Onze oudste dochter werkt al 16 jaar in een bejaarden en verzorgingshuis < nog steeds > met heel veel plezier!
Een enkele keer gaan mijn man en ik ,zo onverwachts wel eens even een kopje koffie daar drinken, ook omdat wij veel van de mensen die daar wonen, heel goed kennen. Dat is zo gekomen.... omdat toen mijn Vader overleden was mijn Moeder, te kennen gaf< haar grootste WENS was,> om bij haar kleindochter in het bejaardenhuis te willen wonen, omdat zij zich EENZAAM voelden en zich ook niet VEILIG voelden!
Deels kwam dat, om dat ik.... haar enige dochter niet meer in haar woonplaats woonde, en wij haar eens in de twee weken kwamen bezoeken, omdat de afstand veel te groot was en ik lichamelijke beperkingen heb! 
Toen zij onverwachts een telefoontje kreeg, met de mededeling dat er voor haar een plekje was, leefde zij helemaal weer op! vanaf DIE dag werd zij weer een VROLIJK mens....en op de vraag van mijn kant, of zij haar eigen huisje niet miste? klonk er een heel opgewekt NEE, ik vindt het hier heerlijk, en haar leukste bezigheid was heel veel spelletjes doen, met andere mensen, en natuurlijk met de vrijwilligers!!!
Ik heb me toen wel eens afgevraagd, wat zou er nu gebeuren, als al die mensen er NIET waren? mijn dochter antwoordt dan ook steeds met het zelfde antwoordt, dat het dan een HEEL BEROERDE en BEDROEFDE situatie zou zijn voor alle bejaarde mensen i.h. bejaardenhuis, omdat zij steeds MEER en MEER moeten inkrimpen en bezuinigen! en het NIET haalbaar meer is, ZONDER die zo BELANGRIJKE Vrijwilligers, die zich spontaan aanmelden voor hun OUDERE MEDEMENS en hopen dat als zij zo OUD zijn er ook nog mensen zijn, die zo spontaan klaar staan ,en aanmelden, voor de ZO BROODNODIGE aandacht -in de vorm van een stukje naar buiten met de rolstoel, of een spelletje en praatje met je willen maken!
Mijn Moeder heeft er helaas, maar 3 jaartjes ingewoond en is daar toen ook ingeslapen,maar haar grootste wens was toch vervult, wonen in het tehuis ...... waar haar kleindochter werkte!!!!!!
Maartje 10-5-2010