voor andere mensen, maar moet tot mijn SPIJT toegeven, dat dit niet voor m,n zelf geldt
Maar ja ..hopelijk, LEER ik het eens!!!wat is er nu BELANGRIJKER, dan GOED voor je zelf te zorgen? Bij mij is het zo .<zonder na te denken> altijd eerst de ANDER en dan pas, komt het besef dat ik er ook nog ben, DOM hé?????.
Onze oudste dochter werkt al 16 jaar in een bejaarden en verzorgingshuis < nog steeds > met heel veel plezier! Een enkele keer gaan mijn man en ik ,zo onverwachts wel eens even een kopje koffie daar drinken, ook omdat wij veel van de mensen die daar wonen, heel goed kennen. Dat is zo gekomen.... omdat toen mijn Vader overleden was mijn Moeder, te kennen gaf< haar grootste WENS was,> om bij haar kleindochter in het bejaardenhuis te willen wonen, omdat zij zich EENZAAM voelden en zich ook niet VEILIG voelden! Deels kwam dat, om dat ik.... haar enige dochter niet meer in haar woonplaats woonde, en wij haar eens in de twee weken kwamen bezoeken, omdat de afstand veel te groot was en ik lichamelijke beperkingen heb! Toen zij onverwachts een telefoontje kreeg, met de mededeling dat er voor haar een plekje was, leefde zij helemaal weer op! vanaf DIE dag werd zij weer een VROLIJK mens....en op de vraag van mijn kant, of zij haar eigen huisje niet miste? klonk er een heel opgewekt NEE, ik vindt het hier heerlijk, en haar leukste bezigheid was heel veel spelletjes doen, met andere mensen, en natuurlijk met de vrijwilligers!!! Ik heb me toen wel eens afgevraagd, wat zou er nu gebeuren, als al die mensen er NIET waren? mijn dochter antwoordt dan ook steeds met het zelfde antwoordt, dat het dan een HEEL BEROERDE en BEDROEFDE situatie zou zijn voor alle bejaarde mensen i.h. bejaardenhuis, omdat zij steeds MEER en MEER moeten inkrimpen en bezuinigen! en het NIET haalbaar meer is, ZONDER die zo BELANGRIJKE Vrijwilligers, die zich spontaan aanmelden voor hun OUDERE MEDEMENS en hopen dat als zij zo OUD zijn er ook nog mensen zijn, die zo spontaan klaar staan ,en aanmelden, voor de ZO BROODNODIGE aandacht -in de vorm van een stukje naar buiten met de rolstoel, of een spelletje en praatje met je willen maken! Mijn Moeder heeft er helaas, maar 3 jaartjes ingewoond en is daar toen ook ingeslapen,maar haar grootste wens was toch vervult, wonen in het tehuis ...... waar haar kleindochter werkte!!!!!! Maartje 10-5-2010
Ik ben Maartje
Ik ben een vrouw en woon in s,Hertogenbosch (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 08/03/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen- wenskaartenborduren-breien-en mijn grootste hobby samen met BEJAARDEN handwerken!!.
Ik ben Maartje
